PROLOGUE
I am soaking wet but the storm can't stop me on making my crazy dreams come true.
“Oh, come on!” I shouted while shivering because of the cold. Lalong lumakas ang ulan at pag kidlat na para bang pinaparusahan ako sa kapangahasang ginagawa.
Pinagpatuloy ko ang paghuhukay kahit na basang-basa at punong-puno na ako ng putik.
I might look so disgusting right now but who cares? The most important thing for me is to get this corpse and start my freaking experiment.
“Fucking yes!” I excitedly screamed and laugh like a stupid crazy woman when I finally hit the coffin of my soon to be specimen using the shovel.
Binitawan ko ang pala at sinimulang hukayin ang lapida gamit ng aking mga kamay. Kinuha ko ang flashlight na dala ko para mas makita ko ng malinaw ang lapida.
Gamit ng aking isang kamay ay binuksan ko ito at bumungad sa akin ang katawan ng lalaking gagamitin ko bilang subject sa aking experimentation.
He looks cold, and cute? I gasped.
“Ganito ka na ba ka tuyot at pati bangkay ay pinagnanasaan mo, Naddie?!” Sita ko sa sarili. Bumuntong hininga ako at muling bumaling sa bangkay.
“I will take a good care of you.” Parang tangang sabi ko sa bangkay ng hindi kilalang lalaki pagkatapos ay gamit ng buong pwersa ko ay hinila ko s’ya paalis sa kanyang kabaong.
“A-ang bigat! Ilang kilong kanin ba ang kinakain ng lalaking ‘to?” reklamo ko pagkatapos ko s’yang alisin sa kabaong n’ya, ngayon ay nasa lupa na s’ya at naghahanda na ako para hilain s’ya papunta ng kotse ko.
“Kung ibang bangkay nalang kaya? Masyadong mabigat ang isang to!” Nanlaki ang aking mga mata ng kumidlat nang malakas na para bang malaking insulto ang sinabi ko. “Joke!”
Muli kong isinara ang kabaong at tinakpan ang libingan nito ng lupa na para bang hindi ito hinukay ng isang baliw na babae na nagnakaw ng bangkay para sa experimentation n'ya.
I swear if my parents were alive and they could see me right now they would crush me into pieces. I exhaled and inhaled, readying my self on pulling this hottie-cold corpse.
“F-fuck,” i groaned. “K-kaya mo to, Nadeleine Trinique! Nandito ka na bawal ka nang umatras.”
Pull. Pull. Pull. After a million years I can finally see my car. Feeling victorious because I manage to bring the corpse towards my car all by myself.
Cato looks at me with disapproval in his eyes when I opened the backseat; struggling to put the corpse in it.
I breathe out when I finally done it.
“I really can't believe that you've done this...” Cato whispered under his breath. I grinned at my adorable assistant.
“We only dream once, right?” Inirapan lang ako ni Cato at tumitig sa basang bangkay na nasa backseat.
Pakiramdam ko ay nabawasan ako ng timbang, kahit sobrang lamig dahil basang basa na ako dahil sa ulan at malamig na hangin ay nag halo na ang ulan at pawis sa aking katawan.
Agad 'kong pinatay ang air-condition ng aking sasakyan dahil ayoko pa na mamatay sa lamig. I immediately turned on the engine and drove towards my house with a corpse of the unknown man in my car's backseat.
“Am i doing the right thing?” I asked myself.
Nakita ko pa na natigilan si Cato pagkatapos ay tinignan ako na para bang may mali akong nasabi.
Silly me. Of course, not!
Sino ba ang taong may matinong pag-iisip na mag huhukay ng isang bangkay para gamitin sa experimentation nyang walang kasiguraduhan kung magiging successful ba o hindi? I am literally going to jail if someone would caught me doing this shit.
“You're going to jail,” Sambit ni Cato. Ngumiwi ako sa sinabi n'ya. Kung tanggalin ko kaya voice box nito para hindi na makapagsalita?
“I know, Cato. You don't have to say it again. I know I'm going to jail because of this.” Naka-ngiwing sabi ko kaya umiling nalang s'ya.
“You okay right there, cutie?” I looked at the corpse laying at my backseat.
‘Hmm, if I've met this man while he's still alive then i would really flirt with him.’ I laughed at my silliness and even laugh more when Cato looked at me like I'm the craziest person he ever seen.
No doubt, I really am.
They say crazy people was the smartest ones before they became crazy. I don't believed that but now that I've done this things, I can't help but to agree.
“This indeed will be a really chaotic ride.”
Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro