Anakin kierował się w stronę pokoju, by oddać się swojemu ulubionemu zajęciu, spaniu. Sen był jego jedynym hobby i jedynym sposobem, aby zapomnieć o całym świecie.

Jednak nic nie wynikło z tego pięknego planu, gdyż Obi Wan zaczepił go w drodze do pokoju.

- Tak?- spytał lekko poirytowany Skywalker.

- Mieliśmy porozmawiać- przypomniał mu Kenobi.

Anakin oddał się zamyśleniu i przeanalizował całe jedzenie chleba, znaczy się śniadania. Nic sobie nie przypomniał.

- Taakkk...- mówił chłopak- o tym... no...

- Choć- przerwał jego mistrz i ruszył przed siebie.

Po chwili znaleźli się w niewielkim pomieszczeniu, było zwyczajne. Białe z jakimś biurkiem i dwoma krzesłami.

- Co to za pokój?- spytał chłopak.

- Nieistotne- stwierdził Kenobi- czy ty chowasz do mnie jakąś urazę?

- Nie, a czemu miałbym?- odpowiedział pytaniem na pytanie.

- Ostatnio się wymykasz i mnie ignorujesz- przyznał Obi Wan.

- Być może- odparł Anakin- ja tak się zawsze zachowuję.

Kenobi posłał mu tylko nieznaczny uśmiech mówiący do niego ,,ta, jasne".

- Wszystkiego najlepszego- powiedział trochę zawiedziony- niech ten dzień Ci mile minie.

- Dzięki- powiedział chłopak, po czym udał się na miasto.

Stanął przed jednym z barów i zaglądał przez okno. Zawsze działy się tam fajne rzeczy. Nie mylił się i tym razem. Czuł, że może się tam coś wydarzyć, więc w trakcie rozmowy zabrał mistrzowi miecz.

Przy barze stał mężczyzna. Miał na sobie czarny kaptur. Druga postać to była dziewczyna. Miała długie blond włosy sięgające jej do ramion i błękitną sukienkę. Skywalker widział ją już kiedyś, ale nie mógł przypomnieć sobie jej imienia. Była senatorką, tego był pewien.

Po chwili mężczyzna wystrzelił w jej kierunku, nie żyła. Stał tak przez chwilę, po czym podbiegł do mężczyzny. Ten gdy go zobaczył zaczął strzelać. Anakin idealnie odbijał pociski. Po chwili osoba, która z nim walczyła zniknęła, a za jego plecami pojawił się mistrz Windu.

- Będą kłopoty- pomyślał.