Kumalabog ang aking puso sa kabila ng pagkakaayos ng aking pagkakaupo sa loob ng helicopter, even Tita liezel is now sitting pretty. Daddy was the last one to enter.

"Are you ok?" Daddy ask me while squeezing my left hand.

I want to say no, I'm not...Hindi ko gustong iwanan si Alec, ang akin na ngayong asawa. But the situation is holding be back, I need to help my family.

May sinabi ang piloto na hindi ko naman inintindi pero alam kong that's the cue na ano mang segundo ay handa na ang aming helicopter para lisanin ang lugar.

"Maria! Maria!" Despite of the loud sound of the moving rotors I heard Alec's voice, calling my name.

He's crying...begging.

Hindi ko na napigilan ang mga luha ko sa pagtulo. Tanaw tanaw ko siya na pinipilit na makalapit sa amin ang kaso ay kaagad siyang hinarang ng mga tauhan ni Daddy.

"Maria! Please...no! Don't leave me!" Pagmamakaawa na sigaw niya.

Because of desperation he even punches one of Dad's men. Nagkagulo sila duon lalo na ng dumating na ang mga pinsan ni Alec, they we're all clueless at first, hindi alam ang nangyayari pero kaagad ding tumulong para sa kanilang pinsan.

"Shit" Daddy cursed, halatang halata ang pamomorblema sa kanyang mukha. I even saw guilt.

When the helicopter slowly leaving the ground. My heart skipped a bit na para bang tumigil ito sa pagtibok. Ipinikit ko na lamang ang aking mga mata. I know, I messed things up...I messed everything.

We spent almost 2 days in Cebu before we travel to US. Every move was at it's high safety. Pinapahanap kami ni Alec, I guess everyone knew what happend. I log out to all my social media account. There's no time for that. My focus is on our travel.

"Alec is..." hindi madugtungan ni Tita liezel ang kanyang gustong sabihin na para bang walang tamang salita ang makakapagpaliwanag duon.

"One hell out of billionaire" yun na lamang ang nasabi niya.

Nagiwas ako ng tingin. Pinagmasdan ko kung paano unti unting lumulutang ang gulong ng eroplano palayo sa lupa ng Pilipinas. My heart is stripping, breaking for every inch added to our height.

I hope Alec would forgive me soon, but I'm not expecting him to forget every awful moves I made.

"You grew up so well, Brenda" Lola said.    

"I heard you messed up with the Herrer...hindi mo kilala ang pamilyang binangga mo Brenda, hindi ka nagiisip" bungad kaagad niya sa akin. Hindi pa siya nakuntento at sinundan pa niya ako.

I rolled my eyes in nth time. "Ask Dad...Lola" sambit na utos ko sa kanya, malumanay pero may laman.

Dad and Tita liezel went straight to visit Tita liezels family in the other side, I don't know where and I don't care.

"Brianna would be so disappointed at you" matigas at madiing sabi niya sa akin while looking straight to my eyes.

May malaking kung anong bagay ang bumara sa aking lalamunan. She still blame me for what happen. Sinisisi pa din ako ni Lola kung bakit nawala si Mommy at si Brandon.

2 days akong nagstay sa bahay ni Lola bago ako sinundo ni Daddy para lumipat sa magigi naming bagong bahay.

"If you would let me, I want Brenda with me, here...so that I can look after her. Hindi tama ang paglaki niya Arthur" Lola said.

Hindi ko siya pinansin. My mind is too preoccupied by my situation right now. Everything was different. 

"I heard she's married" sabi pa ni Lola na hindi nakatakas sa aking pandinig.

I also tried to walk far away from them, para naman kahit papaano ay hindi ko marinig kung ano man ang masasamang sasabihin niya sa akin although sanay na ako at wala akong pakialam.

I'm a married woman now. Pero ito ako, malayo sa aking asawa.The idea of me, being married to someone like Alec makes my heart aches even more.

"You fool Brenda, you shouldn't missed the chance" mapanuyang sambit ko sa aking sarili.

Nagpatuloy ang buhay ko, kahit mahirap. I attend a small university. Hindi masyadong kilala para na din hindi kami ma-trace. Dad built a small business, sobra sobra ang perang nakuha namin from Alec. The money that we stole. We're criminals, I'm a criminal...a gold digger.

Ilang beses at ilang buwan kong kinumbinsi ang sarili ko na hindi ko man ginusto ang aking ginawa ay walang magbabago, may kasalanan pa din ako.

"Ms. Herrer" tawag sa akin ng aming professor.

Yes, I used his surname. Ganun na nga siguro talaga kakapal ang aking mukha. I hope Alec won't use it againist me. Yun na lamang kasi ang pinanghahawakan ko sa kanya. Sa amin...

"It's Mrs." I correct him, politely.

"Oh, i'm sorry" paumanhin niya na kaagad ko namang tinanguan.

Days turns into weeks then a months to years. "Lawrence and Leandro" Daddy said happily while looking at my twin baby brothers

"I miss, Brandon" I said almost crying. I miss my brother, my true brother.

Naging busy si Daddy and Tita Liezel para sa kambal, kaya naman inabala ko ang aking sarili sa pagaaral.  

"Goodbye" sabi ko sa mga bago kong kakilala.

I don't do friends here. Sila Chatterley at Ivoree pa din. Silang dalawa lang ang mga kaibigan ko, my bestfriends.

"You looked so stress huh" sambit ni Chatterley nang mag group video chat kami.

I made a dummy account para makausap at magkaroon ng communication sa mga kaibigan ko. Never kong binuksan ang mga personal social media account ko.

"It's almost a year, Brenda. gragraduate na nga tayo ngayon" sabi sa akin ni Ivoree. Gusto niyang sumama ako sa get away na pinlano nila ni Chatterlt after graduation. 

"I already go there nung birthday mo ah?" Pangaasar ko sa kanya.

I secretly fly back to the Philippines for Ivoree's 21th birthday. I stay there for 3 days at bumalik naman ako kaagad sa US.

"The Herrer is ok now, what's the matter?" Malungkot na tanong niya sa akin.

"Ivoree" may pagbabantang tawag sa kanyan ni Chatterley.

Ayoko man sanang magsalita o magtanong hindi ko napigilan ang aking sarili.

"How was he?"

"How was who? Who Brenda?" May pangaasar na tanong sa akin ni Ivoree kaya naman kitang kita ko ang pagirap ni Chatterley sa screen.

"Her husband Ivoree...isn't obvious?" Straight forward na sambit ni Chatterley kaya naman napanguso nanaman ako. Ganito kasi palagi ang ginagawa nila sa akin, away sila ng away sa aking harapan.

"Alec is fine, mukha namang nakarecover na, I saw him in some business events, hindi na siya missing in action" Ivoree said emphasizing the MIA thingy.

Bahagya akong napatango. "Is he..." hindi ko pa man natatapos ang aking sasabihin ay kaagad nang nagsalita si Ivoree.

"No girls linked so far..." pangaasar niyang sabi na para bang sigurado siyang tungkol sa parteng iyon ang aking magiging tanong sa kanya.

Ganuon ang nangyari buong summer sa aming tatlo lalo na at ilang buwan lang ay graduates na sina Ivoree at chatterley. While me halos 3 months pa ang hihintayin because of our different curriculums.

Daddy's bussiness went well. My twin brother is growing fast. Maingay na sila sa umaga, they even slowly learning how to crawl.

"Ituturo ko sayo ang bussiness natin after your graduation Brenda, our stocks is still leading sa naiwan nating companya sa Pilipinas although the Herrer is now holding the second spot" Daddy told me after the dinner while drinking wine sa may balcony.

Natahimik ako habang pinaglalaruan ang wine sa aking wine glass. "I want to work on our company here instead, Dad" sabi ko sa kanya. My decision is final, wala nang makakapag bago duon.

Bukod sa aming companya, ang bahay na lamang namin ang natatanging natitirang bagay na pwede kong balikan sa Pilipinas, the one that I can call mine.

Summer passed by...malamig na muli ang simoy nang hangin after nuon. I still visit Lola every now and then, lalo na't mas lalo nang tumatanda ito.

I fixed my black leather jacket because of the sudden blow of the wind while I'm waiting for the ice cream na inorder ko. "Here's your triple chocolate ice cream, Ma'm" sabi nung nagbebenta sabay bigay sa aking nung buong yon.

I'm enjoying my triple chocolate ice cream while walking down the street when I saw familiar faces.

"Brenda?" Tawag sa akin ni Nathan isa sa mga pinsan ni Alec.

Literal na nanlaki ang aking mga mata, he's not alone his with Marcus his brother and Clark. Napayuko ako dahil sa galit na titig sa akin ni Clark. Who would not be? Niloko at iniwan ko ang pinsan nila.

"Hoy! Dito ka lang pala namin makikita, Alec told us na busy ka for your masterals" sabi ni Nathan.    

My what? Masterals?

Napakunot ang aking noo, hindi pa din nagbabago ang galit na ekspresyon ni Clark sa akin, even Marcus waved his hand for me kaya naman lubos akong nagtataka.

"Some of our cousins didn't know how you, and your family fool Alec" galit na sabi sa akin ni Clark.

His voice was off guard, pinipigilang marinig nila Marcus at Nathan ang aming paguusap. They invite me on a coffee shop. I tried to refuse pero mapilit ang magkapatid na sina Marcus at Nathan.

"It's Yvonne's wedding kaya kami nandito" masayang kwento ni Marcus. Yvonne is Clark's only sister.

Napatango ako ng bahagya kahit ang totoo ay parang lalabas na ang aking puso dahil sa sobrang kaba at takot. Will Clark call the police? I steal a huge amount of money in his coucins account anyway.

"A few of us knew, what really happen. Wag mo na lamang sasabihin pa sa kanila, they might get heartbroken sa ginawa mo sa pinsan namin"   seryosong sabi ni Clark sa akin. Alam kong sa kanilang lahat, siya ang bestfriend ni Alec.   

Nakapagusap kami ng magkaroon ng bahagyang space sa magkapatid dahil nakakita ito ng mga babae sa ibang table.

"How's..." hindi ko matuloy ang aking sasabihin dahil sa takot na may sabihin nanamang masama sa akin si Clark.

Narinig ko ang pagngisi nito. "Alec is fine now, he dated many girls this past few months...bedded them? Not sure. My cousin is not a saint, Brenda. You left him anyway" mapanuyang sabi sa akin ni Clark.

Ang pagusbong ng panibagong sakit ay muli ko nanamang naramdam, hindi na ata titigil ang puso ko sa pagrerecognize ng kung ano anong magkakaibang sakit nang dahil sa pareng dahilan. I love Alec and I left him, It's all my fault.

Napatango na lamang ako sa kanya, pilit pinipigilan ang nagbabadyang luha. "Please don't tell him you..." hindi nanaman niya ako muling pinatapos sa aking sasabihin.

"Ofcourse! I'm not an asshole to let you go near my cousin again, Brenda.  You don't deserve Alec's love...he deserves someone better, and that is not you" Clark stated with anger.

Just like how my triple chocolate ice cream melt everything to me become blank. Nawala ang lahat ng pinanghahawakan ko dahil sa sinabi ng kanyang pinsan.

"Where did you go, Brenda? Dinner's ready" salubong sa akin ni Daddy kinagabihan.

"Hi chubby lawrence and leandro" bati ko sa aking mga kapatid.  

Kailangan kong kalimutan si Alec, Kailangan kong kalimutan ang pagmamahal ko sa kanya. 

You are my sweetest downfall

I loved you first, I loved you first

Beneath the sheets of paper lies my truth

I have to go, I have to go

Your hair was long when we first met

The start of my last semester on college become so busy, almost 2 years had passed, hindi ko na muli pang nakita ang mga pinsan ni Alec. No communication afterall.

"Brenda we miss you so much, umuwi ka na" chatterley and ivoree always talk about on my whereabouts. They tried to visit me last summer but I go to europe para magbakasyon.

"I'm on germany for work" maiksing sagot ko sa kanila, it's almost two in the morning in my place kabaliktaran naman sa kanila.

"You're always busy!" Asik nung dalawa, I miss them both.     

You are my sweetest downfall

I loved you first, I loved you first

Beneath the stars came fallin' on our heads

But they're just old light, they're just old light

Your hair was long when we first met

"Did you heard the news?" Ivoree was panicking when I open our video chat, kakabalik ko lang galing Germany.

Napanguso ako. "What news?"

"Sandali lang itong kumalat, pero nawala din kaagad..." pagsuspense pang kwento sa akin ni Ivoree kaya naman I listen attentively.

Para akong binuhusan ng malamig na tubig ng marinig ko ang sinasabi niyang balita. Hindi ako makapaniwala. Hindi ko kayang paniwalaan. All this time akala ko, ako lang may kasalanan sa aming dalawa...he has his little dirty secrets too!

I'm starting to hate Alec Herrer for real...

"The news is, si Axus Herrer ang nakabangga sa Van na sinasakyan nila Tita years ago, he's drunk and young, he is a racer anyway...Axus is ready to go to jailed, para pagbayaran ang kasalanan niya pero Alec refuses, hindi pumayag si Alec Herrer na makulong ang kapatid niya that's why he pays for it. Binayaran ni Alec Herrer ang dapat sanang hustisya para sa Mommy at Kapatid mo, Brenda"   

You are my sweetest downfall

I loved you first

(Maria_CarCat)