Okullarımız, korkunç derecede berbat bir halde.

Bu konu hakkında sadece bir bölüme sığdırmayacağım birkaç kısımdan oluşacak bu ilk kısım.

Bir çocuk okulda yetişir, okulda büyür, okulda bilmesi gerekenleri öğrenir. Şimdi kız ve erkek çocuklarının birbirleri ile iletişimine bir bakalım.

7, 8 ve liseyi buna dahil etmiyorum çünkü daha bir olgunluk var.

ilk okuldayken çocuklar her zaman kızlar ayrı, erkekler ayrı oyunlar oynatılır neden?

kız çocukları erkekleri canavarmış gibi görüyor neden?

yahu bunlar çocuk.

10 yaşından büyük bile değiller, sevgiyi saygıyı, iyiliği kötülüğü öğretebileceğimiz en taze yaşlarıyken neden kendi kötü dünyamıza onları alet ediyoruz?

ben öğretmen olmak istiyorum ve eğer olursam kız ve erkek çocuklarını özellikle yan yana otutturum ki birbirlerinin "insan, çocuk" olduklarının farkına varsın.

kendi küçüklüğümü size anlatayım; (bu arada ailemi örnek verdiğimde ne modern ne rahat diyenler olmuş, içi beni dışı sizi yakar bilesiniz.)

ailem çok da modern değil, aksine kapalı fikirliler, bu konuda onlara kızamam çünkü şartlar onları öyle insanlar yapmış.
ama bazı konularda şanslı bir kız olduğumu düşünüyorum. herneyse, ben ilkokulda ve ortaokulda hem kızlarla hem erkeklerle de iyi bir iletişimim vardı lise ikiye gidiyorum hala da öyle, erkeklere garip varlıklarmış gibi davranmayın kızlar gerek yok, erkek oldukları için değil "insan" oldukları için.

kızları oyuncakla oynar gibi kullanabileceğinizi düşünmeyin erkekler, kız oldukları için değil "insan" oldukları için.

saygınızı asla kaybetmeyin.

liselere geldiğimizde, 15-16 yaşındaki kızlar ailelerinden saklayarak tanımadıkları erkeklere beraber oluyorlar; bakın bu büyük bir trajedidir bence.

ilk önce ailelerin bilinçlendirilmesi gerekiyor. bir kızla bir erkek sevgi oluyorda illa sevişecekler, sonra erkek onu kullanıp atacakta, sonra kötü şeyler yapacak da bilmem ne. her sevgili olunca böyle mi oluyor? iki insan birbirini sevemez mi?

ha, gerçekten tehlikeli bir birliktelikse aileler tabiki evlatlarını korumak zorundalar kimse buna laf edemez.

ne bekliyorsunuz? hayatta nasıl var olacağız? 30 yaşına kadar evde oturup görücü usulü mü evlenelim? en güzel yaşlarımızda birlikte mutlu olabileceğimiz biri ile olmak suç mu?

değil. bu suç değil.

kapalı ve dar fikirle büyütülen kızlarda bu sorun daha çok görülüyor. mesela öyle kızlara "asla erkeklerle sevişme" "asla biri ile çıkma" "asla erkeklere bakma" "asla yanına erkeğin yaklaşmasına izin verme"

ya bi durun noluyoruz? erkekler bu kadar kötü varlıklar değil bir sakin olun.

e kızlar böyle büyüyünce ne oluyor? dışarda ona ilgi gösteren ilk erkeğe aşık oluyor. sonra erkekte saf olduğunu anlıyor, kullanmaya çalışıyor, peki bu kız kendini korumayı nerden bilsin? bilemez, haklı. savunmasız kalıyor haliyle...

ben annemden bir şey saklamam mesela, ne yaşıyorsam anlatırım, biliyorum, her aile böyle değil, biliyorum, sizin bir suçunuz yok, öyle baskıcı, öyle sıkan aileler var ki.. yalan söylemeye mecbur kalınıyor...

ama bunları bilin ve kendi çocuğunuzu böyle büyütmeyin.

toplum ve okullar genelde kız çocuklarına baskı uyguladığı için kızlar hakkında konuştum.

erkeklere gelirsek;

benim okulum felsefe dersleri veren ve feminist bir okul. gerek müdürü gerek yardımcısı veya öğretmenleri ayrımcılık yapmıyor.

fakat gel gelelim ki erkek çocukları küpe takamıyor. ama kızlar takıyor. şimdi bu cinsiyetçilik değil de nedir? neden kızlar küpe veya kolye takarken erkekler takamıyor? minnacık bir küpe kime ne zararı var? biz sınıftaki kızlar erkekleri korumak için şikayet ettik ve kazanan taraf biz olduk.

kızlar da erkekler de istediklerini takabiliyor şimdi.

adil olun adil.

çocukların beyinleri en temiz şeydir, kirletmeyin.