Dochodziła już północ, a Penny jak nigdy wcześniej była bardzo zmęczona. Wsunęła się pod kołdrę, otulając się nią i zamknęła oczy. Kiedy jednak przysypiała, obudził ją dźwięk przychodzącej wiadomości. Przetarła oczy. Ziewając, chwyciła za telefon, po czym go odblokowała.

Harry: Dzień dobry!

Penny: Dobranoc!

Harry: Ty idziesz dopiero spać?

Penny: Tak.

Harry: To, gdzie ty mieszkasz? Nie masz ustawionej lokalizacji, więc nie mogę sprawdzić.

Penny: W Sydney.

Harry: Że co?! Naprawdę?!

Penny: Tak. Od urodzenia.

Harry: Ale masz fajnie. U ciebie ciągle jest ciepło i masz blisko do plaży, a u mnie ciągle pada deszcz.

Penny: Ale Londyn ma w sobie to coś, czego nie ma Sydney. Tutaj nie ma takich pięknych zabytkowych, wiktoriańskich budowli.

Harry: Byłaś kiedyś tutaj?

Penny: Nie, widziałam go jedynie na zdjęciach :c

Harry: Przyjedziesz kiedyś i zobaczysz je. Oprowadzę cię po nim.

Penny: Wątpię, żeby kiedykolwiek mi się to udało.

Harry: Na pewno ci się uda, pesymistko. Ja też od urodzenia tutaj nie mieszkam. Przeprowadziłem się tutaj tylko dlatego, iż uczęszczam do jednej z miejscowych uczelni.

Okazało się, więc że chłopak był od niej starszy o parę lat. Nie przeszkadzało jej to. Najważniejsze dla niej było to, że w ogóle chciał z nią rozmawiać, ale w końcu nie miał pojęcia, ile dziewczyna ma lat. Nie wiedział o niej prawie niczego. Było jej jednak z tym dobrze. Może nawet za dobrze.

Penny: Gdzie wcześniej mieszkałeś?

Harry: Holmes Chapel. Takie małe miasteczko, ale za to śliczne.

Penny: Ach, jak ja bym chciała mieszkać w małym miasteczku.

Harry: Czemu?

Penny: Cisza, spokój. Fajnie jest żyć z dala od zgiełku.

Harry: Coś w tym jest, ale nie ma kina, markowych sklepów...

Penny: A po co to komu?

Harry: No, nie wiem... Może chociażby po to, żeby kupić sobie porządne ubrania i zobaczyć najnowsze filmy.

Penny: W normalnym sklepie też kupisz dobrej jakości ubrania, a najnowsze filmy można obejrzeć w internecie. Zresztą większość z nich jest nagrane na podstawie książek, a biblioteka lub księgarnia jest wszędzie.

Harry: Nie mam zbyt wiele czasu na czytanie książek.

Penny: To bardzo źle. Kto czyta książki, żyje podwójnie.

Harry: Nigdy to do mnie nie przemawiało. Lubię czytać, ale przez naukę oraz pracę nie mam na to w prawie wcale czasu. Ale możemy porozmawiać o książkach, jeśli tylko chcesz.

Penny: Możemy, ale nie dzisiaj. Może jutro (chodzi o moje jutro, a nie twoje).

Harry: No dobrze, ale czemu nie możemy teraz?

Penny: Ponieważ jestem już naprawdę śpiąca, a oczy same mi się zamykają.

Harry: Rozumiem. Słodkich snów, księżniczko :*

Penny: Dziękuję, książę :*

Od autorki: Mamy drugi rozdział dzisiaj, tak jak obiecałam. Może dodam jeszcze trzeci dzisiaj, ale nie wiem jeszcze. Najpierw chcę dodać rozdział na "Candy Shop".

~Pauline~