Γεια σας......
Τι μου κάνετε;;;
Εγώ είμαι ως συνήθως τέλεια.....

Λοιπόν, το κεφάλαιο είναι αφιερωμένο στον Constantinos01 που επέμενε να ανεβάσω πιο νωρίς κεφάλαιο. Για αυτό και αυτό το κεφάλαιο είναι για σένα. Εσείς οι άλλοι σιγουρευτείτε ότι διαβάζετε την ενδιαφέρουσα ιστορία του.

Πάμε λοιπόν.....
Ααα διάλεξα το τραγούδι "Secrets" από τους One Republic για αυτό το κεφάλαιο.......

Εύχομαι να σας αρέσει
Καλή Ανάγνωση!!!!!!

Δεν έχουμε Point Of View.... Τριτοπρόσωπος ο αφηγητής......

$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$

Μετά την πτώση του Martian Manhunter και της Hawkgirl, Ο Superman έτρεξε ή μάλλον πέταξε για να αντιμετωπίσει το γιγάντιο ρομπότ. Το χτύπησε στην πλάτη. Άρχισε να ανοίγει το σίδερο σφαδάζοντας διότι ήταν υπερβολικά δύσκολο. Ήταν τότε που κατάλαβε ότι έφθασε βοήθεια. Ο Batman είχε καταφθάσει και είχε ανέβει ψηλά σε ένα κτίριο κρατώντας ένα batarang έτοιμος να το πετάξει στο τέρας.
-Έχεις μόνο μια βολή, Batman.
Φώναξε ο Superman. Κι όμως μια βολή είχε. Το batarang έπρεπε να πέσει κατευθείαν στο άνοιγμα που είχε ανοίξει ο Superman στην πλάτη του ρομπότ. Το οποίο άνοιγμα δεν ήταν και πολύ μεγάλο. Τότε όμως ο Superman άνοιξε το άνοιγμα στο ένα μέτρο ύψος και πλάτος και ο Batman πέταξε το Batarang. Ο Suoerman παραμέρισε. Το batarang πέρασε από το άνοιγμα και.... χτύπησε στον αντιδραστήρα της μηχανής. Τον στόχο. Ο αντιδραστήρας εξερράγη. Μαζί και το ρομπότ ολόκληρο.
Ηλεκτρική ενέργεια άρχισε να απελευθερώνεται. Ένα "Θεέ και Κύριε" δραπέτευσε από το στόμα του Sulerman. Γύρισε να απομακρυνθεί αλλά δεν τα κατάφερε. Μια φλέβα ηλεκτρικής ενέργειας τον χτύπησε. Το ρεύμα τον διαπέρασε και αναίσθητος σωριάστηκε στην ίδια ταράτσα δίπλα στον Batman. Το ρομπότ όμως συνέχισε να κλειδωνίζεται και απειλούσε να πλακώσει τον Green Lantern, τον Martian Manhunter και τη Hawkgirl που κοίτωνταν ακόμα αναίσθητοι στο έδαφος. Τότε ήταν που έτρεξε ο Flash και δημιουργώντας έναν ανεμοστρόβιλο συγκράτησε το ρομπότ έτσι ώστε να μην πλακώσει τους φίλους του. Αυτή του η πράξη σε αντίδραση με την απελευθέρωση της ηλεκτρικής ενέργειας επέφερε την απελευθέρωση μιας τεράστιας ποσότητας λευκού φωτός η οποία τύφλωσε τον Superman ο οποίος είχε αρχίσει να συνέρχεται. Αυτό δεν συνεχίστηκε για πολύ. Μια τεράστια έκκριση λευκού φωτός έκλεισε την κτηνωδία. Έπειτα η λάμψη εξαφανίστηκε. Ο Superman σηκώθηκε και στάθηκε σαν τον Batman που ήταν συνεχώς όρθιος κοιτάζοντας κατά την κατεύθυνση αυτού του ασυνήθιστου γεγονότος. Το μόνο που έμεινε από το ρομπότ ήταν ένας τεράστιος λάκκος και ζημίες και σημάδια από κάψιμο στο γύρω δρόμο και κτίρια. Οι άλλοι είχαν χαθεί..... Έμειναν λοιπόν ο Batman και ο Superman να ατενίζουν αυτό το κενό.

$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$

Flash's POV

Ξύπνησα στα απομεινάρια του ρομπότ. Το κεφάλι μου πονούσε. Ενώ το έτριβα, κοίταξα δίπλα μου και είδα ότι ο John είχε επίσης συνέλθει και με κοιτούσε.
-Νικήσαμε; τον ρώτησα με εκείνο τον τόνο που όλοι θεωρούν χαζό και ηλίθιο. Αλλά τι να κάνω. Αυτός είμαι. Σε όποιον αρέσω.
-Δεν είμαι σίγουρος, μου απάντησε αμέσως ο Green Lantern.
Σηκώθηκα όρθιος. Κοιτάξαμε γύρω μας. Τότε ο J'ohn και η Hawkgirl σηκώθηκαν και στάθηκαν κοντά μας. Ο Green (τα τρελά υποκοριστικά του Flash θα δείτε τι έχει βγάλει για τους άλλους....) ήταν σκεφτικός. Προσπάθησε να επικοινωνήσει με τον Superman. Μετά με τον Batman. Μετά άρχισε να τους ψάχνει με τα μάτια. Άφαντοι.
-Μα που πήγαν; αναρωτήθηκε η Hawkgirl.
Μα τι έγινε;; Άνοιξε η γη και τους κατάπιε;;;;
-Ίσως μπορέσω να έρθω σε επαφή μαζί τους, είπε ο J'ohn και έπιασε το κεφάλι του με τα χέρια του για να συγκεντρωθεί. Τα μάτια του πλημμύρισε μια αλλόκοτη λευκή λάμψη. Μετά όμως τα μάτια του άνοιξαν διάπλατα και ξαναβρήκαν το πορτοκαλί τους χρώμα. Άρχισε να ουρλιάζει και μετά σωριάστηκε κάτω. Εγώ και η Hawkgirl τρέξαμε και τον πιάσαμε από τους ώμους.
-Ήρεμα μεγάλε, είπα. Είσαι καλά; ρώτησα.
Με την άκρη του ματιού μου έβλεπα την ανησυχία στο πρόσωπο της Hawkgirl να κερδίζει έδαφος.
-Συγχωρέστε με. Καλά είμαι, είπε και σηκώθηκε.
Τον αφήσαμε λοιπόν.
Ο Lantern μας πλησίασε.
-Οι άλλοι δεν πρέπει να είναι μακριά. Ας χωριστούμε να τους βρούμε, διέταξε.
Άλλο που δε θέλαμε να τον ακούσουμε. Εγώ άρχισα να ψάχνω γύρω τρέχοντας με την γνωστή μου ταχύτητα. Οι άλλοι ανέβηκαν στον αέρα.
Αυτό που παρατήρησα και είμαι σίγουρος ότι παρατήρησαν και οι υπόλοιποι. Δεν φαινόταν και πολύ 21ος αιώνας αυτό που περιφερόμασταν..........
Όταν προχώρησα στην πλατεία με το πάρκο είδα ότι ο Green ήταν εκεί. Έτρεξα κοντά του. Ένα χαζό χαμόγελο έπαιζε στην άκρη των χειλιών μου.
-Κάτι δεν πάει καλά εδώ, μου είπε ο Green.
Το χαζό χαμόγελο μετατράπηκε σε γκριμάτσα μπερδέματος. Παρατηρήσαμε τα πράγματα γύρω μας. Τα αυτοκίνητα. Τα ρούχα των ανθρώπων. Έμοιαζαν σαν εκείνα που βλέπαμε στις ασπρόμαυρες ταινίες.
-Καθόλου καλά δεν είναι τα πράγματα, άκουσα τον Lantern να λέει.
Πέρασε ένα φορτηγό παγωτατζίδικο. Ο οδηγός μας χαιρέτησε.
-Έχω να δω τέτοιο φορτηγό από τότε που ήμουν παιδί, αναπόλησε ο John.
-Παράξενο. Εννοείς ότι εκτοξευθήκαμε στο παρελθόν; απόρησα και δεν περίμενα και απάντηση..............
Ο Green μάζεψε μια εφημερίδα. Η ημερομηνία ήταν σωστή. Απλά κάτι ήταν λάθος. Η πόλη είχε άλλο όνομα....

Περίεργους κακούς είχε αυτή η πόλη. Ο ένας έπαιζε μουσικά όργανα και λήστευε. Κατανίκησε τον Lantern.

Αλλά αυτό που συνέβη μετά δεν είχε προηγούμενο. Κάτι τρελαμένοι τύποι μας επιτέθηκαν. Ένας είχε μια συσκευή στη μέση του που του έδινε τη δυνατότητα να "δαμαζει" κατά κάποιο τρόπο το ηλεκτρικό ρεύμα. Μετά ήρθε ένας τύπος σε ένα διθέσιο σαν εκείνα που είχαν οι Ναζί ντυμένος σαν γάτα. Στη θέση δίπλα του, μια ξανθιά γλυκούλα που θύμιζε την Black Canary αλλά σίγουρα δεν ήταν. Ήταν πολύ πιο κοντή. Μετά ήρθε ένας ασπρομάλλης που ήταν σαν τον John περίπου. Αλλά το εγκεφαλικό ήρθε όταν αντίκρισα έναν τύπο ντυμένο σαν παίχτη του baseball στα κόκκινα, που έτρεχε με την δική μου ταχύτητα. Ένιωσα απαίσια.
Ένας θεός ξέρει τι θα γινόταν αν δεν έσωζα ένα παιδί από βέβαιο πλακωμα.
Ο Streak ,ο γρήγορος, ήταν ο πρώτος που κατάλαβε ότι δεν ήμασταν κακοί. Σταμάτησε τους πάντες. Τη Hawkgirl που θα συγκρούονταν με τον Tom Turbine εκείνον τον τύπο με τον ηλεκτρισμό..... Και τους άλλους που πάλευαν.

Είπε ότι και οι δύο ομάδες πρέπει μιλήσουν.......
Αργότερα στο αρχηγείο τους που ήταν ένα τεράστιο κτίριο με έναν γιγαντιαίο κήπο, μας συστήθηκαν. Ήταν η Λεγεώνα των Δικαίων.
Εγώ βολεύτηκα σε μια πολυθρόνα.
Μας συστήθηκαν λοιπόν.
Ο γατίσιος τύπος ήταν ο Cat Man. Πρωτότυπο. Η γλυκούλα ήταν η Black Siren. Αυτός που έμοιαζε με τον Green Lantern ήταν ο Green Guardsman. Ο τύπος με τα ρεύματα ήταν ο Tom Turbine και αυτός που μου την είχε μπει στο μάτι ήταν ο Sreak. Ο John σύστησε και εμάς. Μετά μας σύστησαν και έναν μικρό που ήταν λέει στη νεαρή ομάδα......
Δεν το κατάλαβα αυτό......
Τον έλεγαν Ray Thomson και αν θέλετε τη γνώμη μου, ήταν πολύ ύποπτος........ Τότε ο J'ohn πάλι ζαλίστηκε. Η Hawkgirl τον έπιασε. Ο Streak είπε ότι με ένα γάλα. Τότε η Black Siren έπιασε τη Hawkgirl να πάνε στην κουζίνα γιατί είχε λέει ψήσε μπισκότα. Να αφήσουν λέει τοθς άντρες να τα πουν. Υπάκουη. Μου αρέσει αυτό. Η φεμινιστρια όμως η Hawkgirl, για αυτό ταιριαξαν με τη Diana, είπε ότι οι άντρες μπορούν να μιλήσουν όσο θέλουν. Ήταν φανερά πειραγμένη......
Ήρθε όμως ο John και την τράβηξε πέρα λέγοντας
-Μας επιτρέπετε για λίγο;;;

Και τι δε θα δινα να ξερα τι θα πουν....

××××××××××××××××××××××××
Αυτό ήταν το 9ο κεφάλαιο...
Μπερδεύτηκατε;;;;;
Αν ναι, ρωτήστε με σε σχόλιο....
Ψηφίστε σχολιάστε παρακαλώ

Καινούργιο κεφάλαιο θα μπει την Κυριακή ή την Δευτέρα. Οπότε μπορέσω....
Σορρυ αλλά έχω 7 ιστορίες και 2 με συνεργασία....
Τέλος πάντων, εις το επανιδείν

Τα λέμε
❤❤❤❤