-Możesz mi łaskawie powiedzieć, o co ci chodzi? - Zażądałam.

-Coś mi po prostu bardzo nie pasuje.

-Bill. Jaśniej.

-To nie ja zatrzymałem czas. Tylko ty.

-Niby jak? To ty tu jesteś demonem nie ja - spojrzał na mnie.

-Właśnie. Ja. - Zmarszczył brwi. - Ale to nie ja to zrobiłem.

-Ja tym bardziej nie - stwierdziłam. Przecież jestem zwykłą dziewczyną, która nie ma żadnych nadprzyrodzonych mocy. Albo Bill coś przede mną ukrywa, albo rzeczywiście mamy mały problem.

△▽ BILL ▽△

To jest niemożliwe, by April dostała jakiś mocy. Musiałbym przejąć jej ciało, albo przekazać swoją. Albo ktoś mógł to zrobić.

-Bill! - Złapała mnie za rękę. - Uspokój się. Wszystko się wyjaśni, ale się uspokój.

-Jak mam być spokojny? Nie wiem co się dzieje, co mam zrobić.

-Przestań tak panikować.

-Ja nie panikuję. Denerwuje mnie to, że nie wiem co tu się w ogóle dzieje.

-Wiem, ale wszystko się wyjaśni - uśmiechnęła się.

-Jak możesz być tak spokojna w tym momencie? - Zacisnąłem pięści.

-Nie jestem spokojna, staram się trzymać przy zdrowych zmysłach i nie panikować bo to nam nic nie da.

-Muszę się jak najszybciej dowiedzieć co się z tobą dzieje.

-Jak chcesz to zrobić?

-Jeszcze nie wiem.

△▽ APRIL ▽△

Zniknął. Po protu sobie zniknął.

-Co za głupi demon! - Krzyknęłam, a moje ręce pokryły czerwono - błękitne płomienie. Nie czułam by mnie paliły, ale i tak patrzyłam na nie z przerażeniem.

No i co ja mam teraz zrobić? - Myślałam; zaczynałam lekko panikować.

-Bill - szepnęłam. Jak zawsze nie ma go wtedy, gdy jest potrzebny.

Czułam się coraz dziwniej, a płomienie stawały się coraz większe. Muszę się wziąć w garść i się uspokoić - myślałam. To pewnie tak działa - wzięłam głęboki wdech i wydech. Powtarzałam to aż do skutku. W końcu płomienie zniknęły.

Opadłam na fotel załamana. Ja tylko lekko się zdenerwowałam na tego idiotę, co będzie, gdy naprawdę mnie wkurzy? Dostanę takiego szału jak on? - Spojrzałam na swoje ręce. Nie chcę czegoś takiego, chcę być dalej normalna. Tak będzie najlepiej. Chociaż z drugiej strony, jeśli zostanę demonem to będę nieśmiertelna i nie będę musiała się rozstawać z Billem. Może jeśli poproszę go, by pomógł mi nad tym zapanować to wszystko wróci, mniej więcej, do normy i wszyscy znów będą szczęśliwi? Tylko że on chyba raczej nie chce bym się do niego upodabniała.

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°

Wróciłam! Mam nadzieję, że nie macie mi za złe tej krótkiej nieobecności, ale miałam coś do skończenia i - nie oszukujmy się - chciałam zdać xD Tak czy inaczej już jestem i postaram się częściej wstawiać rozdziały. Amen, idźcie i bawcie się! W końcu wakacje 😉