#Alex
Po godzinie zatrzymaliśmy się przy lesie. Byłam bardzo zdziwiona.

Czemu mnie zabrał do lasu?
Chce mnie zgwałcić, a potem zabić i żyć normalnie ze swoją żoną?

-Choć Alex. ~powiedział.

Wyszedł z swojego samochodu i odszedł go. Otworzył drzwi od mojej strony i podał mi swoją dłoń.
Wysiadłam nie chętnie.

-Al musze zawiązać ci oczy bandamką, bo tak to nie będzie niespodzianki dla ciebie. ~powiedział.

Wyjął z kieszeni wcześniej wspomniany materiał i go zawiązał na moich oczach.

Wzioł mnie na ręce nie spodziewanie. Bardzo głośno aż piskłam ze strachu.

Andy trzymał mnie w stylu panny młodej. Cały czas szedł i nie zatrzymywał się wogule.

-Ile jeszcze?~zapytałam się go.

-Jeszcze chwila. ~powiedział krótko.

Yhhh...

Po pięciu minutach chyba, wreszcie się zatrzymaliśmy. Poczułam jak mnie na czymś posadził. Odwiązał mi wreszcie moje oczy i się z uśmiechem zapytał.

-I jak podoba Ci się?

-Jest tu przepięknie...~powiedziałam.

Ja z Andy'm znajdujemy się w bardzo bardzo bardzo ładnej altance. Jest ona porośnięta chluszczem i małymi zapalonymi światełkami.

W altance jest po środku stół z białym obrusem, a na nim sztućce, kieliszki talerze, jedzenie i picie. A do tego są dwa białe krzesła. Wokół niej jest las. Zauważyłam, że są też tu dwa głośniki. Jednym słowem jest tu bardzo przepięknie i romantycznie.
Postarał się on jednym słowem. 

-Cieszę się, że ci się podoba. Jedzmy kochanie. ~powiedział, a ja tylko kiwłam głową na zgodę.

Jedzenie było bardzo pyszne.

-Alex może zagramy w 20 pytań, hm co ty na to?

-Okey. ~powiedziałam krótko.

PYTANIA NA PRZEMIAN SĄ:

-Ile masz lat?

-18 , a ty?

-26 , twój ulubiony kolor?

-Czarny i bordowy. Masz rodzeństwo?

-Tak młodszą siostrę adoptowaną, ale ją traktuje jak by była moją rodziną. A ty?

-Nie mam, jestem jedynaczką choć bardzo mocno bym chciała...

Nagle zadzwonił telefon Andy'ego. Odebrał na tych miast przepraszając.

-Halo mama ... Co się stało? ... CO?! Już jadę do szpitala. ... ~i się rozłączył.

Schował swój telefon do kieszeni swoich spodni. Podszedł do mnie z bardzo smutnym wzrokiem.

-Co się stało Andy?~ zapytałam się go.

-Moja siostra miała wypadek samochodowy i trafiła do szpitala.~powiedział.

-Bardzo mi przykro, pojadę z tobą do szpitala.~powiedziałam współczującym głosem.

-Nie trzeba. Przepraszam za to, że nam się wyszła randka. Odwioze  ciebie do twojego domu i pojadę do szpitala.~powiedział.

-Mogę z tobą jechać, aby ciebie wesprzeć w trudnej sytuacji. ~powiedziałam.

-No dobrze skarbie, to chodzimy już z tąd. ~powiedział i załapał mnie za lewą dłoń.

Oboje poszliśmy do auta Andy'ego i wsiedliśmy do środka auta. Zapieliśmy pasy bezpieczeństwa i ruszyliśmy z tąd w zupełnej ciszy.

Cała droga zajęła nam z dwie godziny w całkowitej ciszy.

Andy szybko zaparkował swój samochód i wyszedł z niego. Obrzedł wokół swojego auta i otworzył drzwi z mojej strony. Podał mi swoją dłoń i wyszłam z samochodu. Zablokował go i schował kluczyki od samochodu do kieszeni swoich spodni. Poszliśmy do szpitala trzymając się za ręce.

Podeszliśmy szybko do recepcji i Andy się zapytał kobiety za ladą.

-Przepraszam, w której sali jest Alice Biersack? ~zapytał się jej.

-A pan kim jest dla niej? ~odpowiedziała pytaniem na pytanie.

-Jestem jej starszym bratem.~odpowiedział.

-Dobrze, sala numer 116 drugie piętro.~powiedziała. 

Podziękowaliśmy za informacje i szybko poszliśmy do windy.
Jechaliśmy nie całe dwie minuty. Kiedy już byliśmy na odpowiednim piętrze to wyszliśmy z windy i poszliśmy szukać sali. Zajęło to nam trzy minuty. Przed salą stało dwoje ludzi, jedna kobieta i jeden mężczyzna. Byli bardzo przerażeni i bardzo mocno płakali.

Nie dziwię się im, tylko za to im bardzo bardzo bardzo mocno współczuję.

-Mamo, tato! Co się dzieje z Alice? ~zapytał się Andrew.

-Boże Andy!Alice miała wypadek samochodowy. Wracała do domu. Wpadła w poślizg i uderzyła autem prosto w drzewo...~powiedziała zapłakana mama Andy'ego i Alice.

-Kurwa!~powiedział załamany.

-Bardzo państwu współczuję, wiem, że to są tylko słowa...~powiedziałam współczującym głosem.

-Kim jesteś? ~zapytał mnie mężczyzna.

-Jestem Alex Mores, przyjaciółka Andy'ego. ~powiedziałam.

-Miło nam, jak jestem Amy Biersack a to mój mąż Christian Biersack. Jesteśmy rodzicami Andy'ego i Alice. ~powiedziała starsza kobieta.

-Mi też miło państwa poznać.~powiedziałam.

Andy usiadł na krześle i oparł łokcie na swoich kolanach i mocno przetarł twarz dłońmi. Usiadłam obok niego i delikatnie go przytuliłam.

-Nie martw się, będzie dobrze. Wierzę, że twoja siostra jest bardzo silna i się nie podda. Będzie walczyć o życie dla ciebie i twoich rodziców. Ponieważ z pewnością bardzo bardzo bardzo mocno was kocha. Z całych sił postaram się wam pomóc jak tylko będę potrafiła. ~powiedziałam.

Andy i jego rodzice byli w szoku, po tym co przed chwilą powiedziałam.

Po chwili do nas przyszedł lekarz, który zajmuje się Alice.

-Dobry wieczór proszę państwa. ~przywitał się z nami.

-Doktorze z naszą córką? ~zapytała Amy.

-Mam złe wieści. ~powiedział.

-Co?! Jakie są to złe wieści?~zapytał się Christian.

-Będzie potrzeba tranfuzja krwi, bo jej bardzo dużo straciła. Będzie potrzebny dawca krwi. Kto z państwa jest chętny pomóc?~powiedział i zapytał się nas lekarz poważnym głosem.

-Ja jestem chętna pomóc.~powiedziałam wstając z miejsca.

-I ja tak samo chce bardzo pomóc mojej adoptowanej siostrze. ~powiedział Andy i też wstał.

-Dobrze, to zapraszam za mną. Najpierw zrobimy badania na zgodność krwi, a potem pobierzemy krew od którego z was. ~powiedział.

Oboje poszliśmy za lekarzem do    zabiegówiki. Tam nam pobrano próbki krwi. Musieliśmy poczekać z dwadzieścia minut na wyniki.

~~~DWADZIEŚCIA MINUT PÓŹNIEJ~~~

Wreszcie przyszedł lekarz z wynikami.

-Doktorze i co z naszymi wynikami?~zapytał się Andy.

-Nie ma żadnego problemu, bo macie tą samą grupę krwi.~powiedział spokojnie.

-Co? Mamy taką samą grupę krwi? ~pytał zdziwiony Andy.

-Tak, macie oboje grupę krwi ARh+. ~odpowiedział lekarz.~ To co, pani będzie pierwsza? ~zapytał.

-Mogę być pierwsza. ~odpowiedziałam.

Usiadłam na specjalnym fotelu i wystawiłam swoją prawą rękę.

Andy usiadł obok mnie na stołku i się mi cały czas przyglądał.

Lekarz mi odkaził w jego wybranym miejsce na mojej prawej ręce.

Wbił mi w nią weflon i podłączył do specjalnego woreczka do której spływa moja krew.

Po godzinie, cały specjalny woreczek był wypełniony moją krwią.

Lekarz wyjął delikatnie weflon z mojej żyły. Oczyścił to miejsce kucia, przyłożył małą gazę i przykleił na to plaster.

Ostrożnie zeszłam z fotela i usiadłam obok, na wcześniejszym miejscu Andy'ego, a on za to usiadł na moim miejscu.

Lekarz zrobił to samo jemu, co mi.

Oboje rozmawialiśmy na wszystkie tematy jakie wpadały nam do głowy. Przez co się bardziej poznaliśmy.

Po kolejnej godzinie i jego woreczek był już pełny z jego krwią.

Po chwili wyszliśmy i razem skierowaliśmy się do jego rodziców.

Siedzieli oboje na plastikowych krzesełkach w korytarzu przed salą, w której jest Alice.

-I jak? ~zapytali razem.

-Wszystko jest dobrze mamo. Pojadę zawieść Alex do jej domu, bo jest już dwudziesta trzecia.~powiedział Andy.

Chciałam zrobić krok do przodu, kiedy bardzo mi się zakręciło w głowie. Przed moimi oczami pojawiły się czarne mroczki. Poczułam jak już lecę do tyłu. Obawiałam się bardzo dużego bólu po upadku na podłogę.

Nagle Amy, Christian i Andy zobaczyli co się ze mną dzieje. Byli bardzo przerażeni.

-Alex! Nie zamykaj oczu księżniczko. Proszę! ~powiedział przerażony Andy.

-Pomocy!!!~krzykła Amy do jednego z lekarzy.

Bardzo szybko przybiegli tutaj do mnie i zaczeli mnie brać w jakimś kierunku.

Nagle nastała ciemność, nie słyszałam żadnego głosu, nie widziałam kompletnie nic.

Była sama pustka.

**********************************
1192 SŁÓW!!!