Chapter 5

Gin Yoko Salvador

Sumandal lang ako sa pinakasulok ng hall at humalukipkip habang tinitingnan ang mga guests na pumaroo't pumarito na para bang excited na excited sila sa mga nakikita.

It's the fucking first time they're being invited inside Lambarde's main mansion. Who couldn't feel privileged? There were some women who would giggle when they look at my direction. Tinititigan ko lang sila nang masama kaya nagpupulasan na agad sila.

Hindi ko alam kung anong nakakatawa. Dahil ba suot kong suit na nabili ko sa secondhand shop?

Tsk. Mga mata-pobre talaga.

Nasaan na ba kasi yung magaling kong amo? Ang sabi ni Pacé ay mauuna na ako dahil may dadaanan pa raw siya. Kung maaga niyang masisimulan ang party na 'to, mas maaga 'tong matatapos.

Iritable akong napatingin sa relos ko ang nakitang alas otso na ng gabi. Dapat ay nandito na si Pacé isang oras na ang nakalipas.

"Oh my! It's Pacé Lambarde!"

Awtomatikong tumingin ako sa malaking entrance ng hall at nakita ang amo kong nakasuot ng Dark Green suit, black tie, at brown leather shoes. Napatayo ako nang maayos nang makita siyang may kausap na taong tila pamilyar sa akin.

"Who's that guy with him? He looks so handsome!"

Nakangisi ang lalaking nakasuot ng white turtle neck na shirt, black cloak, hapit na black jeans, at white sneakers. Maganda ang hubog ng katawan nito para sa isang lalaki at ang mukha...

I paused.

He looks like a fucking doll.

Kung hindi lang maikli ang neon green na buhok nito ay baka mapagkamalan ko itong babae. Wait, the fuck? Neon? Masama kong tinitigan ang kanyang buhok.

I hate seeing neon. Masyadong agaw-pansin. Masyadong sakit sa mata. Kung sana ay hindi neon ang pinili niyang kulay sa buhok ay baka perpekto na ang presensya niya.

Hindi ko alam kung naramdaman nito ang pagtitig ko dahil tumingin ito sa direksyon ko.

Nang magtagpo ang mga mata namin, halos makuryente ako sa paraan ng kanyang pagkakatitig. Pagkatapos ay bumalik ito sa pakikipag-usap kay Pacé at nakipagtawanan pa rito.

He laughed and the way his pink lips widened made me feel strange.

He's beautiful.

I stood there frozen while feeling like I've swallowed something bitter.

What the fuck am saying?!

Iilang minuto ang lumipas pero nandoon pa rin sila sa entrada. Hindi ko alam kung bakit kailangan nilang mag-usap habang nagtatawanan na parang mga baliw. Unti-unting nilukob ng inis ang kalooban ko dahil kanina pa sila nandiyan.

The party can't fucking commence if Pacé keeps flirting with that guy...

Kahit labag sa loob ko ay tinahak ko ang daan papunta sa kanila at muntik nang maestatwa ulit nang tumingin na naman ang lalaking kasama ng amo ko sa akin. Sa malapitan ay makikita mo ang kakaibang lamig sa kanyang pagtitig, tago, kinukibli pero hindi ito mawawaglit ng mga taong kagaya niya.

A killer, a coldblooded one. Alam kong sa paraan ng titig niya ay hindi siya magdadalawang-isip na gilitan ang aking leeg sa harap ng maraming tao.

But it was just in an instant since the way he looked at me changed.

"Are you wearing secondhand clothes?"

Fuck it all. Mamamatay-tao na nga, mata-pobre pa. Neon green pa ang kulay ng buhok. Three fucking characteristics I hate the most are all in one body.

—

Buong gabi akong tahimik habang nararamdaman ang pagtitig nitong lalaking 'to sa akin. Ni hindi pa nga ito nagpapakilala ng pangalan. Pacé just gave me a mischievous smirk when I looked at him.

Now, the two of us are following my boss like two shadows.

Nang nilingon ko ang lalaki, nakita ko itong lumingon din sa direksyon ko, pagkatapos ay ngumisi ito nang pagkalaki-laki.

I hate that. I hate his grin. His laugh looked better a while go.

Tangina. Bakit ba nagkokomento pa ako sa pagngisi nito?

"What?" malamig kong tanong sa kanya. Mula noong nagtanong siya kung secondhand ang suot kong black suit ay wala na siyang sinabing iba. He just stared at me weirdly.

"Mas matangkad ka pa rin sa akin," he murmured and shrugged his shoulders. Weird. Kanina ko pa napansin ang agwat ng height namin. Nasa bandang balikat ko lang kasi ang buhok niya pero hindi ibig sabihin nun na kampante na ako.

This man is more dangerous than the other killers in Lambarde.

Pero ano yung sabi niya sa akin? Mas matangkad pa rin? Ibig sabihin ba ay kilala ko dapat ang lalaking 'to?

He looked familiar but that's just that. I couldn't recall someone as striking as a person with a neon green hair color.

"Do I know you?" I asked. Most of the faces of the people I've met throughout the years aren't that important. Ang importante lang sa akin ay ang mukha ng boss ko, mukha ng mga kaibigan ko, mukha ng mga dapat kong igalang, at mukha ng mga taong dapat kong patayin. It has  always been like that.

"Hulaan mo," sabi nitong weirdong nasa tabi ko, tila kumikinang pa ang mga mata nito habang nakatitig ngayon sa akin. "If you can guess correctly, I'll do you a favor."

Napailing na lang ako sa sinabi nito.

"Forget it. I couldn't remember." Nakita kong may dumaan na emosyon sa mga mata nito pero bago ko pa malaman kung ano iyon, nakita ko ulit ang malamig na pakiramdam sa kanyang pagtitig.

"Of course, how could you remember? I looked so different before."

Ah.

"Nag-pa-plastic surgery ka?" curious kong tanong.

"Tangina what?!" bulalas nito habang nanlaki pa ang mga mata.

I blinked when a voice of a person I haven't seen for years overlapped with his. The irritation on his face whenever he saw me...

Isa lang...

"Avelo." Iyon ang lumabas sa bibig ko bago pa ako makapag-isip nang maigi. Nakita ko ang pag-awang ng kanyang kulay rosas na mga labi at ang gulat sa kanyang mga mata. He looked as cute as I remembered. I broke out into a smile. "Dox Kiel."

"A-Akala ko ay hindi mo ako maaalala," he dumbly mumbled as if I just told him the biggest secret of history. "A-Apat na taon na rin."

"Nobody looked at me the way you do," I said and eyed his face. So fucking beautiful. If only he didn't look at me with utmost irritation, maybe I could've—

Could've what?

Tangina, Giyo. Ano na naman 'to?

Nalukot ang kanyang mukha kaya napataas ang kilay ko. May nasabi ba ako? Did I fucking say what I thought about him out loud?

"Bakit?! Paano ba ako tumingin sa'yo ha?!" aniya habang ngumunguso. "Ganito talaga ako tumingin sa lahat."

My eyes fell to his lips again. May iba pa itong binulong-bulong pero napako na ako sa kinatatayuan ko habang nakatitig pa rin sa mga labi niya.

"How could I forget those lips?" I said and looked at his expressive dark brown eyes.

Nakita kong napakurap siya at tinulak ako palayo. Nagulat ako sa katotohanang ang lapit ko na pala sa kanya kanina.

Fuck.

"Lumayo ka sa akin! Hampaslupa!" sigaw nito at tumakbo palayo.

Tila binuhusan ako ng malamig na tubig sa sinabi nito.

Hampaslupa... Haha. Of course.

Dox Kiel Avelo.

He's fucking judgemental as always. How could I even think for once that I can have hi—tangina what?

Ah. Tsk. Kailangan kong lumayo sa kanya, gaya ng dati. Ayaw na ayaw ng mayayaman na nadidikitan ng mga pobreng kagaya ko.

Naging blangko na lang ang mukha ko nang makita si Pacé na nagtaas-baba ng kilay.

"Type mo pa rin?" he asked.

"Gago."

—

I stared at the record with wide eyes and then at the smiling face of my employer, Pacé Lambarde. Hindi ako makapaniwala sa sinabi nito sa aking hindi totoong umalis ai Dox sa organization, na nagtatrabaho ito nang patago.

He said that Dox is the "other" hound of Lambarde and when I couldn't believe my ears, he showed me the contract which indicated that Dox had been with Lambarde since then.

Natanga ako habang iniisip kung paanong nangyari ito.

"The hounds of Lambarde must always be equals."

"Bakit ngayon mo lang ito sinabi?" tanong ko sa kanya habang hindi napipigilan ang pagkawala ng aking iritasyon. "He's been working for you?!"

"O bakit gulat na gulat ka?" nakangising tanong ng loko. "You don't want blood on his hands?"

Nagtagis ang bagang ko at pabalibag na tinapon ang tablet. Galit na galit ako sa katotohanang naging katulad ko si Dox. Why the fuck did he choose this life?! He could've been enjoying it like most people his age!

"Sa dinami-rami ng pwedeng maging mamamatay-tao, bakit siya pa ang hinila mo sa impyerno, Pacé?!"

"Because that's what he wants."

Dumagundong ang sinabi niya sa isipan ko habang unti-unti ko na siyang pinanlisikan ng mata.

"Sinasabi mo bang ginusto niyang maging mamamatay-tao?!"

"I tried talking him out of it, really. Sinabihan ko na nga si Helios na kumbinsihin si Dox pero matigas ang ulo." Napahilot pa sa sintido ang loko. "You don't know how much headache he caused me for years."

Nakuyom ko ang aking kamay at iritableng ginulo ang aking buhok.

"He used to be innocent about this world," sabi ko sa baliw kong amo. "He doesn't belong here."

"Mali ka, Giyo. He "didn't" belong here before," he said and chuckled. "But he does now."

Iyon na nga ang katotohanan. Dahil sa lahat ng mga nagawa niya para sa Lambarde, hindi na siya makakabalik pa sa kung sino siya noon.

That Dox Kiel Avelo must already be dead after killing so many people in 4 years.

"Why the hell did he choose to kill?" I suddenly asked.

Kung anong dahilan ng baliw na yun... Ito ang dapat kong malaman.

Inihilig niya ang ulo, klarong hindi sigurado kung sasabihin niya o hindi. Magsasalita na sana ako nang may kumatok sa pinto at kaagad naman itong bumukas.

Nagitla ako nang makita si Dox na nakangisi na naman sa akin.

"Oh, andito ka pala?" nanunuya nitong sabi habang tinataasan ako ng kilay. "Partner."

Partner.

Uminit ang ulo ko dahil sa pagkaaliw sa kanyang mga mata. Pakiramdam ko ay pinaglalaruan niya ako sa ganoong ekspresyon.

I don't like it.

I don't like him.

Ayaw na ayaw ko sa mga taong ginagawang katatawanan ang lahat, maski ang pagpatay. Ikinatutuwa ba nito ang ganitong klase ng trabaho?

"Baliw ka ba?" diretsahan kong tanong sa kanya. Natigilan naman ito at nagkasalubong agad ang kanyang kilay. "Walang matinong tao ang natutuwang mamamatay-tao siya. Bakit ka nandito? Sobra na bang kinulang ka sa pansin sa bahay mo kaya gaya-gaya ka na lang sa trabaho ko?! Masaya ka naman ba sa trabahong 'to?!"

Tumaas ang boses ko dahil sa kanyang kumikislap na mga mata.

He's a fucking psycopath.

"Yeah, I'm happy," masayang aniya at humalakhak na parang baliw. "It's so much fun!" Kumurba ang kanyang mga mata dahil sa sobrang kaligayahan. Mas lumapad pa ang kanyang ngisi kaya unti-unti akong kinilabutan. "It's so good playing like a death god. It's so good being their only redemption."

"Redemption?" Mapakla akong natawa. "Nababaliw ka na ba? Iyan ba ang tawag mo sa ginagawa mong kasalanan?"

Nablangko muli ang kanyang mukha.

"Bakit kung makapagsalita ka ay parang hindi ka katulad ko, Giyo? Hindi ba mamamatay-tao ka rin?" I flinched. I didn't even know how I did that expression when I could've just played it cool. "Huwag kang hipokrito."

"Oo, inaamin kong hipokrito ako pero kailanman ay hindi ako natuwa sa ginawa kong mga pagpatay." Ni hindi man lang nagbago ng ekspresyon sa kanyang mukha. "Who in their right mind would feel such a thing?"

"Pero baliw naman ako, hindi ba?" he asked and laughed so loud that I thought he was using a megaphone.

Nakikita ko na kung paano ito pumapatay. He would stare at his victim with smiling eyes and he would laugh happily as if killing was only for his entertainment.

Putangina talaga. Wala nang mas babaliw sa isang 'to.

The Dox Kiel Avelo I knew from a long time ago slowly disappeared from my eyes and what's left is an empty killing grinning psychopath with neon green hair.

Pinanlisikan ko siya nang mata dahil sa ginawa niya sa kanyang sarili at tinalikuran na silang dalawa ni Pacé.

Magsama sila.

—

"Gin, anak, halika nga rito."

"B-Bakit po, Mama?"

"Hawakan mo itong kutsilyo at itarak mo sa mata ni Lando. Masaya ito, anak!"

"P-Pero M-Ma... Masama iyon."

"Masama? Masama? Tinatawag mo bang masama si Mama?"

"H-Hindi po."

"Kaya sundin mo si Mama!"

"A-Ayoko."

"Huwag ka nang mag-inarte, Gin! Tandaan mong buhay ka pa dahil sa akin! Kung hindi mo paduduguin iyang si Lando, papatayin ko siya! Gusto mo ba iyo!?"

—

Naalimpungatan ako nang maramdamang may mainit na bagay na yumakap sa katawan ko. Nanlaki ang aking mga mata at kaagad na kinuha ang baril na nasa ilalim ng unan. My other hand went to the lampshade and turned it on.

Hindi ko makapaniwalang tumingin sa lalaking kasalukuyang yakap ang unang hinihigaan ko kanina.

"What the fuck is this weirdo doing here?"

He grumbled something in his sleep and then snored softly. Kahit naiinis ay nilagay ko na ulit ang baril sa ilalim ng unan at nakapamewang na tinitigan ang walanghiya.

Ilang araw niya na ba itong ginagawa? Lagi itong "naliligaw" sa unit ko dahil nasa tapat lang ng akin ang unit niya. Lasing itong dumarating. Kahapon pa nga ay may babaeng naghatid sa kanya rito na nagulat nang makita akong matalim na tinititigan ang pagkakahawak niya sa bewang ni Dox.

Sumampa ako sa kama at tinabihan ang walanghiya. Kung akala niya ay mapapatalsik niya ako sarili kong kama, pwes nagkakamali siya.

Malakas ko siyang tinulak palayo kaya nahulog siya sa sahig. Kahit ako naman ang gumawa, tiningnan ko pa rin kung maayos ang pagkakabagsak niya sa carpet sa gilid.

Napaungot ito at nagmura bago muling sumampa sa kama bago bumagsak sa ibabaw ko. Nanigas ako sa init ng kanyang katawan at mahinang napamura bago napagdesisyunang maliligo na lang.

Pero bago ako makaalis sa kama, lumingkis ang kamay ng loko sa akin at pagkatapos ay dumila sa aking hubad na katawan. My cock reacted to his moans and soft bites on my skin so I had to trap a groan in my throat to keep it from coming out and waking this drunkard back to sanity.

Not until he began grinding his hard-on on the tent in my pajamas.

"Fuck!" malakas kong mura nang mapaungol siya nang malakas.

Nahawakan ko ang bewang niya para sana'y ipirmi ang kanyang katawan pero natanga nang sinipsip niya ang nakausli kong utong. His warm tongue made me crazy from lust so my hip thrusted up to meet his movements.

Putangina.

Hindi ko na mapigilan ang sarili ko nang hinawakan ko ang maumbok niyang puwet at nilamas ito nang maigi bago siya tinulungang ikiskis ang sarili niya sa akin.

Tila sinilaban ako sa mahihina niyang daing at nanggigigil na nilamas ang kanyang pang-upo.

"Gin... Gin..." He moaned my name so I panted and gave one last thrust upward before I felt him convulse deliciously above me. Nang makita ang pag-awang ng kanyang mga labi ay hinila ko siya at nilamukos nang halik bago napakagatlabi dahil sumirit na ang likido mula sa aking burat.

Humihingal akong yumakap kay Dox at unti-unti nang dinalaw ng antok.

What a fucking weird dream.