Κεφάλαιο 25ο:"Υποτροφία"
Sky
Μπήκα μέσα στο γραφείο των καθηγητών και πέρασα μπροστά από την γραμματεία που η Amanda καθόταν στο γραφείο της.
"Τι έκανα;",την ρώτησα και άπλωσα τα χέρια μου στο γραφείο της.
Εκείνη με κοίταξε τρομαγμένη και μάζεψε μερικά χαρτιά που πέταξα καταλαθος κατω.
"Δεν έχω ιδέα,ελπίζω πάντως όχι κάτι κακο.",μου απάντησε εκείνη και αναστέναξα ξεκινώντας να σέρνω τα πόδια μου στο πάτωμα.
"Μην καμπουριαζεις!",μου φώναξε η Amanda από την άκρη του γραφείου της.
"Ναι μαμά.",απάντησα και εκείνη γέλασε,καθώς ίσιωσα το ανάστημα μου.
Μόλις βρέθηκα μπροστά από την πόρτα του πρύτανη χτύπησα δυο φορές και άκουσα την φωνή του να λέει "περάστε".Ανοιξα την πόρτα και κυριολεκτικά μπήκα μέσα σαν βρεγμένη γάτα.
Ο πρύτανης με κοίταξε γεμάτος απορία και σήκωσε το ένα του φρύδι.
"Πως είσαι Skylar;",με ρώτησε με ένα αυστηρό ύφος.
"Μια χαρά κύριε Smith.",απάντησα και ένιωθα την καρδιά μου να βγαίνει από το στήθος μου.
Και αν ανακάλυψε πως έψαξα τα αρχεία του Wes;Πως μπήκα κρυφά στα γραφεία;
"Λοιπόν Skylar,αυτό δεν το περίμενα από εσένα.",είπε κατευθείαν και κοίταξε κάτι χαρτιά βάζοντας τα γυαλιά του.
"Τ-τι έκανα;",ρώτησα νιώθοντας πως δεν μου μένει ανάσα να μιλήσω.
Έρχεται η αποβολή.Πάνε όλα τα σχέδια μου,πάνε οι υποτροφίες,θα λερώσω το ποινικό μου μητρώο.
"Με άφησες έκπληκτο!",είπε και γύρισε το χαρτί προς το μέρος μου.
Skylar Jones:
Βαθμός στο εξεταζόμενο μάθημα:Άλγεβρα
98%
Έμεινα να κοιτάζω το χαρτί με ανοιχτό το στόμα.Δεν θα μπορούσε να είναι δικό μου.
"Συγχαρητήρια.Ο κύριος Rider ανέφερε πως τα θέματα ήταν αρκετά δύσκολα και σημειωσες το μεγαλύτερο σκορ.",μου είπε και ένα αχνό χαμογελο εμφανίστηκε στο πρόσωπο μου.
"Σας ευχαριστώ πολύ.Αλλα είστε σίγουρος πως είναι δικό μου αυτό;",τον ρώτησα και σήκωσα το ένα μου φρύδι.
Εκείνος χαμογέλασε και κούνησε θετικά το κεφάλι του.
"Ναι.Και στα υπόλοιπα μαθήματα οι βαθμοί σου είναι εξαιρετικοί.Που μας φέρνει στον λόγο που σε κάλεσα εδώ.",είπε και σταύρωσε τα χέρια του στο γραφείο του.
Πήρα μια βαθιά ανάσα και κούνησα το κεφάλι μου,ως ένδειξη να συνεχίσει.
"Κανείς κάτι σήμερα το βράδυ;",με ρώτησε και έσμιξα τα φρύδια μου.
Εμ τι;
"Συγγνώμη δεν ηθελα να σε τρομάξω.",είπε και γέλασε.
Είχα μείνει ακόμη με μια απορία στο πρόσωπο μου,ενώ εκείνος γέλασε ελαφρά.
"Ο πρύτανης του πανεπιστημίου Cambridge είναι πολύ καλός φίλος μου και σήμερα θα έρθει από το σπίτι μου να δειπνήσουμε.Θα ήθελα πολύ να έρθεις για να σε γνωρίσει,καθώς είναι πολύ πιθανόν να σου προτείνει υποτροφία.",μου είπε και το στόμα μου άνοιξε διάπλατα.
Θα ήταν υπερβολικό να ξεκινούσα να χοροπηδάω μέσα στο γραφείο;
Προσπάθησα να κρατήσω τον ενθουσιασμό μου,πιέζοντας τα χείλη μου μεταξύ τους,ώστε να μην ουρλιαξω.
"Αλήθεια;Θα το κάνατε αυτό για εμένα;",τον ρώτησα γεμάτη ενθουσιασμό.
Εκείνος έγνεψε καταφατικά και εβγαλε τα γυαλιά του.
"Είναι τιμή μου να έχω στο πανεπιστήμιο μια μαθήτρια σαν εσένα.Εισαι υπόδειγμα και αξίζεις μια τέτοια ευκαιρία.",εξήγησε και ξεκίνησα να κουνάω νευρικά τα πόδια μου από τον ενθουσιασμό μου.
"Σας ευχαριστώ παρά πολύ.Η τιμή είναι όλη δίκη μου.",είπα και έβαλα τις παλάμες στο στέρνο μου.
"Λοιπόν,το δείπνο είναι απόψε στις εννιά.Θα είναι και η σύζυγος μου βέβαια,όποτε δεν νομίζω να αισθανθείς άβολα.",μου είπε και τότε πέρασε από το μυαλό μου εκείνη η μικρή λεπτομέρεια.
Ο κύριος Smith είναι πατριός του Wes.
Άρα μπορεί να βρισκόταν και ο Wes στο σπίτι.
"Δηλαδή θα είμαστε οι τέσσερις μας;",ρώτησα για να παρω την απάντηση που θα με ανακούφιζε.
"Ναι.Οι υπόλοιποι του σπιτιού θα λείπουν.",εξήγησε αναφερόμενος στα τρία παιδιά.
Πήρα μια βαθιά ανάσα ανακούφισης και σηκώθηκα από την καρέκλα μου.Ο κύριος Smith έτεινε το χέρι του προς το δικό μου και κάναμε μια χειραψία.
"Ξέρω πως δεν με απογοητεύσεις.Θα τα πούμε το βράδυ.",είπε και έγνεψα καταφατικά.
Βγήκα από το γραφείο των καθηγητών και η Riley με τον Alfie κάθονταν απέναντι σε κάτι καρέκλες και με περίμεναν.Μολις με είδαν έτρεξαν προς το μέρος μου γεμάτοι άγχος.
"Με απέβαλλε.",είπα και ο Alfie με έσπρωξε στον ώμο.
"Ναι για αυτό έχεις ένα χαμογελο πιο σατανικό και από την γάτα του τσεσαιρ;",με ρώτησε και σήκωσε το ένα του φρύδι.
Ένα χαμογελο ακόμη μεγαλύτερο απλώθηκε στο πρόσωπο μου και ξεκίνησα να χοροπηδάω.
"Μάλλον θα παρω υποτροφία στο Cambridge!",αναφώνησα και τους αγκάλιασα.
Με κοίταξαν με ένα έκπληκτο πρόσωπο και με έσφιξαν και οι δυο στην αγκαλιά τους.
"Συγχαρητήρια!Ποτε θα ξέρεις σίγουρα;",με ρώτησε η Riley γεμάτη χαρά.
"Σήμερα θα δειπνησω με τον πρύτανη μας και τον πρύτανη του Cambridge.",εξήγησα και οι δυο κούνησαν το κεφάλι τους καταφατικά.
"Όποτε θα δανειστώ το αυτοκίνητο σου αναγκαστικά.",πρόσθεσα και την κοίταξα με ένα αθώο βλέμμα.
"Αυτό εννοείται.Ομως δεν μπορείς να εμφανιστείς έτσι.",είπε η Riley και με έδειξε.
Κοίταξα τα ρούχα μου.Φορουσα ένα μαύρο τζιν και μια ριγέ μπλούζα.Τι το κακο είχα;
"Εμ,τι εννοείς;",την ρώτησα και σήκωσα το ένα μου φρύδι.
"Πρέπει να πας πιο επίσημα ντυμένη βρε χαζούλα.Μην ανησυχείς,σε καλύπτω εγώ και για αυτό.",μου είπε με ένα χαμογελο στο πρόσωπο της.
[...]
"Είσαι σίγουρη ότι μου κάνουν;",ρώτησα την Riley όσο έψαχνε ένα κουτί στην ντουλάπα της.
"Ναι σου λέω!",φώναξε και ήρθε προς το μέρος μου με το μαύρο κουτί στα χέρια της.
Μόλις το άνοιξε ένα ζευγάρι μαύρες σουεντ γόβες έκαναν την εμφάνιση τους.Ενα μαύρο λουράκι κρατούσε τον αστράγαλο σταθερό και γενικά ήταν όμορφες.
"Έλα φόρεσε τες και είσαι έτοιμη.",μου είπε και κοίταξα το ρολόι που έλεγε οκτώμισι.
Με γρήγορες κινήσεις έβαλα τις γόβες και στάθηκα όρθια.Δεν νομίζω πως είχα θέμα να τις περπατήσω,καθώς δεν ήταν και πρώτη φορά που φορούσα ψηλά παπούτσια.
Κοίταξα το είδωλο μου στον καθρέφτη.Παει καιρός από την τελευταία φορά που ήμουν τόσο καλά φτιαγμένη.Τα μαλλιά μου έπεφταν σε ανάλαφρες μπούκλες και το σώμα μου αγκάλιαζε ένα μαύρο φουστάνι με λεπτές μαύρες ράντες.
Η πρώτη μου σκέψη:Θα ξεπαγιαζα.
"Βάλε το παλτό μου.",μου είπε και μου το πέρασε από τους ώμους μου.
Πολύ καλύτερα τώρα.Ουτε κρύο,ούτε τίποτα.
"Είσαι τέλεια.Τωρα πήγαινε να πάρεις αυτή την υποτροφία!",μου είπε με ένα μεγάλο χαμογελο και ανταπέδωσα με μια ζέστη αγκαλιά.
Με λίγο έως αρκετό άγχος βγήκα από το δωμάτιο μας και ξεκίνησα να κατευθύνομαι προς το αυτοκίνητο της Riley.
Διπλό update;
Μάλλον ναι!
Ελπίζω να σας άρεσε το κεφάλαιο,θα τα πούμε σύντομα!
Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro