Faidra pov:

Πιάνω την κοιλιά μου λυπημένη καθώς κοιτάζω το κενό.

Τα λόγια του γιατρού δε μπορούν να φύγουν από το μυαλό μου.

"Δυστυχώς η δεσποινίς Χρήστου απέβαλε." Λέει στη Νατάσα και νιώθω δάκρυα να μαζεύονται στα μάτια μου.

"Ήταν έγκυος;" Τον ρωτάει εκείνη έκπληκτη.

"Δύο μηνών. Τους τρεις πρώτους μήνες η πιθανότητα αποβολής είναι πολύ πιθανή." Της απαντάει εκείνος.

"Έπαθε κάτι η ίδια;"

"Δυστυχώς υπήρξαν κάποιες επιπλοκές και η δεσποινίς θα πρέπει να μείνει εδώ για δύο εβδομάδες τουλάχιστον."

Έχει περάσει ήδη η μία.

Ήμουν έγκυος.

Μπορεί να μην ήξερα αν το ήθελα ή όχι...

Αλλά δεν πρόλαβα καν να το σκεφτώ.

Γιατί είναι μια μεγάλη απόφαση.

Δεν μπορείς απλά να φέρεις ένα παιδί στον κόσμο.

Πρέπει να είσαι ικανός να το μεγαλώσεις, να του προσφέρεις τα απαραίτητα, να του δώσεις τις βάσεις για τον χαρακτήρα του, για να διαμορφώσει τις αξίες του ως άνθρωπος.

Όμως και πάλι...δεν ήταν δική μου απόφαση.

Γιατί...Ίσως και να το κρατούσα.

Από την άλλη σε αυτήν τη φάση της ζωής μου δεν ξέρω τι θα μπορούσα να του προσφέρω, εκτός από μπελάδες.

Πολλούς μπελάδες.

"Μάντεψε καλή μου! Σε μία εβδομάδα βγαίνεις!" Μου λέει η Νατάσα με ένα χαμόγελο στο πρόσωπο της.

"Και αυτό το λες για να χαρώ;" Την ρωτάω και μου χαμογελάει πονηρά.

"Θα έπρεπε χρυσή μου. Μην ξεχνάς πως όσο εσύ είσαι σε άδεια, ο φίλος σου δεν παίρνει ανάσα." Μου λέει και ξέρω πως το εννοεί.

Εμμέσως πλην σαφώς με απείλησε πως αν δεν δουλέψω στον οίκο ανοχής της, θα σκοτώσει και τον Ιάσονα.

Και...δεν αντέχω άλλους θανάτους.

"Τώρα εγώ φεύγω. Να σε αφήσω να ξεκουραστείς." Λέει και αρχίζει να κατευθύνεται προς την πόρτα, αλλά λίγο πριν φύγει γυρίζει και με κοιτάζει. "Α! Και για να μην το ξεχάσω! Θα έρθει μία κοπέλα να μείνει στο ίδιο δωμάτιο. Έτσι και μιλήσεις ο φίλος σου είναι νεκρός." Μου λέει αυστηρά και φεύγει από το δωμάτιο.

Χριστέ μου!

Τι θα κάνω;

Aris pov:

"Που είσαι;" Ρωτάω μέσα από το μικρόφωνο.

"Τώρα μπαίνω μέσα." Απαντάει εκείνη και χαμογελάω.

"Σε έχει υποψιαστεί κανείς;"

"Κανείς. Μην ανησυχείς. Δεν με έχουν δει ποτέ εξάλλου." Μου λέει και παρατηρώ τον πατέρα μου, ο οποίος είναι έτοιμος να σπάσει το γραφείο του από την αγωνία του.

"Φρίντα θέλω να είσαι πολύ προσεκτική κι αν δεις ότι κινδυνεύεις φύγε αμέσως." Της λέω αυστηρά και ο πατέρας μου ταράζεται.

"Ξέρω τι κάνω. Και πες στον μπαμπά να ηρεμήσει! Δεν πρόκειται να πάθω τίποτα." Λέει εκείνη και γελάω λίγο μιας και όταν αποφασίστηκε η Φρίντα να πάει να σώσει την Φαίδρα φρίκαρε λίγο.

Όχι πολύ.

Απλά την κλείδωσε στην αποθήκη του επιστάτη του κτηρίου για να είναι σίγουρος ότι δεν θα πάει.

Μια φυσιολογική μέρα στην οικογένεια μας.

Στο εντωμεταξύ η Εύα έχει πάει να βοηθήσει τον Ιάσονα.

Ναι αφήσαμε δύο κορίτσια δεκαεφτά ετών να αναλάβουν δράση, όμως δεν είχαμε άλλη επιλογή.

Η Φαίδρα και ο Ιάσονας κινδυνεύουν, ενώ ταυτόχρονα έχουμε να αντιμετωπίσουμε ένα μικρό κοριτσάκι που ζητάει τον αδελφό της, δύο νεκρούς και μια κοπέλα η οποία προσπαθεί να απεξαρτηθεί από τα ναρκωτικά και της κρατάμε κρυφό ότι ο αδελφός της είναι αιχμάλωτος.

Πολλά ανοιχτά μέτωπα γενικά.

"Είμαι στο δωμάτιο Άρη." Ακούω την φωνή της αδελφής μου και μια ανάσα ανακούφισης βγαίνει από το στόμα μου.

Ελπίζω να πάει καλά αυτό.

Γιατί αλλιώς...

Κάνεις δεν θα θέλει να ξέρει την συνέχεια.

_________________________________________________
Γεια σας παιδιά!

Τι κάνετε;

Ελπίζω να είστε όλοι καλά.

Πως σας φάνηκε το κεφάλαιο;

Ελπίζω να σας άρεσε.

Είδαμε πως η Φαίδρα ήταν έγκυος.

Αλλά απέβαλε.

Επίσης...

Καλοί μου άνθρωποι...αν δεν είστε ικανοί ή έτοιμοι να μεγαλώσετε σωστά ένα παιδί, απλά πάρτε προφυλακτικά.

Η έκτρωση είναι ακριβή...

Λοιπόν...

Η Νατάσα λέει στην Φαίδρα ότι θα δουλέψει στον οίκο ανοχής της σε μία εβδομάδα.

Αλλιώς...

Αντίο Ιάσονα.

Όμως ο Άρης στέλνει την Φρίντα και την Εύα (μαζί με έμπειρους αστυνομικούς φυσικά) για βοήθεια!

Πως θα πάει αυτό;

Τα λέμε σύντομα μπάιιι!