- A więc, Taehyung - zaczęła moja mama. - jak długo znacie się z Yoomin?

  - Rok - odpowiedział.

  - Miesiąc - odpowiedziałam w tym samym czasie.

Popatrzyłam się na niego z mordem w oczach i szukałam odpowiedzi na jego twarzy na pytanie, czemu kłamie.

  - Rok i miesiąc, masz rację zapomniałem o tym Yoomin. - uśmiechnął się do mnie chytrze.

  - No proszę, czemu nam nie mówiłaś Yoomin, że poznałaś takiego świetnego chłopaka? - zapytał mój tata.

  - Jakoś nie było okazji.. - mruknęłam upijając łyk mojej herbaty.

  - Yoomin wspominała, że pracujesz. - powiedziała moja mama. - Możemy wiedzieć gdzie?

  - Oczywiście! Pracuję w wytwórni muzycznej jako menadżer muzyczny. - odpowiedział bez żadnego sprzeciwu.

  - No proszę, cóż za odpowiedzialny zawód, jak na twój młody wiek. - powiedział mój tata poruszony.

  - Może, ale muzyka to całe moje życie. Zawsze marzyłem o pracy w tej branży.

  - Mieszkasz nadal z rodzicami? - zapytała moja mama.

  - Nie, moi rodzice mieszkają w Daegu. Przyjechałem tu w poszukiwaniu pracy. Mieszkam w Seulu od dwóch lat. - wyznał Tae.

  - Rozumiem. To może powinieneś częściej wpadać? Na pewno brakuje ci takiego rodzinnego ciepła. - rzekła moja mama cała zatroskana, jak to ona.

  - Prawda, czuję się czasami przybity przez te wszystkie kilometry dzielące mnie i moją rodzinę. Ale ostatnio Yoomin idealnie działa na moją korzyść i rzadziej bywam smutny. - powiedział to patrząc na mnie swoimi ciemnymi tęczówkami.

  - Yoomin czemu się nie odzywasz? - zapytała moja mama.

  - A po co? - zabrzmiało to trochę zbyt chłodno niż zamierzałam.

  - Obraziłaś się, że nie pojechaliśmy do mnie? - zapytał mnie Tae z lekkim uśmiechem wykrzywiającym jego usta.

  - Pff, wcale. - odpowiedziałam, ale skłamałam tym samym.

  - Oj no nie gniewaj się. - powiedział i mnie objął ramieniem. - Jutro, oki?

  - Nom.. Ale jak się znowu wywiniesz, to sam sobie pójdziesz na tą galę! - zagroziłam.

  - Jaka gala? - zapytała moja mama nagle. Cholera, zapomniałam, że oni dalej tu są.

  - Ah, poprosiłem Yoomin, aby towarzyszyła mi na tegorocznej gali muzycznej. W zeszłym roku śmiali się ze mnie, że przyszedłem sam, ale teraz mam kogo ze sobą zabrać. - wytłumaczył uśmiechając się lekko.

  - To wyśmienicie! - zaświergotała moja mama. - Junghwa, jak ona szybko rośnie! - wyżaliła się moja mama mojemu tacie.

  - A jeszcze niedawno biegała po całym domu w samej bieliźnie i ręcznikiem na plecach, krzycząc że jest superbohaterką. - powiedział tata, na co się potwornie zaczerwieniłam.

  - Tato! - pisnęłam.

  - Superbohaterka? - dopytał Tae z krzywym uśmieszkiem i iskierkami rozbawienia w oczach. - Chciałbym to zobaczyć, przebierzesz się tak na jakiś bal przebierańców.

  - Możesz sobie tylko pomarzyć. - prychnęłam.

  - No mogę, ale mam nadzieję, że kiedyś i to marzenie się spełni. - powiedział za co dostał ode mnie w łeb.

  - Jacy wy jesteście słodcy. - powiedziała moja mama bacznie nam się przyglądając.

  - Tae ty nie miałeś jeszcze wracać do pracy? - zapytałam chłopaka nie zwracając uwagi na to co powiedziała moja rodzicielka.

  - Nie, skąd ci to przyszło do głowy? - zapytał z lekkim uśmiechem.

  - Pff, kłamca. - szepnęłam.

  - Powiedz jeszcze coś złego, a jutro dostaniesz karę, kociaku. - szepnął mi do ucha, tak cicho, żeby nikt poza mną tego nie usłyszał.

Przełknęłam ślinę i zaczerwieniłam się nieznacznie. Odwróciłam głowę od niego i wlepiłam wzrok w moją filiżankę herbaty.

  - Taehyung, powiedz nam jeszcze coś o sobie - poprosił mój tata.

  - Co dokładnie chciałby pan wiedzieć? - zapytał Tae.

Przecież ja tu umrę!! Cholerny Taehyung!

________________________________________________

Joł joł

Myślicie że Tae dobrze robi? Hihi

Luv♥

~Kim_Yoni♥