Sky

Έχουν περάσει περίπου δυο ώρες που προσπαθούμε με τον Wes να στήσουμε τον πάγκο μου και συνεχώς κάτι πήγαινε στραβά.Καπου στο πρώτο μισάωρο συνειδητοποιήσαμε ότι μας λειπει κολλητική ταινία,λίγο αργότερα τηλεφώνησε το βιβλιοπωλείο να με ενημερώσει πως τα φυλλάδια μου θα αργούσαν να τυπωθούν,καθώς κάποιος κατάφερε να πάρει την προτεραιότητα μου.

Και αυτός ο κάποιος ήταν ο Leo που στεκοταν ακριβώς στο απέναντι πάγκο από εμένα και με κοιτούσε με ένα άγριο αλλά ταυτόχρονα πονηρό ύφος.

«Αν ήμουν στην θέση σου,θα τα παραταγα.»,άκουσα τον υπεροπτικό τόνο της φωνής του και τον ειδα να έχει σταυρώσει τα χέρια στο στήθος του.

«Αν ήμουν στην θέση σου,θα έσκαγα για να μην αποκτήσω και δεύτερο σπασμένο χέρι.»,απάντησα γεμάτη ειρωνεία και ένα χαμογελο να κοσμεί το πρόσωπο μου.

Το βλέμμα του αμέσως σκοτείνιασε και στάθηκε πάλι πίσω από τον πάγκο του,ενώ εγώ στριφογυρισα τα μάτια μου και γύρισα πλάτη.Ο Wes έφτιαχνε τα χαρτιά με τόσο προσοχή που οι γωνιές ήταν απολυτα ευθυγραμμισμένες μεταξύ τους και γέλασα σε αυτό το θέαμα.

«Δεν κατάλαβα,γιατί γελάς;»,με ρώτησε και το βλέμμα του συνάντησε το δικό μου.

«Επειδή είσαι υπερβολικά τελειομανής.Το ξέρεις ότι σε λίγο θα έχουν χαλάσει έτσι;»,σχολίασα και σήκωσα το ένα μου φρύδι.

Εκείνος κούνησε αρνητικά το κεφάλι του και σταμάτησε να πειράζει τα φυλλάδια.

«Είμαι τελειομανής μόνο και μόνο επειδή ξέρω ποσό μεγάλη σημασία έχει για εσένα.Και όσο είμαι εγώ εδώ δεν χαλάνε.»,με διαβεβαίωσε και με φίλησε απαλά στο μέτωπο.

Οι άκρες των χειλιών μου ανασηκωθηκαν ελάχιστα και έκλεισα τα μάτια μου,καθώς παραδόθηκα στο άγγιγμα του γύρω από την πλάτη μου.

«Σε ευχαριστώ αλήθεια.»,πρόσθεσα και απομακρύνθηκα μερικά εκατοστά για να τον αντικρίσω.

«Δεν χρειάζεται να το ξαναπεις αυτό.»,απάντησε εκείνος και ακούμπησε με τον δείκτη του την άκρη της μύτης μου.

Η Riley εμφανίστηκε από την αιθουσα που υπήρχε η κάλπη με ένα χαμογελο στο πρόσωπο της.

«Είμαι υπεύθυνη τελικά για τις ψήφους.»,είπε γεμάτη χαρά.
«Θα είσαι η πρώτη που θα μάθεις τα αποτελέσματα.»

«Σε ευχαριστώ για αυτό Riley,αλήθεια.»,της απάντησα με ένα χαμογελο συμπάθειας,καθώς στην πραγματικοτητα προσπαθούσα να κρυψω το άγχος μου.

Στην πραγματικοτητα πίστευα πως θα πάτωνα.Εννοω,ήταν το πλέον σιγουρο μετά την προκλητική μου συμπεριφορά την μέρα που βγάζαμε λόγους.Εκτος πως όλοι είχαν μάθει για το παρελθόν μου,είχα ρίξει μια υπέροχη μπουνιά στο πρόσωπο του Leo με σκοπό να τον κάνω να μετανιώσει για όσα είχε ξεστομίσει με αποτέλεσμα να ξεσήκωσω αρκετούς που τον συμπαθούσαν εναντίον μου.

Λέγοντας αρκετούς,αναφέρομαι σε όλη την ομάδα του μπάσκετ,σε όλους όσους έκαναν μαζί του καταχρήσεις,καθώς και στους μίσους από τους προσκεκλημένους των διάσημων πάρτυ του.
Μεγάλος αριθμός ατόμων,που σίγουρα ήταν αρνητικές ψήφοι για εμενα.

Παρόλα αυτά προσπαθούσα να έχω όσο ελπίδα μπορούσα μέσα μου και να μην δείχνω αδύναμη,ώστε ο Leo να μην παίρνει προσωπική ευχαρίστηση.

Η ώρα ήταν περίπου έντεκα και ο διάδρομος είχε ήδη γεμίσει με παιδιά που διάβαζαν τα φυλλάδια με τις ενέργειες εμένα και του Leo και στην συνέχεια έμπαιναν στο μικρο δωμάτιο για να ψηφίσουν.

«Προηγείται μέχρι στιγμής ο Leo..»,άκουσα την Riley να ψιθυρίζει στον Wes,ο οποίος γύρισε να με κοιτάξει με ένα ανήσυχο ύφος.

Έκανα πως δεν είχα μόλις ακούσει την συζήτηση τους και συνέχισα να μοιράζω φυλλάδια με ένα χαμογελο στο πρόσωπο μου.Ο Wes χτύπησε απαλά την Riley στην πλάτη,που γύρισε πίσω στο δωμάτιο με την κάλπη και ήρθε κοντά μου.

«Όλα καλά;»,ρώτησε και με χάιδεψε στην πλάτη.

Εγνευσα καταφατικά αποφεύγοντας την οπτική επαφή μαζί του,καθώς θα καταλαβαινε πως έλεγα ψεματα.Εκεινος ξεφυσησε και πήγε λίγο πιο δίπλα.

Ξαφνικά η πόρτα του κεντρικού διαδρόμου άνοιξε διάπλατα και όλος ο διάδρομος γέμισε με καπνό.Πριν προλάβω να αντιδράσω άκουσα ένα μπουκάλι να σπαει δυνατά και να ακολουθεί μια έκρηξη και στην συνέχεια μια μεγάλη φλόγα.
Πανικός σκόρπισε παντού και όλοι ξεκίνησαν να τρέχουν προς όλες τις κατευθύνσεις.

«Sky!»,φώναξε ο Wes και ξεκίνησα να τον ψάχνω,καθώς δεν μπορούσα να δω με τον καπνό που σιγά σιγά γινόταν αποπνικτικός.

«Wes,δεν σε βλέπω!»,είπα με όλη μου την δύναμη,ενώ ταυτόχρονα ξεκίνησα να βήχω,καθώς ένιωθα τον καπνό μέσα στα πνευμονία μου.

Ένα χέρι με τράβηξε,βάζοντας με μέσα σε ένα δωμάτιο και κλείνοντας την πόρτα πίσω.Τα μάτια μου δάκρυζαν,ενώ συνέχισα να βήχω.

«Έλα,ηρέμησε όλα καλά.»,άκουσα την καθησυχαστική φωνή του Wes,ενώ ξεκίνησε να μου τρίβει την πλάτη με το ένα χέρι,ενώ με το άλλο σκούπισε μερικά δάκρυα από το πρόσωπο μου.

«Τι έγινε μόλις τώρα;»,τον ρώτησα αμέσως μόλις ξαναβρήκα την ανάσα μου.

«Δε-δεν έχω ιδέα...μάλλον ήταν κάποιου είδος βανδαλισμός.»,εξήγησε εκείνος και πέρασε το χέρι μέσα από τα μαλλιά του.
Το βλέμμα του φάνηκε ανήσυχο,λες και ήξερε παραπάνω πράγματα.

«Wes,μπορείς να μου πεις.»,τον διαβεβαίωσα και έπιασα το χέρι του.

«Υποψιάζομαι πως δεν ήταν τυχαίο αυτό που έγινε σήμερα.Ομως για να είμαι απολυτα σίγουρος πρέπει να βγω έξω.»,είπε και ξεκλείδωσε την πόρτα.

Πριν βγει έξω εβγαλε ένα χαρτομάντιλο και το έβαλε πάνω από την μύτη του.

«Θα έρθω μαζί.»,είπα και εκείνος ξεφυσηξε καθώς ήξερε πως δεν θα μου άλλαζε γνώμη ευκολα.

Εβγαλε άλλο ένα χαρτομάντιλο και μου το έδωσε.Βγηκαμε έξω κρατώντας ο ένας το χέρι του άλλου.Οι διάδρομοι φαίνονταν ερημωμένοι,ενώ ο συναγερμός της φωτιάς είχε ενεργοποιήσει τους αισθητήρες με αποτέλεσμα να ρίχνουν νερό.Ο καπνός δεν ήταν τόσο πυκνός όσο στην αρχή,αλλά σίγουρα ακόμη υπήρχε.

Μερικά δυνατά γέλια ακούστηκαν και γρήγορα εντόπισα πως έρχονταν από τον πάγκο του Leo.

«Θες να μου πεις δηλαδή,πως ο Wes πηδιεται με την πρόεδρο;Τόσο χαμηλά έπεσε;»,άκουσα μια γυναικεία φωνή και o Wes έσφιξε αμέσως το χέρι μου.

Λίγα δευτερόλεπτα μετά το πεδίο ήταν ξεκάθαρο και μια ξανθιά κοπέλα καθόταν πάνω στον πάγκο του Leo.Φορουσε ένα δερμάτινο μπουφάν,μαύρο τζιν σκισμένο και αρβυλακια.Το βλέμμα της έπεσε πάνω μου και στην συνέχεια στον Wes,που εκεί έμεινε για αρκετή ώρα.

«Βρε βρε,βγάλαμε το ποντίκι από την τρύπα;»,κάγχασε και σταύρωσε τα χέρια στο στήθος της.

«Τι στο διάολο θες εδώ Skylynn;Καταστρέφεις την περιουσία του πατριού μου;Πως τολμάς;»,την ρώτησε φανερά νευριασμένος.

«Αχ Wes,πάντα έκανες σαν μαμόθρεφτο.Για αυτό είχα πάντα αδυναμία στον Leo.»,είπε και του έδωσε ένα φιλί στα χείλη αφήνοντας με,με ανοιχτό το στόμα.

Γειααα σας!

Τι κάνετε;Ελπίζω καλά.
Τελειωσε επιτέλους η εξεταστική και επιστρέφω σιγά σιγά.
Ελπίζω να σας άρεσε το κεφάλαιο και θα τα πούμε σύντομα!