- Faustyna -

Dziś do naszej klasy na dołączyć pewien chłopak ale nie wiemy kto to może być, Julita
mówi że to może być ten Bartek co uczy mnie matematyki chociaż ja w to nie wierze lecz kto wie może Julita ma racje a o tym dowiemy się dopiero na lekcji wychowawczej która się zaraz odbędzie, odrazu po dzwonku weszliśmy do sali pani Weronika mówiła o czymś na początku ale nie słuchałam aż w końcu usłyszeliśmy pukanie do drzwi, wszyscy spojrzeli na drzwi a do klasy wszedł wysoki brunet, tak to jest właśnie Bartek, Julita miała racje a Bartek mnie rozpoznał i uśmiechnął się w moją stronę
pani Weronika kazała usiąść Bartkowi z Patrykiem który akurat siedział za mną i Julitą
Wyrwałam kartkę z zeszytu i napisałam
wiadomość do Bartka o treści

,, czemu nic nie mówiłeś o tym że będziesz chodzić ze mną do klasy''

dałam mu kartkę aż po chwili dostałam
od niego wiadomość na tej samej kartce

,, Sam nie wiedziałem że będę chodzić z tobą''

Przewróciłam oczami i jednocześnie się zaśmiałam, Julita to zauważyła i wzięła tą karteczkę i zaczęła czytać a jednocześnie uśmiechać a po chwili spojrzała na mnie

- Oho

- O co ci chodzi Julita?

- Spotykacie się już?

- Tak spotykamy, u mnie w domu na korepetycjach z matmy

- Już myślałam że powiesz co innego

- Czepne cię

Na przerwie siedziałam sobie z Julitą na ławce i rozmawialiśmy o różnych rzeczach ale podszedł
do nas Bartek

- Cześć Faustyna, dziś korepetycje z matmy potrzebne?

- Tak, jutro mamy sprawdzian

- Jasne, będę

- Jeśli masz czas to możemy odrazu po lekcjach iść do mnie

- Oczywiście

Uśmiechnęliśmy się do siebie i Bartek odszedł
zaraz, szkoda że nie znaliśmy się wcześniej
naprawdę go lubię

- Robi się ciekawie

- Julitka to tylko przyjaciel, nic więcej

- Jeszcze zobaczymy - przewróciłam oczami a brunetka się zaśmiała - będę ci to wypominać

Po lekcjach poszłam z Bartkiem do mnie do domu aby ogarnąć na jutro matematykę
na szczęście skumałam to i wydaje mi się że ten sprawdzian pójdzie mi dobrze

- Ej a może zrobimy sobie coś do jedzenia? - spytałam

- No w sumie, czemu nie

Poszliśmy na dół do kuchni i stwierdziliśmy
że ugotujemy makaron z krewetkami, nieźle
się przy tym bawiliśmy nawet jedząc, Bartek
się prawie udusił krewetką a ja zamiast mu pomóc to się śmiałam z niego ale niestety
Bartek musiał wracać

- Szkoda że musisz już iść

- Możesz jutro wpaść do mnie - odparł rozśmieszony brunet

- Serio? Mogę?

- Pewnie

- Przyjdę!

- Innej odpowiedzi nie oczekiwałem

- Bardzo fajnie mi się spędza z tobą czas

- Mi z tobą też

Bartek przytulił mnie a po chwili zniknął z pomieszczenia, cieszyłam się że mogę jutro przyjść do niego i że tak samo mnie polubił
szybko pobiegłam na górę do swojego pokoju
i rzuciłam się na łóżku, zadzwoniłam do Julity
aby powiedzieć jej o wszystkim

- Halo? - odezwał się głos po drugiej stronie

- Julita, nie uwierzysz

- Co się stało?

- Bartek zaprosił mnie do siebie na jutro - odparłam szczęśliwa

- Ooo, chyba ktoś tu się zakochał

- Że niby ja? No co ty napewno nie

- Proszę cię, to słychać nawet po głosie

- A przestań

- No weź się przyznaj

- No dobra trochę mi się podoba ale on mnie tylko lubi

- Czy ty widziałaś jak on dziś na ciebie patrzył

- Normalnie

- On cię kocha

- Nie wierze w to

- Ale musisz uwierzyć

Porozmawiałam jeszcze chwile z Julitą a później popisałam trochę z Bartkiem