– Mamo, proszę, przestań – szepczę do telefonu. – Nie powiem ci, co się wydarzyło. To nasze prywatne sprawy z Nathanem.

– Nie rozumiem, dlaczego w ogóle macie sprawy z Nathanem. On jest dla ciebie za stary.

– Za stary? – Nie doszło w końcu do wspólnej kolacji, bo rodzice nie mieli czasu.

– Tak, Mary Jane, za stary. Jeśli szukasz chłopca to my ci takiego znajdziemy, będzie o wiele odpowiedniejszy. Tata się ze mną zgadza. Nathan jest częścią tej rodziny, ale powinien być z kimś w swoim wieku. Nie po to chodzisz na studia, żeby zostać czyjąś utrzymanką. Coś ty sobie myślała?

– Nie rozumiem, mamo.

– Jesteś ambitna, właściwie najbardziej ambitna ze wszystkich naszych dzieci. Nie powinnaś teraz szukać mężczyzny, a jeśli już musisz to znajdź takiego, który zaczeka, póki nie zrobisz kariery, bo to nie czas.

– Nie mogę mieć chłopaka? – Skupię tapetę na ścianie w holu. Zaraz zaczynają się zajęcia, ale mama postanowiła do mnie zadzwonić.

– Możesz, ale... – waha się. – to ma być ktoś kto nie będzie umniejszał twojej osobie. Nathan sprawia, że wyglądasz, jakbyś nie miała ambicji.

— Co ty mówisz, mamo. To nie ma sensu.

– Kochanie, masz niespełna dwadzieścia lat, wyglądasz, jak utrzymanka przy starszym mężczyźnie. Chcesz, żeby ludzie tak o tobie myśleli?

– Nie. – Nawet się nie zastanawiam, po prostu odpowiadam.

– Dlatego skup się na nauce i na budowaniu swojego wizerunku. Wyszalałaś się w Nowej Zelandii? No to koniec tego.

– Mamo... – Nie wiem, nawet, co jej powiedzieć.

– Miałam przed twoim ojcem jednego mężczyznę, który wywołał miesiące łez i lata złamanego serca, bo wydawało mi się, że przygoda i wielka miłość to wszystko, co się liczy.

– Chcesz powiedzieć więcej?

Mama rzadko dzieli się takimi historiami.

– Byłabym w innym miejscu, Mary Jane, gdybym nie spotkała w życiu mężczyzny, który okazał mi, jak żyć z dnia na dzień, a w życiu jest dużo więcej. Nie zatrzymuj się, bo coś znalazłaś. Proszę.

– Muszę iść na zajęcia. Przyjadę w weekend.

– Spotkasz się jeszcze z Nathanem?

– Nie sądzę, mamo.

Ale to nie zasługa jej historii.

– Jesteś mądrzejsza ode mnie, Mary Jane.

Rozłączamy się w tym samym momencie.

Nigdy nie miałam marzenia, żeby żyć z dnia na dzień, zawsze widziałam dalszy cel, a potem w moim życiu pojawiło się tych dwóch mężczyzn, którzy mają wpływ na wszystko, co zrobię w moim życiu.

O Boże.

Muszę iść na zajęcia.

Nie chcę teraz oszaleć, przez słowa mamy, ale ma racje łatwo jest się zatrzymać, gdy...

O Boże.

Miłość to nie wszystko.

Wiedziałam o tym jeszcze miesiąc temu.

Widziałam, jak ludzie wokół mnie zatrzymują się w połowie drogi.

O Boże.

Nie chcę tego zrobić w moim życiu.

Gdy wchodzę na zajęcia. Kim i Damon siedzą obok siebie i oboje mają zamknięte oczy, gdy siadam obok niej, mam ochotę nimi potrząsnąć.

Miłość nie jest odpowiedzią na wszystko. Nie możecie tu siedzieć i po prostu się do siebie przytulać, to wasza edukacja!

Szaleję.

Zdecydowanie szaleję.

To podstawy biznesu, a przez drzwi wchodzi Luke.

On nie chodzi na te zajęcia.

Co on tu robi?

Uśmiecha się, gdy nas zauważa i kieruje w naszą stronę. Budzi naszych przyjaciół i siada obok mnie.

– Cześć. – Całuje mnie w ucho, drażniąc zarostem moją skórę dłużej, niż to konieczne.

– Cześć. – Chcę, żeby się odsunął, ale nie wiem, jak mu to powiedzieć.

– Jak dzisiaj spałaś? – szepcze, trąca nosem moją szczękę.

Zamykam oczy, wyciągam dłoń i odsuwam go od siebie.

– Dobrze, a ty? – Nawet na niego nie spojrzałam.

– Miałem cholernie ciekawy poranek.

– Tak?

Bierze moją dłoń i zaczyna spłatać nasze palce, ale zabieram mu rękę.

– Co tutaj robisz? – Spoglądam na niego kątem oka. – To nie twoje zajęcia.

– Teraz moje

Z jakiego powodu? Bo chyba nie mojego?

– Dlaczego?

– Nudziłem się, więc postanowiłem zostać biznesmenem – mówi z uśmiechem.

– A tak serio?

– A to nie jest serio? – pyta zadowolony. – Jakoś muszę się sprzedać. – Opiera ramie za moim krzesłem. – Nie podoba ci się, że tu jestem? – Wpatruje się we mnie, wyczekując odpowiedzi.

– To zajęcia – Przypominam i sobie, i mu.

– To tylko zajęcia, do cholery – odpowiada.

– To ważne zajęcia, więc jeśli chcesz gadać, to usiądź gdzie indziej – warczę.

– Co jest... – Dezorientuje go moje zachowanie, ale nie przeszkadzam u to w ściśnięciu mojego uda i to z dużą siłą.

– Chcę się skupić na zajęciach. Zabierz ręce, proszę.

– Wróciłaś do Nathana? – to pierwsze, co przychodzi mu do głowy? Przeczesuje swoje włosy, odsłaniając trochę tatuaży.

– Co to za pytanie?

Patrzę na niego, on patrzy na mnie.

Chce oprzeć czoło o moje, ale się odsuwam.

– To są zajęcia! – warczę

– A może mnie się po prostu wstydzisz wśród tych ludzi? – Rozgląda się dookoła. – Nie jestem już wystarczająco dobry, co? Pieprz się.

Wstaje i przesiada się na drugi koniec sali. Kim i Damon patrzą na mnie.

– Co to było?

– Nieporozumienie. Skomplikowana przyjaźń, to wszystko.

– Wyglądało na kłótnie kochanków.

– Ja i on? – prycham. – No gdzie.

Powinnam ugryźć się w język.

Mój nerwowy chichot przykuwa uwagę.

– Ja i on razem? Serio to widzicie? Bo ja nie.

Dlaczego cały czas mówię?

– Okej – mówi na raz zakochana para.

A ja teraz wstydzę się za siebie, a nie za niego.