A/n: Short UD lang po ito hehe. Sorry for the typos and wrong grammars. Enjoy!!

***

CHAPTER 12
"Missing"

******
Singapore
June 14, 2021
06:32 AM

* Rui *

Nagring bigla yung phone ko kaya nagising ako. Pucha sino ba yan huhu.

[Yeoboseyo?] tangina bat korean to. Ma-nihonggo nga.

"Moshi moshi? Dare desuka?"

[Tanga! Bat ka kasi nag korean bobo!---Wow, ha! Sorry na! Nahawa ako sayo eh.----So, kasalanan ko?!]

Teka. Parang si Shin-nii-san tsaka si Akuma-nee-san to ah.

"Nii-san? Bat ka tumawag? It's *yawn* 6:00 in the morning!"

[07:00 na uy.---Baliw ka talaga, Shinuka. Malamang magkaiba ang time ng Korea sa Singapore!---Sorry na malay ko ba!]

Nailayo ko yung phone sa tenga ko. Ingay nila, huhu.

"Ano ba yun?"

[Wag ka ngang magrereklamo na di ka nakatulog ng matagal dahil kami ni Akumang di pa natutulog.]

I yawned again, "Why? What happened?" sabi ko at napatingin sa paligid. Hala. Sa sofa pala ako nakatulog. Huhu di man lang nila ako sinabihan. Hmp.

[May lead na kami. But first,asan si Hime?]

"Nasa kwarto nya yata. Tulog." tumayo ako at umakyat sa kwarto ni Neesan. "Wait lang, ah."

Kumatok ako sa kwarto ni Neesan pero walang sumagot. I opened the door and was surprised dahil wala sya dun.

"Hala, Niisan! Wala dito si Neesan!"

[Wag ka ngang praning, Rui. Baka kumakain sa kitchen or natutulog sa kwarto mo or nila Cloud si Hime.]

I tried to calm down at bumaba sa kusina. Pero wala dun si Neesan. Hala asaan na sya?! Tiningnan ko din yung kwarto nung dalawa. Pero wala.

"Hala, Niisan! Wala talaga! I searched everywhere but she's nowhere to be found!"

[Don't be historical, Rui! Aray ko! Bakit nanaman, Akumang?!---Tanga! Hysterical yun, di historical!---That's not important. Gets na nya yun, hmp.]

"Hala, what should I do?"

[Don't panic, Rui.] I heard Neesan said. [Gisingin mo muna yung dalawa. Tawagan nyo yung phone ni Miku. Baka may binili lang yun saglit.]

Sinunod ko si Neesan at ginising yung dalawa. I explained to them yung nangyayari and sinabi ko kung anong gagawin.

"Okay, sige. Wait lang." Cloud-nii-san said.

[Sige. But wag muna kayo magpanic, okay?] sabi ni Neesan.

I nodded, as if nakikita ako. Cloud-nii-san dialed Sakura-neesan's number. Ring lang ng ring. Ibababa na sana ni Cloud-nii-san yung phone pero napatigil sya.

"Naririnig nyo ba yun?" he said. Natahimik kaming lahat. Magsasalita na sana ako na wala naman akong naririnig when I actually heared something.

"May tumutunog. Parang galing sa kwarto ni Neesan." I said. Tumayo naman si Keith at sumunod kami. Di binaba ni Cloud-niisan yung phone.

I opened the door. Lumakas lalo yung tunog. Lumapit si Keith-niisan sa tunog.

"Shit. Andito phone ni Sakura." kinuha nya yung phone at pinakita samin. Tangina?! Buhay pa yan?! Basag basag na nga yung screen dahil sa pagbato ni Neesan kahapon, eh!

[Shit.]

Nagulat ako nang may marinig akong pagdabog. Huhu chill lang kayo. Nagugulat ako eh :<

"Shit. Wala dito yung mga weapons ni Sakura. Lalo na yung pangdisguise nya!" sigaw ni Cloud.

I gasped.

Nasan ka na ba, Sakura-neesan?

06:41 AM
Philippines

* Someone *

"MGA PUNYETA! WALANG KWENTA! HOW CAN YOU LET THAT FUCKING HAPPEN!" nanggagalaiti kong sabi. Tinapon ko lahat ng gamit na nasa mesa ko.

Mga puta! Gumawa na nga ako ng paraan, pumalpak pa sila?!

"Hontoni gomenasai, Bossu." he bowed.

Di na pwede ang sunod sunod na pagpalpak ng mga tauhan ko.

"Do everything you can for it to be well again. UNDERSTOOD?"

He bowed, "Yes, bossu. Excuse me." saad nya at lumabas na.

Fuck. Whoever you are, matatagpuan din kita. Be ready.

06:45 AM

* Jarred *

"Where the fuck is Sakura?!" frustrated kong sabi. Ugh. Kasalanan mo to, Jarred!

Naiinis ako sa sarili ko dahil di nagsink in sakin na sarili ko lang ang inisip ko nung nagdesisyon akong itago kay Sakura ung about sa camera. Pero what the hell?! Wala man lang syang pasabi kung san sya pupunta! I'm worried sick!

"Calm down, Red." sabi ni Iann.

"Calm down?! Calm down?! How can you expect me to calm down if nawawala si Sakura!"

Nagiba ang mukha ni Iann, "Bullshit, Red! Di lang ikaw nagaalala sa kanya so please stop being immature!" bulyaw nya. Sikreto din syang tumingin kay Alex kaya napatingin ako. Nasa mukha nya ang dalawang kamay nya. Halatang nag aalala din sya.

That hit me.

Hanggang ngayon, sarili ko nanaman ang iniisip ko. I frustratedly cuss and pulled my hair. Napaupo ako para kumalma. Kinuha ko yung phone ko para tawagan si Shin.

[Hello?]

"Shin! Nahanap na ba si Sakura?"

[Hindi pa nga eh. Right now, nililibot nila Rui, Cloud and Keith ang buong Singapore para mahanap si Hime. Nababaliw na nga ako dito kakahintay eh. Tangina. Pinagaalala nanaman ako ni Hime.]

I sighed, "I know how you feel, Shin. We just have to wait for her and hope na wala syang makalaban na mga Men in Black."

He sighed, [Sana nga, Red. Sana nga.] he sighed heavily. [Sige na, Red. I'll call you if nahanap na namin si Hime.]

"Okay, sige." sabi ko then I hanged up.

Please be fine, Sakura.

Seoul, South Korea
7:59 AM (SKT)

* Shinusuke *

Shit talaga.

Hime, nasan ka na ba?!

Kanina pa ako di mapakali dito. Ayoko namang magreport sa pulis dahil magaaksaya lang kami ng oras. Tsaka baka mapatay pa yun ni Hime.

FUCK HIME NASAN KA NA?!

"Shin, calm down. Mahahanap din natin sya." said Akuma. Lumapit sya sa akin at hinalikan ako sa pisngi.

"Sana nga, Akuma. Sana nga."

Di ko talaga alam gagawin ko kapag di namin nakita si Hime. Ayoko din na sabihin kina Dad dahil lalong papagalitan si Hime. I don't want her to suffer.

"Don't cry."

Di ko napansin na naluha na pala ako. "I don't know what to do, Akuma. Kung pwede lang lumipad papuntang Singapore, gagawin ko. Mahanap ko lang sya."

"She'll be fine. Malakas sya. Di sya matatalo ng kahit sino."

She'll be fine.

She'll be fine.

She'll be fine.

She'll be fine.

She'll be fine.

She'll be fine.

She'll be fine.

Pinaulit ulit ko yan sa utak ko. At sana magkatotoo.