"Kwalifikacje"

Kwalifikacje zaczęły się 10 minut po treningu czyli około godz. 20.05. Podczas przerwy igielit był nawadniany (jak ja to nazwałam "podlewali go" XD), a skoczkowie (znowu XD) rozgrzewali się i przygotowywali do skoku.

Podczas przerwy niektórzy wracali jeszcze z treningu (dawali pewnie autografy i robili zdjęcia). W tym momencie stwierdziłam, że... narty są naprawdę długie!

W połowie kwalifikacji skoczkowie,  którzy byli już "po" zaczęli rozdawać autografy oraz robić zdjęcia. Mi udało  się wykonać selfie z miłym, sympatycznym i fotogenicznym Elliasem Tollingerem ;) Był on naprawdę miły, gdyż przeskoczył nawet przez barierkę, by zrobić sobie zdjęcie z dziećmi 😊
Danke Ellias!

Nieco później autografy zaczął rozdawać Antti Aalto z Finlandii. Dziewczynom, które stały niedaleko nas dał od razu, ale ja i moje przyjaciółki musiałyśmy... prosić.
No więc Antti gdy dał tym dziewczynom autografy odwrócił się do nas plecami. Mówienie "please, please " (plis) tutaj nie pomogło. Jednak moja szalona przyjaciółka postanowiła wziąść to "we własne ręce " i zawołała: "Proszę Pana!". No i teraz się zdziwicie. Aalto odwrócił się i dał nam autografy! Śmiechu nie było końca!
A tak na marginesie, czy polski jest podobny do fińskiego?
(filmik z tą oto sytuacją znajdziecie na moim Twitterze: sportisbeautiful)

Tuż po Finie kartki rozdawał Peter Prevc. Na żywo jeszcze bardziej sympatyczny niż w TV!

Potem autografy rozdawał Andreas Kofler. Gdy już odchodził od nas jakaś pani krzyknęła: "Congratulations" (zajął 10 miejsce w kwalifikacjach), na co Andreas odpowiedział: "Dziękuję".
Po tej sytuacji wiedziałam, że skoczkowie zza granicy lubią Wisłę i umieją mówić po polsku 😊 Duma 😁

Po Koflerze autografy dał nam również Rysiu Piątek XD (Richard Freitag) .

Około 21.10 już po skończonych kwalifikacjach, (które wygrał Maciej Kot), (postanowiłam długo czekać, aby zdobyć jak najwięcej autografów), zjawił się tak bardzo uwielbiany przez kibiców Piotr Żyła!
Najpierw dał wywiad...

a potem, gdy zaczęliśmy go wołać przybił nam piątki!

Około 21.20 pogasili światła na skoczni. Ochrona zaczęła wołać do wyjścia. Ale ja mimo iż było mi zimno powiedziałam sobie, że zostanę ile się da!
I wiecie co? Przekonałam się, że dobrze, że zostałam, choć nie spodziewałam się, że najlepsze dopiero przede mną...