Wstałam i otworzyłam oczy. Nadal siedze w samochodzie. Przez moment miałam nadzieję, że to tylko zły sen.

-Już się obudziłaś?-usłyszałam męski (co dziwne bo to robot) głos Bumblebee'iego

-Jak widać

-Nie za zimno?

-Trochę

-Przez całą jazdę miałem otwarte okno

-Po co?

-Żebyś się nie obudziła z pretensjami, że ci gorąco

-Taa, dzięki. Daleko jesteśmy już?

-Jakieś 20km od naszego celu

-O boże, a jesteśmy przynajmniej w New York'u?

-Sama się przekonaj-powoli zaczął podnosić siedzenie a ja ujżałam piękną Statuę Wolności

-Jak tu pięknie

-Możemy uznać to za randkę?

-Słucham?

-Radio mi się psuje, wybacz -zaczął przeskakiwać ze stacji na stację

-Gdzie Optimus?-spojrzałam w boczne lusterko marszcząc brwi

-Pojechał gdzieś

-Nie wiesz gdzie?

-Wiem, ale nie mogę ci powiedzieć

-Chwila...

-Hmm?

-Przecież ty już nie mówisz przez radio

-Co?

-Powiedziałeś, że psuje ci się radio. A ty juz podobno przez radio nie mówisz

-Oh, wiesz... -nie skończył zdania bo coś w nas uderzyło

Walnęłam głową o kierownicę i syknęłam z bólu. Z nosa leciała mi krew. Spojrzałam w lusterko. Za nami stał wielki czołg.

-Wszytko w porządku?-zapytał Bumblebee

-Chyba tak, co to za czołg?

-To Decepticon, musimy przyśpieszyć -ruszył jak najszybciej

-Decepticon? Skąd on się wziął?

-Jego spytaj, albo lepiej nie -przyśpieszył wymijając jadące samochody

-Boję się

-Będzie dobrze

Bumblebee przyśpieszał coraz szybciej, wydawało się, że czołg nas nie dogoni, jednak transformował się i zaczął za nami biec.

-On biegnie

-Widzę, zaraz go zgubimy

-Na autostradzie? Serio Bee?

-Tak, kilka metrów stąd czeka już na nas Optimus z Ironhide'm. Pomogą nam, proszę odepnij się na moment

-Co? W życiu -Bumblebee na moją niezgodę sam odpiął mi pas i zaczął się transformować chwytając mnie w ręce

-Nie zaciskaj tam mocno -zaczęłam się szarpać

-Uwaga, teraz będzie głośno -odwrócił się do nadbiegającego Decepticona i zaczął do niego strzelać, a ja szybko zakryłam sobie uszy

-Optimus!

-Bumblebee, szybko -autobot wyciągnął ręce, a Bee mu mnie podał i ruszył w stronę Decepticona

-Hej Victoria -powiedział Ironhide

-Potem będzie czas na rozmowę -odrzegł oschle Optimus i odstawił mnie koło kolegi, sam ruszając na Decepticona

-No dobra, chodź - Ironhide transformował się w furgonetkę i ruszył na autostradę wymijając kolejno samochody.

Przez cały czas patrzałam jak Optimus wraz z Bumblebee'm walczą z Decepticonem. Nad głową usłyszałam kilka samolotów.

-Co to za dźwięk?

-Decepticony

-Kolejne?

-Tak, jest ich więcej, zbliżają się w naszą stronę, zapnij się, będzie dużo zakrętów.

-Jasne -zapięłam pas i ostatni raz spojrzałam w stronę lusterka. Bumblebee rozciął Decepticona na pół i zadowolony z siebie transformował się w Chevrolet'a Camaro 2014 i ruszył za nami.
(Koniec piosenki)

**
Ironhide zawiózł mnie na jakąś opuszczoną stację benzynową a sam pojechał sprawdzić, czy nikt nas nie śledzi. Usiadłam na ławce przed stacją i spojrzałam w niebo. Piękne, niebieskie niebo. Coś przeleciało, ale w sercu miałam nadzieję, że to jakiś normalny samolot. Chwyciłam mój telefon. Mam dwa nieodebrane połączenia od mojej mamy. Oddzwoniłam do niej z razji iż mam teraz trochę czasu i spokoju.

-Halo?

-Victoria? Boże, gdzie ty jesteś?

-Zostawiłam ci karteczkę w kuchni

-No wiem, ale gdzie ty jesteś?

-Na jakiejś opuszczonej stacji

-Sama?

-Teraz tak, a co?

-Powiedz mi co widzisz

-O nie ma mowy, nie przyjedziesz tu

-Nie będziesz mi mówiła co mam robić, ja jestem dorosła, nie ty

-To ja jestem poszukiwana, więc się nie wtrącaj

-Poszukiwana?

-Tak, Decepticony mnie szukają -westchnęłam mając nadzieję, że to jednak jest sen

-Jezu..-głos mojej rodzicielki ucichł

-Mamo?

-Skarbie, ktoś zaparkował na naszym trawniku-rozłączyła się a ja nie wiedziałam co robić