Cousin

"We want everything to remain private. That's what the family wants."

I saw my Daddy's several news interview about what happend. My Lolo Axus is known for being a Profesional Car Racer. He's kilala din because of several family businesses. He's well known because of our family name.

But Tito Alec insisted na mas nakilala ang family name namin because of Lolo Axus. He started it all.

I'm super pagod na kaka-iyak. Nasa byahe pa lang kami ay iyak na kami ng iyak ni Mommy. It's mahirap tanggapin, everyone was shocked about the news. Super healthy pa ng Lolo Axus ko, nasa spain sila ni Lola Elaine when this incident happend.

Mas lalong nag-alala ang buong family for Lola dahil mag-isa siyang umuwi. Though sabay silang umuwi but wala na si Lolo, he's just a body na lang na hindi na gumagalaw. Tulog na siya forever.

"Pauwi na sila..." marahang sabi ni Daddy kay Mommy.

I remained silent and nag-observed na lang sa buong paligid. Nakita ko na ang iba kong cousins, pati na din ang mga Tito ko. But no one has the strength to socialized and even magpansinan.

Everyone is so shocked na even ang mag-usap usap ay hindi na magawa. We are waiting kina Lolo and Lola.

"Love, do you want something to eat?" tanong ni Mommy sa akin.

Even her ay kanina pa tahimik. I'm sad din naman, super sad. I can't imagine na iiwanan na kami ni Lolo Axus. Hindi ko din ma-imagine kung paano si Lola Elaine now that he left her na.

"Mommy..." tawag ko sa kanya.

Kaagad niya akong nilingon.

"Paano na si Lola Elaine? Sino na ang magsasayaw sa kanya?" tanong ko.

Mas lalong naging emotional si Mommy because of my question. It also breaks may heart even more. I'm tahimik lang pero super heavy ng heart ko.

She's busy wiping her tears pa ng magkaroon ng commotion sa labas. My grandparents arrived na from the airport. Magbabakasyon lang sana sila sa spain ni Lola. Walang may idea na uuwi si Lolo at Lola sa ganitong sitwasyon.

Tahimik at kalmado na ang paligid kanina, but naging super emotional ang lahat when Lola Elaine entered the room. She's crying and wala sa sarili, she keeps on calling my Lolo Axus name na para bang she's begging for him na bumalik.

"Hindi ko kaya..." she said pa.

Muling tumulo ang tears from my eyes. I sobbed hard kagaya ni Mommy. Even ang mga cousins ko and ibang family member. Some of them ay first time ko lang makitang umiyak.

Mas lalong naging heavy ang atmosphere sa loob nang ipasok na ang coffin ni Lolo Axus sa loob ng room para ayusin ang kanyang magiging burial.

Some of the people form media was prohibited to enter the premises. Ayaw ng family na maging public ito. As much as possible they want them to respect our privacy.

Nagulat ang lahat dahil sa pag burst out ni Tito Piero, he even cursed pa nga ng malakas na narinig naming lahat. Dahil sa pagiging emotional niya ay nilingon ko ang tahimik na si Daddy.

"Daddy..." tawag ko sa kanya.

I even hold his hands pa. I saw how painful it was for him, pero wala akong makitang tears sa mga mata niya. Tahimik lang siyang nakatingin sa harapan, habang inaayos ang coffin ni Lolo Axus.

Hindi din siya makalapit kay Lola, pareho silang umiiyak ni Tita Xalaine accompanied by other family member.

"Daddy, it's ok lang po to cry..." sabi ko sa kanya.

Sinabi ko 'yon kahit umiiyak din ako.

Tipid siyang ngumiti sa akin, yumuko siya at marahang pinahiran ang luha sa face ko.

"Ayaw ni Daddy na umiiyak ako. Nagpag-usapan namin na hindi kami magpapakita kay Mommy na umiiyak kami," he said kaya naman mas lalo akong na-hurt for him.

Naglahad ako ng kamay para yumakap sa kanya. Hindi naman ako nabigo because he hugged me agad, super tight ng hug ni Daddy. I know na super sad din siya.

Hindi nagtagal ay huminahon na din ang lahat, pero no one has the strength para lumapit sa harapan. Walang may gusto na makita si Lolo Axus sa loob ng coffin.

"Nasa spain lang si Axus..." rinig kong sabi ni Lolo Alec.

He will remind na lang daw ang sarili niya na nasa bakasyon lang si Lolo. Hindi daw niya iisipin na wala na ito.

Tumawa siya but tears followed.

"Magtatagal siya sa Spain kasi naghahanda nanaman 'yon para sa karera niya," he said pa.

Kaagad siyang niyakap ni Lola Maria. Nilingon ko ang mga Tito ko, sa kanilang lahat ay si Tito Piero ang sobrang apektado. Everyone naman is in state of sorrow, pero iba ang effect nito kay Tito, parang mas hindi pa niya kakayanin ito kesa kay Daddy ko.

"Magpapa-ampon pa ko...hindi pa ko inaampon," rinig kong sabi ni Tito Piero.

"Gago," sabi ni Lola Alec pero natawa din siya after bago siya muling naging emosyonal.

My Lolo Axus is really a good man. Napatunayan ko 'yon sa lahat ng story na narinig ko about him.

"I can't imagine kung paano ihahandle ni Mommy Elaine ito..." sabi ni Mommy habang kausap sina Tito Amaryllis and Tita Castellana.

Nawala ang atensyon ko sa kanila when I saw Tita Tathi, naglakad siya palapit kay Daddy. Bumaba ang tingin ko when I saw na hinawakan niya si Daddy sa braso na para bang she's comforting him.

 Nilingon ko si Mommy na busy sa pakikipag-usap sa mga Tita ko. I don't know what pushed me pero kaagad akong tumayo para maglakad palapit sa kanilang dalawa. Tita Tathi saw me first kaya naman ako ang hinarap niya. She tapped my head and humalik sa cheeks ko.

"How are you?" marahang tanong niya. I felt naman ang genuine na care niya.

It's just that I don't want her na lumapit sa Daddy ko and even hawakan ito. I know na siguro ako lang ang nagbibigay ng meaning sa lahat ng bagay, but you can't blame me. I don't like the story that I heard.

I still believe na si Mommy lang ang naging love ng Daddy ko. Si Mommy lang dapat ang naging love ng Daddy ko, wala ng iba.

It's like katapusan na ng mundo for Lola, and for the whole family. As much as we want to spend more time with Lolo ay pinili nilang ilibing ito ng mas maaga.

"Mas lalo lang tayong mahihirapan," Lola Alec said.

Kinakausap niya ang walang imik na si Lola Elaine. Halos hindi na namin siyang narinig na magsalita.

Tango at iling na lang ang isinasagot niya everytime we want to speak to her. After ng super habang moment of silence ay nagsalita din sa wakas si Lola. Like ilang days niyang nakalimutan na magsalita. 

"Paano?" tanong niya then started to burst out again.

The whole placed was set by a deafening silence.

"Hindi ko kayang wala si Axus...hindi ko kaya," sumbong ni Lola.

And that is the worst part of loving someone. Na darating yung time kahit hindi niyo ginusto...paghihiwalayin kayo ng tadhana. Death will separate you.

Ang mga sumunod pang days, weeks, and months ay hindi naging madali for all of us. Malaki ang naging epekto ng pagkawala ni Lolo sa buong family and sa company. Daddy Eroz together with my Uncles became super busy to punan the position.

Hanggang sa hindi ko na namalayan na umabot na 'yon ng taon...ilan pang mga taon na.

"Lola, don't say that po..." suway ko sa kanya.

Tipid siyang ngumiti sa akin habang nakatingin sa malayo.

"I'm ready to go...hinihintay na ako ni Axus," she said.

"Lola..."

Hindi na bumalik ang dating sigla ni Lola. Looks like nawala ang 'yon when Lolo died.

"Mas gusto po ni Lolo na you'll spend pa more time with us," pagpapaintindi ko sa kanya.

Muling ngumiti si Lola at napapikit. She hugged ang wedding picture nila, halos araw araw niyang hawak 'yon.

"Miss na miss ko na si Axus. Hindi ko na kaya...gusto ko na siyang makasama," she said pa.

Umupo ako sa katabing upuan ni Lola. I hugged her, I know what she's feeling. No word can help her moved on, no one's presence can make her want to stay. Maybe pag na-meet mo na talaga yung right person para sayo, then magseseparate kayo...iba yung hatid ng absence niya.

Parang nawala yung half ng self mo.

"Kung alam ko lang...sana hindi na lang ako nakaligtas noong una, ang hirap pala sa pakiramdam pag ikaw yung naiwan," she said pa.

"Mas mahirap pala pag ikaw yung iniwan..."

"Lola, i'm sure naging mahirap din po 'yon for Lolo."

"Hindi niya gustong iwan ka. Love na love ka po ni Lolo," sabi ko pa.

Tumango siya, walang pagdadalawang isip. She knows too well kung gaano siya ka mahal ni Lolo Axus.

"Alam ko...araw araw niyang sinasabi at ipinaparamdam 'yon sa akin. Kaya naman hindi naging madali nung umalis siya..."

"Kinaya ko ng ilang taon. Naging malakas ako dahil sa pagmamahal niya sa akin, na kahit wala na siya...hindi ko na siya kasama, nararamdaman ko pa din."

"Sobra pa sa sapat ang ibinigay niya sa akin," Umiiyak na sabi ni Lola.

I hugged her from behind.

"Sasama na ako sa Sta. Maria...gusto kong makita ulit ang kubo," she said.

Ilang beses namin siyang inayang bumalik sa Sta. Maria but she refused a couple of times, hindi pa daw niya kaya. Hindi niya kayang makita ang kubo kung saan sila unang tumira ni Lolo as husband and wife.

"Kailangan ko lang ulit makita..." she said pa.

"And then po?" natatakot na tanong ko.

It felt like may laman kasi ang sinasabi ni Lola. I don't want her to go na din.

After kong maka-graduate ng highschool, we decided na umuwi ng Sta. Maria para doon mag-spend ng vacation. Ilang years din kaming umiwas sa lugar na 'yon for Lola Elaine.

Marami silang memories ni Lolo doon kaya naman hindi niya kayang bumalik pa. We supported her kaya naman maging kami ay ganoon din.

"It's been a while...nakaka-miss din here," sabi ni Mommy while papasok kami ng Bocaue exit.

Ilang expressway na ang nadaanan ko while travelling. Pero iba talaga ang feeling pag nasa Nlex ka knowing na pauwi ka ng Sta. Maria. Nasa expressway ka palang ay ramdam mo na ang familiarity. It feels like home.

"Welcome back!" anunsyo ni Yaya Esme.

Yaya Esme is aging na din. It's very visible na sa mga lines sa face niya.

After ilang days ay nag-usap na kami ni Daddy about sa pagtuturo niya sa akin on how to handle the rice mills factory. My brother Gio looks like walang interest doon, he wants to be a Doctor or Pilot kasi. Hindi pa niya alam ang gusto niya.

I'll take din naman a business related course sa college kaya naman it's going to be a big help for me din.

"Don't worry may makakatulong ka naman, Anak. Ilang taon tayong wala dito, hindi pinabayaan ng Tito Junie mo ang rice mill...marami kang matututunan sa kanya," Daddy said.

As much as he wants to be hands on din sana to teach me ay hindi niya magagawa. He's busy din kasi to manage ang iba pang business. Na kahit we're here sa Sta. Maria para mag vacation ay may times pa din na luluwas siya ng Manila pag kailangan.

"Don't worry po, Daddy. I'll help you po sa rice mill...promise po," sabi ko pa sa kanya.

Ngumiti si Daddy and naglahad ng kamay for a hug. "Thank you, Love. Ang bilis ng panahon...dalaga ka na talaga," he said pa.

Tumawa ako because of that. "It's matagal na po Daddy," paalala ko pa sa kanya.

"Baby ka pa din, bawal pa mag boyfriend," he said kaya naman lalo akong natawa.

Itinaas ko ang kamay ko na para bang i'm nanunumpa.

"Once lang po ako mag b-boyfriend Daddy. And yun 'yong sure akong magiging husband ko sa future," sabi ko pa sa kanya.

Imbes na matuwa ay medyo naging uneasy pa si Daddy. Hanggang sa wala na siyang choice kundi ang tumango.

"I want to fall in love once lang po," sabi ko pa sa kanya.

Nagtaas siya ng eyebrows na para bang it's something na bago sa kanyang pandinig.

"I don't want na marami akong naging love. Gusto ko yung isa lang," kwento ko pa kay Daddy.

"That's good to hear, Gianneri...pwede naman 'yon," sabi pa niya sa akin.

That's why naniniwala talaga ako na si Mommy lang ang nag-iisang love ni Daddy sa buong life niya. Though may konting doubt pero mas malaki ang percentage ng paniniwala ko kay Daddy.

"Just like you po. Si Mommy lang po ang naging love niyo... di ba po?"

Hindi kaagad nagsalita si Daddy kaya naman medyo nakaramdam ako ng kakaibang feelings.

"Ang Mommy mo ang pinaka mahal ko..." he said kaya naman kumunot ang noo ko.

"Si Mommy lang po, di ba?" paninigurado ko ulit.

Finally he nodded like it's sigurado talaga.

"Ang Mommy mo lang," he said.

Nag-prepare na ako the next morning para sa pagpunta sa rice mill factory. Bukod kay Tito Junie ay may isa pa daw siyang kasamang naging hands on sa pagmamanage neto.

I just wore a simple maong pants and a yellow ruffled tank top. Summer and dapat summer vibes din ang mga ootd's ko. I also paired in with a black Dr Marten boots.

"Magandang araw po, Senyorita Gianneri..." bati sa akin ng mga taga rice mill factory.

"Magandang uhm...morning din po," balik na bati ko sa kanila.

I want to maintain kung paano ang relationship ng mga taga dito noong panahon ni Daddy. I don't want them din na maramdaman na iba ako sa kanila. And kahit naman kami ang owner nito ay susundin ko pa din sila because bukod sa mas matanda sila sa akin ay mas may knowledge sila dito sa factory kesa sa akin.

I'm here para matuto.

"I'm late na po with my meeting kay Tito Junie. Mauna na po muna ako," paalam ko sa kanila.

May sasabihin pa sana sila pero I need din panindigan ang punctuality ko. I knocked sa dating office ni Daddy, i was expecting na si Tito Junie ang maabutan ko doon pero ganoon na lamang ang shocked ko nang makita ko kung sino ang mga nasa loob.

"Gianneri!" nakangiting tawag ng pinsan kong si Calli sa akin.

I hugged her din, pero ang buong attention ko ay nasa lalaking nakaupo sa office table. Walang emotion ang face niya, nakatingin lang din siya sa akin na para bang he's irritated.

"You're late, Ms. Herrer."

"I'm not late!" pang-aasar sa kanya ng cousin ko.

Umirap si Jacobus. "The other Herrer," sabi niya tukoy sa akin.

"Ang sungit," pang-aasar sa kanya ni Calli.

I'm suprised...close sila?

"Sunduin ba kita o susunduin mo ako?" tanong ni Calli sa kanya bago siya umalis.

"Susunduin kita," tipid na sagot ni Jacobus sa cousin ko.

"Aryt!"

Muli akong hinarap ni Calli and hugged me again bago siya nagpaalam na aalis na.

I was too shocked to even move or magsalita.

"Good morning, Ms. Herrer...late ka," he said.

Nanatili ang tingin niya sa akin. Nahuli ko siyang tiningnan ako mula ulo hanggang paa.

"Not super late," laban ko.

Inirapan niya ulit ako. Pang-ilan na 'yon.

"Ako ang magtuturo sa'yo sa kung paano i-handle ang ricemill factory," he said na ikinagulat ko.

"But...ang sabi si Tito Junie," naguguluhang tanong ko.

"Don't worry, hindi ko din naman gusto to. Wala lang din akong choice."

I can't even move pa din, hindi pa nagp-process ang lahat ng 'to for me.

"Mag umpisa na tayo...may lakad pa ako mamaya," masungit na sabi niya sa akin.

"Date with my cousin, huh?" tanong ko hindi ko na napigilan.

Damn, Gianneri. Ano naman sayo?

He didn't make tanggi or confirm ang sinabi ko.

What happend to Ikaw lang, Gianneri.

(Maria_CarCat)