Hogwart, Wielka Sala. Podczas Uczty Powitalnej, która odbywała się w Hogwarcie co roku, pierwszego września, można by pomyśleć, nie wydarzyło się nic nadzwyczajnego. Jednak inne zdanie, ma jeden z chłopców, Neville Longbottom. Od początku interesowało go, czym tak łapczywie zajadał się profesor Dumbledore.

Neville Longbottom (15 l.)

Nie rozumiałem, co musiało tak bardzo ogarnąć żołądek dyrektora, aż takim pragnieniem. Musiałem to sprawdzić!

Argus Filtch (36 l.)

Odkąd tylko spojrzałem na tego dzieciaka, wiedziałem, że coś knuje. Postanowiłem rozwiązać to zagadkę.

Po uczucie, gdy wszyscy byli już w swoich dormitoriach, Neville przyczaił się przed Wielką Salą.

Neville Longbottom (15 l.)

Już nic nie może mi stanąć na drodze do znalezienia prawdy. Dumbledore coś ukrywa, a ja się dowiem co!

Argus Filtch (36 l.)

Tak jak myślałem, ten głupiec tu wrócił. Gdybym chciał, już bym go stąd wyrzucił, ale dam mu trochę fory. Im więcej dowodów, tym lepiej.

Gdy Neville podszedł do stołu, nie zawiódł się. Na małym talerzu, leżały jakieś dwie tabletki. Gdy Neville odkrył co to, zaczął martwić się o zdrowie psychiczne dyrektora.

Neville Longbottom (15 l.)

Nie wierzyłem w to... Jak to możliwe, że dyrektor zajadał się cytrynowymi dropsami?

Kolejnego dnia rano, w dormitorium Neville'a, odbyła się poważna debata.

Dean Thomas (15 l.)

Gdy tylko zobaczyłem, że Neville wykradł się z dormitorium, widziałem, że będzie miał problemy. Tylko gdzie on był?

Ron Weasley (15 l.)

Coś mi tu śmierdzi... I tym razem to nie Harry. Gdzie Neville był w nocy? I dlaczego nie chcę się do niczego przyznać?

Neville Longbottom (15 l.)

Musiałem udawać, że nic się nie stało. Zjadłem ostatnie dwa dropsy i teraz już wiem, dlaczego Dumbledore tak je kocha... Są takie pyszne! Muszę zdobyć ich więcej.

Tego popołudnia, Neville spełnił swój plan. Udało mu się wkraść do gabinetu dyrektora i znalazł tam całą rolkę cytrynowych dropsów! Nie mógł w to uwierzyć. Jednak gdy wychodził, zastał tam niespodziewanego gościa...

Gregory Goyle (15 l.)

Gdy spotkałem tego spoconego biedaka, mój mózg, od razu zrozumiałem o co chodzi. Neville coś wykminił, ale nie aż tak wybitnie jak ja. Powiedziałem mu, żeby dawał towar, a wiecie co? On mi to dał. Jaki kretyn. Nie wiem co to było, ale było dobre.

Neville Longbottom (15 l.)

Przeraziłem się, gdy zobaczyłem Goyle'a. Na szczęście mnie nie wydał. Boję się jednak, że jeszcze powie o tym Malfoy'owi i będzie po mnie...

Niestety Neville przeliczył swoje oczekiwania. Już kolejnego dnia, cała szkoła wiedziała, że “Neville ma towar”.

Neville Longbottom (15 l.)

Z początku myślałem, że mam przesrane. Ale jednak nie. Stałem się szkolnym gangsterem. Każdy chciał ze mną gadać, więc gadałem z każdym. Stałem się bogaty. Od dzisiaj, każdy absolwent Hogwartu mówił do mnie Neville Gangsta.

Argus Filtch (36 l.)

Coś mi tu nie grało... Nagle, długie dupsko zyskało dziwnie wielką popularność. A więc wziąłem go do mojego gabinetu i postawiłem przed sądem ostatecznym.

Gdy Filtch ciągnął Neville'a przez korytarz, uczniowie przestawali plotkować i patrzeli zdziwieni na woźnego. Ich idol, został porwany. Byli w rozsypce.

Argus Filtch (36 l.)

Wiedziałem, że coś ukrywał. A teraz mam go w garści... Już po nim.

Neville Longbottom (15 l.)

Nie wiem, co ten człowiek sobie myślał. Z łatwością go złamałem i ukazałem swoją duszę dealera. Filtch okazał swoją prawdziwą naturę. Stał się moim stałym klientem i już nigdy nawet nie spróbował mi podskoczyć.

I właśnie tak, Neville stał się znanym na całą szkołę dealerem dropsów. Od tego czasu, każdy wzdrygał się, na wieść, że gildia Neville'a Gangsta, ma na niego oko. A po pewnym czasie, doszły do uczniów plotki, że nawet sam Dumbledore, zaczął kupować jakiś owiany tajemnicą towar, od pewnego ucznia...