Song: Persephone by Tamino

Δεν είμαι κακός.
Ίσως λίγο σκοτεινός,
αλλά φταίει ότι δεν κοιτάω συχνά τον ήλιο
-εκτός από τους μήνες που κατεβαίνεις δίπλα μου.

Το θεωρώ μεγάλη αδικία
από πλευράς των μύθων,
να με παρουσιάζουν ως το τέρας,
όταν τα πολύ χειρότερα τέρατα ζουν
πιο ψηλά
στον Όλυμπο.

Βλέπεις γλυκιά μου,
ο Δίας δεν θεώρησε ότι μου ταιριάζει ο Κάτω Κόσμος,
την δύναμή μου φοβήθηκε.

Εγώ είμαι η αρχή και το τέλος των πάντων.

Εγώ καθιστώ την γέννηση αναγκαία.
Εγώ είμαι η αρχή και το τέλος της.
Εγώ οδηγώ τον άνθρωπο,
όταν το νήμα του με τον κόσμο κοπεί.
Εγώ δίνω αξία σε ό,τι υπάρχει ανάμεσα στην αρχή και το τέλος.

Εγώ, εγώ, εγώ.

Ουδείς αθάνατος ευδαίμων εστί.

Εγώ κατάφερα ακόμα και στα έγκατα της γης,
στο απύθμενο σκοτάδι του Κάτω Κόσμου,
να φέρω την Άνοιξη.

Οι Ολύμπιοι μανιωδώς διώχνουν κάθε σκοτάδι από το παλάτι τους.
Εγώ, όμως, έφερα το φως στο σκοτάδι.
Εγώ ξέρω ότι το ένα δεν υπάρχει χωρίς το άλλο.
Εκείνοι δεν θέλουν να το αποδεχτούν.

Εσύ, όμως, το κατάλαβες.
Αλλιώς δεν θα έτρωγες το ρόδι, σωστά;
Δεν είμαστε το καλό και το κακό,
αγάπη μου,
δεν είμαστε τα δύο άκρα του κόσμου.

Έχω ένα μέρος σου μέσα μου και,
όπως κάθε θνητός έχει εμένα
ως την αναπόφευκτη μοίρα του,
έχεις κι εσύ ένα μέρος μου μέσα σου.

Ουδέν καλό αμιγές κακού
και το αντίστροφο.

Οι Ολύμπιοι παλεύουν σε όλη τους την αθανασία
με ευχές και κατάρες
να εξασφαλίσουν την πίστη των θνητών, τις θυσίες τους, τον φόβο τους.

Όμως, εγώ δεν σηκώνω ούτε το μικρό μου δαχτυλάκι.
Σε εμένα πάντα θα πιστεύουν.
Σε εμένα πάντα θα καταλήγουν.