Loving can heal
Loving can mend your soul
And it's the only thing
That I know, know
I swear it will get easier
Remember that with every piece of you
And it's the only thing we take with us when we die

We keep this love in a photograph
We make these memories for ourselves
Where our eyes are never closing
Our hearts were never broken
And time's forever frozen still

-Gdzie idziesz? - zapytał Chris, robiąc coś w laptopie.

-Porobić zdjęcia - odpowiedziałam, sprawdzając baterię w aparacie.

-Sama? - w jego głosie wyczułam groźbę. A może po prostu byłam przewrażliwiona?

-Sama - skłamałam. Założyłam torbę na ramię. - Cześć.

Nie usłyszałam jego odpowiedzi. Pewnie był zbyt zajęty pracą.

Ruszyłam w stronę ruin dawnych bloków, gdzie miałam się spotkać z Lukiem.

Już z daleka zauważyłam blond włosy.

Podeszłam do niego, przypatrując się krytycznie.

-No co? Jestem idealnym modelem - oświadczył, obkręcając się dookoła.

-Luke Hemmings jak zawsze skromny - westchnęłam, ustawiając aparat. - Skoro jesteś taki dobry, to wybierz sobie miejsce i zapozuj.

-Błagam cię, wystarczy, że stanę i już kobiety mdleją!

Prychnęłam.

Kiedy blondyn się ustawił, mi udało się zrobić zdjęcie.

-Pokaż, pokaż! - podbiegł do mnie w podskokach jak mała dziewczynka.

-No dobra, dobra. Wychodzisz bardzo korzystnie, niech ci będzie. Idziemy dalej?

Luke pokiwał, widać zadowolony zdjęciem.

Nasza sesja zdjęciowa była zarówno spacerem. Bieganiem po krzakach i zaczepianiem o gałęzie.

-Jak będziesz spadać, to pamiętaj: ratuj aparat - powiedział Luke.

-Aha, czyli jak się połamię, to nieważne?

-Nieważne!

Po dwóch godzinach byliśmy już głodni i zmęczenie.

-Daj, ja zrobię ci ostatnie zdjęcie - zaproponował.

Z lekkim niepokojem dałam mu sprzęt. - Tylko go nie upuść.

-No do... - zaczął blondyn, po czym udał, że prawie go upuszcza. Pisnęłam.

-Spokojnie, jestem ostrożny! - zaśmiał się.

-Może być - stwierdziłam, patrząc na zdjęcie. Luke zrobił obrażoną minę. Westchnęłam, przewracając oczami. - No dobrze, niech ci będzie. Bardzo ładne zdjęcie. Wracamy?

Pokiwał głową, kiedy ja wyłączałam aparat.

-Podobają ci się zdjęcia? - zapytałam, kiedy staliśmy w klatce.

-Mega. Prześlij mi je potem, okej?

-Spoko.

-Ty...

-Hm?

-Nadajesz się do tego.