Faidra pov:

"Φαίδρα Χρήστου! Συλλαμβάνεσαι!" Μου λέει ο μπάτσος και μου περνάει τις χειροπέδες, οι οποίες είναι εξαιρετικά άβολες.

"Μα σας εξήγησα κύριε μπάτσε μου! Εγώ με το μέρος σας είμαι!" Του λέω καθώς με βάζει μέσα στο περιπολικό.

"Ναι, ναι. Αυτά να τα πεις στον διοικητή!" Μου απαντάει και με χώνει μέσα στο αμάξι, ενώ δίπλα μου βλέπω το παιδί που θα μου παρέδιδε τα ποτά με τα ναρκωτικά.

Δεν φαίνεται να είναι πολύ μεγάλος.

Το αντίθετο μάλιστα.

Και φαίνεται εξαιρετικά φοβισμένος.

"Είσαι καλά;" Τον ρωτάω και γυρίζει να με κοιτάξει.

"Ναι. Απλά δεν έχω ξανά πάει στο τμήμα." Μου απαντάει και γουρλώνω τα μάτια μου.

"Είσαι μπλεγμένος με τα ναρκωτικά και δεν έχεις πάει στο τμήμα;" Τον ρωτάω, μιας και αυτό δεν έχει ξανά τύχει.

"Δεν είμαι μπλεγμένος με τα ναρκωτικά! Δεν ήξερα καν τι υπήρχε μέσα στο εμπόρευμα! Εγώ απλά έκανα την μεταφορά." Μου εξηγεί και κάθεται ζαρωμένος στην θέση του.

"Αν είσαι αθώος, η αλήθεια θα φανεί και το θέμα θα λυθεί." Του απαντώ, κάνοντας και ομοιοκαταληξία και γελάει λίγο.

"Δεν έχουν μπει και λίγοι αθώοι στην φυλακή ξέρεις." Μου απαντάει αγχομένος και δεν μπορώ να πω ότι έχει άδικο.

Όμως ξέρω ότι ο κύριος διοικητής aka Χρήστος, ναι! Έμαθα επιτέλους το όνομα του, είναι καλός αστυνομικός και θα το ερευνήσει το θέμα.

Μέσα σε μισή ώρα περίπου φτάνουμε στο τμήμα και κατευθυνόμαστε προς το γραφείο του διοικητή.

Στο εντομεταξύ το τμήμα το ξέρω καλύτερα και από το σπίτι μου πλέον!

Τέλος πάντων.

Μπαίνουμε μέσα στο γραφείο του διοικητή και εκείνος γουρλώνει τα μάτια του, ενώ εγώ του χαμογελάω.

"Γιατί μου τους φέρατε εδώ;" Ρωτάει τους αστυνομικούς του κι εκείνοι μας βάζουν να κάτσουμε απέναντι από τον κύριο Χρήστο.

"Τους πιάσαμε να εμπορεύουν ποτά με ναρκωτικά μέσα." Απαντάει ο ένας και ο διοικητής χαμογελάει.

"Μπράβο παιδιά. Βγάλτε τώρα τις χειροπέδες από το κορίτσι." Τους λέει κι εκείνοι γουρλώνουν τα μάτια τους, ενώ εγώ χαμογελάω με όλα μου τα δοντάκια και στρέφω τα χέρια μου προς τους μπάτσους.

"Μα κύριε! Εκείνη-" Πάει να μιλήσει ένας αστυνομικός και ο διοικητής τον αγριοκοιτάζει, οπότε το βουλώνει.

"Εκείνη ηλίθια πλάσματα είναι η κοπέλα που μας βοηθάει και ρισκάρει την ζωή της για να βρούμε το αφεντικό!" Φωνάζει θυμωμένος και ο ένας από τους τέσσερις που τον κοιτάνε, μου βγάζει τις χειροπέδες.

Είναι αρκετά άβολες, για να πούμε και την αλήθεια.

Ο κύριος διοικητής κάθεται πάλι στην θέση του και στρέφει το βλέμμα του προς το παιδί απέναντι μου.

"Όνομα και επώνυμο." Τον ρωτάει αυστηρά κι εκείνος φαίνεται να τα έχει λίγο χαμένα.

"Ιάσονας Γεωργιάδης." Απαντάει γρήγορα.

"Ηλικία."

"17." Λέει και γουρλώνω τα μάτια μου.

Για ποιον ακριβώς λόγο ένα παιδί δεκαεφτά χρόνων να μπλέξει με κάτι τέτοιο;

"Οικογένεια."

"Έχω μια μικρή αδελφή. Ονομάζεται Βασιλική."

"Γονείς;"

"Η μητέρα μου πέθανε πριν έναν χρόνο, όπως και ο πατέρας μου."

" Η Βασιλική πόσο χρονών είναι;"

"Δεκαπέντε."

"Έχεις φωτογραφία της επάνω σου;" Τον ρωτάω, διακόπτοντας την διαδικασία της ανάκρισης και ο Ιάσονας με κοιτάζει με γνήσια απορία.

"Ναι...γιατί;" Ρωτάει διστακτικά και κάνω νόημα στον κύριο Διοικητή.

"Ρε δεν θα σου δώσουμε και λογαριασμό! Δείξε της την φωτογραφία." Του απαντάει αυστηρά κι εκείνος, χωρίς άλλες αντιρρήσεις την βγάζει από το πορτοφόλι του και μου την δείχνει.

Είναι αντικειμενικά μια όμορφη κοπέλα με καστανά μαλλιά, σαν του Ιάσονα, και καταγάλανα μάτια.

Και είναι αυτή που νομίζω.

Κοιτάζω τον διοικητή και του κάνω νόημα ότι θα του εξηγήσω μετά, κι εκείνος γνέφει καταφατικά.

Η ανάκριση συνεχίζεται κανονικά, όμως δεν μπορώ να την παρακολουθήσω.

Δεν το πιστεύω ότι είναι αυτή.

"Δεν έχω καμία σχέση με τα ναρκωτικά! Λεφτά έψαχνα για να βοηθήσω την μικρή μου αδελφή." Ισχυρίζεται και αυτό μου τραβάει την προσοχή.

"Σε τι ακριβώς να την βοηθήσεις;" Ρωτάω με περιέργεια κι εκείνος σκύβει το κεφάλι του.

"Έμπλεξε με τα ναρκωτικά. Πήγε σε ένα μαγαζί και από τότε δεν σταματάει να παίρνει. Δεν ξέρω τι να κάνω για να την βοηθήσω! Εδώ και λίγο καιρό μαζεύω χρήματα για να την βάλω σε ένα κέντρο απεξάρτησης. Θα την βοηθούσα εγώ, αλλά αν το μάθουν οι κυρίες στο ορφανοτροφείο φοβάμαι πως θα την διώξουν." Λέει φοβισμένος  και στεναχωρημένος.

"Θα σε κρατήσουμε εδώ απόψε Ιάσονα, μόνο και μόνο για να ελέγξουμε αν αληθεύουν τα λόγια σου ή όχι.  Πηγαίνετε τον στο κρατητήριο." Διατάζει τους αστυνομικούς ο κύριος διοικητής και με υπακοή εκείνη τον μεταφέρουν στον κάτω όροφο, στα κελιά.

Μόλις φύγουν στρέφει το βλέμμα του προς εμένα.

"Αυτή είναι κύριε διοικητά. Είμαι σίγουρη."

______________________________________

Γεια σας παιδιά!

Τι κάνετε;

Ελπίζω να είστε καλά.

Πως σας φάνηκε το κεφάλαιο;

Ελπίζω να σας άρεσε.

Αρχικά...

Σκατά πήγε η αποστολή, την συνέλαβαν την Φαίδρα.

Και μαζί της και τον Ιάσονα.

Πως σας φάνηκε ο Ιάσονας;

Πιστεύετε ότι λέει την αλήθεια;

Επίσης...

Η αδελφή του.

Ποια είναι τελικά και τι θυμίζει στην Φαίδρα;

Τα λέμε σύντομα μπάιι!