Jestem utopiony w mroku.

Dlatego ta skóra taka szara.

W tle słyszę chór.

Nie widzę barw.

Gram w filmie starym.

To raczej horror.

Jestem jak niezdobyty byt.

Z mojej drogi schodź.

Tylko przechodzę.

Przecież jestem artystą nieznanym.

Może dlatego jeszcze tworzę.

To dalej nie jest skrypt.

Dalej rzucam Ci ten mroczny styl.

Dalej słyszę ofiar krzyk.

Tamten grzech ze mnie zmyj.

Dalej jestem jak czarne światło.

Wracam ze żniw.

Wokół mnie inne tło.

Dzisiaj mnie czcij.

Możesz też nienawidzić.

Mamy naprawdę dziwne czasy.

Zło grzmi.

Dzisiaj liczy się tylko zysk.

W nocy nie otwieraj drzwi.

To może źle się skończyć.

Dalej boli Cię przecięta nić?

A takie piękne były sny.

Zderzyłeś się z rzeczywistością.

Witamy w świecie szarym.

Kluczem znów stał się błąd.

Ze zła się już czyść.

Albo załóż rogi.

Nie zapomnij wypić krwi za zdrowie.

Wpisz do księgi swoje imię.

Potem nabity na pal Twój grzbiet.