Sky

Τα πόδια μου κινούνται πάνω κάτω στο δωμάτιο της εστίας,ενώ ταυτόχρονα μασουλαω τα νύχια μου.

«Έλα τώρα Sky θα τα πας τέλεια και το ξέρεις.»,προσπάθησε να με πείσει η Riley αλλά την συγκεκριμένη στιγμή τα λόγια της δεν έμοιαζαν να έχουν την παραμικρή επιρροη πάνω μου.

Σήμερα ήταν η μέρα των διαλέξεων για τις προεκλογικές καμπάνιες.Ηταν παρά πολύ σημαντικό να κερδίσω για να έχω την δυνατότητα να οργανώσω εκείνο το συνέδριο νευρολογίας,καθώς αν εκλεγοταν κάποιος άλλος πιθανότατα να μην ασχολιόταν με τίποτα.Βεβαια μέχρι στιγμής ήμουν η μόνη υποψήφια,όμως ποτέ δεν μπορούσα να είμαι σίγουρη.

«Δεν το ξέρεις αυτό Riley.Και αν εμφανιστεί και άλλος υποψήφιος;Πρέπει οπωσδήποτε να κερδίσω να γίνουν τα απαραίτητα συνέδρια και ξέρεις πως αν τυχόν βγει κάποιος αδιάφορος οι δραστηριότητες της σχολής θα υποβαθμιστουν και είναι κρίμα αυτό που έχτιζα τόσα χρόνια.»,προσπάθησα να της εξηγήσω μέσα στο άγχος μου.

Η πόρτα της εστίας μας χτύπησε και η Riley πήγε να ανοίξει.Κοιταξα μια φορά τον εαυτό μου στον καθρέφτη,καθώς πέρασα από μπροστά του.Τα μαλλιά μου ήταν πιασμένα σε μια ψηλή κοτσίδα,ενώ φορούσα ένα παντελόνι με ένα μαύρο μπλουζάκι και το σακάκι μου.

«Χαιρετώ την κυρία πρόεδρο.»,είπε ο Alfie καθώς μπήκε μέσα και στην συνέχεια ακολούθησε ο Wes.

«Τίποτα δεν είναι βέβαιο ακόμη.»,τον διόρθωσα και σήκωσα το ένα μου φρύδι.

«Μην ακούω χαζομάρες.Κανεις δεν τολμάει να βάλει υποψηφιότητα εναντίον σου Sky.»,με διαβεβαίωσε και πήρα μια βαθιά ανάσα,ενώ έκατσα στην άκρη του κρεβατιού μου.

Ο Wes κάθισε δίπλα μου και έδωσε ένα απαλό φιλί στο μέτωπο μου.

«Όλα καλά θα πάνε και είμαι σίγουρος για αυτό.»,προσπάθησε να με καθησυχάσει και ακούμπησα το κεφάλι μου στον ωμο του.

«Θα είσαι εκεί έτσι;»,τον ρώτησα και σήκωσα το βλέμμα μου προς εκείνον.

«Δεν θα το έχανα με τίποτα.»,μου απάντησε και χάιδεψε το χέρι μου.

Αφού ένιωσα επιτέλους λίγο περισσότερη αυτοπεποίθηση και σιγουριά σηκώθηκα από το κρεβάτι και πήρα τον φάκελο από το γραφείο μου με τον λόγο που είχα ετοιμάσει.

«Εγώ πρέπει να πηγαίνω.Ειναι αναγκαστικό να βρισκόμαστε εκεί μισή ώρα νωρίτερα.»,εξήγησα και εφτιαξα λίγο τα ρούχα μου,ενώ έσφιξα την κοτσίδα μου.

«Καλή τύχη Sky,το έχεις.»,μου είπε η Riley και με αγκάλιασε σφικτά.

Ο Alfie με χτύπησε απαλά στην πλάτη και μου χάρισε ένα πλατύ χαμογελο.Εγω από την πλευρά μου ανταπέδωσα και πλησίασα την πόρτα που δίπλα από αυτήν στεκοταν ο Wes και με περίμενε.

«Έλα θα πάμε μαζί.»,μου είπε και εγώ εγνεψα καταφατικά.

Βγαίνοντας έξω από την εστία ο Wes εβγαλε το πακέτο με τα τσιγάρα του από την τσέπη του και το άνοιξε για να βάλει ένα στο στόμα του.Με χαλαρές κινήσεις το άναψε και φυσηξε τον πρώτο καπνό.

«Έχεις περισσότερο άγχος από εμένα;»,τον ρώτησα και εκείνος γέλασε.

«Το δικό σου άγχος δυο φορές δικό μου.Για ξέρω πως σε περίπτωση που κάτι δεν πάει όπως εσυ το θες θα φρικάρεις και αυτό με άγχωνει αρκετά.»,εξήγησε και εγώ χαμογέλασα.

«Επομένως σε αγχώνει η ανεξέλεγκτη συμπεριφορά μου;»,ρώτησα με ένα χαμογελο ακόμη στο πρόσωπο μου.

«Ναι με τρομάζεις βασικά όταν κάτι δεν πάει όπως θες.»,είπε και γέλασε μαζί μου.

Πήγα πιο κοντά του και έμπλεξα τα δάχτυλα μου στα δικά του.Με τον Wes είχαμε επισημοποιήσει όλο αυτό μεταξύ μας από εκείνη την μέρα που ανοίχτηκαμε ο ένας στον άλλο.Και η αλήθεια είναι πως είχε καταφέρει σε μεγάλο βαθμό να ρίξει τα τείχη μου όπως και εγώ τα δικά του.

Εκείνος έσφιξε το χέρι μου και συνεχίσαμε να περπατάμε χωρίς να λέμε κάτι μεχρι να φτάσουμε στο αμφιθέατρο της σχολής μας.

«Θα είσαι εντάξει;»,με ρώτησε και με κοίταξε με προσοχή.

Εγνεψα καταφατικά και του χαμογέλασα.

«Θα σκίσεις και το ξέρω.»,με διαβεβαίωσε και με φίλησε απαλά στα χείλη.

Ακούσαμε ένα αργό χειροκρότημα και αμέσως αφήσαμε ο ένας τον άλλο.Απεναντι μας στεκοταν ο Leo έχοντας στηρίξει στην μασχάλη του έναν φάκελο και φορώντας ένα μπλε κοστούμι.

«Τόσο γλυκό.Νομιζω ότι θα κλάψω.»,ειρωνεύτηκε και έκανε πως σκούπιζε ένα δάκρυ από το μάτι του.

Ο Wes έσφιξε το σαγόνι και τις μπουνιές του,ενώ τον κοίταξε νευριασμένος.

«Τι σκατα θες εσυ;»,τον ρώτησε γεμάτος νεύρα.

«Εγώ τίποτα.Ειμαι εδώ για να βγάλω λόγο.»,απάντησε χαλαρά και χαμογέλασε γεμάτος ειρωνεία καρφώνοντας το βλέμμα του πάνω μου.

Όχι,όχι αυτό δεν μπορεί να συμβαίνει.

«Είσαι αντίπαλος μου;»,τον ρώτησα δίχως να το πιστεύω και ένιωσα ένα μεγαλύτερο άγχος να με κυριεύει.

«Δεν το πιστεύεις μικρή μου Sky;»,είπα και ο Wes πήγε να κάνει ένα βήμα προς το μέρος του αλλά τον τράβηξα πίσω.

«Όχι δεν περίμενα πως εσυ συγκεκριμένα θα έβαζες εναντίον μου.Θα σε διαλύσω Leo αυτό να το ξέρεις.Το παιχνίδι πλέον έχει γίνει και προσωπικό.»,απάντησα δυναμικά προσπαθώντας να περιορίσω το άγχος μου.

Εκείνος γέλασε ελαφρά και κοίταξε το πάτωμα.

«Το θέμα Sky είναι πως εγώ αυτή την στιγμή είμαι έτοιμος να βγάλω όλα τα βρώμικα μυστικά έξω.»,είπε εκείνος χαλαρά.
«Σου εύχομαι καλή τύχη θα την χρειαστείς.»,πρόσθεσε και πέρασε από δίπλα μου δίχως να πει τίποτα άλλο.

«Ορκίζομαι ότι έτσι και τον πιάσω στα χέρια μου-»

«Ηρέμησε Wes.Δεν θα τον αφησω να μου κάνει τίποτα.»,τον διαβεβαίωσα και του έδωσα ένα ακόμη φιλί.

Εκείνος έγνεψε καταφατικά και ξεκίνησε να κατευθύνεται προς την πόρτα της εξόδου για να συναντηθεί με την Riley και τον Alfie.

Εγώ με την σειρά μου πήγα προς το αμφιθέατρο και κατευθύνθηκα προς την σκηνή όπου ξεκινήσαμε να δοκιμάζουμε τα μικρόφωνα και τον ήχο,ενώ ταυτόχρονα κάποιες καθηγήτριες διάβασαν τους λόγους που θα βγάζαμε.

«Απαγορεύεται κάθε είδους λογομαχία.Μονο διάλογος και αυτός σε λογικά πλαίσια.»,επισήμανε η υπεύθυνη καθηγήτρια για την σημερινή εκδήλωση και εγώ κούνησα θετικά το κεφάλι μου.

Ο Leo με κοιτούσε με ένα μισό χαμογελο σε όλη αυτή την διάρκεια και εγώ στραβοκαταπινα κάθε φορά που το βλέμμα μου τύχαινε να συναντηθεί με το δικό του.

Λίγη ώρα αργότερα το αμφιθέατρο είχε γεμίσει με τον Wes να κάθεται στις μπροστινές θέσεις δίπλα στον Alfie με την Riley.

Ο πρύτανης εβγαλε έναν λόγο σχετικά με το ποσό σημαντικές είναι οι εκλογές στο πλαίσιο αυτό,καθώς μας βοηθούν να προσαρμοστούμε σε ένα τέτοιο περιβάλλον όπως αυτό της κοινωνίας μας και στην συνέχεια μας επέτρεψε να ξεκινήσουμε τους λόγους μας.

«Οι κύριες προηγούνται.»,μου ψιθύρισε Leo,καθώς καθόταν δίπλα μου στην καρέκλα και εγώ έφυγα γρήγορα από κοντά του και πλησίασα το βήμα.

Λίγο πριν ξεκινήσω να μιλάω όμως ένα κινητό ακούστηκε στην αιθουσα και αμέσως παρατήρησα τον Wes να το βγάζει από την τσέπη του και να συνοφρυωνεται.

«Τα κινητά τηλέφωνα απαγορεύονται.»,είπε η υπεύθυνη στο τηλέφωνο και ο Wes δίχως να με κοιτάξει το σήκωσε και ξεκίνησε να κατευθύνεται προς την έξοδο αφήνοντας με μόνη σε μια από τις πιο αγχωτικες στιγμές της ζωής μου.

Γειαααα σας!

Τι μου κάνετε;Ελπίζω να είστε καλά!
Άργησα λιγακι αλλά έβαλα.
Θα σας πρότεινα άμα θέλατε να κοιτάξετε στον προφίλ μου την ιστορία Get Off My Mind η οποία πλέον θα ανανεώνεται συχνά και ξεκινάει επισήμως.
Ελπίζω να σας άρεσε το κεφαλαιο και θα τα πούμε σύντομα!