W sumie to bardzo lubię swoje ciało. Jasne, nie jest idealne, nie każdemu się musi podobać, tak jak nie każdy musi mnie lubić. Ja też nie lubię każdego i nie każdy mi się podoba. Są dni kiedy nie jestem w stanie spojrzeć w lustro i uznać, że jestem piękna, ale są też takie, kiedy mam ochotę godzinami stać przed tym samym lustrem i podziwiać siebie, bo, kurka wodna, mam naprawdę śliczną talię, oczy, dłonie, łydki... (Serio, uwielbiam swoje łydki xD).

I to jest normalne. Każdy ma swoje chwile zwątpienia, każdy czasem czuje się okropnie i jedyne na co ma ochotę to zakopanie się pod kocem z dala od świata.

Ale najważniejsze to kochać siebie za to, kim się jest, bo nawet jeśli nasze ciało nie jest takie, jakbyśmy tego chcieli w danym momencie, możemy postarać się to w jakimś stopniu zmienić (siłownia, farba do włosów etc.) jednocześnie kochając siebie w chwili obecnej.

Chęć zmiany jest dobra, o ile nie staje się obsesyjnym dążeniem do sztucznie narzuconego ideału.

Więc jeśli chcemy poprawić nasz wygląd to zawsze z głową, ostrożnie, naturalnie.