Aris pov:

"Έχουμε και δικαιώματα ξέρεις! Δεν μπορείς να μας φέρεσαι έτσι!" Φωνάζει ένας από αυτούς που συλλάβαμε την ώρα που τον με δύναμη τον πετάω στην καρέκλα, απέναντι από το γραφείο του πατέρα μου.

"Δικαιώματα; Για ποια δικαιώματα μιλάς ακριβώς; Βρίσκεσαι εδώ γιατί στέρησες και καταπάτησες τα δικαιώματα αθώων, μικρών κοριτσιών. Το μόνο δικαίωμα που έχεις, δυστυχώς, είναι αυτό της ομιλίας." Του απαντάει ο πατέρας μου κι εκείνος το βουλώνει.

Όπως καταλάβετε, μέσω των πληροφοριών που πήρε η Φαίδρα από το γραφείο του Ζήση και σε συνεργασία με τον θείο της, καταφέραμε να εμποδίσουμε ένα φορτηγό γεμάτο κοπέλες να διαφύγει από την χώρα.

Μέσα υπήρχαν κορίτσια από ηλικίες δώδεκα έως δεκαεννέα ετών γαμώτο!

"Δημήτρης Σταυρίδης....Λοιπόν Δημητράκη μίλα, γιατί γνωρίζεις πολύ καλά κι εσύ κι εγώ, ότι όσοι πειράζουν κορίτσια δεν τα περνάνε καλά την φυλακή." Του λέει αυστηρά ο πατέρας μου και το κάθαρμα σφίγγει τις μπουνιές από τα νεύρα του.

Στην φυλακή υπάρχει ο νόμος της φυλακής. Όποιος πειράξει παιδί ή γυναίκα είναι το μεγαλύτερο τέρας εκεί μέσα.

Και φυσικά...κανείς δεν ανέχεται να συγκατοικεί με ένα τέτοιο τέρας.

"Ωραία...τι ακριβώς θες να σου πω;" Ρωτάει ο κρατούμενος και ο πατέρας μου χαμογελάει σατανικά.

"Άκου να δεις πως έχει το πράγμα Δημητράκη. Από εδώ και πέρα θα δουλεύεις για εμάς. Κάθε φορά θα μας ενημερώνεις για όλα τα δρομολόγια με τα κορίτσια. Με απόλυτη εχεμύθεια φυσικά! Κι εμείς θα εξασφαλίσουμε να γλιτώσεις από την φυλακή." Του προτείνει ο πατέρας μου και ο Δημήτρης το σκέφτεται.

"Και πως ξέρεις ότι δεν θα σε δώσω στους αντιπάλους;" Τον ρωτάει και χαμογελάω.

Για να το ρωτάει αυτό σημαίνει ότι πείστηκε.

"Φυσικά θα έχεις συνεργό. Μια δική μας πράκτορα." Του απαντάει και εκείνη την στιγμή μπαίνει μέσα η Φαίδρα χαμογελώντας ειρωνικά στον Δημήτρη.

"Φαίδρα;" Την ρωτάει έκπληκτος.

"Γεια σου Μήτσο. Τι νέα;" Του απαντάει κι εκείνος την παρατηρεί με το βλέμμα της αγελάδας.

"Από πότε συνεργάζεσαι με μπάτσους;" Την ρωτάει και τον αγριοκοιτάζω.

"Να λείπουν τέτοιοι χαρακτηρισμοί." Του λέω άγρια και μαζεύεται στην θέση του.

Όσο κάθεται τον παρατηρώ προσεκτικά.

Δεν φαίνεται μεγάλος. Κάπου στα δεκαέξι τον κόβω.

Γιατί να μπλεχτεί σε κάτι τέτοιο από τόσο μικρή ηλικία;

Εγώ στα δεκαέξι μου ενδιαφερόμουν μόνο για την Φρίντα, τα μαθήματα και το σεξ.

Κυρίως το σεξ.

"Δεν πάει πολύς καιρός. Κανένας μήνας. Εσύ; Από πότε οδηγείς μικρά κορίτσια στην κόλαση;" Τον ρωτάει ειρωνικά κι εκείνος σφίγγει τις γροθιές του.

"Αν δεν ξέρεις μην μιλάς." Της απαντάει εκνευρισμένος.

"Η μητέρα σου είχε την τύχη αυτών των κοριτσιών Δημήτρη. Πως μπορείς να το κάνεις αυτό;" Τον ρωτάει κι εκείνος απίστευτα θυμωμένος σηκώνεται για να την πλησιάσει, αλλά τον πιάνω από την μπλούζα και τον τραβάω πίσω στην καρέκλα.

"Σκάσε!" Της φωνάζει έξαλλος και κοπανάει τα χέρια του πάνω στο γραφείο του πατέρα μου.

Πάω να τον κατσαδιάσω, όμως ο πατέρας μου μου κάνει νόημα να μην επέμβω.

"Δεν έχεις ιδέα για ποιο λόγο το κάνω αυτό! Δεν έχεις ιδέα πόσο πολύ με πονάει! Σταματήστε να κρίνετε χωρίς να ξέρετε!" Φωνάζει θυμωμένος και αγανακτισμένος.

Αρχίζει και σπάει ψυχολογικά.

Θα μιλήσει.

"Δημήτρη...πες μας τι έχει συμβεί και ίσως μπορέσουμε να βρούμε έναν τρόπο να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλον." Του λέει ήρεμα ο πατέρας μου και ο Δημήτρης αναστενάζει.

"Όλο αυτό...με τα δρομολόγια...δεν το κάνω ούτε επειδή θέλω, ούτε από ανάγκη. Με απειλούν." Αποκαλύπτει και τα μάτια του βουρκώνουν.

"Με τι σε απειλούν;" Ρωτάω εγώ ήρεμα κι εκείνος αναστενάζει ξανά σε μια προσπάθεια να μην κλάψει.

"Μου είπαν πως αν δεν υπακούσω σε κάθε τους εντολή και επιθυμία, η μικρή μου αδελφή, η Κατερίνα, θα έχει την ίδια τύχη με την μητέρα μας." Απαντάει και μπορώ να τον καταλάβω.

Δεν θα άντεχα να πάθει κάτι η Φρειδερίκη.

"Άκου Δημήτρη. Αυτοί οι άνθρωποι ο,τι και να κάνεις, όπως και να το κάνεις θα συνεχίσουν να σε απειλούν και η μικρή σου αδελφή θα είναι μια ζωή σε κίνδυνο. Εκτός κι αν μας βοηθήσεις να τους πιάσουμε." Του λέει η Φαίδρα γεμάτη σιγουριά και αυτοπεποίθηση και δεν μπορώ παρά να την θαυμάσω.

Ο μικρός φαίνεται λιγάκι διστακτικός και καταλαβαίνω αμέσως το γιατί.

"Η μικρή σου αδελφή θα μείνει μαζί με την δική μου στο σπίτι, το οποίο θα φρουρείται από δέκα αστυνομικούς σε κάθε μεριά...αν δεχθείς φυσικά." Του λέω και αμέσως χαμογελάει.

"Ποιο είναι το σχέδιο;" Ρωτάει και χαμογελάω αμυδρά.

_________________________________________________
Γεια σας παιδιά!

Τι κάνετε;

Ελπίζω να είστε καλά.

Πως σας φάνηκε το κεφάλαιο;

Ελπίζω να σας άρεσε.

Γνωρίσαμε τον Δημήτρη.

Πως σας φάνηκε ο Δημήτρης;

Και πως η ιστορία του;

Πιστεύετε ότι θα βοηθήσει στην υπόθεση;

Τα λέμε σύντομα μπάιιι!