- ამის დედაც, სად ხარ ჰესუ - სანგჩოლმა მთელი ტერიტორია შეამოწმა თუმცა გოგონას ვერსად მიაგნო. - ალბათ უკვე წავიდა. ჯანდაბა სანგჩოლ, ჩაფლავდი, ვინ იცის კიდევ როდის გექნება შანსი. როგორმე უნდა მივაწვდინო ხმა.- ჩაიბურტყუნა გაღიზიანებულმა და იქაურობას ნაჩქარევად გაშორდა.

........
- გისმენ ჯიმინ, ჰესუ შენთანაა? - ჩასძახა ჯონგუკმა მაშინვე როგორც კი მის ტელეფონზე ზარი შემოვიდა.
- არა, როცა მოვედი წასული დამხვდა. ტარამ თქვა რომ უკან დაბრუნდა.
- გასაგებია. - ჯონგუკმა ტელეფონი გათიშა და მანქანა სწრაფად მოატრიალა.
- ფიქრობ რომ ვერავინ შეამჩნია არა შენი გასვლა, ვნახოთ ვნახოთ... - ბიჭმა ჩაიცინა და გაზს უფრო დააჭირა რომ გოგონასთვის სახლში მიესწრო.

........
- ჰაჰ, ხომ ვამბობდი, ნამდვილად ძალიან ჭკვიანი ვარ. დარწმუნებული ვარ არაფერი გაუგია. - სიცილით ჩაილაპარაკა ჰესუმ და ფრთხილად შეიპარა ოთახში, რომელიც ისევე ჩაბნელებული იყო როგორც დატოვა. ამის გამო არ შეუმჩნევია სავარძელში მშვიდად მჯდომი სხეული. გოგონამ სწრაფად აიღო ხალათი და ტანსაცმლის გახდა დაიწყო, როცა მხოლოდ საცვლების ამარა დარჩა მოულოდნელად წელზე ძლიერი ხელები იგრძნო და შეხტა.
- ვაღიარებ ჩემი ტანსაცმელი სასწაულად მომწონს შენს ტანზე, თუმცა ასე უფრო მეტად მინდიხარ - ჩაიჩურჩულა ჯონგუკმა ჰესუს ყელში და იქვე სველი კოცნა დაუტოვა, ხელებს მის სხეულზე დაასრიალებდა და განაგრძნობდა მისთვის კისერში მტკივნეული ნიშნების დატოვებას, ამ შეხებისგან ჰესუს უნებურად თვალები დაეხუჭა, ირგვლივ ყველაფერი გაქრა, მხოლოდ მისი დიდი ხელები და ის უსაზღვრო სიამოვნება დარჩა რომელიც მის სულს აფორიაქებდა. გოგონა ხვდებოდა რომ თუ არაფერს მოიმოქმედებდა მერე ვეღარ შეძლებდა ბიჭის შეჩერებას ამიტომ მისი ხელებიდან თავის დახსნა სცადა
- გეყოფა, ხელი გამიშვი ჯონგუკ - მტკიცედ ამოილაპარაკა ჰესუმ
- რატომ? შენი სხეული მეუბნება რომ ეს გსიამოვნებს, თანაც ახლა ძალიან გაბრაზებული ვარ შენზე, როგორ გაბედე და სახლი დატოვე ჩემი ნებართვის გარეშე? - კბილებში გამოცრა ჯონგუკმა, ჰესუ სწრაფად მოატრიალა სახით მისკენ და კედელზე მთელი ძალით ააკრა. გოგონამ ტკივილისგან ამოიკვნესა.
- არა ძვირფასო, ახლა არ უნდა კვნესოდე, ჯერ არა. როგორ არ ვცდილობ რომ ზედმეტი არაფერი გავაკეთო, თუმცა  შენ მუდმივად ჩემი ბნელი მხარის პროვოცირებას ახდენ. მე ეს საშინლად არ მომწონს. ამიტომ უნდა დაისაჯო - ბიჭი მაცდურად ჩურჩულებდა გოგონას ტუჩებთან და მის სხეულს უფრო მეტად ეკვროდა. ძალიან უნდოდა კიდევ ერთხელ ეგრძნო ამ ტუჩების გემო. საერთოდაც როცა გოგონას ხედავდა მისი კოცნოს წყურვილი სწვავდა. ჯონგუკი ფრთხლად დაეწაფა ჰესუს ტუჩებს, მკლავებში ძლიერად მოიმწყვდია რადგან გოგონა მთელი ძალით ფართხალებდა შემდეგ საწოლზე მოისროლა და თავად ზემოდან მოექცა. ამჯერად თავს ვერ დაიძვრენ. ხომ გახსოვს რომ საქმე ისევ დასარულებელი გვაქვს.
- გეყოფა, მანიაკო მომშორდი, გითხარი მომშორდიმეთქი, გაიბრძოლა ჰესუმ თუმცა მაინც ვერ შეძლო თავის დაღწევა. საბოლოოდ ჯონგუკის ტელეფონზე შემოსულმა ზარმა გადაარჩინა.
- ჯანდაბა, რა დროს ეს იყო. ამის დედაც.
- უნდა უპასუხო იქნებ ვინაა - ისევ გაგართხალდა ჰესუ მის ხელებში და ნიშნის მოგებით ახედა ბიჭს, მართალია ისევ ნერვებს უშლიდა თუმცა მისი შეხება ისე აღარ აღიზიანებდა და ამიტომ თავს ცოტა გართობის საშუალება მისცა.
- გისმენთ,-  ჯონგუკმა გამაფრთხილებელი მზერა ესროლა გოგონას და ტელეფონს უპასუხა.
- რა ხდება თეჰიონ? - თან ჰესუს რომელიც სწრაფად გაეხვა ხალათში თვალს არ აშორებდა.
- ჯი ჰიონის ადგილსამყოფელს მივაგენით.
- გასაგებია. ახლავე მოვალ. - ჯონგუკმა ტელეფონი გათიშა და ჰესუს მოუბრუნდა რომელიც საბანში გახვეულიყო.
- ჯანდაბა, ვიცი რომ გღვიძავს. აღარ გაბედო სახლიდან გასვლა თორემ შემდეგში ვერაფერი გიშველის.
- ჰუჰ ეს ძალიან ახლოს იყო -შვებით ამოისუნთქა ჰესუმ და თვალები დახუჭა, ვერ ხვდებოდა როდის დაიწყო ასე რეაგირება მისმა სხეულმა ჯონგუკის შეხებაზე, ვერ ხვდებოდა როდის გაქრა ის ზიზღი და სიძულვილი რომელსაც მის მიმართ განიცდიდა. გოგონამ ბალიში მიიხუტა და ოდნავ გაეღიმა, იგი ნელნელა იწყებდა ქმრის მოწონებას თუმცა თავად ვერ აცნობიერებდა ამას. მეორე მხრივ ჯონგუკიც საოცარ სიმშვიდეს გრძნობდა შინაგნად. მან შესანიშნავად იგრძნო როგორ აუცახცახდა მის მკლვებში ჰესუს სხეული. გოგონას რეაქციამ გაახარა, ახლა იცოდა რომ არც ჰესუ იყო გულგრილი მის მიმართ. ამის გააზრება საოცრად უმაღლებდა განწყობას..

- აბა.. რა გვაქს იმ ნაბიჭვარზე, - იკოთხა ოფისსში შესულმა ჯონგუკმა და კმაყოფილი სახით სავარძელში ჩაეშვა.