Γεια σας...

Όπως υποσχέθηκα ενημέρωσα....

Αυτό το κεφάλαιο είναι αφιερωμένο στην RiaEleftheriaSL.....

Το τραγούδι είναι το Hold back the River από James Bay....
Νομίζω ότι ταιριάζει αρκετά με το κεφάλαιο....

Πάμε λοιπόν....
Καλή ανάγνωση....
€€€€€€£££££££¥¥¥¥¥¥₩₩₩₩₩

Ο John τράβηξε τη Hawkgirl παραπέρα σε ένα σημείο του δωματίου όπου ήταν σίγουρος πως κανείς δεν θα τους άκουγε... Η Hawkgirl ήταν υπερβολικά εκνευρισμένη.. Ήταν από τη μετριοφροσύνη και υπερβολικό σεξισμό που είχε ριζώσει στην ψυχή της ξανθιάς κοπέλας που άκουγε στο όνομα Black Siren και ήταν για αυτήν μια τάξη πραγμάτων πιο αυτονόητη από την θρησκεία ή το όραμα της ομάδας τους.... Καλά για το δεύτερο δεν ήταν σίγουρη... Ή βέβαια μπορεί και να ήταν ότι ο John την τράβηξε λες και ήταν κτήμα του ή χειρότερα... Φοβόταν για το τι θα έβαζαν στο μυαλό τους όχι μόνο οι νέοι τους γνωστοί και συνεργάτες, για το δεύτερο δεν ήταν σίγουρη, αλλά και ο J'ohn και ο Flash... Στην τελική ποιος νοιάστηκε..... Ο θυμός της έγινε ακόμα μεγαλύτερος και κάλπαζε απερίγραπτα όταν παρατήρησε ότι ο John ήταν ατάραχος και αν και προσπαθούσε να φορέσει μια σοβαρή έκφραση στο πρόσωπό του, έμοιαζε να το διασκέδαζε... Με το που σταμάτησαν να περπατούν μίλησε πρώτη χωρίς χρονοτριβές κοιτώντας τον απευθείας στα μάτια μολονότι δεν ανέβασε το κεφάλι της ούτε σπιθαμή.

-Δεν καθοδηγούμαι.

Αίσθηση δυναμισμού και αντίθεσης με την άλλη γυναίκα της παρέας που έδειχνε μάλλον εξαρτημένη από τους άνδρες..... Η Hawkgirl τέντωσε το κορμί της για να δώσει έμφαση στα λόγια της. αντίθετα ο John έσκυψε λίγο δείχνοντας έτσι με τη γλώσσα του σώματος που πολλές φορές είναι πιο αποτελεσματική από οποιαδήποτε άλλη.

-Χρειαζόμαστε απαντήσεις εδώ. Άρα έστω αυτή τη φορά πρέπει να συνεργαστούμε, ήρθε η ήρεμη απάντηση του John ο οποίος είχε αποδείξει με το σπαθί του ή μάλλον με το δαχτυλίδι του ότι δεν έχανε ποτέ την ψυχραιμία του και τον αυτοέλεγχό του. Φυσικά η φτερωτή πολεμίστρια δεν αποδέχθηκε και πολύ εύκολα αυτή του την έκκριση αρχιγιλικίου. Έτσι λοιπόν έκανε μια γκριμάτσα ως ένδειξη της δυσαρέσκειας της και ήταν σαν του έλεγε "Δεν μιλάς σοβαρά" ή "Δε στα παν καλά. Εγώ δεν δέχομαι διαταγές από κανέναν". Όμως μετά το επεξεργάστηκε καλύτερα στο μυαλό της και παραδέχτηκε πως έπρεπε να τον ακούσει. Έτσι λοιπόν άλλαξε την έκφραση του προσώπου της από δυσαρέσκεια σε ένα μικρό χαμόγελο και γύρισε στους υπόλοιπους σκεπτόμενη του τι άλλο θα κάνει σε αυτή τη Λεγεώνα.
-Λοιπόν, πολεμάς το έγκλημα και ψήνεις και μπισκότα. Πώς τα καταφέρνεις; ρώτησε κατευθείαν την Black Siren προσπαθώντας να δείχνει ευγενική. Η τελευταία την πήρε και κατευθήνθηκαν στην κουζίνα.
Ο Green Lantern απόμεινε μόνος του.
-Δεν μπορεί να είναι αλήθεια, μονολόγησε.
-Σε εμένα το λες. Εμένα μου φαίνεται ήδη παράξενη αυτή η συγκέντρωση, του απάντησε ο Flash, το χαμόγελο του δεν έφευγε στιγμή.
-Δεν είναι αυτό. Είναι η Λεγεώνα των Δικαίων. Είναι από βιβλίο κόμικ.
Έσκασε η βόμβα. Του Flash του ήρθε κεραμίδα.
-Τι; ρώτησε φανερά μπερδεμένος.
-Όταν ήμουν μικρός, ο θείος μου είχε τη μεγαλύτερη συλλογή από κόμικς. Πήγαινα στο σπίτι του κάθε μέρα μετά το σχολείο και διάβαζα παλιά κόμικς όλο το απόγευμα, εξήγησε ο Green Lantern το πρόσωπο του έλαμπε αμυδρά στην ανάμνηση (σε κάτι άλλες αναμνήσεις να μην λάμπει).
-Και; ρώτησε ο Flash.
-Αυτοί οι ήρωες ήταν το αγαπημένο μου κόμικ.
-Είναι πολύ παράξενο, ο Flash μπερδεύτηκε ακόμα πιο πολύ.
-Μπορεί να ακούγεται μελό όμως αυτά τα κόμικς με δίδαξαν να είμαι ήρωας, χωρίς αυτούς ίσως να μην είχα αυτό το δαχτυλίδι σήμερα, αναπόλησε ο Green Lantern. (Ε καλά κι ο Batman είχε πρότυπο το Zorro αλλά ας μην το κάνουμε θέμα ακόμα)
-Μάλιστα, είπε ο Flash και η συζήτησή τους έληξε εκεί.
Εκείνη την ώρα κατέφθασε και η Hawkgirl με ένα δίσκο μπισκότα και το γάλα του J'ohn. Ο Flash την πλησίασε.
-Γεια σου μπισκοτάκι, είπε παιχνιδιάρικα και έτεινε το χέρι να πάρει ένα μπισκότο από τον δίσκο. Η Hawkgirl δεν του έκανε τη χάρη. Τράβηξε τον δίσκο μακριά και του είπε με θυμό.
-Άλλη μια λέξη και θα είσαι ο γρηγορότερος άνθρωπος στον κόσμο που κουτσαίνει.
Ο Flash αμέσως μαζεύτηκε......

Και έτσι η περιπέτεια συνεχίστηκε. Οι ήρωες υποστήριζαν ότι είχαν υποστεί σύγκλιση των παράλληλων κόσμων και είχαν φθάσει εκεί από ατύχημα. Ο John και ο J'ohn όμως ήταν αρκετά δύσπιστοι δεν πίστευαν ότι ήρωες κομιξ μπορούσαν να ανήκουν σε παράλληλο κόσμο.. Κάτι άλλο συνέβαινε...
Μετά επέστρεψαν στο σαλόνι. Ο Streak που ήταν ο αρχηγός, πρότεινε μέχρι να βρουν έναν τρόπο να τους στείλουν πίσω στον κόσμο τους τι θα έλεγαν για "καφέ και γλυκάκι". Η Black Siren κοινητοποιήθηκε αμέσως. Ενώ γύρισε προς την κουζίνα, ζήτησε από τη Hawkgirl να έρθει μαζί της. Η Hawkgirl μόνο φλίκταινες δεν έβγαλε από το θυμό και σφίγγοντας τα δόντια της είπε
-Δεν θέλω γλυκάκι.
Εκείνη την ώρα όμως χτύπησε το κουδούνι της πόρτας και η έκφραση του φτερωτού αγγέλου χαλάρωσε λίγο.
Ο Green Lantern που στεκόταν πίσω της, έβαλε το χέρι του στον ώμο της και είπε νε ένα γλυκό χαμόγελο
-Σε γλίτωσε το κουδούνι.
Στην πόρτα ήταν ένας αστυνόμος. Τους έφερε μία επιστολή από τους κακούς οι οποίοι ετοίμαζαν ένα τρελό έγκλημα. Η Λεγεώνα των Υπερηρώων προσφέρθηκε να βοηθήσει και πήραν τα δαχτυλίδια της ομάδας. Χωρίστηκαν σε ομάδες. Ο Flash έτρεξε να κάτσει δίπλα στην Black Siren και πρότεινε να πάνε με αυτόν στα αριστερά τους (ο οποίος όλως τυχαίως ήταν αυτή). Και ο μικρός Ray Thomson ήθελε να έρθει. Αν και ο J'ohn είχε ενστάσεις ο μικρός ήρθε γιατί το ήθελε ο Catman. Ενώ έφευγαν, ο Tom Turbine είπε στον Green Lantern ότι θα μείνει εκεί για να βρει έναν τρόπο να τους γυρίσουν πίσω. Ο John ευχαρίστησε και έφυγε. Η Hawkgirl βγήκε πρώτη. Οι κυρίες προηγούνται άλλωστε.....
Όλα πήγαιναν περίφημα..... Αργά ή γρήγορα οι κακοί θα έχαναν.... Τότε όμως.....

Η Hawkgirl έπεσε σε ένα νεκροταφείο από το όπλο ενός κακού. Ο J'ohn έπαθε πάλι κρίση και είδε την πόλη μπροστά τους διελυμένη σε όραμα..... Μόλις η Hawkgirl συνήλθε από το πέσιμο σκέφτηκε να κοιτάξει τους τάφους από περιέργεια..... Και είδε στις ταφόπλακες να γράφει τα ονόματα των ηρώων της Λεγεώνας των Δικαίων... Τι στο καλό συνέβαινε εδώ;;; Έγινε η Δευτέρα Παρουσία και δεν το κατάλαβαν;;;
Θα το ανακάλυπταν...
Έφυγε από εκεί και επέστρεψε στο αρχηγείο. Όταν ήρθαν και οι υπόλοιποι, νικητές από την αποστολή τους, η Hawkgirl πήρε τους δύο Γιάννηδες της υπόθεσης και πήγαν έξω στον κήπο που δεν θα τους άκουγε κανείς. Εκεί τους τα είπε όλα.
-Είναι αλήθεια. Είδα τον τάφο, επέμεινε.
-Πάλι δεν είναι λογικό, επέμεινε από την πλευρά του ο Green Lantern... Του φαινόταν αδιανόητο νεκροί άνθρωποι να είναι ζωντανοί και να πολεμούν το έγκλημα. Μπορεί η Hawkgirl να μην είχε δει καλά. Κοίταξε πάλι μέσα και τους έβλεπε όλους φυσιολογικούς.
-Κοίτα, δεν ξέρω ποιοι είναι αυτοί, μα οι πραγματικοί έχουν πεθάνει, όλοι τους, επέμεινε κι άλλο η Hawkgirl.
Ο Green Lantern στένεψε τα μάτια του. Αρνούνταν κατηγορηματικά να την πιστέψει.
-Όχι. Δεν το πιστεύω, είπε φανερά εκνευρισμένος και έφυγε πετώντας. Η Hawkgirl απογοητεύτηκε. Αν δεν σε πιστεύουν οι ίδιοι σου οι συνεργάτες, τότε ποιος θα σε πιστέψει;;;
-Φαίνεται πως το παίρνει προσωπικά, σχολίασε ο J'ohn που στεκόταν πίσω της.
-Θα τον φέρω πίσω. Περίμενε εδώ τον Flash, είπε η Hawkgirl αποφασιστικά και χωρίς να περιμένει απάντηση, πέταξε στο κατόπι του Green Lantern. Ο J'ohn έμεινε μόνος του να αναλογίζεται αυτά που τους αποκάλυψε η φτερωτή εξωγήινη. Κοίταξε πάλι μέσα στους άλλους... Τι να συναίβαινε.... Κάποιες φορές αναρωτιόταν τι άλλο θα άντεχαν πια.... Αλήθεια, τι άλλο μπορούσε να αντέξει πια αυτή η Λεγεώνα;;
Εν τω μεταξύ..... οι κακοί έπιασαν τον Flash και την Black Siren...
Ζήτω που καήκαμε....
Εν τω μεταξύ χτύπησαν πάλι και οι ήρωες μαζί με τον J'ohn έτρεξαν....
Η Hawkgirl πίσω στα δικά μας, ακολούθησε τον Green lantern και ανακάλυψε ότι είχε πάει στο νεκροταφείο για να δει ιδίοις όμασι αυτά που υποστήριζε εκείνη.
Τον βρήκε γονατισμένο μπροστά στον τάφο του Green Guardsman. Ήταν περίλυπος. Η Hawkgirl προσγειώθηκε και πλησίασε διστακτικά.
-John, λυπάμαι, είπε συμπονετικά και τοποθέτησε το αριστερό της χέρι στον δεξιό του ώμο.
-Είχες δίκιο, είπε ήρεμα και σηκώθηκε όρθιος (Μη μιλάς Hawkgirl τουλάχιστον αυτός το παραδέχεται.... Κάτι άλλοι δεν παραδέχονται τίποτα και μας σπάνε τα νεύρα... Δεν λέμε ονόματα)
"Χάθηκαν. Όλοι τους." Συμπλήρωσε και χαμήλωσε το κεφάλι του.
-Τότε ποιοι είναι εκείνοι στην έπαυλη; ρώτησε η Hawkgirl συγχυσμένη.
"Ρομπότ;" έκανε μία υπόθεση.
"Κλώνοι;" εξέφρασε μια δεύτερη ανησυχία.
Εκείνος κοίταξε το δαχτυλίδι που φορούσε στο χέρι του το υποτίθεται της Λεγεώνας των Δικαίων. Έκανε να φύγει πετώντας ένα ξερό
-Δεν ξέρω.
Μα σκοπεύω να πάρω κάποιες απαντήσεις, συμπλήρωσε και έφυγε πετώντας. Η Hawkgirl ακολούθησε.
Ο Green Lantern βρήκε τον παγωτατζή και τον σταμάτησε.
Ήταν τρομαγμένος.... Φοβόταν μην και τον δει κάποιος....
Η Hawkgirl τον σχολίασε παράξενο. Πολύ παράξενο.
Οι άλλοι εν τω μεταξύ προσπάθησαν να πολεμήσουν τοθς κακούς και δεν τα πήγαιναν καλά.....
Ο Green Lantern και η Hawkgirl πήγαν στην Εθνική Βιβλιοθήκη. Ο Green Lantern ήθελε να ξεσκονίσει την ιστορία.
Δεν ήταν κάνεις μέσα.... Κοιτάχτηκαν παραξενεμένοι και προχώρησαν στα ενδότερα. Ο Green Lantern πήρε ένα βιβλίο και το άνοιξε. Οι σελίδες ήταν κατάλευκες. Πήρε κι άλλα βιβλία. Τα ίδια.
-Είναι όλα άχρηστα, απεφάνθη ο Green Lantern. Νευριασμένος πέταξε όλα τα βιβλία που ήταν στο ράφι κάτω με μια κίνηση. Η Hawkgirl θέλοντας να τον ηρεμήσει, πρότεινε να κοιτάξουν στα αρχεία των εφημερίδων στο υπόγειο.
-Σωστά, συμφώνησε ο Green Lantern.
Προσπάθησαν να ανάψουν τα φώτα του υπόγειου αλλά τίποτα. Ο John άναψε το δαχτυλίδι του. Άνοιξε την πόρτα και συνάντησαν έναν τοίχο από τούβλα.
-Γιατί δεν εκπλήσσομαι; ρώτησε ο John τη Hawkgirl.
-Βαρέθηκα, είπε εκείνη και σήκωσε το ρόπαλο της. Με μια ιαχή γκρέμισε τον τοίχο.