Kiedy niebieski pył opadł żółwie zobaczyły tę samą niebieską istotę,ale wyglądała inaczej niź przed tem.
Unosiła się w bezruchu razem z długumi,błękitnymi włosami do kostek.Jej czerwone źrenice błyszczały spod lazurowych powiek pod równo ściętą grzywką.Jej twarz nabrała bardziej ludzkiego kształtu.Kości policzkowe,mały, ale zgrabny nos i chabrowe usta nadawały jej niepowtarzalny,a zarazem piękny wygląd.

Jedyną rzeczą jaka różniła ją od ludzi (poza kolorem skóry i włosów) był brak narządów zewnętrznych.Nie miała ona ani paznokci,ani uszu,ani nawet sutków.Zamiast tego jej ciało przypominało głatką figurę lalki.

Leo: Donni,idź sprawdź...

Donatello zebrał w sobie resztki odwagi i powiedział:

Donni: Nie ma mowy, sam sobie idź!

Donni: Widziałeś co ona zrobiła z tamtą.Wiesz co ona może zrobić ze mną?

Mikey: Ale z was trzęsi-skorupy. Sam idę!

Zanim którykolwiek z braci zaeragował Michaelangelo był już niecałe pół metra od niej uśmiechając się od "ucha" do "ucha".

Mikey: Siemka! Jestem Michaelabgelo,ale możesz mówić na mnie Mikey.Tamte wymoczki to moi bracie.Leo-nasz lider i Donni-nasz mózg,to on nas tu sprowadził (z małą pomocą profesora Hanicata,jest robotem, a razem roboto-człowieko-komputerem,ale fajny z niego gość,mówie ci polubisz go.) Przyszliśmy tu pomóc bratu.Taki wredny,średniego wzrostu i dość PRZECIĘTNEJ urodzie.Widziałaś może?

Kobieta: *mindfuck*

Donni: *odsuwa Mikey'ego na bok*

Donni: Okey,okey.Może ja się tym zajmę

Mikey: *wystawie język*

Donni: E-emmm...nazywam się Donni,a ty?

Kobieta: ...

Donni: Masz jakieś imię?

Kobieta: ...

Donni: Umiesz mówić?

Kobieta: ...

Donni: Rozumiesz w ogóle co do ciebie mówię?

Kobieta: ...

Mikey: Halooooooo! Jesteś tam odbiur! *drze się jej do ucha*

Leo: Mikey!

Mikey: Co?

Kobieta: *na jej klatce piersiowej wytwarza się napis:*

E.
V.
A.

Donni: Eva?...to twoje imię?

Eva: *kiwa głową*

Leo: Przynajmniej nas rozumie.

Eva: ...

Leo: Skąd się tu wzięłaś?

Eva: *wskazuje miejsce dawnej bryły*

Donni: Chwila...skoro pochodzisz z tąd to znaczy, że jesteś sztuczną inteligencją...jak Królowa sieci.

Eva: *kiwa głową*

Mikey: Czyliiiii...jesteście siotrami?!!!

Eva:...???

Donni: No,chyba coś w tym rodzaju...

Leo: *podchodzi bliżej* Czy możesz nas zaprowadzić do Raphaela. Przypuszczamy że jest w niebezpieczneństwie. Pomożesz nam?

Eva pokiwała delikatnie głową i "popłynęła" do braci. Dokładnie się im przyjrzała analizując każdy,nawet najmniejszy detal ich ciała. Najbliżej był Donatello, którego kilku centymetrowa odległość przed nagą,niebieską kobietą sprawiała dyskomfort. Niebieskowłosa gwałtownie obruciła się o 180 stopni i skierowała się w dal.

Donni: Myślisz,że możemy jej ufać?

Leo: Ocaliła nam życie...chyba nie mamy wyboru

Mikey: Kto ostatni to stary ogórek! *wyprzedza ich obu*

Donni i Leo także podążyli za dzirwczyną. Jej włosy pod wpływem ruchu wydawały się jak z mgły.Zostawiając po sobie tylko smugi niebieskiego dymku.

Tymczasem na zewnątrz

W tym samym czasie April, Casey i Mutazwierzaki zacięcie walczyli z resztą gryzonitów jakie pozostały.Kiedy wszystkie roboty padły bohaterowie odetchnęli z ulgą jednak nie trwała ona długo. W drzwiach pojawiły się ledwo stojące stopo-boty.

Slash: *odpierając atak robotów* Ile jeszcze mamy się z nimi tłuc?!

Rockwell: Portal zamknie się za niecałe siedem minut,do tego czasu żółwie muszą się wydostać,a my ochraniać maszyny!

April: Co się stanie jeśli nie przejdą na czas?!

Rockwell: Trudno powiedzieć... Mogą zostać tam na zawsze,albo odrazu się rozpikselować!

W tym momencie Y'Gythba odcięła swym mieczem głowy trzem ninjom.W tym także jednemu,który próbował zaatakować Slasha od tyłu.

Slash: *szok i niedowierzanie*

Mona: *lekko zdyszana*...Już nie rób takich oczu.

Łubudubu! Szyby popękały na miliony kawałeczków,a w nich stali nowi i jeszcze straszniejsi wojownicy dawnego klanu stopy (nadal roboty)

Mondo: To wszystko bez sensu,one ciągle przybywają!

Mona: *epicko unosi miecz do góry* Nie dopóki mamy szansę!

C. D. N.