Γειαααααααααα
Λοιπόν, τέταρτο κεφάλαιο.
Αφιερωμένο με απεριόριστη αγάπη στη victoria1623.
Το τραγούδι είναι το Welcome από την Christina Aguilera. Στο προηγούμενο κεφάλαιο ήταν το Dark Side από την Kelly Clarkson. Και τα δύο τραγούδια ταιριάζουν με τα κεφάλαια που υπάρχουν.

Πάμε λοιπόν.
Καλή ανάγνωση!!!!

Diana's POV

Κάποιες φορές, όταν αναλογίζομαι τι μας έχει συμβεί καταλαβαίνω πόσο πολύ μας στοιχειώνει το παρελθόν.
Όταν φτιάξαμε τη Λεγεώνα των Υπερηρώων, πολεμήσαμε τους λευκούς εξωγήινους, οι οποίοι είναι υπεύθυνοι για την καταστροφή του Άρη, του πλανήτη του J'ohn. Ύστερα, ο John (Green Lantern), παραλίγο να εκτελεστεί για ένα έγκλημα που δεν έκανε. Κατηγορήθηκε για την καταστροφή ενός άλλου πλανήτη ο οποίος όχι μόνο υπήρχε αλλά και αναπτυσσόταν κανονικά. Ο Flash προσπαθώντας να τον βοηθήσει, έγινε συνήγορος του και παραλίγο να εκτελεστεί μαζί του.
Και τώρα.......ήρθε η δική μου σειρά....
Καθόμουν στην κουζίνα και ρουφούσα τεμπέλικα μια παγωμένη μόκα. Το πρώτο πράγμα που δοκίμασα όταν ήρθα στον κόσμο των ανδρών. Ο Flash μου το έδειξε.
Οι άλλοι ήταν οι σε αποστολές, ή στο monitor, ή δεν είχαν έρθει ακόμα (κλασική περίπτωση Batman). Εγώ λοιπόν ήμουν εδώ και στεκόμουν μόνη μου. Και τότε κάποιος μπήκε στο δωμάτιο. Ούτε καν μπήκα στον κόπο να κοιτάξω ποιος ήταν. Ήταν ο Batman. Με πλησίασε και με αποκάλεσε με κάτι που άκουγα για πρώτη φορά.
-Wonder Woman.
Για λίγο πάγωσα. Μετά γύρισα να τον κοιτάξω. Γιατί με αποκάλεσε "Γυναίκα Θαύμα";;;
-Από που έβγαλες αυτό το όνομα; τον ρώτησα όλο πρόκληση στην φωνή μου και πράγματι πέθαινα να ακούσω την απάντησή του.
-Τι θα πει από που το έβγαλα δεν βλέπεις το διπλό "W"που έχεις στο θώρακα της στολής σου; με ρώτησε όλο αθωότητα και άνεση. Αμ δεν θα ξεμπερδέψεις τόσο εύκολα.
-Α μπα; Και που συμπέρανες ότι σημαίνουν αυτό;;; Τον ρώτησα με ακόμα περισσότερη πρόκληση και σταύρωσα τα χέρια στο στήθος μου.
-Τι θα πει από που το συμπεραίνω; Έχεις όλες τις δυνατότητες της τέλειας πολεμίστριας. Είσαι πιο ψηλή από πάρα πολλούς άνδρες. Έχεις μια πανίσχυρη ισχύ και την ικανότητα να πετάς. Έχεις ένα μυαλό τόσο κοφτερό που θα ζήλευε και ο Οδυσσέας. Και όλα αυτά στην πιο όμορφη κοπέλα που υπάρχει στον κόσμο. Που θα συναντήσει κάνεις τέτοια μάτια που μέσα τους βλέπεις το Αιγαίο και το Ιόνιο πέλαγος. Πώς θα μπορούσε αυτό να χαρακτηριστεί με κάτι λιγότερο από θαύμα;;;
Απλά, ήθελα να σου πω ότι θέλω να πας στη Metropolis και να μείνεις εκεί γιατί ίσως σε χρειαστώ. Έχω μια δουλειά.

Αφού τα είπε όλα αυτά, έφυγε με πολύ γοργό βήμα.

Έμεινα στήλη άλατος. Δεν το περίμενα αυτό......... Το μόνο που περίμενα ήταν ότι θα προσπερνούσε το θέμα και θα το αγνοούσε. Δεν ξέρω πόσο πολύ θάρρος μάζεψε για να μου τα πει όλα αυτά.
Τι στο καλό;;;
Είναι δυνατόν;;
Μα είναι δυνατόν ο Batman να αισθάνεται κάτι για μένα;;
Είναι τρελό.........
Ή μήπως δεν είναι;;;
Μήπως το ονειρεύτηκα;;;
Τσιμπήθηκα. Δεν ξύπνησα. Δεν ονειρεύομαι.
Αναστεναξα.
Ανέλυσα τα λόγια του και τότε συνειδητοποίησα ότι με χρειαζόταν.
Έτρεξα λοιπόν γρήγορα και πήρα ένα Javelin. Έφτασα στη Metropolis και έστειλα το Javelin πίσω στο Παρατηρητηριο με τον αυτόματο πιλότο.
Ήταν υπερβολικά βαρετό να βρίσκεσαι εκεί και να μην κάνεις τίποτα. Και να σε κυνηγούν και όλοι οι δημοσιογράφοι να σου πάρουν δυο λέξεις.
Βρήκα καταφύγιο σε ένα εμπορικό κέντρο. Όχι ότι τα περίεργα ματιά δεν κοιτούσαν από τις βιτρίνες........
Εκεί είδα πως οι γυναίκες χρησιμοποιούν καλλυντικά για να δείχνουν πιο όμορφες. Εγώ αυτό δεν θα το καταλάβω ποτέ. Γιατί κάποιος να θέλει να χαλάσει τη φυσική του ομορφιά;;;
Μετά παρατήρησα ότι βάζουν και άρωμα. Μια πωλήτρια μάλιστα με ψέκασε με ενα. Μύριζε απαίσια. Μου είπε ότι το φοράω και διώχνω τους άντρες με το μπαστούνι. Εγώ πάλι της είπα με έναν τόνο σιγουριάς, ότι να με πιστέψει, δεν χρειάζομαι μπαστούνι.
Έπειτα βγήκα έξω. Βαρέθηκα μέσα. Δεν έμεινε τίποτα άλλο να εξερευνήσω.
Στο δρόμο ήταν μια κοπέλα με το αυτοκίνητό της που προσπαθούσε να πάει στο γιατρό της. Ένας τύπος όμως σε αυτοκίνητο κι αυτός, την εμπόδιζε γιατί λέει είχε διάλειμμα. Εξοργιστηκα έτρεξα αμέσως και σήκωσα το αυτοκίνητό του έτσι ώστε η κοπέλα μπορούσε να περάσει. Εκείνη το έκανε και με ευχαρίστησε. Όταν πέρασε, χτύπησα στο παράθυρο του αγενή οδηγού και τον προειδοποίησα την άλλη φορά να προσέχει. Εκείνη την ώρα άκουσα τη φωνή του Batman από ένα κοντινό στενό. Με αποκάλεσε Wonder Woman. Πήγα κοντά και μου είπε νε έναν τόνο διαταγής ότι πρέπει να μιλήσουμε. Μα την Αθηνά τι να θέλει. Μου έκανε νεύμα να ανεβούμε στην ταράτσα ενός κτιρίου. Αυτό και έκανα. Σε απόσταση περίπου δύο μέτρων συνομιλήσαμε. Μου είπε ότι ανακάλυψε κάτι. Μια νέα κακια γυναίκα που ποτέ δεν είχε ξαναδεί, είχε φτιάξει μια σιμωρία με διάφορα καθάρματα τους Star Sapphire, The Shade, Solomon Grundy, Copperhead, Tsukuri. Έψαχνε χημικά. Μου είπε πως ίσως πρόκειται για Αμαζόνα.
-Αμαζονα; Αυτό είναι γελοίο, του αποκριθηκα.
-Δεν το νομίζω. Κατάφερα να της αποσπάσω αυτό, μου είπε και μου πέταξε ένα χρυσό περιδέραιο. Το έπιασα και το εξέτασα με τα μάτια.
Έπειτα τον κοίταξε πάλι και εκείνος με έναν τόνο σιγουριάς και "νίκης" με ρώτησε
"Είναι σχέδιο των Αμαζόνων, σωστά;"
Εμένα δεν μπορεί να με φοβήσει με τις αγριάδες του. Κάθε άλλο, μπορώ να τις ελέγξω κιόλας.
-Ναι. Μα μπορούσε να είναι πλαστό. Εξάλλου οι Αμαζόνες δεν κλέβουν, του είπα με απόλυτη ηρεμία και του πέταξα το περιδέραιο πίσω. Το έπιασε και το κράτησε στο χέρι του.
-Είναι ενάντια στον κώδικά μας. Και πότε δεν αφήνουμε το νησί μας, του είπα και ετοιμάστηκα να φύγω.
Εκείνος στένεψε το ένα του μάτι και με ρώτησε με μισό ειρωνεία "Ποτέ;"
Εγώ γύρισα και τον κοίταξα θυμωμένα.
-Θέλεις να ενοήσεις κάτι; τον ρώτησα και ετοιμάστηκα για καβγά. Με είχε νευρίασε ο τύπος στο αυτοκίνητο ήρθε τώρα και ο Batman να με αποτελειώσει.
-Σαν τι να θέλω να ενοήσω;; Απλά δεν θέλεις να παραδεχθείς πως έχω δίκιο, μου είπε και με πλησίασε.
-Αφού δεν έχεις. Αυτό που λες είναι παρανοϊκό, του είπα και τον πλησίασα και εγώ.
Είμασταν σχεδόν κολλητά. Οι μύτες μας απείχαν εκατοστά. Και να φανταστείς ότι πριν λίγο απαριθμούσε τα χαρίσματα μου.
Ο καβγάς άναψε. Είμασταν στο χείλος να πιαστούμε στα χέρια. Μόνο που εκείνη την κρίσιμη στιγμή δεν άντεξα και έφυγα πετώντας. Αρκετά.
Πετούσα νευρικά στον αέρα της Metropolis, όταν ο J'ohn επικοινώνησε μαζί μου.
-Diana, πήγαινε στο Μουσείο των πετραδιών. Ο Superman χρειάζεται βοήθεια.
-Εντάξει, είπα και έκλεισα τον πομπό.
Πέταξα όσο πιο γρήγορα μπορούσα.....
Αλλά όταν έφτασα το κακό είχε γίνει...

&&&&&&&&&&&&&&&&

Ωωωωωωωω αγωνία.........
Λοιπόν, είμαι πολύ κακιά το ξέρω.
Αυτό ήταν το τέταρτο κεφάλαιο
Εύχομαι να σας άρεσε
Θα ανεβάσω πολύ σύντομα επόμενο
Ψηφίστε και σχολιάστε

Τα λέμε
❤❤❤❤❤