Faidra pov:

Περιμένω να φύγει ο γιατρός, ο οποίος πριν εξέταζε προσεκτικά την Φρίντα.

"Δεσποινίς μου φοβάμαι πως θα πρέπει να μείνετε στο νοσοκομείο για μία με δύο μέρες. Το χέρι σας θέλει ξεκούραση." Της λέει κι εκείνη γνέφει καταφατικά χαμογελώντας αμυδρά.

"Σας ευχαριστώ πολύ γιατρέ." Λέει και ο άνθρωπος φεύγει από το δωμάτιο αφήνοντας μας μόνες.

"Τι κάνεις εδώ;" Την ρωτάω απότομα και με κοιτάζει έκπληκτη.

"Κυρία μου δυστυχώς έπαθα ένα ατύχημα και στραμπούληξα το χέρι μου. Και δεν μου αρέσει ο τόνος σας!" Μου λέει και την κοιτάζω εκνευρισμένη.

"Ρε άσε τις βλακείες και πες τι γίνεται!" Της φωνάζω κι εκείνη με κοιτάζει τρομαγμένη.

"Με τρελή με έβαλαν! Πάω έξω! Να πάρω και κάτι από το κυλικείο. Θέλετε να σας φέρω κάτι;" Με ρωτάει και πριν προλάβω να απαντήσω με διακόπτει. "Και να ήθελες δεν θα σου έφερνα! Δεν είμαι room service! Ειδικά όπως μου μιλάς!" Μου φωνάζει θυμωμένη και βγαίνει έξω από το δωμάτιο.

Ναι...

Δεν πάμε καλά.

Καθόλου καλά.

Τι ήταν όλο αυτό;

Freeda pov:

Εγώ χαραμίζομαι εδώ πέρα!

Στις ταινίες του Γεωργίου έπρεπε να πρωταγωνιστώ!

Όλες οι ατάλαντες εκεί μαζεύτηκαν.

Πηγαίνω στην καφετέρια και παραγγέλνω τον καφέ μου κοιτώντας έναν από τους δικούς μας, ο οποίος έφτιαχνε καφέδες.

"Όλα καλά;" Με ρωτάει και γνέφω καταφατικά.

Διακριτικά του δίνω τη φωτογραφία με τους φύλακες της Νατάσας.

"Μία κρύα σοκολάτα γλυκιά παρακαλώ." Λέει χαμογελώντας ναζιάρικα.

"Σαν κι εσένα;" Με ρωτάει και μου πιάνει το χέρι κι εγώ του αφήνω το υπνωτικό.

Κανονικά και τις φωτογραφίες και τα υπνωτικά θα έπρεπε να τα έχει μαζί του, αλλά το σαΐνι ο συνάδελφος του (και σύζυγος του, αλλά δεν μας απασχολεί) τα μπέρδεψε με κάτι φωτογραφίες από πάρτι.

"Γίνεται τόσο γλυκιά;"

"Είμαι σίγουρος ότι ο,τι και να κάνω εσύ θα είσαι περισσότερο." Μου λέει και χαμογελάω.

Η Εύα θα με σκοτώσει αν το μάθει αυτό.

Εκτός αν φλέρταρε κι αυτή με κάποιον.

ΤΟΤΕ ΘΑ ΤΗΣ ΤΑ ΒΓΑΛΩ ΤΑ ΜΑΤΑΚΙΑ.

Αφού πάρω την σοκολάτα μου και χαμογελάσω ξανά φεύγω από την καφετέρια και πηγαίνω προς το δωμάτιο μου.

Υπέροχα.

Η πρώτη φάση του σχεδίου ολοκληρώθηκε.

Τώρα πρέπει απλά να καταγράψω τη Νατάσα να απειλεί την Φαίδρα.

Καθώς μπαίνω μέσα στο δωμάτιο βλέπω την Φαίδρα να με κοιτάζει εξεταστικά και χαμογελάω διστακτικά.

Χωρίς να πως κουβέντα ρίχνω το μαξιλάρι μου 'καταλάθος' και σκύβω να το μαζέψω.

Εκείνη την στιγμή βάζω το μαραφέτι που μου έδωσαν στην υπηρεσία και καταγραφεί τι λένε, το οποίο δεν με ενδιαφέρει και πως λέγεται, κάτω από το κρεβάτι και το ενεργοποιώ.

Αφότου βάλω το μαξιλάρι μου στην θέση του στέλνω μύνημα στην Εύα για να δω πως πάει η επιχείρηση διάσωσης του Ιάσονα.

"Τον βγάλαμε. Οι άνθρωποι που τον φυλούσαν είναι στο τμήμα και έτοιμοι να ομολογήσουν. Ο πατέρας σου έβγαλε πάνω τους όλα τα νεύρα και το άγχος που είχε εξαιτίας της συμμετοχής σου στην αποστολή. Ήταν πολύ τρομακτικός. Δέχτηκαν να λένε ότι όλα είναι καλά όταν τους παίρνει τηλέφωνο η Νατάσα." Μου λέει και χαμογελάω.

"Μαλιστααα. Δεν πιστεύω να χρειάστηκε να κάνεις κάτι που να με θυμώσει." Της λέω προσπαθώντας να την ψαρέψω.

Δεν είμαι καλή και το ξέρω, αλλά η προσπάθεια μετράει.

"Φρίντα ζηλεύουμε;" Με ρωτάει και εκνευρίζομαι λιγάκι.

"Μην αποφεύγεις να απαντήσεις!" Της στέλνω προσπαθώντας να κρατήσω την ψυχραιμία μου.

"Τσιλ. Όλα καλά. Κοίτα εσύ να σώσεις την αδελφή μου και θα τα λύσουμε όλα μόλις γυρίσετε. Τώρα πρέπει να κλείσω. Με φωνάζει ο πεθερούλης. Τσάο!" Στέλνει και αφήνω το κινητό κάτω εκνευρισμένη.

Έχει δίκιο.

Και με εκνευρίζει όταν έχει δίκιο.

Και δεν μου απάντησε κιόλας.

Από τις σκέψεις μου με βγάζει η εμφάνιση της Νατάσας στο δωμάτιο, η οποία μπήκε απότομα με αποτέλεσμα να τρομάξει εμένα και την Φαίδρα.

"Σε βάρκα γεννήθηκες;" Την ρωτάω τρομαγμένη και με κοιτάζει έκπληκτη και λίγο θυμωμένη, σύντομα όμως αντικαθιστά το ύφος αυτό με ένα ψεύτικο και πιο ευγενικό.

"Συγγνώμη κορίτσι μου. Έχεις δίκιο. Είχα ξεχάσει πως η ανιψιά μου θα έχει συγκάτοικο." Μου λέει και μπορώ να πω πως κι εκείνη το έχει με την υποκριτική.

Σαν κι εμένα δεν είναι βέβαια αλλά τι να κάνουμε. Ο,τι μπορεί κανείς.

"Δεν πειράζει. Ούτως ή άλλως εγώ τώρα έφευγα έχω να μιλήσω σοβαρά με την κοπε- την αδελφή μου." Λέω μπερδεύοντας επίτηδες τα λόγια μου και φεύγω από το δωμάτιο κλείνοντας την πόρτα με δύναμη για να δείξω ότι είμαι εκνευρισμένη.

Τέλεια...

Πάμε τώρα να στείλουμε μύνημα στον Άρη.

_________________________________________________
Γεια σας παιδιά!

Τι κάνετε;

Ελπίζω να είστε καλά.

Πως σας φάνηκε το κεφάλαιο;

Ελπίζω να σας άρεσε.

Είχαμε για πρώτη φορά Freeda pov.

Πως σας φάνηκε;

Και επίσης είδαμε ένα μέρος του σχεδίου.

Το οποίο πάει καλά προς το παρόν.

Και είπα να βάλω και λίγο άσχετο με την υπόθεση teen drama.

Μου αρέσει το δράμα.

Είμαι ζυγός! Δεν φταίω!

Τα λέμε σύντομα μπάιιι!