Ha! Jak to ta pani mówiła? Dzieciaki górą! Po tym jak Kamil zadał cudowne pytanie, ta pani się moocno wkurzyła. I co nam kazała zrobić? Zakazała nam przychodzić do bazy (której swoją drogą w Polsce nie było jednak po pewnym czasie zbudowali) i wtedy przyszedł Optimus przyjrzał się iii... powiedział "Przepraszam bardzo ale oni tu są za zabójstwo dwudziestu trzech osób i jeżeli teraz Pani ich wypuści to również skróci karę. Mają tu zostać albo to Pani sobie pójdzie." A co na to Charlotte? Nie wiem. Megan zaczęła krzyczeć więc poszłam do kwatery Megsa. I tak to było.

-Ty wiesz.-Mruknęła Megan.-Nie lubię tej baby.

-Bardziej niż mnie?-Spytałam.

-Tak. Ty przynajmniej miałaś dobro-złe intencje. A ona po prostu złe.

-W sumie racja.

-Idziemy uprzykrzać jej życie?

-Nie teraz. Aktualnie jesteśmy zajęte.

-Dlaczego musimy to robić?

-Bo Mearning nam kazała.

-Jesteś wszechiskrą! Jesteś ponad nią!

-Ale ona o tym nie wie.

-To jej powiedz? Co za problem?

-Mam zamiar jeszcze trochę potrzymać w tym błędzie?

-Po co?

-Żeby zobaczyć jej reakcję oraz tam coś tam jeszcze.

-Tyyy całkiem dobre!-Megan roześmiała się.

-Wracamy do roboty.

-Musimy prawda?

-Ano prawda.

-Gadasz jak Kastiel.

-Wiem.

-Zjadł ci duszę i wstawił za nią swojego klona i się w niego zmieniasz?!

-Ano możliwe.

-ŁO cholera! Kastiel!

-Jest w sali laboratoryjnej. Nie słyszy cię.

-No nieeee

-Wracaj do pracy.

-Nieee

-Bo?

-Bo Kasio zabrał ci duszę!

-No i?

-No i to, że kazałaś mi spać z Megsem.

-Ano prawda.

-Spierdalaj.

-Nie bo musimy pracować.

-Nie. Nie będę jej słuchać! Nie lubię jej!

-Mam. To. Gdzieś. Wracaj do pracy.

-Nie.

-To idź do Megsa.

-Dobra, mogę pracować.

-No właśnie.-I wróciłyśmy do mycia podłóg. Nie no, żartuję. Do sprzątania zbrojowni dla ludzi. Normalnie praca marzeń. Przynajmniej nie dostałam mycia podłóg jak Kamil i Patryk. Za to Nadia nosi kolejne pięć torebek tej pani. Julia jest chora i w ogóle nie było jej tu już tydzień, Domestos był wojskowym no więc... Kastiel ma najlepiej. Pomaga w sali laboratoryjnej. Szkoda, że ludzkiej, ale i tak.

Jest! Skończyłam! Teraz spać. Spać kurde spać bo nic innego mi się nie chce! Spróbujcie kiedyś słuchać marudzenia Megatrona. Normalnie jakby okres miał!

-Słuchasz mnie?! Już, idź sprzątać...!-Charlotte nie skończyła zdania gdyż Megatron jej przerwał.

-Słuchaj. Teraz Angel będzie pomagać mi w raportach więc idź ogarnij swoją dupę bo od rządzenia tutaj to jestem ja, Optimus i Lennox.-Megatron wziął mnie do ręki i poszedł do swojej kwatery. Odstawił mnie na biurku i się zamyślił.

-Jak rozumiem tych raportów wcale nie ma.-Powiedziałam.

-Nie.-Utkwił wzrok gdzieś daleko.

-Czyli po prostu uwolniłeś mnie od tej kobiety bo chcesz czegoś w zamian.

-Tak.

-Czego w takim razie chcesz?

-Megan.

-Zakochałeś się. Ewidentnie się zakochałeś i już pewnie nie odkochasz.

-Możliwe.

-Czego dokładnie chcesz?-Spytałam i prawie od razu pożałowałam. Megatron zaczął mi tłumaczyć a ja biedna muszę tego słuchać. No super. Teraz będę swatką. Czy jakkolwiek to się nazywało. Megan kurna zakochaj się w nim bo dłużej nie wytrzymam z tym Megsem!

-Tak mniej więcej.-Skończył swe cudowne tłumaczenie.

-Okeeej i dlaczego ja mam ci w tym pomóc?

-Bo jestem Lordem Decepticonów i ci tak rozkazuję.

-A ja jestem następczynią wszechiskry.

-No i?

-No właśnie. No i?

-Dobra. Stop. Zawsze możesz iść do tego insekta.

-Którego insekta?

-Tej baby.

-Nie.

-No to...

-Czekaj.

-Co.

-Pytanie.

-Pytaj.

-Czy to prawda, że zaprzyjaźniłeś się z Lennoxem?

-Nie.

-To dlaczego...

-Nie.

-Daj mi skończyć.

-Nie.

-Bo?

-Bo nie.

-A właśnie, że tak.

-Nie.

-Tak.

-Nie.

-Ta ak.

-Co to za słowo?

-Tak.

-W takim razie nie.

-Posłuchasz chociaż?

-Nie.

-Ja słuchałam twojej paplaniny o Megan.

-Nie.

-Czyli uważasz, że nie słuchałam twojej paplaniny o Megan?

-Nie.

-Jesteś bardzo nie zdecydowany.

-Nie.

-Okres masz?

-Nie. Czekaj... ŻE CO KURWA?!

-Wysłuchasz mnie czy nie?

-Jaki okres do jasnej cholery?!

-Ty nie wiesz co to okres?

-Wiem tyle ile powinienem. Jeżeli o ten okres chodzi.

-Tak chodzi o TEN okres.

-Dobra wysłucham cię ale masz siedzieć cicho!

-Przecież to się logiki nie trzyma!

-Mam to głęboko gdzieś!

-Zamknij się!

-Ty się zamknij!-I takim sposobem przestaliśmy się odzywać oboje. Ja odwróciłam się do niego plecami a on zrobił naburmuszoną minę. Wyglądał trochę jak kotek z wiaderkiem na głowie. Dobra nie ważne. -Dobra, wysłucham cię.-Ha! Wygrałam! Odwróciłam się z powrotem w jego stronę.

-W takim razie...

-Czekaj. Ale o co chodzi bo się zgubiłem.

-To prawda, że zaprzyjaźniłeś się z Lennoxem?

-Nie?

-To dlaczego pozwalasz mu się dotknąć, a nawet siedział na twoim ramieniu?

-Booo....

-Nie znajdziesz wymówki, wiesz o tym?

-Czekaj, zaraz coś wymyślę.

-Właśnie się przyznałeś.

-Nie.

-Ano owszem i z wymówką już się spóźniłeś.

-Lennox nie jest moim przyjacielem.

-A kim? Drugą miłością twojego życia?

-Że co słucham?!

-No pierwszą jest Megan, tak?

-Zamknij się ty nędzny robalu!

-Nie jestem żadnym robalem!

-Właśnie, że tak!-Walnął pięścią o stół.

-Nie!

-Tak do jasnej cholery!

-Odszczekaj to albo wyrwę ci ten durny przetwornik mowy!

-Nigdy!

-Natychmiast!

-Zamknij się ty szmato jedna!-Mam kurna dość. Po prostu dość. Transformowałam się w lwicę i skoczyłam na niego. Przeturlaliśmy się wypadając przy okazji z jego kwatery. Odepchnęłam się od jego zbroi, wstałam i zawarczałam.-Masz słuchać moich rozkazów!

-Zamknij się!-Ryknęłam i skoczyłam na Lorda. Ten odepchnął mnie i strzelił z broni. Uniknęłam pocisku po czym skoczyłam jeszcze raz. Przewróciłam go i ugryzłam w brzuch. Musiało zaboleć bo również ryknął.

-Puść mnie debilko!

-W takym raze to odscekaj!-Krzyknęłam nadal zatapiając zęby w jego boku przez co niezbyt wyraźnie mi to wyszło.

-Nigdy!-Krzyknął. Ugryzłam mocniej. Decepticon warknął i uderzył mnie w pysk. Odczepiłam się od niego.

-Jak. Żeś. Śmiał?!-Już miałam na niego skoczyć kolejny raz gdy...

-EJ! Spokojnie!-Krzyknął Lennox stając między nami.