...🍷🍷🍷...

9: Red 🍎

“I need you to live,” Eizen murmured bluntly making her body stone hard, “I need your blood to live.”

The wind blew hard, carrying away the remaining of strength Khala was gripping. Eizen moved to get closer but she lifted her shaky hand and opened her palms as if trying to stop him.

“Stop!—” She rustled in her shaky voice, “D- Don’t come near me…” Her tears were slowly trickling down, her insides melting with the painful and bitter acid of his confession. She breathed hard and swallowed, stepping her feet on the side as she tried to get away from him.

Anong klaseng nilalang ito at kailangan nito ng kanyang dugo para mabuhay? Iyon ba ang dahilan ng wirdong pagamoy nito sa leeg niya at tuwinang pagpapadugo ng kanyang mga labi tuwing hinahalikan siya nito? Bakit hindi iyon naisip noong una pa? Why did she let herself fall deeper to a blood sucking creature like him? Bampira man ang binata o anumang nilalang pa ay ayaw niya ng isipan pa. Nais niya ng makalayo rito. Kailangan niyang iligtas ang sarili sa pagnanasa ng lalaking ito sa kanyang dugo.

Inihakbang niya ang mga paa  hanggang sa hindi na nakaharang sa likuran niya ang kotse ng binata. Eizen remained as still as statue. Nagmamadaling tinalikuran niya at akma ng tatakbo palayo ngunit ‘di pa siya nakahahakbang palayo ay gayon na lamang ang pagsinghap niya ng biglang sumulpot sa harapan niya ang binata. Nanggigilalas siyang napaatras hanggang sa muli siyang napasandal sa hood ng kotse nito.

Eizen was looking at him with his burning eyes, like he wasn’t on his sane self to even recognize that she was Khala. He was looking at herlike she was some sort of an appetizing mouth- watering gourmet. Her body shook in fear as she silently cry. But he wasn’t sure if she was crying for her life or for her heart.

She swallowed,stalling some time so he couldn’t think of stepping closer, “A- are you perhaps… a- a vampire?” She asked in quivering lips.

“What if I am?” He challenged with his cold stone face , his voice more distinctively regal.

Lalo pa siyang napaluha, “T- Then… w- what am I to you?” She croaked.

“My bride.” He murmured dangerously and the cold raging wind circled us. Rinig na rinig ng dalaga ang marahas na paghahampasa ng mga talahib at ang tunog ng pagkabali ng mga sanga ng puno sa lakad ng hanging humahampas sa himpapawid. Her long hair was all over her face but she can still see how Eizen Klyde paced slowly closer to her.

Huminga siya ng malalim at pumikit ng mariin. Ayaw niyang sa ganitong paraan lamang matapos ang buhay niya. Nais niya pang mabuhay at naroon pa rin ang pagnanais na angkinin siya ni Eizen Klyde hindi dahil sa kanyang dugo— pero dahil sa isang bagay na unti- unti na niyang naibibigay rito.

She swallowed hard as she forcibly pushed him with all her might and ran away in a speed she never knew she can do. Sumuot siya sa isang kanto na unang nahagip ng kanyang mga mata hanggang sa marating niya ang isang loteng tinambakan ng mga sirang sasakyan.May natatanaw pa rin naman siyang mga kabahayan ngunit halos kalahating kilometro ang layo ng mga ito at nakapagitan ang malawak na talahiban sa kinaroroonan niyang tambakan. Nang igupo siya ng pagod ay humihingal na nagtago siya sa likuran ng isang sirang Sentra na naroon at nanginginig ang buong katawan na tahimik na humikbi.

Eizen Klyde is a vampire— maybe he is. But what’s the use of denying it when she saw it with her own two eyes?  No normal human could possess a speed as fast as lightning and no one would get fond of biting someone’s neck ‘til it bleeds then sucks it! Then would that make Rio Alford and Kise Hattori vampires, too? Biglang pinasok ng nakalalasong takot ang buong katawan niya? Kung ganoon ay nasa panganib din ang kanyang mga magulang!

Mabilis siyang tumayo sa mula sa pinagtataguan ngunit agad niya rin iyong pinagsisihan ng salubungin siya ng tatlong lalaking may suot na nakatatakot na ngisi sa mga mukha. Sa kabila ng dilim ng paligid ay malinaw pa rin sa kanya ang nakatatakot na bulto ng mga lalaki sa harapan niya.They were all wearing their hairs long with piercings both on their ears, noses and even lips. They looked like hungry wolves ready to attrack her. At mas matinding takot ang nararamdaman niya ngayon kaysa sa takot na naramdaman niya para kay Eizen kanina.

Khala anxiously swallowed the growing lump in her throat. Humakbang siya paatras ng humakbang palapit sa kanya ang mga lalaki. Ang isa’y may hawak na malaking tubo samantalang ang isa’y may hawak na revolver. Ang nasa gitna naman ay prenteng nakakrus ang mga brasong puno ng tattoo sa dibdib.

“Kanino naman namin ipagpapasalamat ang pagdalaw ng magandang dilag sa teritoryo namin?” Nakangising tanong ng nasa gitnang lalaki. Nang pasadahan siya ng tingin nito mula paa hanggang ulo ay nais bumaliktad ng sikmura ni Khala. May malisyosong kislap ang mga mata nito na lalo pang nagpanginig sa mga tuhod niya.

“Dati ay swertehan na lang na makita ka tuwing nagaabang kami sa harapan ng mala- palasyong eskwela niyo,” Sabi ng lalaking nakahawak ng tubo, “ngayon ay palay na mismo ang lumalapit sa mga manok.” Nakangising dugtong pa nito at tuluyan siyang napasandal sa sirang sasakyang nasa likuran niya ng magsulputan ang iba pang mga kalalakihan mula sa likuran ng mga sirang sasakyan.

Halos pigilan ni Khala ang paghinga ng mabilis ang mga hakbang na lumapit ang lalaking nakahawak ng revolver sa kanya at hablutin ang kaliwa niyang kamay. She paled in utter tension when the man lifted her hand and his eyes beamed upon seeing the posh ring on her ring finger. Nanlaki ang kanyang mga mata ng hubarin iyon ng lalaki na halos maglaway sa pagkakakita ng makinang na singsing.

“A- Ang singsing ko—”She murmured shakily but Iwinced when the man carelessly gripped her hand tighter.

“Swerte talaga, bossing!” Natutuwang sabi ng lalaki at iniangat pa ang engagement ring niya upang ipakita sa mga kasama. Malamang ay humigit kumulang na kinseng kalalakihan na ang naroon at bakas ang nakakikilalabot na paghanga ng mga ito sa singsing niya.

“Totoong dyamante, o!” Dagdag pa nito sabay hagod ng malisyosong tingin sa akin, “May syota na yata si Miss beautiful e?” Inilapit pa nito ang mukha sa kanya at awtomatikong inilayo niya ang mukha at napapikit sa takot.

“Hoy Bugoy! Tinatakot mo naman ‘yang bisita natin ‘e.” Sabi ng pinakalider nila na maraming tattoo, “Balato mo muna sa’kin.”

Napamulagat siya sa panghihilakbot sa narinig. At kulang na lang ay bumigay ang mga tuhod niya sa takot ng lapitan siya ng lider ng mga lalaki. Ngunit mas nanaig ang kaba niya ng bitwan siya ng lalaking kumuha ng singsing at humakbang palayo.

“A- Ang singsing ko!” She shakily called in hoarse voice making the goons smirked.

“Nakakaakit naman talaga ang boses mo, Miss beautiful.” Nakakakilabot ang tinig ng lalaki na para bang galing iyon sa pinakailallim ng lupa. Lumapit pa ito ng husto sa kanya at hinawakan ang baba niya upang iangat ang mukha. Magaspang ang mga kamay ng lalaki at walang ingat siya nitong hinahawakan.

Eizen Klyde’s hands are warm and he always touches me gently…

Those thoughts triggered her tears. Even in dark moments like this, Eizen Klyde was all she could think of. No matter how he made her knees tremble in fear a while ago with his indirect confession about his real identity, she will still choose to die in Eizen Klyde’s arms than die in the callous hands of this ungentle sinister man.

“I- Ibalik niyo p- po ang singsing ko…” She swallowed hard, her lips shaking. “M- Magbabayad p-po ako ng k- kahit magkano— i- ibalik niyo lang po ang a- singsing ko.” Pagmamakaawa ng dalaga rito ngunit tumawa lamang ng mala- demonyo ang lalaki.

She firmly closed her eyes as the wind furiously lashed around followed by the rumbling of the atmosphere with the horrendous cracks of light on the darkened horizon. Drizzles of rain were starting to shower them. She never feared of the rain, or of the dark, or even of the thunder and lightning. She was always awed with the surprises and wonders the nature brings. But tonight was a different story.

Napaigik siya ng pakaladkad na hilain siya ng lalaki kasabay ng tila naaaliw na tawanan ng mga kasamahan. She cried silently, murmuring a silent prayer that someone would come save her.

Eizen Klyde. He was the only one she could think of despite the fact that he alone was a danger for her.

“B- Bitawan niyo na po ako… i- ibalik niyo ang singsing ko. Ibibigay ko s- sa inyo ang lahat ng pera ko.” Pakiusap niya rito sa pagitan ng paghikbi.

Marahas siyang hinila ng lalaki dahilan upang mapasubsob siya sa dibdib nito. Pasabunot nitong hinila ang buhok upang iangat ang mukha.

“Kapag ‘di ka pa tumahimik, bubusalan ko na ‘yang bibig mo.” Mapanganib na sabi ng lalaki at impit siyang napaiyak.

“'Y- Yong s- singsing ko  po—”

Isang malakas na sampal ang natanggap ni Khala mula sa magaspang na palad ng lalaki. Sa lakas niyon ay halos manlabo ang kanyang paningin. Samantalang ang mga lalaking kasamahan nito ay nagsisimula ng pagkaguluhan ang singsing niya.

“Hindi na sa’yo ang singsing mo, Miss. At lalong hindi na sa’yo ang katawan mo pagkatapos ng gabing ‘to!” Mala- demonyong anito at napapikit siya ng mariin kasabay ng pagpasok ng mukha ni Eizen Klyde sa balintataw nang ibaba nito ang nakatatakot na mukha sa kanya ngunit naramdaman niya ang malalakas na kamay na humila sa kanya palayo. Suminghap siya ng maramdaman ang pagbagsak ng katawan sa basang lupa ngunit agad na nanlaki ang kanyang mga mata ng maaninag ang likuran ni Eizen Klyde nang tumama ang malakas na kulog at kidlat sa kalangitan.

“E- Eizen…” She murmured shakily against the painful burning of her throat.

“May pakialamerong dumating!” Madiin na sabi ng lalaki bagaman na kay Eizen na ang buong atensyon ng gang nito. Tila ay pinahihiwatig lang nito na maghanda na ang mga kasama para itumba si Eizen.

“Mag- isa lang niyan, anong laban niyan sa atin?” Maangas na sabi ng kasama nito.

“Pogi lang pero mukhang lampa!” Sabi pa ng isa.

Patuloy ang panaka- nakang pagkulog at pagkidlat na sinabayan ng papalakas na ulan.I was silently shedding tears as my heart banged hysterically in my chest. Tila natutunaw na yelo sas panginginig ang mga tuhod ng dalaga. If danger meets danger? What would possibly happen? She doesn’t want to know. And she doesn’t have the courage of witnessing it with her own eyes.

Nahigit niya ang paghinga ng magkalansingan ang mga armas na inilabas ng grupo ng kalalakihan. Nakita niya kung paano kuminang ang talim ng mga patalim ng mga ito nang tumama sa liwanag na dulot ng pagkidlat. Sapat na rin ang kaisa- isang bumbilyang nakasindi sa harapan ng barong- barong na malapit sa kanila upang maaninag niya ang paglapit ng mga lalaki kay Eizen.

“E- Eizen—” She shakily called as she tried to stand on her feet when he stopped her.

“Don’t move.” Madiing utos nito sa kanya at nanigas siya sa kinaroroonan ng sabay- sabay siyang sugurin ng mga lalaking may dalang patalim.

For a moment, she forgot that Eizen was supernatural and she feared for his safety. Saganang luha ang namalisbis sa mga mata niya ng dambain ito ng mga lalaki at undayan ng saksak. But Eizen Klyde was fast. No human eyes can keep up with his pace. Her eyes widened, jaw hanged open as Eizen strangled one man’s neck and lifted him high making the gangster’s feet dangling on midair. He grabbed another man again, swiping away his knife and pressing a nerve on his nape making him paralyzed.Another man attacked, holding a huge metal and swung it towards Eizen’s back but it didn’t even reeled him one bit. It was like hitting a metal against a metal. Eizen lifted his foot and kicked the man on the side of the face. Then everything went bleary, like watching a thin line of light lashing against bodies.

Eizen stood around the unmoving body of 14 men leaving their leader who was wearing an utter shock on his tensed face. He dangerously took small slow pace towards the intimidated man who can do nothing but walk backward to retreat. Natumba ang lalaki ngunit pinagpatuloy ang paglayo sa binata sa pamamagitan ng pagsipa sa lupa upang makausad paatras.

At ganoon na lamang ang panggigilalas at panlalaki ng mga mata ni Khala ng mabilis pa sa kidlat na ipalibot ni Eizen ang kamay sa leeg ng nahihintatakutang lalaki upang iangat ito patayo. Then he lifted him high enough to dangle the man’s foot few inches above the ground. Maybe, it was her adrenaline which was working that time. Nagawa niyang itayo ang sarili sa pagitan ng matinding panginginig upang lapitan ang binata ng makita ang paglapit nito ng mukha sa leeg ng lalaki kasabay ng paglabas ng matatalim na ngipin nito.

He couldn’t be a monster! She couldn’t bear to see him making himself a monster.

As Eizen sank his sharp mollars on the man’s neck, she wrapped her arms around Eizen’s waist and called his name in shaky crying voice.

“Eizen, stop! Please, stop!” Humahagulgol na pigil niya rito at naramdaman niya ang paninigas ng katawan ng binata. She then felt his body slightly shake as he slowly let down of the man’s body ‘til it limply fell down the wet ground.

“T- Tama na, please…” I sobbed and I felt his hand gripped my hands.Nanigas ako ng dahan- dahan niyang alisin ang mga kamay ko sa baywang niya at tila napuno ng nagliliparang paru- paro ang sikmura ko ng pumihit siya paharap sa akin at kinabig payakap.

Khala was stiff as a statue as her eyes widened in surprise. He was hugging her tightly like he was afraid that she might vanish in his arms. But when she felt his lips touched the top of her head, her body relaxed and her breathing steadied. His body was still comfortably warm despite the cold heacy rain. She was about to lift up her hand to wrap it aroung his body when a sound of gunshot echoed around the place.

She thought that it was only the rumbling thunder. But when she felt the staggering of Eizen’s body, she lifted her hand to touch his back and her eyes widened upon sensing the sticky liquid mixing with the cold rainwater.

“E- Eizen…”Tawag niya sa nanginginig na tinig ng lalo pang manlaki ang mga mata niya dahil sa unti- unting pagbagksak ng katawan ng binata mula sa pagkakayakap niya. “E- Eizen!” She called him again, her whole body screaming fear when his body slid down. Anong nangyayari kay Eizen? He’s an immortal, right? Bakit nanghihina ito na gaya ng isang normal na tao? Bakit may dugo ito na hindi naman normal para sa isang bampira? Lalo pa siyang napahagulgol ng iyak ng bumulwak pa ang dugo sa likuran ng binata. Nakaupo siya sa basang lupa habang ang lumulupaypay na ulo ni Eizen ay nakaunan sa nanginginig na kandungan niya.

“Eizen!” But her sobs choked her throat when she saw the leader of the gang pointing the gun to her direction. She felt Eizen’s breathing labored and her whole body numbed in fear. Ito na baa ng katapusan? Tahimik siyang lumuha at ipinikit ang mga mata upang hintayin ang pagtama ng bala sa ulo niya. Ngunit agad din siyang napamulagat ng marinig ang sigaw ng lalaki na tila ba ay nakararanas ng labis na sakit. And there she saw Kise Hattori holding a samurai lashing the back of the crooked man. His eyes were as sharp as lightning and it was more than enough to menace any living man.

“Eizen!” Rio called, his regal voice lacing worry. Ni hindi alam ng dalaga kung kailan ito dumating. Namalayan na lang niyang nasa harapan na niya ito at puno ng pagaalalang niyuyugyog ang balikat nang pinsan na nagsisimula ng pumikit. “Damn, Eizen! Open your eyes!”

“I can hear his pulses faltering.” Rio approached them, wearing same worried expression. Wala na ang hawak nitong samurai at bumalik na sa normal ang mga mata nitong kanina lang ay nakakikilabot ang panlilisik.

“Damn, Eizen! You cannot die in this place!” Baka sang kaba sa gwapong mukha ni Rio habang  marahang sinasampal ang mukha ni Eizen upang hindi ito pumikit. Sa narinig ay tila humiwalay ang kaluluwa ni Khala sa kanyang katawan.

Die? He’s a vampire! How can an immortal like him die? Her body was slowly reaching its limit but she cannot pass out now. Nanginginig ang kamay na hinaplos niya ang mukha ng binata.

“E- Eizen…” She murmured shakily in between her controlled sobs, “G- Gumising ka, Eizen…” Lahat sila ay natigilan ng tuluyang pumikit ang binata.

“Damn, Eizen!” Natatarantang tawag ni Kise rito.

“D- Dalhin na natin siya sa ospital!” Humahagulgol na sabi ng dalaga.

“You should know by now that a hospital wouldn’t do him even the slightest of help!” Kise said, his eyes full of unsteady emotion “Rio, the tower might be falling by now!” Puno ng pangambang baling nito sa binata.

“Do something, Khala!” Kise called as he got more alarmed every passing second. She stilled. “Only you can help him!”

“P- Paanong— pero—” She stuttered unintelligibly.

“Bite your lip, Khala!” Kise urged firmly. Nanlaki ang mga mata niya sa narinig. “Do it, Khala!” Madiin na utos pa nito.

“What the hell, Kise! You know that it’s not the right time!” Rio barked at Kise.

“When is the right time, Rio? When the Sovereign is already gone? This is the right time and we should do it before it’s too late!” Kise shot back, his thick voice hinting firmness and despair.

Khala’s body shook while looking at the almost lifeless body of Eizen and after a while of deep contemplating, Rio finally broke his silence.

“Do it, Khala. Bite your lip ‘til it bleeds.” Mariing utos nito sa kanya na muli niyang ikinatigalgal.

“If you want Eizen to live, do it now, Khala!” Si Kise.

The earth rumbled as Khala feel dazed in confusion. Pero aaksayahin pa ba niya ang oras upang magtanong? Ang mahalaga ay mailigtas nila si Eizen.

Khala bit her lower lip ‘til her teeth sank on it. Agad niyang nalasahan ang dugo rito.

“Now, kiss Eizen!” May pagmamadaling utos ni Rio na ikinagilalas niya.

“Kiss her, Khala!” Untag ni Kise at hindi na siya nag- isip pa. She lowered her head to reach Eizen’s lips.

And she felt as if the universe stilled as she pressed her bloodstained lips to his. The rumbling of the heavens stopped, the rain slowly dying. She closed her eyes as Eizen's warm lips intoxicated him. Siguro nga ay nababaliw na siya pero mapanganib man ang binata para sa kanya ay hindi niya maaatim na panoorin itong mawalan ng hininga. Higit sa lahat, nilukob na ni Eizen ang buong pagkatao niya at hindi niya alam kung paano pa siya makatatakas sa epekto ng binata sa kanya.

She slowly opened her eyes as she lifted her head up. Rio and Kise were tensed as they worriedly anticipated for Eizen to wake up. Pero paano magigising ng isang halik lamang ang binata gayong malala ang tama nito?

With that question in mind, Khala's breath hitched as her eyes widened when slowly, Eizen Klyde's eyes were opening. Ngunit gano'n na lamang ang panggigilalas niya ng makita ang mapupulang mga mata ng binata.

🔹🔹🔹🔸

When is the right time to love?
Don't wait for the right time.
Make time.
Afterall, you can only truly love once you are really prepared.

🍷