Chào các bạn! Vì nhiều lý do từ nay Truyen2U chính thức đổi tên là Truyen247.Pro. Mong các bạn tiếp tục ủng hộ truy cập tên miền mới này nhé! Mãi yêu... ♥

part 40

2 tahun kemudian.

Awning shawl aku betulkan agar tidak kembung di bahagian atas. Wajahku pula di touch-up untuk sentuhan terakhir lalu aku mengulum senyuman puas melihat penampilan sendiri di hadapan cermin. Okay, perfect sudah.

Tiket penerbangan di atas meja aku ambil dan aku tenung lama tiket itu. Betul ke keputusan aku ini? Huh, relax Delysha. Kau nak tunggu berapa lama lagi? Kau nak biarkan 'dia' berapa lama lagi di sana? Bila kau nak buat keputusan? Bila kau nak bertindak? Cukuplah kau salah ambil tindakan dulu, tetapi bukan lagi sekarang.

You need to be a confident. Cayuk, cayuk!

Handphone yang berdering secara tiba-tiba itu dipandang sekejap. Nyanyian lagu Bunga Citra Lestari pada nada dering itu mengejutkan aku. Pantas panggilan itu dijawab segera.

Yeah, Faiq Idlan yang menelefon aku.

Apa mamat ini nak? Suka kacau mood baik oranglah. Nak berangan sikit pun susah.

"Hello? Saya tak ada masa nak dengar awak membebel ke apa. Tapi tolonglah, jangan ganggu mood saya yang tengah happy sekarang ni. Saya tengah syok usya kecantikan muka sendiri dekat cermin pun susah disebabkan awak ganggu saya tau! Apalah awak ni. Tak pernah nak faham perempuan macam saya ni. Lelaki memang suka kacau perempuan nak bersiap ke apa?" Aku membebel panjang sebaik sahaja panggilan lelaki itu diangkat.

Eleh, macamlah aku tak tahu perangai lelaki tu macam mana. Kalau tak mengganggu ketenteraman aku memang tak bolehlah mamat tu.

Kedengaran Faiq ketawa dihujung talian. Eleh, gelak pula dia. Debik kang.

"Kau tolong la stop berangan tu. Kalau dah tak cantik, tetap tak cantiklah. Lagi pun tak ada siapa yang nak dekat kau tu! Kau tu cuma layak dengan aku je," ujar Faiq berseloroh.

Aku ketawa kecil. Dia perli kita la brother! Eeei, tak guna! Aku mengadu dekat ummi nanti. Biar kena pulas telinga.

"Eleh, saya tahulah saya ni tak laku. Tapi tak perlu lah awak nak kata yang saya ni tak cantik. Hello, sorry sikit eh? Cermin ajaib saya ni pun cakap yang saya ni cantik. Apatah lagi awak, mesti hari-hari terbeliak biji mata awak tu kan tengok muka saya yang terlebih lawa ni hehehe."

Macam biasalah, aku ini kalau sehari tak angkat bakul sendiri memang tak sah. Perangai tak pernah nak berubah. Padahal umur dah meningkat naik. Ish ish ish, apalah nasib.

Faiq ketawa lagi. Lucu dan comel! Sebab itulah dia suka usik aku. Aku suka sangat buat dia mudah terhibur.

"Tak laku? Memang pun. Tulah kau, aku dah pernah ajak kau dah dulu kahwin dengan aku, tapi kau tu yang jual mahal. Cakap hati dah ada orang lainlah apalah. Anggap aku ni sebagai abang je. Sekarang tengok, kau juga yang tak laku. Haha," usik Faiq sengaja menimbulkan lagi kemarahan aku.

Mataku membulat sambil ketawa terhambur keluar dari mulutku. Yeah, aku tahu Faiq bergurau. Sebab mamat tu memang suka bergurau kasar macam itu. Terasa hati? Heh, tak ada pun. Dah biasa dah. Pernah dulu aku kena yang lebih kejam dengan mamat muka poyo itu.

Tapi aku terkejut juga bila Faiq masih ingat apa yang aku cakap padanya dua tahun lepas semasa lelaki itu ajak aku kahwin. Ayatku dulu mula terulang tayang dalam fikiran.

"Saya sebenarnya... cintakan orang lain. Hati saya dah ada pada orang lain. Saya cuma anggap awak sebagai abang saya atau boss saya sahaja. Saya harap awak faham. Dan saya mintak maaf sangat sebab saya tak boleh terima awak."

Bila teringat kembali, rasa nak tergelak sahaja mendengar alasannya itu. Tapi memang betul pun aku anggap dia sebagai abang aku saja. Tak pernah terlintas nak suka malah cintakan dia. Nak buat macam mana, perasaan tak boleh dipaksa. Hmmm.

"Mungkin saya reject awak sebab awak tu kurang hensem kot hahaha. Lagi pun kalau saya tak reject awak dulu, tak adanya awak nak bertunang dengan Kak Ema kan? Dah bertunang buat cara dah bertunang. Saya report dekat Kak Ema yang awak pernah sukakan saya baru padan muka awak!" sakat aku. Aku tergelak jahat. Suka sangat aku kenakan lelaki itu. Dah selalu dia kenakan aku, aku kenalah balas semula perbuatan dia itu.

Sebut pasal bertunang, meh sini aku nak cerita sedikit tentang status lelaki poyo itu.

Ya, memang Faiq dah bertunang pun dua bulan yang lalu. Bertunang dengan seorang wanita yang aku mula anggap sebagai keluarga, iaitu Zaima yang aku panggil Kak Ema sahaja. Macam mana dia kenal dengan Kak Ema pun aku tak tahu. Katanya kawan sekolah menengah dulu.

Entahlah tiba-tiba sahaja tersangkut mereka ini. Tapi aku bersyukur sangat yang Faiq dah tak sukakan aku lagi. Sekurang-kurangnya tak perlulah aku fikir cara untuk berhadapan dengan lelaki ini nanti.

Malah, Faiq dan aunty Dina sudah anggap aku sebahagian dari keluarga mereka. Memandangkan aunty Dina tak ada anak perempuan, jadi dia nak aku jadi anak angkat dia.

Dan aku pun apa lagi? Dah tentu aku terima. Rindu sangat nak dapat kasih sayang dari seorang ibu. Nasib aunty Dina yang aku gelarkan dengan panggilan ummi itu memang betul-betul curahkan kasih sayang sepenuhnya pada aku. Aku pun dah rapat dengan keluarga Faiq sekarang. Termasuklah dengan adik Faiq dan Kak Ema. Dah macam kakak aku sendiri. Mereka adalah keluarga aku sekarang. Alhamdulilah hubungan kami semakin membaik.

"What? Kau nak beritahu Ema? Hell, no way! Jangan kau berani eh? Susah aku nak pujuk kakak kesayangan kau tu nanti. Jangan nak mengada."

Dengar suara pun aku sudah tahu yang Faiq tengah menahan marah padaku. Atau dia tengah gelabah teruk sekarang ini. Hahaha tahu takut dengan tunang sendiri!

"Yelah-yelah, saya tak akan beritahu dia. Kan saya dah janji. Ni awak ada apa call saya pagi ni? Kacau betul kan orang nak bercuti? Saya dah minta cuti seminggu dekat awak. So, saya bukan lagi PA awak dalam masa seminggu ni. Tu pun nak kacau saya ke? Tak boleh ke tengok pekerja aka adik angkat kesayangan awak ni bercuti dengan aman, tenang lagikan bahagia?" soalku geram.

Dia ingat aku ni... PA dia ke? Ya, memanglah. Tapi semalam aku dah minta cuti. Dia pun dah luluskan. Nak apa lagi lah mamat sorang ni!

"Ya aku tahulah. Fikir aku nak sangat ke kacau kau ha? Aku cuma nak tahu flight kau ke Amsterdam pukul berapa?" soal Faiq menanyakan tujuan utama dia menelefon aku tadi.

Aku sengih. Nak tanya flight pukul berapa rupanya... Ku fikirkan dia mahu mengacau aku sih.

"Flight saya petang ni, dalam pukul enam petang macam tu. Kenapa? Dah ubah fikirkan pulak nak ikut saya dengan Zara ke macam mana ni? Itulah, semalam saya ajak awak tak nak. Sibuk sangat dengan kerja awak tu. Kalau boleh nak ke tandas pun bawa sekali kerja awak tu kan!" Aku memerli.

Faiq ketawa geram.

"Tak kuasa aku nak ikut korang. Pergi jalan-jalan dengan kau ni membosankan tahu tak? Baik aku jalan-jalan dengan tunang aku. Petang ni aku dengan ummi hantar kau ke airport. Dahlah, bye."

"Eh, apasal pula..."

Belum sempat aku ingin menghabiskan ayat, orang di sana sudah menutup panggilan. Aku mendengus perlahan.

Dia letak macam tu je? Eleh, tahulah ada cik tunang yang cun-melecun. Tak perlulah nak buat aku yang masih single-mingle ni cemburu. Jahat betul la dia itu. Abang angkat siapa lah tu! Nasib mereka sudi nak hantarkan aku. Hiks, sayang dia orang sangat.

Oh ya... Zara! Kena call minah tu.

"Hah, hello Zara. Aku nak tanya kau ni... kau jadi kan ikut aku ke Amsterdam? Jangan kau berani
cancel last minute pula!" Amukku sebaik sahaja salam dijawab oleh Zara.

"Confirm la jadi, babe. Tak adanya aku nak cancel. Lagi pun dah lama dah tak bercuti dengan kawan baik aku sorang ni. Tapi kau janji kan nak ambil aku dekat rumah? Kita pergi airport sama-sama," balas Zara.

"Haaa, yaaa! Jadi... jadi. Dahlah bye. Aku nak keluar pergi beli barang sikit sebelum kita ke sana. Kau jangan lambat!" Panggilan itu terus ditutup.

Aku tersenyum lebar. Aku nak ke Amsterdam? Kenapa Amsterdam? Yeah, sebab aku nak cari someone dekat sana.

Excited sangat! Hati, bawalah bersabar. Janganlah kau nak berlari-lari. Ehek.

*****






Hambarlalalalala 😌❤️

Sorry, guys. Idea tiada utk kali ni. Sorry. 🌚

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro