Chapter 32

Gin Yoko Salvador

I was young when I found out my father already had a family before us. My mother loved her so much to the point that she almost went crazy when she found out he was in love with someone else, not with his dead wife but to Christina Avelo, a married woman from a family renowned in the country.

My father never found out that I was his son because my mother got my name from a man she "serviced" before and told Pacino Lambarde that I was just a nobody, a boy with a random surname she picked.

Pinadala ako ni Mama sa mga Avelo isang araw para sa isang misyon-ang patayin si Christina Avelo. Pinaniwala niya akong babalik si Papa sa amin kung mawawala na ito sa landas ng aming pamilya. And I used the gun my mother got me to shoot the woman but her husband jumped in front of her to receive the damn bullet.

He died. I wasn't even shocked. I wasn't aware that the thing I did was the worst of all. I was supposed to be taken away by the Avelos, killed even, if not for my Mom barging in, threatening to expose how Christina Avelo's husband tried to rape her.

And my mother took me to Lambarde.

Life was cruel but my masters made sure I was living well. Even if Pacino Lambarde never knew I was his son, I didn't ask for more. Natanggap ko na ring dapat niyang panindigan ang una niya pamilya kaysa sa amin. Ayos na ako na magsilbi sa kanila dahil parang hindi na rin ako naging iba sa mga miyembro ng Lambarde. Lagi akong nakabuntot kay Pacé, kapatid ko sa ama at dahil sa pagsunod ko sa kanya, muli akong nakatuntong sa mansyon ng mga Avelo.

The Avelos were rotten with power and money at the top of their heads. I remembered this one time I met a kid crying inside the cubicle because he heard an indecent act being done by his own brother to their maid. He was such a cute kid but I couldn't well remember his name that time since Christina Avelo told me to stay away from her children.

'Yeah, sure. Whatever.' That was my response but who would've thought that that same kid who cried in front of me years ago would be the only one who made my heart beat so fucking fast.

"Uy, Giyo!" bati ng isa sa mga kasamahan namin sa trabaho sa akin nang madaanan ko ito. Tinanguan ko na lamang ito at saka hindi na ito pinansin. "Congrats sa inyo ni Dox!" masaya nitong sabi kaya napahinto ako at saka nilingon ito.

"Thanks!" nakangiti kong sabi sa kanya. Natigilan ito at saka napailing.

"In love ka nga." Ngumisi ako rito at saka nagpaalam na. "Pero huwag masyadong sweet, baka maumay kayong dalawa."

Hindi ko na pinansin ang huling sinabi nito.

Kalat na sa kompanya ang tungkol sa amin ni Dox. Maraming nandiri pero wala kaming pakialam sa kanila. Mayroon namang natanggap din ang balita nang hindi man lang nagugulat. Apparently, many have "shipped" Dox and I together.

And speaking of babe, I can't wait to see him. Kailangan ko pa siyang puntahan sa opisina ni Pyro dahil may pag-uusapan daw ang dalawa. Di naman niya sinabi sa akin pero baka may kailangan lang talaga si Pyro sa kanyang tulong. Parang problemado rin kasi ang isang yun nitong mga nakaraang araw.

Pyro's office was in the 2nd Underground Floor since he's assigned in the hospital. There were a few nurses who greeted me, some saying how happy they are for my relationship With Dox. There were also some who gave me pitiful and disgusted looks but to hell with them. I need to see my babe right now.

Halos mamatay na ako kakaisip kung anong ginagawa niya nang wala ako. Hindi ko alam pero nasobrahan ako sa pambabakod sa kanya simula noong nalaman kong magkakaanak kami. Ninenerbyos ako na baka may mangyaring masama sa kanila kapag wala ako sa tabi nila.

Iilang minuto lang ay nakalabas na ako sa elevator. I zoomed towards the direction of Pyro's office and slammed the door open.

Doon ko naabutan si Dox na inaalo ang isang umiiyak na si Pyro. My friend was sitting on the floor while Dox was on a chair. They looked fucking comfortable with that tall guy hugging Dox's waist while he buried his face at my lover's abdomen. Si Dox naman ay hinihimas-himas pa ang mahabang buhok ng gago kong kaibigan.

Natigilan sila, syempre, nang dumating ako kaya katahimikan ang naghari sa loob ng opisina.

Katahimikan bago narinig naming tatlo ang pagkasa ko sa dala kong baril.

"Bubulagta ka rito o bibitaw ka kay Dox?"

-

Wala kaming imikan hanggang sa makarating kami sa kwarto ko. Hindi ko pa rin maalis-alis sa utak ko ang nasaksihan ko kanina.

My lover and my friend are cuddling with each other... Sino ba namang hindi magagalit? Pagkatapos ay hindi pa nagpaliwanag si Dox kaya hindi ko na alam kung anong dapat isipin. Ayoko silang husgahan, lalo na't may tiwala ako kay Dox.

Si Pyro naman kanina ay namumula lang na umalis sa harapan namin at tumakbo palayo. That was a fucking good move actually since any second longer, I would've already pulled the trigger. If it comes to my babe, I would anyone when blinded with madness.

Napailing na lamang ako at nagsimula nang hubarin ang aking suot na sapatos. Napansin kong naupo si Dox sa gilid ng kama pero hindi ko na ito tinapunan ng tingin.

"Nothing happened."

Hind na ako nagkomento sa sinabi niya. I knew I would forgive him for whatever he does but it fucking hurts. I just couldn't believe he would hug someone else like that, someone other than me.

Nagseselos ako dahil alam kong may karapatan ako pero wala akong magawa.

"Babe..."

His voice sounded like he was pleading me so I sighed. Just that word and I'm already melting. I'm so weak when it comes to him but I really didn't like what I saw back in Pyro's office.

Mas mabuti pa siguro kung nakita ko silang naghahalikan pero yung magyakapan sila na para bang sila lang dalawa ang nasa mundo? It hurts. I suddenly can't see myself hugging Dox like that. I felt like someone took over my role in his life.

Simple lang yung akto pero nakintal na yun sa isipan ko, tira sirang plaka na paulit-ulit. Tangina. Selos na selos ako.

"Huwag ngayon," pagod kong sabi sa kanya at saka nahiga sa kama. It feels fucking frustrating and painful to see that scene after being so excited to see Dox. It's even with someone I grew up with.

Nanahimik naman si Dox kaya mas lalong dumami ang mga tanong sa isipan ko.

What did he talk about with Pyro? Why were they hugging like that? Why was Pyro burying his crying face on Dox's stomach? Why did Dox fucking let him do that? Why can't he tell me?

Hindi niya ba ako kayang pagkatiwalaan? M-May namamagitan ba sa kanila?

Somehow the words of that random person I passed went inside my head.

'Pero huwag masyadong sweet, baka maumay kayong dalawa.'

Did Dox get bored of me?

Nakuyom ko ang kamay ko at saka napabalikwas ng bangon. Tumingin ako kay Dox at nakita siyang nakatitig sa akin habang nakaupo siya sa kabilang gilid ng kama. He looked so good with my oversized shirt so I tried so hard not to gulp or stare too much.

Naalala ko na naman ang pagyakap ni Pyro sa kanya kaya sumama na ang pakiramdam ko.

"Should we take some time away from each other?" I suggested straightforwardly.

Nanlaki ang kanyang mga mata at saka nagkasalubong ang kanyang mga kilay.

"Why?" he asked. Umiwas ito ng tingin at tinalikuran ako. "Why do you want some time and space? Nasasakal ba kita?"

Pinigilan ko naman ang sariling paharapin siya ulit. Nagtagis ang aking bagang.

"Hindi mo ako nasasakal," sabi ko sa kanya. "It's just that everything seems so fast and we didn't really pause to digest it all."

Kasinungalingan, Giyo. Fuck. Who would want to pause? I just want to stay with you Dox so please tell me you hate my stupid suggestion.

"Okay."

Nagulat ako sa balewala nitong sagot at hindi kaagad nakaimik. Iyon lang? Pumapayag siya agad? Hindi man lang niya sasabihin na gusto niya akong makasama? Mas gugustuhin ba niyo yung si Pyro ang kayakap niya?

I cursed under my breath because of the pain, of feeling unwanted once again. Kaya niya ba akong tiisin?

Tumayo ako at pumunta sa banyo para pakalmahin ang sarili ko dahil tangina, parang sasabog na ako sa halo-halong emosyon.

'Pero huwag masyadong sweet, baka maumay kayong dalawa.'

Iyon na naman ang naisip ko. Fuck. Dapat ay hindi ko iniisip ang mga ganito. Hinding-hindi kami magsasawa ni Dox sa isa't isa, mamatay man si Pyro. Tsk.

I should've just let Dox explain and not do this bullshit, pretending as if I don't care when I care so damn much. I should talk to Dox again. Yeah, I should.

But when I went to my room again, he was gone.

-

I was relieved to still see Dox inside the company. I almost went nuts when I didn't find him in my unit. I was even thinking that maybe he left me for good but when I asked Mordre and found out that Dox just went back to his own unit which is just near mine, I finally breathed again.

It has been three days and I'm slowly dying.

Damn. Ako ang nagsabing magkaroon muna kami ng distansya pero ako itong nagsisisi kaagad. Gustong-gusto ko na sanang kausapin ulit si Dox pero nakita ko si Pyro na galing lang sa unit niya kagabi.

At putangina, gusto ko nang mamatay.

Pero wala naman akong masabi dahil ako ang nagpalayo sa kanya. Gustong-gusto ko nang sumugod pero pilit kong sinisiksik sa isipan ko na buntis si Dox at dapat hindi ko siya bigyan ng iisipin.

Fuck.

Hindi ko talaga kaya.

Nakita ko siyang tumatawa kasama si Esme. Ang ganda-ganda ng ngiti niya pero kita ko sa mga mata niya ang pagod. Napipilitan lang siyang makisabay pero dahil magaling siyang magtago, walang agad makakapansin.

"Oy." Tumingin ako kay Helios na ngayon ay nakapamulsang naglakad papunta sa akin. Pinigilan kong huwag sugurin ang isang 'to. Kamukhang-kamukha niya kasi si Pyro kaya naalala ko na naman ang gagong yun. He stopped and looked at Dox's direction. Then he asked me while squinting his eyes at me. "Nag-away kayo?"

"Tanungin mo 'yang kambal mong gago."

Napahalakhak ang loko.

"Pa'no naman nadamay si Pyro sa inyo?" tanong niya sa akin at nagkibit-balikat. "Man, my brother is gay and he prefers older guys."

Tumalim ang tingin ko rito.

"I saw them hugging then I saw Pyro going out of Dox's room."

He paused and chuckled.

"I don't know about the hugging part but the one who came from Dox's room? That wasn't Pyro. That was me. Nagpahatid nga lang si Dox ng pagkain." I froze at what he said. What the hell? "Come to think of it. I thought it was weird that you weren't with him."

"You just gave him food?" I asked him.

"Yeah. Don't you trust Dox, dude?"

Ginulo ko ang buhok ko at tumanaw kay Dox. Nanlaki ang mga mata ko nang makita siyang tumitingin sa akin. Kaagad din namang naputol ang titigan namin dahil iniwas na niya kanyang mga mata.

Shit. I miss him. So fucking much.

Ano ba 'tong ginagawa ko? Am I really going to wait for him to come to me? Am I even that prideful?

Putragis. Wala akong alam sa ganito.

"Why don't you two talk?" ani Helios.

"Would he still want to talk to me?"

He smirked.

"Ano naman ngayon kung hindi? It's not even in your personality to wait. Just take it head-on, like a bull." Tumawa nang malakas si Helios dahil tumalim ang tingin ko sa kanya. "I mean, man, if you really love him then go take him again."

"Natatakot ako," I said.

"Si Gin Yoko Salvador may kinatatakutan na pala," panunuya ni Helios. "Wow! Iba talaga ang pag-ibig." Pumalakpak pa ang mokong. "But anyways, if you won't talk with Dox right now then you'll just end up torturing yourself. You look like a mess, man. You haven't even shaved for days."

Nakamot ko ang leeg ko at saka tumingin sa direksyon ni Dox. Nakikipag-usap pa rin ito kay Esme kaya napaungot ako.

"I'll talk to him l-later."

"You should, man. Pogi ng loko. Daming naghahabol."

-

Para akong baliw na nagtatago habang sumusunod kay Dox. Wala akong masyadong trabaho dahil nagawa na namin lahat ng yun bago umalis si Pacé para sa honeymoon. Heto, marami akong free time para bumuntot sa babe ko.

Nakita ko siyang naghihintay ng elevator mag-isa kaya dahan-dahan akong lumabas at saka nagpanggap na kakagaling ko lang sa isang pasilyo. I tried to look fucking calm as I approached him. Every step felt so heavy. The silence we had for days was really fucking weighing down on me. I tried so hard not to sigh.

But will Dox avoid me?

When I finally stood beside him, he didn't even flinch so I also kept a straight face.

Amoy na amoy ko ang bango niya sa maliit na distansya kaya nakuyom ko ang kamay ko sa pagpipigil.

Fucking control yourself, Giyo. You're not a beast. But fuck, I should've been really a deprived beast who have been starved for days. It's never been the same without him on the bed. Ibang-iba kapag hindi ko siya nakakausap, nayayakap, nahahawakan, nahahalikan.

Hindi ko na mapigilang nakawan ng tingin si Dox at natigilan.

His face was impassive and unreadable that he even looked more like a pretty doll to me. Those lashes... Those sweet sweet lips...

"What?"

Nagitla ako sa biglaan niyang pagsalita. Napaatras na ako matapos mariyalisang masyado na pala akong malapit sa kanya.

"Nothing." Inayos ko ang pagtayo at tiningnan si Dox. Hindi pa rin ito tumitingin sa akin at tila nababagot lang na naghihintay sa elevator. Teka nga, ba't ang tagal ng elevator eh kanina pa yata siya rito? Baka naman-

I looked at the buttons and groaned.

"You didn't press the button."

"I'm not going to use the elevator," aniya. "Tinitingnan ko lang kung lalapit ka sa akin kapag wala akong kasama."

"What?"

"You're a moron." Tumingin na ito sa akin at kita ko na ang pangingilid ng luha sa kanyang mga mata. "You're an idiot." Marahas nitong pinunasan ang mga mata at saka dinuro ako. "Huwag na huwag kang lalapit sa akin, gago!"

"B-Babe?"

"Huwag mo akong ma-babe-babe! Ang kapal ng mukha mong humingi ng space tapos ikaw 'tong sunod ng sunod sa akin! Wala ka bang alam kung ano ang space ha? Eh privacy?! At ano 'tong nalalaman kong pinagbabantaan mo raw si Pyro?! Gago ka ba talaga?!" He shouted and continued talking. "Ba't lumalapit ka ngayon sa akin ha?! Tigang ka na ba?! Miss mo na ang katawan ko ano?!"

"Babe..."

"Manigas kang yawa ka!"

Inabot ko ang kamay nito pero tinabig niya ang kamay ko saka ako sinamaan ng tingin.

"You didn't even trust me and decided to just push me away!" Namutla ako nang makitang marahas niyang inalis ang singsing sa kanyang kamay at tinapon ito sa akin. "Kainin mo 'yang promise ring mo gago!"

Nanlambot ang mga tuhod ko sa narinig at natulala sa paggulong ng singsing sa sahig.

"B-Babe..." bulong ko at unti-unti nang napaiyak. Napahagulgol na ako nang maipon ang sobra-sobrang sakit na naramdaman ko nitong mga nakaraang araw na hindi ko siya kasama. Kahit nanlalabo ang paningin ko ay pilit ko siyang inaaninag. "Babe please... Huwag mo akong iwan..."

"Ayoko na," mahina niyang sabi. Para na akong batang umiyak at napasigaw na sa pait ng kanyang mga salita.

Bakit? Bakit ganito? Akala ko ba mahal niya ako? Pero bakit iiwan niya pa rin ako?

"B-Bakit?" pumiyok na ang boses ko kakaiyak.

Marahas kong pinunasan ang mga luha ko at saka tiningnan si Dox na titig na titig sa akin. Maraming emosyon ang dumaan sa mga mata niya bago siya dahan-dahang napapikit. Tumulo rin ang sarili niyang mga luha.

"Hindi ko kaya," bulong niya at saka dinampot ang singsing na nasa sahig at dali-dali itong sinuot bago ako niyakap bigla. Naestatwa ako sa sobrang gulat at narinig na lang ang kanyang paghikbi. "Fuck. Hindi ko kaya, Gin. Mamamatay ako kapag wala ka," he murmured while crying. Basag na ang kanyang boses habang humigpit ang pagkakayakap niya sa aking bewang. "Hindi ko kaya, babe..." pag-uulit niya at naramdaman ko na lang na basa na basa na ang harapan ng aking polo. "Please, don't push me away again," pagsusumamo niya kaya tila piniga ang aking puso sa narinig. Fuck. I'm such an ass. Pumulupot ang mga braso ko palibot sa kanya at niyakap siya nang mahigpit. "Huwag mo akong itaboy ulit. Mahal na mahal kita, babe."

And I fucking cried with so much emotions right there and then. Putangina. Hindi ko papakawalan pa si Dox kahit kailan.