Καλέ μου αναγνώστη, άμα είσαι ενήλικας με παιδιά, καλώς ήρθες, αυτό το γράμμα απευθύνεται αποκλειστικά σε εσένα. Αν είσαι έφηβος ωστόσο, αν μπορείς μόνο για αυτήν την φορά κάνε μου την χάρη να περάσεις αυτό το μήνυμα στους γονείς σου. Δώσε τους το κινητό σου ή δείξε τους τον υπολογιστή σου. Και αν δεν θες, διάβασέ το εσύ και προβληματίσου.

Ευχαριστώ.

Αγαπητέ /-ή /-οί κύριε /-α/ -οι,

Έχετε σίγουρα ακούσει από κοντινούς σας, από άλλους ή από τους δικούς σας γονείς ή ακόμα έχετε κάνει και οι ίδιοι πολλές συζητήσεις πάνω στο πόσο κατώτερη είναι η σημερινή γενιά συγκριτικά με κάθε προηγούμενη, σωστά;

Σχολιάζετε όλοι σας πόσο υπέροχα παιδικά, εφηβικά και φοιτητικά χρόνια ζήσατε και πόσο ανησυχείτε πώς τα δικά σας παιδιά δεν θα περάσουν τα ίδια. Η μουσική που ακούγατε ήταν καλύτερη, τα πάρτι σας ήταν πιο ζωντανά, ο έρωτας δεν ήταν όσο υποτιμημένος και ασήμαντος φαντάζει σήμερα.

Εμείς από την άλλη, είμαστε μια ελαττωματική γενιά. Όλη μέρα πάνω από έναν υπολογιστή, με ένα κινητό στο χέρι, αποβλακωμένοι στην τηλεόραση. Η δικιά μας μουσική δεν είναι τίποτα παρά θόρυβος, τα ρούχα μας πολύ λίγα, τα γούστα μας άνοστα και αδιάφορα. Δεν έχουμε απόψεις πάνω σε τίποτα όπως εσείς, καταπίνουμε αμάσητα όσα μας υπαγορεύει η κοινωνία. Τα βιβλία που διαβάζουμε δεν μας προσφέρουν τίποτα, οι σχέσεις μας είναι άσκοπες, αποβλέπουν μόνο στην προσωρινή ευχαρίστηση του καθενός και τίποτα παραπάνω. Όχι ψυχικοί δεσμοί, όχι όνειρα, όχι σκέψεις, όχι φιλοδοξίες. Δεν μπαίνουμε στον κόπο να προσπεράσουμε τα συνηθισμένα, ψάχνουμε την εύκολη λύση. Κρίνουμε τα πάντα χωρίς να ξέρουμε τίποτα, έτσι;

Μπορεί να σκέφτεστε τα μισά από αυτά, τίποτα ή και όλα. Και εγώ, ένας άνθρωπος ασήμαντος στην καθημερινότητα σας, σας δηλώνω ξεκάθαρα πως αδιαφορούμε παντελώς για το τι πιστεύετε και τι περιμένετε.

Δεν διαφωνώ, η δικιά σας εποχή είχε τα δικά της ξεχωριστά χαρακτηριστικά, καλά και κακά, χαρακτηριστικά που οι γενιές από εδώ και πέρα δεν θα έχουν ποτέ την ευκαιρία να γνωρίσουν παρά μόνο μέσα από ιστορίες σας, μα έτσι είναι και η δικιάς μας.

Ακούμε ό,τι μουσική μας αρέσει, ακόμα κι αν σας προκαλεί πονοκέφαλο. Επαναστατούμε ο καθένας στην δικιά του στιγμή, με τον δικό του τρόπο. Μερικοί από εμάς ζωγραφίζουν γκράφιτι και κοπανάνε πόρτες, άλλοι προτιμάνε να αριστεύουν στο σχολείο. Έχουμε τόση ενέργεια μέσα μας και είναι δική μας επιλογή το πού θα την διοχετεύσουμε και πώς θα ξεσπάσουμε.

Είμαστε μια γενιά εξέλιξης και όχι μόνο τεχνολογικής. Είμαστε μια γενιά που μαθαίνει να χειρίζεται καταστάσεις και αντικείμενα που για τους πιο της παλιάς σχολής από εσάς, αποτελούσαν μόνο επιστημονική φαντασία. Είμαστε μια γενιά που πρέπει να μάθει να συμβαδίζει με τους γρήγορους ρυθμούς προόδου, μια γενιά που πρέπει να μάθει να σέβεται τους γύρω της -κοντούς και ψηλούς, χοντρούς και λεπτούς, μαύρους και λευκούς, κοινωνικούς και αντικοινωνικούς, σπασίκλες και δημοφιλείς- και πάνω και πρώτα από όλα τον εαυτό της.

Ξέρετε πόσο δύσκολο μπορεί να γίνει αυτό και δεν έχει επιτευχθεί ακόμα σε καμία εποχή. Τόσα πολλά παιδιά, ακόμα και τα δικά σας, δίνουν κάποια μάχη με τον εαυτό τους. Μπορεί να είναι μικρότερη σε σχέση με κάποιου άλλου, αλλά για το ίδιο το παιδί είναι πόλεμος. Πώς μπορεί κάποιος να αγαπήσει τους γύρω του αν δεν αγαπάει τον εαυτό του;

Έχετε κάτσει ποτέ να κάνετε μια σοβαρή συζήτηση; Όχι για τους βαθμούς του, ούτε για τις παρέες του. Για το τι νιώθει στην ψυχούλα του ρε αδερφέ, ρωτήσατε ποτέ; Δεν σας φάνηκε περίεργο που κάθε φορά που ρωτάτε 'τι κάνεις;' μηχανικά βγαίνει η απάντηση 'μια χαρά';

Ή να το πάρω αλλιώς, οι δικοί σας οι γονείς, στα τόσο τέλεια χρόνια σας, σας έκαναν ποτέ αυτήν την ερώτηση;

Μην μας υποτιμάτε. Μην μας κρίνετε όλους ανώριμους και τεμπέληδες. Κάθε άνθρωπος, οποιασδήποτε ηλικίας κάποιο φορτίο κουβαλάει στην πλάτη του. Δεν μπορείτε να πιστέψετε πόσο λίγοι είναι αυτοί οι άνθρωποι που προσπαθούν να μην καμπουριάσουν παρά το βάρος, που τολμάνε να ξεχωρίσουν και να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες του να διαφέρουν.

Στηρίξτε το παιδί σας, βοηθήστε το να ορθώσει το ανάστημά του, σταθείτε πλάι του στην μάχη που δίνει, όχι απέναντί του, όποιο κι αν είναι το στυλ του, ό,τι βαθμούς κι αν έχει, όποιο φύλο κι αν προτιμάει. Φροντίστε να μάθει να έχει άποψη, μην του επιβάλλεται την δική σας. Ο κάθε άνθρωπος ορίζεται από τις εμπειρίες του και το πώς τις χειρίζεται. Ποια θα ήταν η μαγεία αν όλοι τις αντιμετωπίζαμε με τον ίδιο τρόπο, χωρίς να αμφιβάλλουμε για τίποτα;

Ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας,

Εγώ.