Halos hindi ko magawang gumalaw dahil sa aking narinig. Nanatili ang mga mata ko kay Ate eva pero ito ay nanatili sa pagkakayuko mula sa pagmamasid niya sa kanyang kambal na anak. Sobrang sakit ng puso ko na para bang ano mang oras ay gusto ko nang sumigaw ng tungkol. No words can explain what I feel right now. I'm Alec's wife pero dahil sa aking narinig mula kay Ate eva ay parang nawala lahat ang karapatan ko.

"I'm his wife..." halos pabulong na ngang sambit ko dahil sa hindi malamang dahilan ay nakaramdam ako ng takot. Takot na baka wala siyang pakialam duon.

Malungkot akong nginitian ni Ate eva. Even her simple smile hurt me, Alec love her...alec love her first. Her place in Alec's life can never been replaced by anyone, even me. I'm a no better version of Evangeline Javier. Their love and memories is irreversible, hindi ko kayang palitan.

"I know, i'm happy for you brenda...napakaswerte mo kay alec" paninigurado niya sa akin, sa kanyang pagsasalita ay hindi sinasadyang nakita ko kung paano unti unting kumislap ang kanyang mga mata dahil sa nagbabadya niya ng luha.

Ni hindi ko magawang magsalita, para bang nawala lahat ng pinanghahawakan ko kay alec. 

"If i have given another chance...si alec pa din ang mamahalin ko, siya lang" sabi niya sa akin na para bang siguradong sigurado na siya.

"May asawa ka na!" Hindi ko na napigilan ang pagtaas ng aking boses. Halatang may takot dito, takot na baka ano mang oras ay kuhanin niya ang sa akin. I want alec only for me, I may not be very vocal and showy at first, but I want Alec just for myself, I want to be selfish this time.

Ang kaninang pagbagsak na balikat nito ay mas lalo pang bumagsak. "I know...wala na, hindi na pwede" punong puno ng hinanakit na saad niya. Hindi nagtagal ay unti unti na ding tumulo ang masasaganang luha sa kanyang mga mata.

Ang namumuong galit at takot ay dahan dahang natunaw kagaya ng yelo na tinabihan mo na apoy. She's supposed to be the fire in my life, pero ang unti unti ko ring pagkatunaw ay nararamdaman ko sa kanya.

What if ako ang nasa katayuan niya? What if hindi ako yung asawa ni Alec? What if kung si Ate eva iyon? Where am I now? Sino kaya ako?

"I love Alec...mahal ko siya Ate eva" sambit ko na may bahid ng pagsusumamo.

Bayolenteng pinahid ni Ate eva ang mga luhang wala pa ding pagod sa pagtulo bago nito hinawakan ang kamay kong nakapatong sa lamesa at tsaka ako nito nginitian.

"I know, I see it in your eyes...hindi ka naman pupunta dito kung wala lang sayo ang issue na ito" sabi niya sa akin at paninigurado na din.

Ang kaninang panghihina ay mabilis na bumalik sa akin. I should be the one celebrating now dahil sa aking narinig, pero kabaliktaran nuon ang aking nararamdaman ngayon.

"I'm sorry" sambit ko sa di malamang dahilan.

I'm sorry for being the other girl. Yun ang gusto kong sabihin, I'm sorry because I am Alec's wife. Na kung hindi dahil sa akin ay pwede pa sila.

"This is our destiny...wala tayong magagawa" pagpapaintindi niya sa akin pero kahit ako ay hindi naniniwala.

I was in between of fighting for myself and blaming myself because of this. "Paano kung hindi kami ni Alec?" Isa iyon sa pinakanakakatakot na tanong na ayokong itanong pero sinubukan ko dahil I want to free myself, I want assurance if that's what you call it.

"Kung hindi kayo ni Alec, mas lalo akong malulungkot" nakangiting sabi niya sa akin na nagpakunot sa aking noo.

Nang mapansin nito ang aking pagtataka ay pinisil niya ang aking kamay na hanggang ngayon ay hawak pa din niya.

"I'm happy na kayo ni Alec, I know that you are the best choice for him...as your eldest cousin you two have my blessings" sambi niya sa akin na para bang nagbibiro pa.

Something about Ate Eva is that, she is so selfless. Bata pa lang kami ay ganyan na talaga siya to the point na kung ano ang para sa kanya ay ibibigay pa niya.

"But you still love him" puna ko.

Bago sumagot ay napabuntong hininga pa muna ito na para bang mabigat din ang kung ano sa kanyang dibdib. "Hanggang duon na lang iyon...pwede naman iyon diba, mahal mo pa din pero alam mo yung limitations mo. Alam ko yung limitations ko Brenda, tsaka focus ako sa twins and kung paano aayusin ang marriage namin ni Tristan" paliwanag niya sa akin.

Something are not meant really for you kahit nahawakan mo na ito. Hindi lahat ng bagay na akala mo sayo ngayon ay sayo na habang buhay. Walang sigurado sa mundo, yan ang sabi sa akin ni Ate eva. Hindi naman lahat ng gusto mo ay makukuha mo, baka may mga bagay talaga na hindi makakabuti o hindi na makakabuti sa iyo kaya you don't have any option kundi ang tanggapin iyon. Goods things has their endings.

"Thank you, Tita brenda" masayang sabi ni Chantal, isa sa mga kambal ni Ate eva.

I decided to spend more time with them for a while lalo na at ngayon ko lang na meet ang mga pamangkin ko. Chantal and Channel are both wonderful, magagandang bata, like Ate eva they are so demure, mahinhin at babaeng babae kumilos. They we're taught well, magaling talaga si Ate Eva pag dating sa pagaalaga. Ganyan din siya sa akin nuon ang kaso ay mas malakas ang dugo ng pagiging sutil ko kaya namam hindi man lang ako naapektuhan ng pagiging super femine.

"Kailan po kayo babalik?" Sweet na tanong ni Chantal sa akin.

Matamis ko siya nginitian. "Soon baby, or may be next week mawowork na kasi si Tita kaya medyo magiging busy ako" malambing na pagkausap ko dito.

Magsasalita pa sana siya ng biglang sumigaw si Channel. "Daddy is here!" Masayang sigaw niya bago siya tumakbo palabas ng bahay.

Sinundan ko lamang siya ng tingin, mukhang isa pang sutil sa pamilya namain si channel, bigla ko tuloy na alala at na miss sina lorenzo at lawrence. Hindi na bago ito, mukhang may lahi talaga kami ng pagiging sutil.

Ate eva told me na mas close si channel sa daddy niya. Kaya nga medyo iba din ang pakikitungo nito sa akin. Strikto daw kasi masyado si Tristan lalo na pagdating sa mga bisita lalo na at pili pa lang ang nakakaalam na buhay si Ate eva. Even ang mga Herrer nga ay walang alam dito.

Kung iba lang siguro ito ay matatakot na, pero ibahin ako ni Tristan Wilson na iyan. Hindi ako natatakot sa kanya, ako yata si Maria Brenda Arenas Herrer.

"Daddy may visitor po si Mommy" pagsusumbong ng sutil ding si channel.

Tinaasan ko siya ng kilay ng ituro niya ako sa kanyang Daddy hanggang sa unti unti ko ng tiningnan ang sinasabi nilang si Tristan Wilson. Halos magulat ako ng makita ko ang kanyang itsura. I was expecting a pure american man dahil na din sa kanyang apelyido pero nagkamali lang ako, he was totally a filipino, malakas nga lang ang dating at halatang professional.

He has this clean good looking guy na para bang ni hindi man lang siya tinatablan ng germs dahil sa sobrang pagiging malinis. Bagay sila ni Ate eva, pero hindi ko nagustuhan ang nabubuong kunklosyon sa aking isipan na sinasaktan niya physically ang aking pinsan.

Okay no comment, gwapo ang gago. Pero hindi pa din mawawala ang init ng dugo ko sa kanya.

"Hi! I'm Brenda Arenas Herrer, i'm Ate Eva's cousin" jolly na pagpapakilala ko sa kanya. Nakakahiya naman kasi dahil ako ang bisita kaya naman ako talaga dapat ang mag adjust sa aming dalawa.

Lumapit siya sa aking kinatatayuan habang hawak hawak pa din ang anak na si channel sutil the third. "I'm Tristan Wilson...Dr. Wilson" seryosong sabi niya pa at the way na magpakilala siya ay talaga namang nagsusumigaw ang pagiging professional niyang doctor. 

"Hi nice to meet you" sabi ko na lamang ulit bago ko tinaggap ang pakikipagkamay niya sa akin.

Sobrang lambot ng kanyang kamay, halatang tamad ang kumag! Bigla tuloy nabuhay ang kasutilan abilities ko.

"Daddy" biglaang tawag ni Ate eva na kagagaling lamang sa kusina. Kaagad siyang lumapit sa asawa para humalik sa pisngi neto.

"Si Brenda nga pala pinsan ko sa mother side" pagpapakilala muli niya.

Napatango tango na lamang si tristan na para bang oo na at alam niya. "Dito ka na magdinner Brenda, handa na ang dinning"  pagbaling sa akin ni ate eva na kaagad ko namang inilingan.

"Naku hindi na baka gabihin ako sa byahe" sabi ko dito at muli na akong humalik sa sweet na sweet na si chantal at kay Ate eva. Bahagya din akong lumapit kay channel para halikan siya sa pisngi kahit gusto ko siyang tarayan para naman matuto.

"Aalis na ako" paalam ko sa mga ito.

Sandali ko muli silang nilingon, pero ang buong atensyon ni Ate eva at nang kambal lang ang nakatingin sa akin dahil si Tristan ay nakay Ate eva ang buong atensyon. His aura is dark, pero hindi ganuon kabigat ang nararamdaman ko para kay Tristan. I know and I feel that he still has a heart. Kung sinasaktan man niya ngayon si Ate eva ay baka may dahilan siya. Ang kaso ay kahit saang anggulo natin tingnan ay mali pa din na saktan niya si Ate eva.

"Good evening po, Ma'm Brenda" bati sa akin ng ilang mga kasambahay na nakasalubong ko pagkapasok ko ng bahay.

"Dumating na ba si Alec?" Tanong ko sa kanila dahil bigla akong naexcite na makita siya.

"Opo Ma'm nasa kwarto niyo po kararating lang" sagot nito sa akin kaya naman kaagad akong umakyat sa itaas sa aming kwarto.

I'm all smiles when I open the door of our room. Kaagad na sumalubong sa akin ang after shave na amoy ni Alec. "I'm home" sabi ko at kaagad na naglakad papalapit sa kanya.

He was half naked. Busy ang isang kamay niya sa pagpupunas ng kanyang medyo may kahabaan ng basang buhok. He was only wearing a dark blue jersy shorts kaya naman halos maginit sa siguradong matinding pamumula ang aking magkabilang pisngi.

"Hi, I miss you" nakangiting sabi niya sa akin tsaka siya naglahad ng kamay at kinulong ako sa kanyang mga bisig. Hindi ko na inalinta ang kanyang hubad na katawan. I just want to hugged him tight right now.

"Nag dinner ka na?" Malambing na tanong ko sa kanya dahil sinabi niya sa akin kanina na he want us to dine together.

Naramdaman ko ang kanyang pagiling kaya naman kaagad ko siyang tiningala. "Let's eat outside, libre ko" natatawang sambit ko na ikinakunot ng kanyang noo pagkatapos ay natawa na din.

"You look so happy" puna niya sa akin. Mas lalo tuloy na napahigpit ang pagkakayakap ko sa kanya kaya naman ramdam na ramdam ko mula sa aking may kanipisang damit ang matigas niyang pangangatawan.

"Can I own you forever?" Parang batang tanong ko na para bang humihingi ako ng candy na gustong gusto ko.

Bigla kong narinig ang paghalakhak ni alec. "You're strange but yes, baby...i'm all yours forever" sagot at pagsakay ni Alec sa trip ko.

By that kaagad akong tumingkayad para maabot ang kanyang labi. I felt uneasy at first pero ng maramdaman iyon ni Alec ay kaagad niyang pinulupot ang kanyang mga kamay sa aking bewang at inangat ako mula sa sahig.

"Alec..." tawag ko sa kanya ng unti unting lumipat ang paglapat ng kanyang labi pababa sa aking panga patungo sa leeg.

His body is in heat. Ramdam na ramdam ko ang pagsisimula nang pagusbong ng init sa kanyang katawa. Even me nakakaramdaman ng kakaiba, my body is now under  Alec's control. Mabilis niya akong inihiga sa kama mabilis niya ding hinubad ang aking mga suot na damit.

"I'm hungry..." sabi ko sa gitna ng kanyang pagangkin sa aking mga labi.

Sa gitna ng aming paghahalikan ay kaagad kong narinig ang halakhak ni Alec. "Let me eat you first" nakangising sabi nito sa akin bago siya sumisid sa dapat sisiran.

Nawala bigla ang gutom na nararamdaman ko kanina. Halos baliwin ako ni Alec sa ginagawa niya sa akin down there.

"Ohhhh..." daing na ungol ko ng marating ko na ang dapat kong marating.

Mabilis na tumayo si Alec sa aking harapan. Sa isang iglap lamang ay bumungad na sa akin ang kabuuan nito. It was ready, still big and looks so sharp. He pointed it straight to my entrance matapos niyang iparte iyon kaya naman mabilis kong naramdaman ang lamig.

"Ahhhh...Alec!" Hiyaw ko sa kanyang unang pagpasok. He's tempting me habang binibitin bitin niya ako.

"Alec please! Ughh..." sambit ko at duon na nga ay ibinigay niya sa akin ang kanina ko pang hinihingi sa kanya.

"Maria...ahhhh" daing niya din ng hindi siya magkamayaw sa pagiisa ng sa amin.

Our room was filled with our moans. Hindi na namin napansin ang oras after his last shot napupungay ang mga mata kong napatingin sa orasan at duon ko nakitang eleven na nang gabi. Our supposed to be dinner had already passed.

"I'm still hungry Alec" hinihingal na daing ko sa kanya. He's still on top of me nakasuksok nanamn siya sa aking bandang leeg.

"Of me?" Natatawang pangaasar niya pero kinurot ko lamang siya sa tagiliran.

"Of food! I want a real food!" Hiyaw ko dahil pinagtatawanan nanaman niya ako.

Bumaba kami sa kitchen na dalawa, the lights is already off mukhang tulog at nagpapahinga na ang mga kasambahay. I was only wearing Alec's white tshirt na isusuot niya sana kanina. And he was still with his jersey shorts kaya naman mas lalo siyang nagmumukhang hot.

"I'll cook for us, what do you want to eat?" Tanong niya sa akin habang isa isang binubuksan ang cabinet pagkatapos ay ang refrigirator.

Sandali akong nagisip at tsaka pinakiramdaman ang aking sariling panlasa. "I want sweet and sour" sagot ko na lamang. That is what im craving for right now.

"Alright" masiglang sabi nito.

We ate our very late dinner that night. Nang mga sumunod na araw ay mas lalong naging busy si Alec sa kanilang companya, but still hindi siya nawawalan ng oras para sa akin.

"What's this?" Tanong ko nang sa kalagitnaan ng pagkain namin sa isang bagong restaurant ay may inibot siyang folder sa akin.

"Look for it" ngiting ngiting utos niya sa akin kaya naman kaagad kong binuklat ang folder at halos manlaki ang aking mga mata ng makita at mabasa ko ang mga documentong nakalagay duon.

"Why?" Halos hindi makapaniwalang saad ko.

Alec hold my hand, mabilis niyang pinisil ang kamay kong nakapatong sa ibabaw ng lamesa. "I want you to have it Maria...it was yours to begin with" sabi niya sa akin at wala na akong ibang nagawa kundi ang tumayo sa aking kinauupuan at yakapin siya.

"I told you baby...I will give you everything" paninigurado pa niya sa akin.

Ibinalik na ni Alec sa amin ang travelling company. And it was now on my name. Alam ko naman kasing maliit na companya lang para sa kanila iyon. They we're huge, they are bigtime businessmen, their whole family

"When can I start then?" Excited na tanong ko pa kay alec habang nasa byahe kami pauwi.

"You're the boss, you can start anytime" nakangiting sagot niya sa akin.

Sobra akong naging excited na imanage ulit ang companya namin. Halos malunod ako kakaisip kung kailan ako maguumpisang magtrabaho nang biglang tumunog ang aking cellphone.

It was not a registered number kaya naman medyo matagal bago ko ito nasagot.

"Hello?"

"Brenda, help us please...iiwan na namin si Tristan, tulungan mo kami" umiiyak na sabi ni Ate eva kaya naman halos manlamig ako.

Napuno ng iyak niya ang kabilang linya, she keeps on calling and asking for help. Maging ang pagiyak ng kambal ay nasa kabilang linya din.

"Oh...Oo i'll hel..." hindi na natuloy ang pagsagot ko ng makarinig ako ng kung anong ingay sa kabilang linya dahilan para mawala siya sa kabilang linya.

"Ate eva!" Sigaw na tawag ko sa cellphone dahil sa takot na baka kung ano na ang nangyari sa kanila.

"Hey what happend?" Nagaalalang tanong sa akin ni Alec.

"Pumunta tayo ng bulacan...pumunta tayo ng bulacan!" Pagpapanic ko.

"Why, anong problema?" Naguguluhang tanong din niya sa akin.

Hindi ko na din alam kung ano ang dapat gawin, basta ang mahalaga ay matulungan namin sila ate eva at ang kambal.

"Kailangan nating tulungan sila Ate eva..." umiiyak ng sabi ko dahil sa takot na baka kung ano na ang ginawa ni tristan sa kanya.

"Sinong Eva?" Tanong ni alec habang naguuturn siya para makapunta kami ng bulacan.

Napalunok ako, hindi ko alam kung paano tatakasan ang takot. Pero it's now or never, hindi ko man sabihin ngayon siguradong lalabas din naman ang totoong buhay si Ate Evangeline.

"Si Ate Evangeline...Evangeline Javier-Wilson" sabi ko at halos lumabas ang puso sa dibdib ko dahil sa biglaang pagpreno ni alec dahil sa gulat.

"Si Eve?" Gulat na gulat na sambit niya.

(Maria_CarCat)