"IT WAS GOOD," komento ni Renante sa unang pagtatalik nila ni Stacey. "You're such a bitch in bed, Stacey. On harlot levels."

"I don't want that," she answered, feeling her heart starting to crack when she heard those mean words for her coming from him.

"Why?" nang-uuyam na lingon ng lalaki sa kanya. "I thought you're always game? Don't be a coy, Stace. I know what you've been trying to do ever since. You want me, right? You itch for me? You got me now. Treat me like a meat. That's what you and I will be to each other— meats."

If Renante was declaring that he was already surrendering himself to him, Stacey was not happy. She was not happy at all... because he only laid out his body for her, but not his heart.

She wanted something more than his meat—his heartbeat.

"What's wrong?" hablot ni Renante sa kanya. Sa palagay niya, naubusan ito agad ng pasensya sa kanya dahil hindi na niya ito sinasagot. "Nasaan na ang tapang mo?"

Hindi siya nakasagot agad. Matalim na tinitigan lang niya ito kaya laking gulat niya nang itulak siya pasubasob ni Renante sa dining table. Then, he turned her to face him, brooding and looming over her Sa ginawa nito, nakatukod ang mga siko niya sa lamesa habang nakatingala rito. Nanlambot ang mga tuhod niya kaya nakabaluktot ang mga binti niya nang mauwi sa ganoong posisyon.

Renante pulled out his length and pulled her head by the hair to draw her face close to it. Dahil sa pagkakahila kay Stacey ng lalaki, napaluhod na lang siya sa harapan nito.

"Eat it," he roughly demanded.

Namilog ang mga mata niya nang makita ang pangangalit ng kahabaan nito ilang pulgada ang layo sa kanyang mukha.

Hindi pa siya sumagot kaya paulit-ulit na itong itinampal ni Renante sa kanyang mukha at mga labi.

"Renante!" iling ni Stacey matapos ang marahas na pagpupumilit ng lalaki. "Bitawan mo... ako!" Walang-tigil siya sa pag-iling kahit masakit na ang pagkakasabunot sa buhok nito ng kaharap.

Sa huli ay nagpumiglas si Stacey. Hindi pa siya nakakatayo nang tuwid nang lumipad ang kamay niya sa pisngi ni Renante at lumagitik sa balat nito.

Then, she weakly fell on a seat that almost stumbled at her weight because it wasn't just her body that was heavy—also her heart.

"Can't handle me now?" pagak na tawa ng binata habang inaayos ang sarili.

Napayakap na lang si Stacey sa backrest ng upuan na iyon bago nilingon si Renante.

"That's not you. This is not you, Renante..." Nanatiling matapang at mailap ang mukha niya habang pigil ang mapaiyak.

"Who are you to say who I am and who I should be?" he hissed.

The flashbacks only ended when Stacey blinked her eyes. Mula sa sala ng mansiyon ng mga Villaluz, natanaw niya ang daan patungo sa dining room na nagpaalala sa kanya sa unang gabi na pinagsaluhan nila ni Renante.

It was a fiery night full of passion. She gave her all to him that night! But the aftermath didn't look like the results of a devourous fire. It did not end up in ashes and nothing melted—not even Renante's heart. It was like the ruins after a thunderstorm—devastating and messy with broke pieces scattered everywhere, like her heart. Everything was just so fucked up way back then.

Pagkatapos mag-almusal ni Stacey sa Sondra's, dito niya naisipang magpunta sa bahay ng mga Villaluz dahil gusto niyang makausap si Tita Luz. Umaasa siya na magkakaroon siya ng ideya kung bakit pilit dini-delay ni Renante ang pagpapakasal nila. Hindi pa rin kasi natitinag ang paniniwala niya na hindi lang iyon dahil sa magkaaway ang mga nanay nila. Stacey could feel it in her gut that there must be a deeper problem than that.

Pagdating sa mansiyon, pinaupo muna siya ng katulong nila sa sofa. She specifically told the maid, na kung tulog pa si Tita Luz sa kwarto nito ay huwag na lang muna gigisingin pero dahil ilang minuto na itong hindi bumababa mula sa hagdan, naisip niyang baga ginising na nito ang nanay ni Renante. Napailing na lang tuloy si Stacey sa isiping iyon.

Sumandal siya sa back rest ng sofa at inilabas ang kanyang cell phone. Mugto pa rin ang kanyang mga mata mula sa kaiiyak but she had no reason to hide that when she was going to tell Tita Luz about her problem anyway.

Pagka-on niya ng cell phone, nakita niyang alas-siyete pa lang ng umaga. She really came early! Pero ayaw naman niya kasing umuwi muna sa bungalow at harapin si Renante. Nadudurog pa rin ang puso niya kapag naaalala ang sagutan nila kagabi...

"I am not trying to change you! What I want you to do is act like you love me! Hindi iyong, dine-delay mo ang lahat. Hindi iyong, mas takot ka pa sa kayang gawin ng nanay mo kaysa sa panindigan ang pagmamahal mo para sa akin!"

"What do you really want from me, Stacey?"

"Marry me already!"

"I love you, Stacey, but please, wait a little longer. We will get married in time. Just... wait for awhile, okay?"

Stacey lowered her eyes and looked at Renante's hands that grasped hers.

"But, I've been waiting for so long... for almost all my life, Renante..."

Nang maalala iyon, natulala siya saglit. Namatay na ang ilaw ng screen ng hawak niyang cell phone bago pa ito napansin. Nanlulumong isinuksok niya uli ito sa bulsa ng kanyang pulang puffer jacket.

Stacey sighed.

Naalerto lamang siya nang makita sa balkonahe mula sa ikalawang palapag ang katulong. Naglalakad na ito papunta sa hagdan at pumanaog mula rito para lapitan siya.

"Ma'am, tulog pa po si Ma'am Luz. Si Sir Ronnie naman po, gising na at nakasalubong ko sa hallway. May hinabilin siya saglit na iluto raw namin para sa almusal kaya natagalan ako. Sorry po," paling pa ang ngiti nito habang nahihiya sa pagpapahintay sa kanya.

"Okay lang," mahina niyang wika.

"Mukhang... hindi ho kayo nakatulog nang maayos, Ma'am. Kung gusto n'yo po, samahan n'yo si Sir Renante sa kwarto niya rito na matulog."

Nanlaki ang mga mata niya.

Si Renante? Narito?

Her heart thumped hard.

Dito siya natulog?

Before she left the house earlier, she did not bother to check Renante's room but she was sure his car was still parked in the yard.

Kaya kinabahan siya. Ano'ng oras nagising si Renante at pumunta rito? Nakita ba niya ang pag-alis ko ng bahay kanina?

Nginitian na lang niya ang katulong kahit napipilitan. Hindi niya naman kasi ito masisisi sa pagsusuhestiyon nang ganoon dahil wala itong alam sa pagtatalo nila ni Renante. Ang alam lang nito ay magkarelasyon naman sila.

"I just look like this when I wake up early, but I'm just fine," Stacey stood up. "Sisilipin ko na lang siguro siya sa kwarto. Pagkatapos, pupunta ako sa dining room mamaya. Sasabay ako ng breakfast sa inyo."

Sumigla na ang pagkakangiti nito sa kanya. "Sige po, Ma'am!"

She stood up and smiled as she watched the maid head to the dining area of the house. Nang mawala na ito sa kanyang paningin, inakyat na ni Stacey ang hagdanan. Maingat siyang naglakad sa pasilyo, ayaw niya kasing maistorbo ang mga tulog pa sa bahay na ito. Nalagpasan niya ang parte na may balkonahe at natunton ang pasilyo na nahaharangan ng pader kaya mas nagmukha itong makitid.

Natigilan si Stacey, ilang hakbang mula sa kwarto ni Renante, nang makitang bukas na ang pinto nito at may maulinigan na mga boses. Dahan-dahan pa siyang humakbang para makalapit dito nang mapansin na may nakatayo sa hamba ng pinto. Nakaharap ang pigura sa loob ng kwarto kaya nakatalikod ito sa kanya.

But she knew that built wearing a faded sky blue suit.

It belonged to Ronnie.

Lumapit pa siya pero sinigurado na nakadikit siya sa pader kung nasaan ang pinto para wala sa kanila ang makapansin sa kanya.

.

.

RONNIE got up early—as usual. Bihis na ito na suot ang itim na leather shoes at faded sky blue suit nang makita sa tagong pasilyo ng bahay ang katulong. Kalalabas lang nito mula sa kwarto ng kanilang magulang at hinarang niya ito saglit para sabihan na magluto ng fried chicken para sa almulsa nila. He just wanted to consume some extra protein, that was all.

Pagkatapos, naisipan nitong kumustahin si Renante kaya pinuntahan nito ang silid nito. Maagang nag-jogging si Ronnie kaya noong nagdya-jogging na ito pagbalik sa bahay, ito ang unang nakakakita at sumalubong kay Renante sa tapat ng gate nito.

He knocked a few times before trying for the door. It opened, so he woke up his sleeping brother.

"What?" Renante groaned before flipping to lie on his stomach and bury his face on the bed.

Ayaw ni Ronnie magusot ang suot na suit kaya nanatili itong nakatayo sa tabi ng kama ni Renante.

"Ano'ng oras ka uuwi kay Stacey?"

Renante just grunted, the sound was muffled because he was lying face-down on the bed.

Namulsa na lang si Ronnie kaya bahagyang natakpan ng dulo ng blazer ng suit nito ang mga kamay. Then he sighed and headed to the open door. Patagilid itong sumandal doon at inekis ang mga braso.

"Umuwi ka na at baka hanapin ka ng girlfriend mo."

Inangat na ni Renante ang ulo. "Pwede ba? Aren't you supposed to go somewhere on a Sunday morning? In a...a..." pinasadahan nito ng tingin ang suot ng kapatid bago nagpatuloy. "In a fucking suit?" Tuluyan na itong bumangon. "Fuck, Kuya! Linggong-linggo, naka-suit ka ng ganyan? May trabaho ka pa rin kahit Linggo?"

"Bakit? Ikaw ba, hindi rin nagwo-work kahit Sunday?"

"It's reasonable for me! Kasi nasa start-up level pa rin ang VVatch! Pero ikaw . . ." Hindi makapaniwala si Renante habang paulit-ulit na pinapasadahan ng tingin ang nakagayak na kapatid.

"Bakit ayaw mong umuwi sa inyo? Is it about what happened last night? Are you insecure?" seryoso nitong saad bago unti-unting gumapang ang nakalolokong ngisi sa mga labi nito. "Do you think, I can steal away your little girlfriend because I showed off my hunk of a body?"

"Shut up!" amba niya ng unan dito kaya napatingala si Ronnie at malakas na humalakhak. "Ibabato ko talaga sa'yo 'to, hayop ka!" banta niya rito. Nakakainis! Kagigising lang niya, pakukuluin pa nito ang dugo niya! Ronnie should really give up on making jokes, because his sense of humor was below zero in ratings.

"Is it because you're wondering how did she see Pierre's tattoo?"

"Oh, please," he groaned. "Stop it. I know where this is going—" Hihiga na sana siya ulit pero patuloy sa pagsasalita ang kuya niya.

"Are you wondering where did she see his tattoo?"

"Possibly, she saw it by accident. They only met one time in his office—"

"Accidentally?" Ronnie snickered mischievously. "You mean, Pierre accidentally pulled down his pants? In front of Stacey?"

Nanlaki saglit ang kanyang mga mata.

Ibig sabihin, pareho sila ng pinaglagyan ng tattoo na iyon? Sa may—

Naningkit sa inis ang kanyang mga mata. "Stacey will never cheat. I know you don't like her but have some respect for her and just accept the fact that soon she will be a part of our family."

Ronnie nodded. "Tanggap ko na naman siya, eh. But that doesn't mean I'll stop sharing my honest opinion about her."

Renante looked away. "Umalis ka na. Istorbo ka sa tulog ko."

"Nanggaling na rin sa bibig mo na magiging parte na rin siya ng pamilya natin. So, why are you not yet making plans for the wedding?"

Pati ba naman ito? Mamadaliin siya sa kasal na ito?

Renante sighed and shook his head. "Get out."

"Come on. Just tell me. I bet, you came here to spill your heart out to mom. Kaya lang tulog pa siya kaya dumeretso ka na lang dito sa kwarto mo."

Renante inhaled deeply. Natulala siya saglit sa kawalan habang iniisip kung paano ikukwento ang saloobin niya. Wala naman kasi siyang nakikitang masama roon. Mula nang magbinata siya, kay Ronnie na siya nagkukwento ng mga pinagdadaanan niya. Kaya nga si Ronnie ang mas nakakaalam ng mga nangyari sa kanila ni Stacey noong college pa lang sila at ang tungkol sa stalker issue na hinarap nila noon.

His brother may be very annoying and overprotective, but Renante appreacite how he could always rely on him. How he was worth to be trusted because he never threw anyone under the bus, or expose their secrets.

"I wanted to marry her so bad," panimula niya pero tila sumikip na agad ang kanyang dibdib at bumigat ang kanyang paghinga. "I've been thinking about since the day I decided that I want her back in my arms... in my life." He was now looking helpless... miserable... confused. "But since we started living together... when I watch her sleep peacefully in the night, everything comes back to me. From our beginning up to that moment when I did the most unforgivable thing I could do to her."

Sumeryoso ang mukha ni Ronnie. Tila may anino na tumalukbong dito.

Renante shook his head. He could not even look at his brother as he confessed, "Ever since the first night we fucked, I intentionally hurt her feelings. I tortured her. Ginantihan ko siya dahil sa mga idinulot ng nanay niya kay Mom. And everytime I remember that, I am feeling guilty. At ang guilt na iyon ang pumipigil sa akin na pakasalan siya."