Kabanata 22: Stared

I thanked the lady on the cashier as soon as she gave me my change. I gripped the plastic bags and made my way to the exit of the store. The dark clouds above welcomed me and in just a snap, the clouds started to cry. I looked up... I forgot to buy umbrella.

Gumilid ako nang mapagtanto na nakatayo pala ako sa exit. Ipinatong ko sa gilid ang mga plastic bags na may laman ng mga pinamili ko. Mabilis akong natapos dahil gumawa na ako ng list kagabi. Halos gulay at prutas lang naman ang mga binili ko.

I embraced myself when the breeze started to penetrate my jacket. Hinigpitan ko ang kapit ng scarf sa leeg ko. Napangiwi na lang ako nang mas lalo pang lumakas ang ulan.

"Lady!"

Bumagsak ang tingin ko sa batang babae na lumapit sa akin. Napangiti ako nang tumambad na naman sa akin ang kanyang mga malalamig na matang kulay asul.

"Hey, Kiza. Why are you eating ice cream again?" Umupo ako para ayusin ang jacket niya. "Whom are you with?"

"Hey!" Napatingin ako sa dalawang pares ng sapatos na bumungad sa akin. Tumaas ang tingin ko.

His blue eyes welcomed me.

"Uh, hey..." I greeted back.

I stood up and Kiza came closer to his dad. "Dad, let's go..." Kinuha niya ang isang maliit na payong sa kamay ni Hariz.

I smiled at her. "You look cute with that pink umbrella..." I laughed.

"Why are you still here, Chelsea?" Hariz asked me.

"Uh, waiting for the tears to stop." I joked. "I meant was the cloud." Paglilinaw ko nang makita ang naguguluhan niyang mata.

He nodded his head.

"Dad... Don't talk to her..." Hinila ni Kiza ang laylayan ng kulay itim na jacket ni Hariz ngunit hindi ito nagpatinag sa paghila ng kanyang anak.

"Where are you staying at?" Hariz asked.

"Uh, Sourire Hotel..."

"Whoa! We are also staying there..." His eyes smiled at me that made me stunned for a moment.

I am so into his eyes. How could someone got eyes like that? It reminds me of Blaze. But I could say... Hariz's has the perfect hue.

"Don't tell me dad you are going to give her a ride?" Kiza crossed her arms. "I am so jealous," she pouted her red lips.

"Actually, you are right, baby..." Hariz chuckled. "If you would not mind? I am not harmful, don't yah worry..."

I looked at Kiza, waiting for her approval. Wala rin naman akong sasakyan at sa kabila pa ang mga taxi.

"Fine!" ngumiti ito sa akin bago hinawakan ang aking kamay. "Come on, Lady. Let's share with my umbrella..."

Natawa na lang ako sa kanya. Pinayungan ako ni Hariz habang nauna na sa amin si Kiza. Mabilis na pumasok ito sa tabi ng driver's seat habang ako naman ay umupo sa likod. Nanginig ako sa lamig habang inaayos ang mga plastic bags na nabasa ng ulan.

"Here..." Hariz lend me a towel.

"Thanks..." I smiled.

"How about me, dad?"

"Oh, baby. Here is yours..." Napangiti ako nang halikan niya sa ulo si Kiza.

I can say Hariz is a good dad. Kung paano niya tignan ang anak niya at kausapin. Hindi ko tuloy maiwang ma-curious kung bakit parang hindi niya ata kasama ang asawa niya.

Ibinalin ko sa labas ng bintana ang tingin ko. Masyadong malabo ang paligid dahil sa lakas ng ulan na parang gustong pumasok. Kahit na nasa loob na kami ay ramdam ko pa rin ang lamig mula sa labas.

"Dad? I forgot to buy umbrella for Reed..."

Napatingin ako sa harap kung saan nag-uusap ang mag-ama.

"You forgot your seatbelt too, baby." Gamit ang isang kamay ni Hariz ay inayos niya ang seatbelt ni Kiza na tumatawa.

"Let us go back, dad. I will buy umbrella for Reed!"

"No, baby. Dogs don't use umbrella."

"What? Reed is my friend! He is not just a dog!" She shouted that made her dad laugh.

"Next time, baby. Please..."

"Okay..."

Sumandal ako habang nakikinig lang sa kanila. Napahawak ako sa tyan ko. Hindi na ako makapaghintay na mayakap ko ang nasa loob nito. Hindi ko rin maiwasang ma-excite kung anong klaseng ama si Ryde at kung paano niya itatrato ang anak namin.

"Lady! Can you visit us in our home? Reed would love to meet you!"

"Call her Auntie Chelsea, Kiza..." Tamad na sabi ni Hariz.

Nagtama ang mga tingin namin ni Hariz sa rear view mirror.

"Would you like to have a coffee with us?" He asked.

"Yay! Come on, Lady!" Kiza said, thrilled.

"Why not? I will just put these bags on my unit."

Sinabi nila sa akin ang room number nila bago ako dumiretso sa unit ko. Bitbit ang mga plastic bags ay dumiretso ako sa kusina at ipinatong ang mga 'yon sa table. Inayos ko ang mga pinamili ko sa cabinet at refrigerator. I took 30 minutes to finish it.

"Good job, Chels..." Bati ko sa sarili ko. "Good job too, baby..." Hinimas ko ang tyan ko.

Pumasok ako sa loob ng kwarto ko para magpalit ng damit. Matapos no'n ay kinuha ko ang phone ko at tinignan ang mga messages galing kina Mommy at Tita Flare. Mga bagay lang naman about sa pagbubuntis.

Sinigurado ko munang nakakandado ang pinto bago sumakay sa elevator. Pagkarating ko sa floor ay isa-isa kong tinignan ang mga room number. Marahan akong umaapak sa marmol na sahig bago huminto sa tapat ng isang kwarto.

I pressed the doorbell. Wala pa atang tatlong segundo ay bumukas na 'yon. Bumungad sa akin si Kiza na nakakulay pink na jacket.

"Come in, Lady!" Hinila niya ako papasok bago sinara ang pinto.

Bumungad sa akin ang isang aso na nakahiga sa sofa. Isang maliit na siberian husky! Napangiti ako bago lumapit sa aso.

"He is Reed, Lady."

Kinuha ko si Reed na halatang inaantok pa at pinatong siya sa aking lap. Natawa ako nang dilaan niya ang kamay ko.

"Oh my god! Reed loves you!" Sumigaw si Kiza na tumatalon pa. "Yay! We have a new playmate!"

Napatingin ako sa lalaking sumilip sa kusina. "Hey, please feel at home. I will just finish this..." He said.

"Uh, sure. Thanks..."

Nilaro namin si Reed. Tuwang-tuwa si Kiza pero kapag dinidilaan ni Reed ang kanyang kamay ay tumitili ito at tumatakbo paakyat sa sofa.

"Don't lick me, Reed. Bad!" She shouted with her arms crossed.

Nanatili akong nakaupo sa kulay pulang carpet habang hawak si Reed na tinatahulan si Kiza.

"Reed won't bite you, Kiza. That's his way of kissing you... Being friendly," I said.

Her eyes widened. "Really? I thought he was thinking of biting me. Oh, I am so sorry for that Reed." Tumalon mula sa sofa si Kiza at lumapit sa amin.

Kinuha niya sa akin si Reed at ipinatong 'yon sa ulo ko.

"I told you so..." Hariz put down the tray on the table. "Reed was just being friendly when he was licking your hand."

I stood up and sat on the sofa.

Bumalik si Hariz sa kusina at pagbalik niya ay may dala na siyang bowl na may cookies. Napangiti na lang ako nang may maalala.

"Aw, sorry for the messy room..." Hariz chuckled before he sat down beside me. Hindi ko maiwasang puriin ang matangos niyang ilong pababa sa kanyang labi. He also has a natural brown hair.

Kiza with Reed also stood up and sat on her dad's lap. Hariz hugged Kiza.

"It's okay... Hmmm..." Hindi ko alam kung paano uumpisahan ang pagtatanong kung nasa'n ang mommy ni Kiza.

Inabot ko ang isang tasa ng kape at bahagyang sumimsim doon bago muling ibibalik sa kahoy na lamesa. Inabutan naman ni Hariz ang isang tasa na may lamang hot choco si Kiza.

"Thanks, dad..." Tumayo ito mula sa pagkakaupo sa hita ni Hariz at muling umupo sa carpet habang nilalaro si Reed.

"So... Where are you from? You are just new here?"

"Uh, yeah. I'm from Philippines actually..."

His eyes widened. "Really? What a small world!" He chuckled.

"Why?"

"I grew up there too... I understand your language but just a bit. Like... Anong pangalan mo?" Natawa ko dahil ang cringe ng paggamit niya sa tanong na 'yon.

Kahit saan talaga ay may mga kababayan kami.

"I met Kiza's mom there too..." Naramdaman kong lumungkot ang boses niya.

Napatingin ako sa kanya. Nakatingin lang siya kay Kiza na nilalaro si Reed at walang kaalam-alam sa nangyayari.

"Uh... So, you are not with her anymore?"

"She left us right after she gave birth to Kiza..." He looked at me. "I have not told that to Kiza yet. I am afraid of her reaction. I do not want her to get mad on her mom."

I can clearly see the sadness in his eyes. Paano nagawa 'yon ng isang ina sa kanyang anak? Malamang na may mabigat siyang dahilan pero may mas hihigit pa ba sa makasama niya ang anak niya?

"I know she has the reason behind that. Am I stupid to under her without reason?"

"What?" Natatawa kong tanong.

"I mean... I do not know the reason why she left us but I still understand her. Confusing, right?"

Natawa na lang ako sa kanya.

"I am trying to fill the space she left..."

"You did it, Hariz," I said. Natahimik ito sa sinabi ko. "You are a great father to her. I know and I can feel it. You are enough to her." I smiled at him.

Bigla itong napangiti.

"How about you? What brings you here?"

Natahimik ako at alam kong napansin niya 'yon kaya mabilis niyang sinabi na okay lang kung hindi ko sagutin. Ibinalin ko ang tingin ko kay Kiza na pinapainom si Reed.

"I am actually pregnant..." Tumingin akong muli sa kanya.

Nanlaki ang mata niya. Bumagsak ang tingin niya sa tyan ko.

"R-Really? Where is your husband? Why are you here?" Sunud-sunod na tanong niya. "I'm sorry for the questions..."

"Resting... We will also come back home when he is already good."

Nakita ko sa mata niya ang pagkalito at ang kagustuhan niya pang magtanong pero pinigilan niya ang sarili niya. Ibinigay niya sa akin ang kape ko.

"Cheers?"

Tumawa ako bago sinagot 'yon.

"Cheers for all those who are suffering right now like us... Chin up. We'll get through this," I said.

"Right!" Natatawa niyang sabi.

Matapos no'n ay nagpaalam na akong uuwi. Hinatid ako ni Hariz sa unit ko. Inaya ko siyang pumasok pero tumanggi na siya. Sa susunod na lang daw.

I made a vegetable soup for myself. Habang humihigop ako no'n ay hawak ko ang phone ko ag nagre-research tungkol sa pagbubuntis.

Matapos no'n ay humiga na ako sa kama. Masaya akong makilala sina Hariz at Kiza. Kahit papaano ay nakakatulong sila para malibang ako.

Lumipas ang isang linggo na halos sina Hariz at Kiza ang kasama ko. Madalas kaming pumasyal sa park. Habang tumatagal ay mas lalo akong namamangha sa bond ng mag-ama. Pero ramdam ko rin ang takot kay Hariz lalo na't nag-uumpisa ng magtanong si Kiza about sa kanyang mommy.

"I don't want to lie to her... I want her to grow up with the truth but I am afraid that will hurt her."

Hinawakan ko ang kamay ni Hariz dahil alam kong malungkot siya. Nasa loob ng kwarto si Kiza na tulog na.

Napatingin sa akin si Hariz dahil sa ginawa ko.

"Just tell her the truth..."

His cold eyes stared at me. Natigilan ako.

"It is better to hurt her with the truth than to keep her safe with lies, that will hurt her even more."

Kumalabog ang dibdib ko nang hindi natinag ang kanyang tingin. Natigilan ako nang unti-unting lumalapit sa akin ang kanyang mukha.

I cleared my throat to break the silence.

"Uh... I'm sorry. I have to go..." Mabilis na kinuha ko ang shoulder bag ko at lumabas ng apartment nila.

Hawak-hawak ko ang dibdib ko hanggang sa makapasok ako sa loob ng elevator. Kinalma ko ang sarili ko pero ang kabog ay mas lalong tumaas.