W końcu nadeszły Walentynki.

Gdy Krukonki wyszły z Pokoju Wspólnego, przed drzwiami stali już bliźniacy, z czego Fred trzymał mały bukiet żółto-czerwonych tulipanów, oraz pudełko z czekoladkami z owocową galaretką w środku. Sophie i Fred wymieniali się prezentami, podczas gdy George i Sally stanęli z boku.

- Sally, nie obraź się, ale niestety nie mam dla ciebie prezentu. Ale i tak wszystkiego najlepszego - rzekł George. Szatynka zachichotała, po czym odparła:

-  Dziękuję. Miło jest mieć takiego przyjaciela.

- Jasne, ty też jesteś świetną przyjaciółką - odparł po chwili rudowłosy, jednak jakby z oporem.

Sam nie wiedział dlaczego coś mu nie pasowało. Przecież naprawdę lubił Sally i za nic nie chciałby zepsuć ich przyjaźni. Więc o co chodziło?

Najpierw blondynka odłożyła prezenty do dormitorium, a po chwili zeszli całą czwórką z Wieży. Fred objął Sophie, natomiast za nimi szli George i Sally,  jedno obok drugiego.

Byli w naprawdę dobrym nastroju. Jednak zmieniło się to, gdy na dole zobaczyli Michaela.

Bliźniacy spojrzeli na niego bardzo niechętnie, podczas gdy Krukonki z wyczekiwaniem, czego on chce.

Trzymał bukiet róż, oraz wydawał się unikać wzrokiem Weasleyów. Rzekł w końcu:

- Sally, możemy pogadać?

- Nie! - wyrwało się George'owi, przez co wszyscy spojrzeli na niego z zaskoczeniem.

- Niby dlaczego nie? - zapytał Jones, patrząc z konsternacją na George'a.

- Nie podoba mi się, jak traktujesz moje przyjaciółki. Z Sally niby jesteś, ale nie wieżę, żeby była z tobą szczęśliwa. A Sophie próbujesz wypytywać o różne rzeczy, kiedy zobaczysz ją samą - wyjaśnił George, po czym wyciągnął różdżkę i wyciągając ją przed siebie z groźną miną.

- George ma rację, nie powinieneś tak nikogo traktować - powiedział Fred, dołączając się do brata. Teraz przestał już obejmować Sophie, a zamiast tego obaj Weasleyowie stanęli krok przed Krukonkami, jakby chcąc je obronić.

Wydawało się to może trochę absurdalne, zważywszy, że Jones nawet nie wyciągnął różdżki z kieszeni.

- Chciałem przeprosić. I pogadać - rzekł Michael, co jednak nie zmieniło faktu, że bliźniacy patrzyli na niego nieprzychylnie.

- Spokojnie, uspokójcie się. Idźcie do Wielkiej Sali, ja tu muszę z kimś porozmawiać i coś wyjaśnić - powiedziała Diggle.

Podczas gdy Sophie i bliźniacy ruszyli do Wielkiej Sali, Sally poszła odłożyć róże. Potem poszła z Michaelem do jednej z pustych klas, by spokojnie pogadać.

- Ja naprawdę chciałbym cię przeprosić - rzekł Michael. - Bardzo cię lubię, naprawdę.

- Ja też cię lubię - odparła Sally. - Ale chyba nam niezbyt wychodzi to bycie parą. Mam wrażenie, że paradoksalnie bardziej się od siebie oddaliliśmy, odkąd jesteśmy razem.

- Ja też mam takie wrażenie - przyznał szczerze Jones. - I przykro mi z tego powodu.

- Pogubiłam się w tym. Myślałam, że między nami jest coś więcej. I może było, ale minęło? - zastanawiała się Sally. - Miłość jest skomplikowana.

- Zgadzam się - odparł Puchon.

- Słyszałam, że rozmawiałeś z Sophie, żeby doradziła ci, co masz zrobić, żebym ci wybaczyła - powiedziała Sally, a on się zmieszał.

- Ja...

- Wybaczam ci - przerwała mu Sally, a na jego twarzy zobaczyła ulgę. - Ale jako przyjacielowi. Bo szczerze mówiąc, ten związek nie ma sensu. Nie chciałabym jednak, żeby wpłynęło to na naszą paczkę.

- Dziękuję, że mi wybaczyłaś - odparł Michael z wdzięcznością. - I zgadzam się, powinniśmy zerwać. Ale jak powiemy o tym reszcie?

Szatynka westchnęła.

- Nie wiem. Ale mam pomysł, powiedzmy im, że dajemy sobie ostatnią szansę, a tak naprawdę spędzimy czas jako przyjaciele - zaproponowała Sally. - Reszta i tak właściwie ma już z kim spędzić ten dzień. A przy okazji pokażemy, że możemy po rozstaniu zostać przyjaciółmi. Może reszta paczki to zrozumie.

- Mam nadzieję - odparł Jones.

Po chwili uścisnęli się na zgodę. Czuli ulgę, że wreszcie wszystko sobie wyjaśnili.

~

Sally i Michael weszli do Wielkiej Sali wraz z Andrewem i Adrianem, oraz ich partnerkami - Tamsin Hunt i Silvią Sherman. W szóstkę skierowali się do stołu Gryffindoru, gdzie siedzieli już Sophie, Fred, George, Sanne, Naomi, Cedrik, Lee i Branca.

Sally postanowiła powiedzieć im to, co ustalili.

- Pogodziliśmy się. Pójdziemy dzisiaj na tą randkę, ale jak nie będziemy czuli się z tym dobrze, to pozostaniemy przyjaciółmi.

George jęknął w duchu. Naprawdę miał wrażenie, że ten związek jest ciągnięty mocno na siłę. Myślał, że Sally i Michael zerwą.

Nie mógł jednak nic na to poradzić.

Cała grupą ustalili, że pójdą najpierw wszyscy razem - bo w końcu zamierzali iść tą samą drogą do Hogsmeade - a następnie skierują się do Trzech Mioteł, gdzie spędza trochę czasu wszyscy razem, po czym się mogą rozdzielić, każda para w swoją stronę.

- Sanne, chciałabyś uczynić mi ten zaszczyt i pójść ze mną do Hogsmeade? - zapytał George, czując, że musi działać. Przecież nie będzie siedział i rozmyślał o tym, że Sally idzie na randkę z Michaelem.

Sanne uśmiechnęła się do niego.

- Z przyjemnością pójdę z tobą do Hogsmeade.

~

Całą czternastką ruszyli w stronę wioski. Wszyscy udali się najpierw do Pubu pod Trzema Miotłami.

Andrew z Tamsin i Adrian z Silvią usiedli przy osobnych stolikach. Fred i Sophie dość szybko gdzieś sobie poszli, podobnie też Lee i Branca. W końcu Sally i Michael poszli sobie, uznając, że nie chcą psuć randek przyjaciołom.

- Dobra, to co robimy? - zapytała Sally.

- Niedługo Andrew ma urodziny, a ja nadal nie wiem co mu kupić - rzekł Jones. - Pomożesz mi poszukać?

- Jasne. Ja już mu kupiłam, ale chętnie ci pomogę - powiedziała Sally.

Poszli pobuszować po sklepach. Przy okazji Sally pomyślała też o tym, że sama ma za kilka tygodni urodziny. I to siedemnaste, więc wreszcie będzie pełnoletnia.

W końcu będzie mogła czarować poza szkołą. Do tego będzie też w stanie się teleportować.

Wakacje zapowiadały się naprawdę cudownie. Może skoro całą paczką będą już pełnoletni, to wybiorą się gdzieś razem? Na przykład na jakiś koncert lub festyn.

Nieważne zresztą gdzie i jak. Najważniejsze, że świat będzie stał przed nimi otworem. Będą mogli się bawić do upadłego i nikt nie będzie mógł im tego zabronić.

Bo niby dlaczego?

~

George i Sanne również w końcu wyszli z Pubu pod Trzema Miotłami. Skierowali się do parku, znajdującego się na obrzeżach Hogsmeade. Teraz było tam mnóstwo śniegu i nie dało się nigdzie usiąść. Mimo to, chodzili sobie i rozmawiali.

- Jakie masz plany po szkole? - zapytała Sanne.

- Razem z Fredem chcemy otworzyć swój własny sklep z dowcipami - rzekł George, a ona spojrzała na niego z zainteresowaniem.

- Całkiem fajny pomysł - przyznała Hendriks.

- Czeka nas jeszcze sporo pracy, ale zamierzamy to zrobić - stwierdził Weasley. - A jakie są twoje plany?

Dziewczyna westchnęła.

- Szczerze mówiąc, sama nie wiem. Przez większość życia miałam wszystko zaplanowane, a teraz...

Zamilkła, jakby nie wiedząc, czy mówić dalej. Rudowłosy uznał, że przydałoby się ją przytulić, więc to zrobił.

Odwzajemniła przytulasa i uśmiechnęła się do niego lekko.

- Dziękuję.

- Za co? - zdziwił się George.

- Za to, że jesteś. I poprawiasz mi humor - odparła Sanne, a on się wyszczerzył.

- Zawsze do usług - odparł. Poszli dalej, a on obejmował ją ramieniem. Było dość ślisko, więc chciał też jej pomóc, by nie upadła.

- Aż trudno mi uwierzyć, że za kilka miesięcy będę musiała opuścić to miejsce - powiedziała Sanne. - Hogwart jest naprawdę cudowny.

- Będziemy utrzymywać kontakt? - zapytał George.

- Jasne, że tak - odparła szatynka, po czym pocałowała go w policzek. - Lubię cię.

To był szybki pocałunek, ale musiał przyznać, że było mu miło.

- Ja ciebie też lubię - odparł George.

Naprawdę miło spędzili ten czas. Lubił jej towarzystwo, nawet jeśli nie mówiła o wszystkim. Ale nie wymagał tego, przecież mimo wszystko znali się dosyć krótko. Zresztą on też nie mówił o wszystkim.