CHAPTER 31
"Move"

August 12, 2021
7:00 AM

• Jaxton •

Nagulat kami nang makita namin si Ate Sakura na lumabas ng kwarto nya. Bihis na bihis sya. Hindi pangpatay kundi, susugod sa gyera para pumatay. She has a deadly aura. Kita ko din ang mga weapons nyang nakasabit sakanya.

"Ate?" sabi ko. I hesitated a bit because I'm pretty sure she's mad at me.

"What?" malamig nyang sabi habang nakakatakot na nakatingin sakin. Muntikan na akong manginig sa takot. Unti unti syang lumapit samin. Kita kong napalunok ung mga kasama ko.

Pero nagulat ako nang ngumiti si Ate sakin at ginulo ang buhok ko, "If you think I'm mad at you, I'm not."

Nagtataka akong nakatingin sa kanya pero nakahinga na ako ng maluwag, "T-Talaga? What happened to you?"

Ngumiti ulit sya, "Basta." umupo sya sa tabi ko at biglang nagseryoso habang nakatingin sa screen ng macbook nya, "Continue what you're doing. Kailangan ko pa rin mahanap ang pesteng Boss at organization na yan. Including Dharyll." malamig nyang sabi.

Tumango ako at ginawa ang mga dapat kong gawin. I'm doing my best para i-hack ang site ng mga Men in Black.

"Do what you gonna do, Jax. Maglilibot lang ako." sabi ni Ate Sakura at hinila si Kuya Red.

Napailing nalang ako habang nakangiti sa kanila. Sana magkaayos na talaga yung dalawang yun.

• Sakura •

"Are you mad?" bungad na tanong nya sakin nang hinila ko sya palabas. Kinuha ko ang susi sa bag ko at sumakay sa kotse. Nakasunod sya. Nasa shotgun seat sya while I'm at the driver's seat.

Nagseatbelt ako, "No, I'm not mad." sabi ko at tumingin sa kanya. "Di ako galit sa inyo. Siguro it looked like I was angry at you guys but the truth is, I'm mad at myself. Galit na galit ako sa sarili ko dahil wala man lang akong nagawa para iligtas sya." Red wiped by tears. "Actually, I had a dream about her. She's happy up there. Di nya ako sinisisi sa pagkamatay nya. But I swear, I'll kill those fucking people that's responsible for her death."

He hugged me and wiped my tears away. I hugged him back and kumalas na din. I started the car and nagdrive na paalis.

"Where are we going anyway?" he asked.

"Mag iikot lang tayo. Magnamasid sa paligid. Malay mo nandyan lang sila, di lang natin nahahalata. But we're not going to the Gangster Ground. It's obvious na hindi na sila pupunta dun. Dahil pag nandun sila, alam nilang ubos sila pagdating ko."

Lumiko ako sa isang intersection.

He nodded, "Okay. But, you haven't eaten, right?"

Saktong umingay ung tyan ko sa tanong nya. Napairap nalang ako nang tumawa sya ng malakas.

"Ugh, shut up, Red."

"Okay, okay—pffft—I'll stop. Tumigil ka muna dyan sa tabi. I'll buy something for us." sabi nya. Sinunod ko sya at nagpark ako sa tapat ng isang convenience store.

Bababa na sana ako nang pigilan nya ako. He held my hands tightly, "Ako na. Dito ka nalang muna. Baka matakot sila sa mga nakalagay sayo."

Umirap ako sa kanya, "Oo na." sabi ko at bumaba na sya. Inintay ko muna syang makapasok sa loob bago ko tinanggal lahat ng weapons ko at lumabas. I locked my car and dumiretso sa Starbucks. I ordered Strawberries and Cream. And no, di na ako tulad ng dati na magiging childish if nakainom ng drinks na may halong strawberries or makakain ng strawberries.

Lumabas na agad ako. Papasok na sana ako ng kotse ko nang may maramdaman akong nakamasid. Tumingin ako sa paligid. Madaming taong natawid at naglalakad sa kalsada pero wala akong makita na nakamasid sakin. Napatigil nalang ako sa paghahanap nang marinig ko boses ni Red.

"Love, I told you to stay inside. Bakit ka pa lumabas?" he asked.

Umiling ako, "Wala lang. Tara na, sakay na." I said and sumakay na at nagtataka naman syang sumakay.

Nagdrive ulit ako.

"Here," sabi nya at sinubuan ako ng pagkain. I opened my mouth then ate.

Mayamaya ay napatingin ako sa salamin para makita ang likuran namin.

Kanina pa yang kotseng yan ah? Don't tell me, they're following us?

Pinabilis ko ng konti yung pagddrive ko. And medyo ginigilid ko from time to time para macheck if sinusundan talaga kami. And I'm not mistaken, they really are following us.

"Hey, what's wrong?" tanong ni Red. Nahalata nyang may mali.

"There's someone following us." sabi ko at tumingin sa mirror. Napatingin din si Red and mas lalong naging alerto.

• Third Person •

Nagmamadaling lumiko si Sakura sa isang street na walang tao. Muntikan na silang mabangga nang magpaulan ng baril ang sumudunod sa kanila.

Luckily, she avoided it all.

"Red, take the wheel." sabi ni Sakura nang mapansin nyang handa ng bunaril si Jarred.

"What? Ako na ang babaril!"

"Just take the damn wheel!" sigaw ni Sakura.

Sumeryoso ang mukha ni Jarred at tumango kay Sakura. Alam ni Jarred na Men in Black ang mga nakadunod sa kanila. Sakura knows about it, too.

"At the count of three, let's switch places." sabi ni Sakura. Patuloy syang nagmamaneho habang nakatingin sa likod at iniiwasan ang mga bala ng baril na nagpapaulan sa kanila.

"Okay, I'm ready." nakaposition si Jarred. Handa na syang makipagpalit kay Sakura.

"One."

Di pa rin sya tumitigil sa pagmamaneho.

"Two."

Binilisan nya ang pag mamaneho at galit na nakatingin sa mga sumusunod sa kanila.

"Three!" they said in unison at mabilis na nakipagpalit ng pwesto. Muntikan na silang mabangga ngunit nakuha agad ito ni Jarred at mabilis na pinatakbo ang kotse.

Nilagay ulit ni Sakura ang mga weapons nya sa katawan nya at kinuha ang baril nya. Lumipat sya sa backseat at binuksan ang right side na bintana. Sumilip sya at pinaulanan din ng baril ang mga nakasunod sa kanila.

Sakto sa ulo ang pagbaril nya sa isang lalaking nasa bintana din at bumabaril tulad nya. Ngumisi sya at nagpaulan ulit ng bala. Ngunit natanggal ang ngisi nya nang may balang papunta sa kanya. Pinasok nya ang katawan nya sa loob ng kotse. Nang biglang nabasag ang salamin sa likod at harap ng kotse nila.

"Shit! Sakura, are you okay?!" sabi ni Jarred.

"I'm fine, don't worry."

Tumingin si Sakura sa sirang salamin at tumingin sa labas.

Kinuha nya ang AR-15 Rifle Gun nya. She carefully aimed at the driver then pulled the trigger. Napangisi si Sakura nang makitang sakto sa ulo ang binaril nya. Nabangga ang kotse nv Men in Black sa isang poste at tuluyang sumabog.

Lumipat ulit si Sakura sa shotgun seat. "Let's go."

• Boss •

"Mga bobo! Tangina!" inis kong sabi at binato ang dagger kong nasa gilid ko. Sakto namang tumama ito sa ulo ng isa kong tauhan. Natumba agad sya and I know he's dead.

Nasa pesteng hospital pa rin ako hanggang ngayon.

Yumuko ang isa habang nanginginig, "S-Sorry po, Boss. Sadyang magaling po sila."

"Puta, magaling?! Eh hindi nga kayo nakipaglaban eh! You were just fucking shooting the damn to each other!" inis kong sabi sa kanila. "Lumabas kayo. Labas! Punyeta kayo!"

Agad agad syang lumabas.

Mga bwisit!

Kailangan kong magisip ng paraan. I grabbed my phone and dialed his phone.

[Hello, Boss?]

"Hey," sabi ko. "Ouzo."

Yes, our hacker.

[Yes, Boss. What do you want? Do you need me to do something?]

"Actually, I have to ask you something."

[What is it?]

"Is someone trying to hack our system again?" tanong ko.

[Yes. But don't worry, I'm doing my best to stop it.]

"No, I actually want you to let it hack our system."

Humanda ka, Jaxton. You, traitor.

[What?]

"I have a plan. Hide all the infos about me and about us.Place an info that we're going somewhere in a certain day and in a certain place. Here in the Philippines."

[Okay, Boss. Copy that.] he said then ended the call.

I smirked.

Be ready. We'll start the real damn war.