Το χάος απλώνεται μέσα μας
όπως η μυρωδιά της κολόνιας
από το μπουκαλάκι που κείτεται θρυμματισμένο στο πάτωμα.

Δάχτυλα, που τρέμουν
πατάνε αόρατα πλήκτρα
στο τραπεζάκι του σαλονιού,
βγάζουνε νότες που αντηχούν
στο δωμάτιο
στο κεφάλι του καλλιτέχνη.

Σύγχυση

Γεμίζει το κούφιο στήθος των ανθρώπων
από τον γρήγορο, νευρικό χτύπο του ρολογιού,
που χρόνια κάθεται στο στήθος τους
μετράει τον χρόνο τους.

Η ηχώ ακούγεται μέσα από τα μάτια τους.

Δες τον. Δες τον πώς χάνει την ανάσα του.

Φόβος

Στραβοκαταπίνει ξανά και ξανά
λες και το άγχος είναι κόκαλο
που έκατσε στον λαιμό του
που θα κατέβει, θα φύγει, θα εξαφανιστεί.

Και καθώς τα νεύρα τους
γαργαλάν, χτυπάνε, θορυβούν τις παλάμες τους,
μαζοχιστικά ρίχνονται στην πραγματικότητα.