Παιδιά δυστυχώς από εδώ και πέρα θα αργώ να ανεβάσω εξαιτίας ιδιαίτερων. Μπαίνω τρίτη λυκείου. Μόλις τελειώσουν για Ιούλιο θα ανεβάζω κάθε μερα.

Faidra pov:

"Τώρα εσύ πιστεύεις ότι όλο αυτό θα πετύχει;" Με ρωτάει ο Δημήτρης και γνέφω καταφατικά.

"Δημήτρη η όλη επιχείρηση είναι καλά σχεδιασμένη και θεωρώ ότι υπάρχει μεγάλη πιθανότητα επιτυχίας. Μην αγχώνεσαι. Θα γεμίσεις ρυτίδες." Τον συμβουλεύω και γελάει.

Σε μισή ώρα θα ξεκινήσει η επιχείρηση.

Και θα πιαστούν.

Θα είναι η τελευταία αποστολή μας.

Θα ελευθερωθώ.

Όμως πρέπει να δω επιτέλους τι θα κάνω με το μέλλον μου.

Εννοώ...δεν έχω καν σπουδάσει.

Με το ζόρι τελείωσα το λύκειο.

Και για να είμαι ειλικρινής δεν με απασχολεί να σπουδάσω κάτι και εξάλλου δεν χρειάζεται απαραιτήτως να βγάλω το πανεπιστήμιο για να έχω επαγγελματική αποκατάσταση.

Βέβαια αν με ενδιέφερε κάτι ίσως πήγαινα.

Όμως δεν με απασχολεί.

Θα δω τι θα κάνω στην συνέχεια της ζωής μου.

Ας βγω πρώτα ζωντανή από αυτήν την αποστολή και βλέπουμε.

"Ο Άρης δεν είναι αυτός;" Με ρωτάει ο Δημήτρης και επανέρχομαι στην πραγματικότητα.

"Παιδί μου είσαι ηλίθιο; Τι κάνεις εδώ;" Τον ρωτάω με έντονο ύφος, αφού είμαστε ένα τετράγωνο μακριά από το μαγαζί.

Αν τον δουν όλα θα καταστραφούν.

"Ηρέμησε μικρή. Να σου δώσω κάτι ήθελα." Μου λέει και με φιλάει.

Είναι σοβαρός;

Ήρθε ως εδώ για να μου δώσει ένα φίλι και-

Άουτς!

Μόλις με τσίμπησε στο...ξέρετε.

"Είσαι μαλακας! Φύγε τώρα!" Του λέω και αφού αφήσει άλλο ένα φιλί στο στόμα μου φεύγει βιαστικά.

"Ουαου! Μόλις με είπατε single με έξι διαφορετικούς τρόπους." Λέει ο Δημήτρης και γελάω με το σχόλιο του.

Πριν προλάβω να του απαντήσω χτυπάει το κινητό κι εγώ πηγαίνω κατευθείαν μέσα στο άδειο, προς το παρόν φορτηγό.

Σε λιγότερο από τρία λεπτά μπαίνουν μέσα ένα τσούρμο κορίτσια διαφόρων ηλικιών.

Οι περισσότερες φαίνονται κλαμένες  κάποιες άλλες σε σοκ και κάποιες προσπαθούν να καθησυχάσουν τα παιδιά.

"Και δηλαδή τώρα που θα μας πάνε;" Ρωτάει ένα μικρό κορίτσι.

"Θα πάμε σε ένα μεγάλο σπίτι, με πολλά δωμάτια και θα είμαστε όλες μαζί." Της εξηγεί μία άλλη κοπέλα, γύρω στην ηλικία μου και η μικρή χαμογελάει ενθουσιασμένη.

"Σαν ένα μεγάλο πιτζάμα πάρτι!" Λέει και η άλλη κοπέλα την αγκαλιάζει.

"Ναι καρδούλα μου. Σαν ένα μεγάλο πάρτι." Της απαντάει και την φιλάει στα μαλλιά.

"Σε αγαπάω πολύ μαμά." Της λέει στα ξαφνικά η μικρή και γουρλώνω τα μάτια μου.

Το κορίτσι αυτό αποκλείεται να είναι πάνω από είκοσι ετών.

Και το μικρό κοριτσάκι μιλάει πολύ καλά και φαίνεται ανεπτυγμένη , οπότε κάπου στα πέντε την κόβω.

Γιατί να το κάνουν αυτό τα καθάρματα;

Περιμένω αρκετή ώρα μέχρι που επιτέλους λαμβάνω το σινιάλο από τον Δημήτρη.

"ΑΑΑΑΑΑ!" Αρχίζω να τσιρίζω σαν υστερική και πέφτω στο πάτωμα του φορτηγού.

"Είσαι καλά;"

"Μαμά γιατί φωνάζει η κυρία;"

"Κάποιος να φωνάξει τους οδηγούς!"

Ακούγονται φωνές ενώ εγώ προσποιούμαι ότι πονάω και υποφέρω.

Μέχρι και τα κλάματα έβαλα.

Μήπως να σκεφτώ την λύση ενός θεατρικού εργαστηρίου;

Καθόλου κακή ιδέα.

Το αμάξι σταματάει και μέσα σε δύο λεπτά δύο πολύ γυμνασμένοι τύποι και ο Δημήτρης ανοίγουν απότομα την πόρτα του φορτηγού.

Την ώρα που πάνε να με πλησιάσουν ο Δημήτρης κοπανάει έναν στον σβέρκο με αποτέλεσμα να τον αφήσει αναίσθητο και ο άλλος πέφτει κάτω από ένα χτύπημα ενός άλλου αστυνομικού.

Πέντε αστυνομικοί μπαίνουν μέσα στο φορτηγό και οι κοπέλες τρομάζουν  ενώ το μικρό κοριτσάκι είναι έτοιμο να βάλει τα κλάματα.

"Ηρεμήστε. Δεν θα σας πειράξουμε." Λέω ήρεμη και φαίνονται να ηρεμούν λίγο.

"Οι κύριοι αστυνομικοί θα σας μεταφέρουν στο τμήμα, όπου θα σας πάρουν κατάθεση. Μετά θα είστε ελεύθερες να κάνετε ό,τι θέλετε και να πάτε όπου θέλετε." Τους λέω και δείχνουν ανακουφισμένες.

"Και με τα συμβόλαια τι θα γίνει;" Ρωτάει μία κοπέλα φοβισμένη και την κοιτάζω χαμογελώντας.

"Δεν ισχύουν. Κι αν μας βοηθήσετε με τις καταθέσεις θα συλληφθεί όλο το κύκλωμα." Απαντάω και όλες τους χαμογελάνε, ενώ άλλες βάζουν τα κλάματα.

Όλες τους βγαίνουν από το φορτηγό και μεταφέρονται στα περιπολικά.

Μετά από αρκετή ώρα, αφού βεβαιωθώ πως όλες έφυγαν από το φορτηγό βγάζω το τηλέφωνο μου για να στείλω μήνυμα στον Άρη να έρθει να με πάρει.

Την ώρα που πάω να βγω από το αμάξι νιώθω ένα δυνατό χτύπημα στο κεφάλι μου.

"Γεια σου Φαίδρα." Ακούω μια φωνή να μου λέει πριν πέσω στο πάτωμα και μαυρίσουν όλα γύρω μου.

_________________________________________________
Γεια σας παιδιά!

Τι κάνετε;

Ελπίζω να είστε καλά.

Πως σας φάνηκε το κεφάλαιο;

Ελπίζω να σας άρεσε.

Λοιπόν...

Το σχέδιο πέτυχε.

Σχετικά.

Ελευθερώθηκαν τα κορίτσια...

Όμως έπιασαν την Φαίδρα.

Ποιος πιστεύετε ότι το έκανε;

Τα λέμε σύντομα μπάιιι!