•Charlotte Pov•

Ranek. Obudziłam się. Zobaczyłam...ciemne drzwi. No tak, mieszkam w małym składziku obok mojego gabinetu. I jedyne co mam tu, to łóżko, lampka, i budzik.

Wyszłam ze składziku, i ruszyłam do gabinetu. Szybko się przebrałam w mon mundur, i zeszłam do "ogrodu". Nazbierałam pare ładnych kwiatów oprócz róż, i zrobiłam z nich bukiet. Szybko poszłam dać je do dzbanka z wodą, aby nie zwiędły, i obok niego dałam karteczkę z napisem "nie tykać". Okej, jak wszystko zrobione, czas przygotować plan B. To ten, mam kij, i mam już uszyty przez Antonię duży biały wełniany prostokąt. Hmm...czas zrobić flagę.

~time skip~

Po jakiejś godzinie byłam gotowa.

-Ludzie, jeść! -usłyszałam głos Antonii z dołu. Od razu zeszłam, i na dole byli już wszyscy. Szybko coś zjadłam, i poszłam po Storm.

-Generale. -stanęłam obok niej.

-Pani Marszałek! -uśmiechnęła się.- To..już mam iść się przygotować?

-Nie, możesz iść tak jak jesteś teraz. Czekam w gabinecie. -odparłam i poszłam do gabinetu. Po chwili pojawiła się nasza generał.

-To gdzie idziemy?

-Zobaczysz. -powiedziałam biorąc bukiet kwiatów, i wychodząc. Storm poszła za mną.

~time skip~

Całą drogę nic nie mówiłyśmy, a już powoli dochodzimy do tego miejsca.

-Czy to jest bunkier Chloë i Rozy? -spytała się.

-Oui, oui, oui, spostrzegawcza jesteś. -odparłam, i zapukałam do drzwi. Po chwili otworzyła sama Chloë- Chloë, słuchaj, to chyba czas, żebyśmy się pogodziły, i skończyły tą wojnę!

•Storm Pov•

-Chloë, słuchaj, to chyba czas, żebyśmy się pogodziły, i skończyły tą wojnę! -usłyszałam od pani Marszałek. Bukiet był wyciągnięty w stronę Nazistki, która po usłyszeniu tego zdania z pokerface'em zamknęła drzwi.

No jedyne o czym teraz mogę myśleć na zakończenie tej sytuacji, to to:

Idealne.

Ale to nie koniec bo Charlie mnie prosi o pomoc.

Postanowiłam powalić w te drzwi.

-Czego?! -otworzyła zirytowana Chloë.

-Mogę słówko? -spytałam z uśmiechem i mordem w oczach.

-Czemu nie? -odparła, i wpuściła mnie do środka.

-Dobra, słuchaj, mam dosyć tej wojny. Masz przyjąć te kwiaty, i podpisać umowę pokojową, bo większość z nas chce mieć normalne życie. Wiesz w ogóle ile się to ciągnie?! -zaczęłam, a uśmiech znikł mi z twarzy.

-Jakieś....pare tygodni? -odpowiedziała niepewnie. Walnęłam ją lekko w głowę.

-Dzisiaj mija rok! -krzyknęłam.- Więc wyjdziemy tam teraz, przyjmiesz te kwiaty, i będzie koniec wojny. Jasne?

-T-tak... -szepnęła. Wow, ona się mnie boi?

Tak czy inaczej, wyszłyśmy, a Chloë zrobiła to o co prosiłam. Yay~

################
Ostatni rozdział. Teraz tylko zakończenie.