Chapter 8

"Alas!"

Mabilis ang mga hakbang ko upang masundan siyang nagtungo sa likod ng building na isinasagawa pa. Doon ko din nakitang nakapark ang iba pang mga sasakyan. The place is deserted and the scorching heat of the sun burned at the back of my polo shirt.

"What?" he turned sharply and snapped. Kulang nalang ay bugahan niya ako ng apo sa sobrang sama ng titig niya sa akin, dahilan upang mapaatras ako.

I know he looks hot when he's angry. But he's too damn angry right now. Lumunok ako.

"S-Saan ka pupunta?"

"I don't know. Maybe punch Jayden because he's annoying the shit out of me already?" sarkastiko niyang wika.

I blinked.

"A-About the paper..." humigit ako nang isang malalim na hininga. "Hindi iyon totoo, Alas."

He scoffed. Hindi ko maiwasang hindi ma-intimidate sa kaniyang katangkaran dahil nakatingin siya pababa sa akin. Even if he does nothing at all, there's no surprise that in our duo, he'll always be the dominant one.

"You know how media loves to sensationalize issues. Wala ka namang pormal na pahayag na nanggaling sa akin na nabasa mo doon, diba?" I asked softly. Magkasalubong pa rin ang mga kilay niya at ayaw niyang salubungin ang mga tingin ko. "I'm a media woman and I hate to say this, but this is how they work. This is how we work, Alas. Magulo ang mundo ng showbiz kaya naman hindi talaga maiiwasan ang pagsiklab ng mga ganyang issues..."

Umigting ang kaniyang panga. Mariin siyang pumikit at nagpakawala ng isang mahinang mura nang buksan niya ang kaniyang mga mata. Tapos ay tinitigan niya ako nang matalim.

"Are you playing with me, Isabelle?" kalmado ngunit mapanganib ang kaniyang tono.

"Huh?"

"Are you playing with me?" pag-uulit niya. "Stop fucking around with my emotions, Isabelle. You'll kiss me and the next day you'll land in the newspaper's headline as the fucking highschool sweetheart of a rockstar!" buga niya ng iritasyon.

"Alas..."

"Ayokong gawin mo akong tanga, Belle. Seryoso ako sa iyo."

My throat tightened. He looks as if he's restraining himself again to vent out his frustration. Mabilis ang kaniyang paghinga at nagbubukas sara ang mga kamao.

"I'm not playing with you..." I mumbled.

Nang hindi siya sumagot ay nag-angat ako ng tingin. Ang kaniyang isang kamay ay nasa kaniyang leeg na. Seryoso pa rin siyang nakatingin sa akin. But by the look on his face, he has no idea on what to do with me.

Inipit ko ang labi gamit ang ngipin at sinalubong ang kaniyang tingin. Inulit ko ang sinabi ko.

"I'm not playing with you, Alas." I swallowed again. "Not once in my life have I played with anyone's feelings. Seryoso din ako sa iyo. You just need to trust me on this, okay?"

"Well... perhaps you should show me how serious you are about me."

"Paanong—"

Hinila niya ako at itinulak papunta sa pader. I yelped in surprise. When he placed his strong arms just above my head and stared into my eyes with a knowing smirk on his face, I knew what would happen next.

Ipinikit ko na lamang ang mga mata ko nang maramdaman ko ang mainit niyang labi sa akin. A sigh of pleasure escaped from my mouth when he pulled a little just to bite my lower lips.

Ang isang kamay niya ay nakahawak na sa aking beywang. Ngunit hindi nagtagal ay naglikot din ito at pumasok sa suot kong polo shirt kahit nakatuck-in ito. Jolts of electricity shoot my nerves when I felt his hand on my bare stomach for the first time after a long time.

Mainit at magaspang ang kaniyang kamay na hinahaplos ang tiyan ko. Nang mapunta ito sa aking beywang ay marahan niya itong pinisil. I groaned again.

"Ssh..." Alas hushed, placing one finger over my wet lips. He bowed a little and he started ravishing my neck. Doon pa nagsimulang maglikot ang mga kamay ko at nagpunta sa kaniyang buhok.

"Alas..." I gasped when he started sucking a sensitive spot in the crook of my neck. Napapikit ako nang mariin. He's not just sucking it. He's gently biting it too.

Wala na ang kaniyang kamay sa aking tiyan. Isinilid niya ito sa suot kong palda at ipinadausdos sa aking hita. Nanginig ang mga tuhod ko sa kaniyang ginawa.

"Engineer?"

I froze when I heard his assistant's voice. Pero hindi pa rin tumitigil si Alas. Patuloy siya sa paghalik sa leeg ko.

"Sir Alas?"

"Alas..." I whispered. Tinutulak ko palayo ang ulo niya but he didn't budge. Not even a little. Instead, with his free hand, he pinned my other hand on the wall as well.

Nag-angat siya ng tingin at pilyo nang nakangisi sa akin. His eyes twinkled mischievously as he went back to his business.

"Sir!"

Mas napatuwid pa ako ng tayo. Papalapit na ang boses. Kung hindi titigil si Alas ay maaabutan niya kami sa ganitong posisyon. With his hands inside my fucking skirt!

"Alas..." I hissed.

"Ssh... just don't make a sound..." he grinned. When his hands continued to travel higher, hindi ko na mapigilan ang pagkawala ng munting ungol mula sa bibig ko.

"I said don't make a sound, Belle..." paos ang boses nitong bulong sa akin nang dumantay ang kaniyang mga daliri sa suot kong underwear.

Hindi na ako mapakali. Ibinaling ko ang ulo ko. Bigla akong natakot dahil tumigil na ang boses. Maybe she saw us already?

All the thoughts left my head when I felt his fingers moving, caressing, and stroking my folds. Nanlaki ang mga mata ko. Alas buried his head at the crook of my neck when he inserted a finger.

"Fuck..." siya pa ang napamura nang madama ako.

My entire cheeks burned. I bit my lower lips. Dudugo pa ata ang mga labi ko dahil sa sobrang pagkabaon ng mga ngipin.

His expert tongue worked again as he started thrusting. My eyes rolled at the back of my skull.

"Sir Alas?"

"Fuck—Alas... may tao..." putol-putol at hinihingal kong wika. My hips grinded to his rhythm. A look of satisfaction crossed his face when he saw me helpless and at the mercy of his talented fingers.

"Hmm?" may bakas pa ng katuwaan ang kaniyang boses nang bilisan niya ang galaw. Napapikit ako at bahagyang napaawang ang mga labi. Kumapit ako sa suot niyang shirt dahil kung hindi ay mabubuwal na ako sa kinatatayuan ko.

"Alas..." impit ko. Nang hindi makayanan ay ibinaon ko din ang aking mukha sa kaniyang leeg. I sank my teeth to his skin and shut my eyes when I couldn't bear it. Kung hindi ko iyon gagawin ay kakawala ang sigaw na namamahay sa aking lalamunan.

"Wala ata si Sir..."

"Saan ba nagpunta ang dalawang iyon?"

My cheeks burned again. His chest vibrated when he chuckled lowly. I slapped him lightly and glared at him. Isang pilyong ngiti lamang ang nabuhay sa kaniyang mga labi bago niya bilisan pang lalo ang galaw.

"Oh my God, Alas..." gusto kong magmura pero pinigilan ko ang sarili ko. I don't want to be noisy. We're doing it at broad daylight for pete's sake!

"What?" pang-aasar pa nito sa akin.

Namamasa na ang aking mga mata. Labis akong hiningal at naramdaman ang pamumuo ng kung ano sa aking tiyan.

I closed my eyes again. "Fuck."

Alas didn't stop working using his fingers even when I rode my sweet orgasm. Lupaypay akong napasandal sa kaniya habang hinihingal. Tawa ulit ang naani ko mula sa inakto.

When he pulled his hands out of my skirt, my cheeks burned again in embarrassment when I saw it dripping.

And madness to thee, he gently placed it in his lips with a knowing smirk growing on his face! Napaawang ang labi ko. He sexily bit it in front of me as I quivered. Hanggang ngayon ay hindi pa rin ako makapaniwala...

"Sir!"

Pareho kaming napalingon nang biglang sumulpot si Krista. Kaagad akong tumalikod at inayos ang aking polo shirt. Alas wrapped his arms around me. I heard him chuckle.

"U-Uhm..."

"It's okay, Krista. What is it?" tanong niya.

"H-Hinahanap na po kayo ni Architect Julius, Sir."

"Okay. Pupunta na ako. We still have some unfinished business here."

Hindi ko alam kung may ipupula pa baa ng mga mukha ko sa kaniyang sinabi. Narinig ko na lamang ang alanganing yabag ni Krista palayo.

Nang mawala na siya ay hinarap ko si Alas at mahinang sinampal ang kaniyang dibdib. I glared at him.

"What would she think—"

"Let her think whatever she wants. If I can't broadcast you in newspaper, like what that Jayden the dickhead is doing, then I might as well announce you, being with me, in my own style." Kumislap na naman sa kapilyuhan ang kaniyang mga mata.

Napailing nalang ako. I stalked away with Alas following me. Tumatawa pa rin siya. Parang gusto ko nalang magtago nang makita kong nakapanuod sa amin ang mga kasamahan niya. What if one of them saw us earlier?

"Mummy..."

Nakabalot na ngayon ng malaking tuwalya si Zeus at nakaupo sa lamesa, his small legs dangling in the air. I smiled tightly at my son and went up to him. Kinuha ko ang kaniyang tuwalya at nagsimula nang patuyuin ang kaniyang nabasang buhok.

"Where were you, mum?" inosenteng tanong sa akin ng bata.

Namula ulit ang buong mukha ko. nang balingan ko si Alas ay nakatingin na siya sa akin at natatawa. Kahit na ang kausap niya'y si Architect Julius ay hindi pa rin natatanggal ang nakakainis na ngisi nito sa mukha.

"D-Doon lang..." utal-utal ko pang sagot sa bata. Suminghap ako at inayos ang pagsasalita. "Aren't you cold, Zeus?"

Iniling niya ang kaniyang ulo at yumakap sa akin. Humikab siya at pagod na idinantay ang kaniyang ulo sa aking tiyan.

"Maybe we should go home already..." binalingan ko si Alas upang magpa-alam sana pero nagulat nalang ako na nasa tabi ko na pala siya.

"You're going home already?" I didn't miss the disappointment in his voice.

By then, pumipikit-pikit na si Zeus. Mukhang napagod ata siya sa sandaling paglalaro kanina sa dagat.

I nodded my head. "Pagod na si Zeus..."

"Ihahatid ko na kayo." Anunsiyo niya.

"Huwag na, Alas—"

"Nonsense, Belle. Nag-bus ka lang papunta dito. I should drive you home."

"At babalik na naman dito?" naningkit ang mga mata ko. "Huwag na!"

"Ako ang mapapagod, Belle." He said. "Diba pagod ka din naman?" pilyo nitong tanong sa akin.

Muli siyang nakatanggap ng hampas sa braso sa kaniyang biro. Tatawa-tawa niyang kinuha ang iphone sa lamesa at kinuha ang susi mula sa bulsa.

"C'mere." Aniya kay Zeus. Pinalitan niya ako at siya na mismo ang kumarga sa bata habang naglalakad kami papunta sa pinanggalingan namin kanina. Uminit na naman ang mga pisngi ko nang maalala kung anong nangyari.

He asked me to open the door to the backseat which I silently obliged. Nakahawak ako sa pintuan habang marahan niyang ipinapasok si Zeus. Nang makahiga na ang anak ko ay napansin ko ang labis niyang pagtitig sa mukha nito. My heart thumped inside of my chest.

Hinawi niya ang bangs nitong dumikit sa kaniyang noo dahil sa basang katawan at pawis na rin. Then he turned to me. I couldn't read the expression on his face.

"For a moment..." he said slowly and draw a deep breath. "For a moment, I thought I knew Zeus for a long time." Then he chuckled. "That was weird."

Sumikip ang dibdib ko sa kaniyang sinabi. tango lang ang naisagot ko nang isarado ko na ang pintuan at pumasok na sa passenger's seat. Pinaglalaruan ko ang mga daliri ko habang hinihintay siyang makapasok din sa sasakyan.

I really wanted to tell him already... naghihintay lang ako ng tamang pagkakataon. My mind burned with the best way of how I could tell him but I couldn't come up with any.

"Are you okay, Belle?"

Hindi ko namalayang naiatras na pala niya ang sasakyan. Kumurap ako at tiningnan siya.

"Where's your mother, Alas?" hindi ko napigilang tanungin siya.

He seemed taken aback with my question. Alas glanced at me from the corner of his eyes.

"My mom?"

I nodded slowly. "Yes. Your mother..."

Mabagal ang pagpapatakbo niya sa sasakyan ngayon, marahil siguro ay naririto si Zeus sa loob. He glanced at his son once again from the rearview mirror before the road took his attention back.

"She's in a coma." Tipid niyang sagot.

"Why?"

"Well... she got into an accident with my brother's wife on their way to the wedding."

Hindi ko maitago ang rumehistrong gulat sa aking mukha. Napaawang ang labi kong nakatingin kay Alas.

"And she's been in a coma for years, now." Suddenly, his voice is breaking. Bigla tuloy akong nagsisi sa tinanong ko. He turned away, hoping I wouldn't see his glassy eyes but I already did. "Doctors are saying that we shouldn't expect much but..." huminga siya nang malalim at pinatigas ang ekspresiyon ng kaniyang mukha. "But I always knew that my mother would come back to me. To us. That she'll wake up soon..."

Until I went to bed that night, my thoughts keep on drifting back to Alas. He lives alone in his beach house. He endured all the years of loneliness and solitude without anyone by his side. I could've been there but... I chose not to.

What a girlfriend.

"This is why I am disgusted by this institution..." inis na ibinaba ni Ms. Patricia and tabloid matapos itong mabasa. Umirap siya sa ere bago kinuha ang naghihintay na tasa ng kape at humigop mula dito.

I shifted the weight on my feet as I stand in front of her. "Wala po ba... Wala po ba akong puwedeng magawa dito?"

Marahas niyang iniling ang kaniyang ulo. "No, Belle. As long as you are under this network station, there's no way in hell that you're going to stick your nose to that institution. Let them spread fake news. At the end of the day, sila lang din naman ang kawawa."

"Ms. Pat?"

Pareho kaming napalingon nang marinig ang boses ni Jayden. Nakasilip ang kaniyang ulo sa amba ng pintuan. When he saw me, he quickly stood straight and smoothened his jacket.

"Belle. Hi."

"You've heard about this?" itinaas ko ang tabloid na hawak. Kumunot ang noo ni Jayden at lumapit saka sinuri ang nasa pahayagan.

For a brief moment, delight registered in his eyes before he turned serious and placed the paper down. "Ngayon ko lang 'to nakita."

"Can't you do something about it—"

"Belle, as I've said, no one from this network should get involve with that institution." Mariing pahayag ni Ms. Patricia. "Hindi ka naman nila pinangalanan, so ayos lang. Don't fret about it too much."

"Oo nga, Belle..." sang-ayon ni Jayden. "Sanay naman din ako sa ganyan." He even shrugged.

I gritted my teeth, trying to control myself not to tear the tabloid in pieces in front of them.

"Ikaw naman, Jayden, bantayan mo ang kinikilos mo!" galit na turan ni Ms. Pat sa kaniya. "Alam mo naman palang nakamasid ang media sa iyo, padalos-dalos ka pa ng kilos!"

Nag-kamot ng batok si Jayden at hilaw na tumawa. "Pasensiya na..."

Iminuwestra sa akin ni Ms. Pat ang pintuan. "Belle, you may go. May pag-uusapan lang muna kami ni Jayden dito."

I nodded my head and exited the room with a heavy heart. Kanina nang icheck ko ang social media accounts ni Jayden ay bumabaha ito ng mga tanong galing sa kaniyang mga fans kung totoo ba ang balita.

@fangirlforlife

@jaydenvon, nakita mo na ba talaga ang highschool sweetheart mo?

@fantasticagirl

Kinikilig ako sa inyong dalawa! This picture is soooo sweet!

@danicahale

hindi scripted and picture. talagang totoo!

@kimmmyyy

post ka naman ng picture niya dito, jayden! we'd love to know your girl more!

Napailing nalang ako at hindi na ipinagpatuloy ang pagbabasa. He had already gained a whooping 3M followers on his Instagram account. Wala siyang fina-follow kahit na isa kaya naman nagulat ako nang makita ang bagong notification.

@jaydenvon followed you.

My eyes widened. It was a few moments later when his fans discovered what he did and stalked my profile too. Mabilis ko itong nai-switch sa private at pinalitan ng plain black ang aking display picture.

@danicahale

@jaydenvon siya ba ang highschool sweetheart mo? @bella

Napapikit ako nang mariin. Hawak ang cellphone ay nagtungo ako sa dressing room kung saan sila naghahanda para sa kanilang next performance.

"Jayden!"

Nag-angat siya ng tingin. Ang kaniyang gitara ay nasa hita at mukhang nagpa-practice ito mag-isa.

"Yeah?"

"Ano na naman ito?" galit kong ipinakita sa kaniya ang Instagram account ko at ang kaniya na ngayo'y binabaha na naman ng mga comments.

He shrugged. "I don't know. I'm not the one managing my social media accounts, Belle..." mahinahon niyang wika.

Gusto ko nang sumabog sa kaniyang tinuran. "Alam mo ba na mas lalo mo lang pinapalala ang issue?!"

"Calm down, Belle."

I glared at him. May sasabihin pa sana siya ngunit mabilis na akong nakalabas sa dressing room.

Thinking it might upset Alas again, I had no choice but to delete my account permanently.

Laking pasasalamat ko nang makita ang announcement na sa tuwing Miyerkules ay babalik kami sa college para sa recording at orientation.

I told Alas about it and I can tell that he's happy that I'm going to miss opportunities of running into Jayden again once in the studio.

Ngunit pagsapit ng miyerkules ng umaga ay nagtaka ako nang makitang walang Ford na nag-aabang sa akin sa labas ng apartment.

I glanced at my phone. Alam niyang alas otso ang simula ng klase namin. Usually, by 7:45 nandito na siya sa labas. I waited some more pero ni anino niya ay hindi ko nakita.

When the clock strike 8:15 am, napagdesisyunan kong magpunta na lamang ng eskwelahan kahit na wala siya.

"Naks, Belle. Hindi ka pa rin nagbabago. Late ka pa rin..." pang-aasar sa akin ni Stella nang makarating ako sa classroom, habol ang hininga.

The professor didn't mind me. I mumbled an excuse and went straight to my chair. Nag-angat ako ng tingin sa powerpoint sa aming harapan at kinuha ang notebook sa bag upang makapagsimula na akong mag-take notes.

"Nag-OJT ka lang, Belle ay sumikat ka na..." bulong sa akin ni Stella. Kumunot ang noo ko at binalingan siya. Nginisihan lang niya ako at nagkibit ng balikat.

I ignored her as my thoughts travelled to Alas. What's he doing right now? Nalate ba siya ng gising? If I know, he doesn't like to sleep till noon so the chances are slim.

Kung anu-ano na ang pumasok sa isipan ko habang nakikinig ako sa aming professor. He could be sick! Or maybe he's upset again?

I checked the social media and found nothing. Wala nang issue pa tungkol sa aming dalawa ni Jayden ang gumimbal sa kaniyang mga fans.

I sighed deeply. Maybe he's sick... Hindi ko maiwasang hindi mag-alala para sa kaniya. I should pay him a visit later after my class is over.

"Anong ibig mong sabihin kanina?" tanong ko kay Stella habang naglalakad kaming dalawa papunta sa cafeteria.

"Girl, trending ka kaya! Kayong dalawa ni Jayden!"

Nanlaki ang mga mata ko sa tinuran. I thought the issue died down already? Ngunit nang maipakita ni Stella sa akin ang mga tweets ng kaniyang mga fans na ngayo'y hinahalukay ang mga pictures ko sa social media at ikinukumpara ito sa kuha naming dalawa ni Jayden sa kaniyang mall show, I could feel my stomach sinking.

"There's no privacy in digital world, you know..." wika ni Stella habang marahang nginunguya ang kaniyang fries. "People love to dig things up, especially if it sparks their interest."

Hinilot ko ang sentido. Biglang sumakit ang ulo ko sa nakita. Pero gaya nga ng sinabi ni Ms. Patricia, wala akong dapat gawin. I just have to let it pass.

"Let them feast with our pictures. Wala silang makukuhang pormal na pahayag galing sa akin." Matigas kong wika at nagsimula nang kumain.

For the rest of the afternoon, I could feel some of the student's gaze towards me. It made me feel uncomfortable, since the community college isn't that big. Sa dami ba naman ng mga fans ng The Runaways, panigurado akong mayroon din silang fandom dito sa school namin.

When the class ended, Stella teased me again about Alas. Even though I told her that no, he's not coming to fetch me today, hindi pa rin siya naniwala. Gusto ko din siyang paniwalaan na darating ngayong araw si Alas kaya naman naghintay ako sa labas ng gate pero pagsapit ng alas kwatro y media nang hapon ay wala pa rin siya.

Nanlulumo kong pinara ang unang tricycle na nakita.

"Sa Tibanban po..." I said quietly. Kung anu-ano na naman ang tumatakbo sa isipan ko kaya hindi ko napigilan ang sariling magtanong. "Alam niyo po ba kung nasaan ang bahay ni Engineer Ferrer?"

The driver glanced at me and nodded his head na siyang ikinatuwa ko. "Yung Engineer na nagtatrabaho diyan sa mababang paaralan?"

I nodded my head hopefully.

"Oo."

"Doon mo nalang po ako dalhin, Manong..." wika ko sa kaniya. Iniliko niya ang tricycle at walang imik na nag-drive patungo sa Sigaboy. I clutched my shoulder bag as we neared the shore.

Memories flooded my mind once more. This is the place where we celebrated Isla's birthday and where Alas asked to court me for the first time.

Nang makababa ako sa tricycle at nabayaran ang driver ay huminto muna ako at tumitig sa dagat. Dark and gloomy clouds reigned across the sky. Biglang lumamig ang simoy ng hangin. By then, I know a heavy rain is about to fall.

Hindi ako nahirapang hanapin ang kaniyang bahay. It is the only beach house in the vicinity, painted white all over with white picket fence surrounding the area. May nakatayong malaking puno sa bakuran. A tire swing swayed back and forth gently with the wind.

I smiled to myself. Bigla kong na-imagine si Alas habang pinipinturahan ang sariling bahay o di kaya'y isinasabit ang duyan sa puno. Siya din ba ang nag-design nito? It looks like a private resort house you'll see in Mediterranean beach towns.

I walked up to his front door, appreciating the shell curtains that surrounded the porch. A wind chime created soft giggly sounds when the wind blew harder. Kumatok ako sa pintuan.

"Alas?"

No one answered.

Dinukot ko ang cellphone mula sa bulsa at sinubukang tawagan siya. Baka may pinuntahan siya kaya wala siya ngayong araw.

The phone keeps on ringing but no one answered. Ibinalik ko ito sa bulsa at kinatok muli ang kaniyang pinto.

"Alas?"

A few minutes passed and I'm still standing in front of his door. When I turned the knob, I was surprised to find that it was open.

I stepped into the darkness as I tried to make out of the surroundings. The interior home design is cozy and has beach vibes with miniature surf boards hanging in the wall and shell decorations by the lift top coffee table.

The only thing that seemed out of place is the grand piano sitting by the corner. Mukha itong mamahalin at bago pa. I eyed it for a whie before I finally shut the door.

"Alas?"

Bahagyang nakabukas ang isang pintuan kung saan nanggagaling ang liwanag. I walked towards the room and knocked softly before I pushed it open.

"Alas..."

I found him lying on the center of his bed, panting heavily. Wala siyang suot na pang-itaas at base sa mabilis na pagtaas-baba ng kaniyang dibdib, ang namumula niyang mukha, at ang tumutulong pawis mula sa kaniyang noo ay alam kong may sakit siya.

Sa loob ng kaniyang kwarto ay mas lalong lumakas ang kaniyang panglalaking amoy.

"Anong nangyari sa iyo...?" nag-aalala kong tanong na kaagad din namang nabitin sa aking dila nang dumapo ang tingin ko sa kaniyang desk.

My gaze traveled to the picture board and the sketches pinned using tacks. I heard him groan. Dahan-dahan kong lumapit sa kaniyang desk na nakakunot ang noo.

May isa pa siyang dino-drawing na hindi pa niya natatapos. But one look of it and I know what it is all about.

The sketches.... It's me.