CHAPTER 23
"The Truth"

• Dharyll •

They froze as soon as the door opened. Pati na si Sakura. They didn't expect na may sasalubong na baril sa kanila. Including me.

Sakura stared at me with her cold eyes. She isn't showing much emotions and kept staring at me.

"Don't move or we'll shoot." sabi ng boss. I can't call him 'Dad' anymore. He's a fucking piece of shit.

Nagtaas naman ng kamay si Sakura at sina Red. Nakatingin si Red sa akin na para bang ready na syang patayin ako. I can sense bloodlust from him.

"Well, well, well. Andyan ka pala, anak." nakangising sabi ng boss.

Jaxton looked at him with disgust, "Don't fucking call me your son because everyone knows that I'm not your damn son."

Ngumisi ulit ang boss at sinenyasan ang mga tauhan nya na itali sila. Kating kati na akong barilin ang boss. But I should buy more time. I can't risk their lives para lang mapatay ko ang pumatay sa magulang ko.

"Let me ask a question." napatingin kaming lahat kay Sakura. Lumapit ako dun at tinutukan sila ng baril.

Nakita kong umupo ang boss at tinaguan si Sakura, "Go, ask something."

"Para saan ang organization na to? I mean, I get how you do illegal stuffs. But for what? Why?"

"Good question," ngumisi sya. "Simply because I need and want money. I did illegal stuffs before to gain money because I want to use it for someone. Pero ngayon? I want to use it to satisfy my thirst for money. It's nothing big really. I make guns and sell it with a very high price." ngumiti sya ng palihim. Nakita ko din naman. "Kaya nga lang may namamatay dahil nangingielam sila. I don't hesitate to kill them. They're like pests. Di ko sila kaano ano."

Di ako nakapagpigil at nabaril ko ang boss sa malapit sa puso nya. Nagulat ang mga tauhan nya at napunta lahat sa boss.

"Boss!"

I grabbed that chance para pumwesto sa harap nila Sakura para protektahan sila.

"DHARYLL! DIBA SINABI KO SAYONG PAPATAYIN KO ANG KAIBIGAN MO IF YOU DO FUCKING RECKLESS THINGS?!" sigaw nya.

"I'm fucking tired of listening and obeying you! Tangina! You don't hesitate to kill? Is that why you fucking killed my real parents?!" sigaw ko. Alam kong gulat pa rin sila Sakura sa likuran ko.

Mukhang nagulat yung boss pero napalitan iyon ng pag ngisi. "So, you already know, huh?"

"Matagal na, you fucking bastard!"

"R-Ryll?" rinig ko ang boses ni Sakura pero di ako pwedeng lumingon dahil baka mapatay kaming lahat.

"Yes, Sakura?"

"Sorry."

Napatigil ako. Di ako sumagot sa kanya. Basta alam na nila ang totoo.

"Why did you kill my parents? Is it because they're pests?" malamig kong tanong sa kanya.

"Actually, your parents is an exception. They weren't just pests. I treated them like my family. Sila ang kasama ko simula pa nung bata pa ako. They are my so-called childhood friends." ngumiti sya ng mapait. "I treated them like a family but what did they do? They betrayed me! Niloko nila ako! Di pa naging sapat yun at pinatay nila ang magulang ko!"

I froze.

"Di kayo naniniwala? Okay, fine! I don't expect you to fucking believe me. Nung araw na pinatay ko sila, nakita kita sa kotse nila. Kinuha kita, not because of pity. But because I want to make you suffer." ngumisi sya. Tinutukan nya kami ng baril. Hinarangan ko ang pwesto nila Sakura para hindi sila matamaan kung sakali man na magpaputok ang boss.

"Nakatanggal na ba ang tali mo, Queen?" mahinang bulong ko. Sakto lang para marinig ni Sakura. Busy kasi ang mga tauhan ng boss kaya't sobrang ingay nila. Kampante kong di nila maririnig ang pag-uusap namin ni Sakura.

"Not yet. Buy more time."

Bahagya akong tumango.

"Ano, Dharyll? Mag tititigan nalang ba tayo?" nakangising tanong ng Boss at tumayo habang nakatutok pa rin ang baril sakin.

They already patched his wound.

"Shut up. I'll attack when I want to." malamig kong saad.

"I fucking understand your fucking situation, Ryll. But you to fucking explain what the fuck happened." rinig kong bulong ni Sakura. She's irritated and annoyed.

"I know. Just get the fuck out of here." sabi ko

"No, nakatanggal na ang tali namin. Ako na ang bahala." rinig kong sabi ni Red.

"Buying time, huh?" tanong ng Boss. "Well, too bad. I figured out."

Mabilis nya akong binaril. It was too fast. Naramdaman ko nalang ang mainit na sensation sa hita ko kaya napaluhod ako. Tumayo agad ako at isa-isang binaril ang mga tauhan nya habang hawak ang hita ko. Ramdam ko ang pagtayo nila Sakura. I heard them fired so I stopped for a moment. Pinunit ko ang damit ko at tinali ang hita ko para di magdugo. Mamaya ko na tatanggalin ang bala na nasa loob. I'm fully aware na hindi dapat pinapabayaan ang bala sa loob ng katawan.

But I really don't have a choice.

Nakita ko ang pagtakbo ng Boss. I don't know if they saw him because he camouflaged in the members of the org.

"You take care of others. Ako na ang bahala sa Boss." sabi ni Sakura at tumakbo para sundan ang Boss. Wala akong nakitang emosyon sa mata nya. Susundan ko na sana sya nang may humawak sa braso ko. Lumingon ako at nakita si Red na umiiling na nakatingin sakin.

"She can handle that. I trust her. And you should, too." sabi nya at tumakbo na para patayin ang mga tauhan ng Boss. Dumami sila. Halatang nagtatago sila kanina at naghahanap ng oportunidad para lumabas at lumaban.

I inhaled then exhaled.

Sakura can do that. I trust her.

• Keith •

"Shit ang dami!" reklamo ni Rui kaya napailing nalang ako. Sinuntok ko ung nasa harap ko tsaka binatukan si Rui. "Aray ko naman! Keith-niisan, ano ba?!" sigaw nya sakin. I saw him stabbed the guy infront habang nakatingin sakin.

"Wag ka ngang maarte. Kayang kaya mo nga yan magisa, ng walang powers na kasama." sabi ko.

"Just do your duties, fucking assholes." sabi ni Cloud at sinipa sa mukha ang limang kalaban. We're not being brutal to the fight right now. And trust me, you haven't seen (or read, whatever) the most brutal fight we've all done. It includes loss of the enemy's brains, hearts, limbs, spines, and the loss of almost all of their bloods.

Hinugot ko ang dagger ko sa tagiliran ko at sinaksak sa noo ang kalaban ko. I also took his finger by snapping it and chopping it with a dagger.

No biggie, souvenir ko lang to.

"Nagsimula nanaman sya." inismiran ako ni Cloud. I just smirked at him at pinagpatuloy ang laban.

I did these souvenir things since we started to fight as gangsters. But tumigil ako kasi wala ng lalagyan. And now, I'm starting again.

Ganto din si Sakura. Di nya lang sinasabi pero may isang room sya na dedicated sa body parts ng mga kalaban nya. May mga mata, puso, utak, daliri at kung ano-ano pa.

I kicked the groin of the person infront of me. He yelled in pain but kinuha ko agad ang katana ng lalaking papunta sa akin galing sa likuran ko and I cutted their heads. Tumalsik sa akin at kay Red ang dugo.

"Wag mo nga akong isama sa blood frenzy mo dyan. Pati yang puting damit mo, naging Red na." saad nya at pinugutan din ang ulo ng kalaban nya. Mabilis lang syang kumilos kaya't di sya natamaan ng dugo.

"I'm trying to focus on my own duty. Just shut the fuck up." sabi ko sakanya. I stared at Rhyll na nakikipaglaban habang iika-ika sa paglalakad. Red na din ang cloth na nakatali sa hita nya.

Agad akong lumapit at hinila sya sa isang tabi. But of course, I stabbed his enemy before I dragged him.

"Keith? Anong ginagawa mo? Bakit mo ako hinila?" takang tanong nya.

Kinapa ko ang bulsa ko at kinuha ang isang maliit na box. Buti nalang nagawa agad to ni Sakura. Isa itong maliit na box na first-aid kit pala. It is small but if I click on a certain part, kusa syang lalaki at bubukas.

"Shut up. Tatanggalin ko ung bala sa hita mo."

Tinanggal ko ang cloth at kumuha ng parang tweezers. Sinimulan kong tanggalin ang bala dahan dahan. I felt him flinched in pain. But he kept quiet. Ilang segundo pa ay natanggal ko na ang bala. Tinabi ko ito at ginamot agad si Rhyll.

"I'm finished." sabi ko at niligpit ang gamit ko at nilagay na sa bulsa ko.

Tumayo sya, "Salamat." and he walked away to fight.

Tatayo na ako nang may sumugod sakin. Buti na lang ay mabilis akong nakaiwas. I stabbed him quickly and once again, tumalsik ang dugo sa mukha ko.

Ayaw nilang maubos.

I kept my emotions invisible. Poker face lang habang nakikipaglaban but in reality, naiirita ako.

Bakit di sila maubos-ubos.