"YOU WOULDN'T WANT TO UNDERSTAND HOW IT FEELS to watch the person you love change into a different person."

"You wouldn't want to know too, how it feels to be ruined, like what my mother did to your mother... And what you did to me." Napatakip si Stacey ng bibig dahil aksidenteng kumawala ang isang hikbi mula sa mga labi nito kasabay ng mayamang pagdaus dos ng mga luha pababa sa mga pisngi. She sniffed and uncovered her mouth to talk. "You ruined me."

The very moment she said that, Renante felt something broke inside him. His chest was hurting while tears rimmed his eyes.

"Stacey," he reached for her arm. He wanted to check if she was still standing in front of him. Tears were already clouding his eyes, he could not see her clearly just like how she could not see and understand what his heart really beats for.

Lalo siyang nasaktan nang mapapiksi ito sa tangka niyang paghawak sa braso nito. It was as if, her first instinct was to run away from him. He was left with no choice but to withdraw his hand!

Napakasakit na ayaw na rin nito magpahawak man lang sa kanya. He would beg if he had to, just to touch her... just to make her stay!

"Stacey, I'm sorry at nagpabulag ako sa galit ko. Sorry, Stacey dahil sinaktan kita. Sorry dahil ikaw ang pinagbalingan ko ng galit. I am really sorry for what I did. Kaya nga kita hinanap. Kaya nga kita hinabol. Kaya nga ginawa ko ang lahat para makabawi sa'yo. Pinagsisisihan ko ang mga ginawa ko, Stacey. I kept it a secret from you, dahil ayokong mawala ka sa akin. But I am truly regretting everything that I did to hurt you."

Then, be held her both arms and bent his knees just to see her eyes because she already hung down her head. Nasilip niya ang patuloy na pagbagsak ng mga luha nito at nang mahigpit nitong ikuyom ang mga kamao, roon siya natakot.

"Stacey," makaawa niya. "Please, say you're going to forgive me."

Ito na nga ba ang ikinatatakot niya! Once Stacey finds out about this, she would surely run away from him!

Halos mamatay siya sa paghihintay sa sagot nito, ni hindi niya namalayang bumuhos na ang kanyang mga luha. Muli lang siyang nakahinga nang magtaas ito ng mga kamay para punasan ang sariling mukha. Natatarantang inangat niya ang isang kamay at tinulungan ito magpunas ng luha . Stacey's lips still quivered as she sniffed and spoke in a shaky voice.

"I need to use...the rest room."

Napilitan siyang pakawalan ito dahil umatras ito palayo sa kanya. Stacey made a quick turn and headed to the restroom near the dining room.

Renante remained standing still, alone in that veranda with the background of his mother's hanging plants. Saglit siyang natulala roon bago napansin na panay ang tulo ng kanyang mga luha. Mabilis niyang inangat ang kwelyuhan ng suot na scoop shirt para punasan ang kanyang mukha.

Nagtagal pa siya roon at nang mahimasmasan ay bumalik na sa dining room.

Nasaktuhan niyang mag-isa roon ang nanay niyang si Luz. Pabalik na sana ito sa kusina nang matunugan ang kanyang pagdating kaya pumihit paharap sa kanyang direksiyon. Her lips slightly dropped open upon seeing him.

"Are you alright?" May pag-aalala sa boses nito, but she still looked calm and composed while her eyes were studying him.

He just walked toward the dining table.

"Where's Stacey?" dagdag katanungan nito.

Renante lifelessly pulled a chair for himself. Pagkatapos, imbes umupo ay hinarap muna niya ang ina na nakatayo sa daanan patungo sa kusina.

"I am not worried anymore," matamlay niyang wika, "if you tell Stacey about what you know about the two of us in the past, kasi alam na niya ang lahat."

Hindi niya hinintay ang sagot ng ginang. Umupo na siya agad at nanatili sa harap ang kanyang tingin. He had no idea how Luz looked so worried when she heard what he said. Nakatalikod kasi sa direksiyon nito ang kanyang inokupang silya.

"Base sa hitsura mo ngayon, nakumpirma ko na it's all in the past na lang talaga," mahinahong saad ni Luz. "Whatever I thought you feel about her...now I am sure that it's all in the past."

"It's so easy to say, right? That it's all in the past so let's just forget it," he spat, controlling his voice from shaking. "Napakadaling sabihin."

"You didn't have to let her know about how you used to hate her. Bakit kailangan mo pang ipaalam sa kanya ang isang bagay na makakasakit sa kanya? It's useless to tell her that secret, kung mahal mo na talaga siya ngayon at masaya na kayo—"

"Tapos na, Mom! The secret is already unveiled! Stop questioning me already how it happened or what I should and shouldn't have said! " Napatayo siya sa kinauupuan at hinarap ang kanyang ina. "Stop acting like you really care because you never really cared for Stacey! I bet, you're relieved now because I might not end up with the daughter of your mortal enemy!"

Luz lowered her eyes and pulled a weak smile that did not reach her eyes.

"I never wished happiness for that bitch Artemia, but that doesn't mean I would sacrifice my son's happiness just for that. Choosing your misery in exchange of Artemia's downfall would be the biggest insult to my intellect and to me as a mother."

He just scoffed and looked away.

"Is that why you don't want to let me know if you have plans of marrying her? You think I'll sabotage it? I bet, it also crossed your mind that I am the reason why she left you years ago, why you have to visit your Tita Anore in Rizal just to get her back."

Nagtangis ang kanyang mga bagang. So, she knew what's running at the back of his mind during the time Stacey left him? All this time, she could read his intentions?

"I am honestly bothered about your relationship since the very beginning," kalmadong patuloy ni Luz habang nakatingin na kay Renante. "I already warned you to stay away from that girl, and did not interfere further because I might make it worse."

Since the very beginning...

Dahil sa binanggit ng ginang, naalala ni Renante kung paano nito nadiskubre ang naging affair nila noon ni Stacey.

.

.

"RENANTE!" iling ni Stacey matapos ang marahas na pagpupumilit niyang i-blow job ito sa dining room. "Bitawan mo... ako!" Walang-tigil si Stacey sa pag-iling kahit masakit na ang pagkakasabunot niya sa buhok nito.

Hindi naman niya sasakitan ang pagkakasabunot dito kung hindi ito nanlalaban!

But something stirred him. When Stacey winced painfully, he felt the most unexpected feeling—he worried. Bahagyang lumuwag ang pagkakahawak niya sa buhok nito kaya nang muling magpumiglas ang babae ay nakawala ito mula sa kanya.

Tumayo si Stacey at kahit medyo gumewang siya ay matagumpay siya nitong nasampal nang malutong sa pisngi.

Napailing siya sa lakas ng pwersa ng pagkakasampal ni Stacey. Tila lahat ng natitirang lakas nito ay ibinigay sa sampal na iyon dahil nanghihinang napaupo ito uli sa silya. Halos tumaob pa ang silya dahil sa biglaang pagbigat nito at pagbagsak ng babae rito.

Dahil sa sampal na iyon, mas sumidhi ang galit niya sa babae. How dare her claim she loves him but slapped him this brutally? What a hypocrite!

Renante regretted that he let his guard down. Hindi siya dapat nag-alala na nasasaktan na niya ito masyado. Hindi niya dapat niluwagan ang pagkakahablot sa buhok nito...

Tumawa siya nang pagak at umakto na balewala ang pagkakasampal sa kanya ni Stacey para lang mapanatiling in-tact ang nadungisan niyang ego.

"Can't handle me now?" aniya habang itinataas uli ang kanyang pajamas.

Napayakap naman si Stacey sa back rest ng upuan para tumigil ito sa pag-uga. Pagkatapos, matalim ang mga mata nito nang lingunin siya.

"That's not you. This is not you, Renante..." Sa kabila ng tapang at ilap ng hitsura nito, hindi maikakaila sa boses ng babae ang pagpipigil mapaiyak sa kanyang harapan.

"Who are you to say who I am and who I should be?" he hissed.

Walang kaide-ideya si Renante na maagang nagising ng mga oras na iyon si Luz. Ubos na ang lamang tubig ng pitsel na binabaon nito sa kwarto nito at ng asawa kaya balak nitong tunguhin ang kusina para mag-refill.

Pero, nasa sala pa lang ito ay rinig na nito ang pagtatalo nilang dalawa. She immediately hid behind a wall and listened. Ang naabutan na lang nito ay ang pasigaw na pagdaing ni Stacey gamit ang pangalan ni Renante. Kasunod nito ang mapaghamon na 'Can't handle me now?' niya.

Luz waited for Stacey's answer to Renante's intriguing question—who is Stacey to tell him who he is and who he should be?

Who else could be more important for Renante to have such power to define him?

How could anyone blame a mother's curiosity? Lalo na kung mula ng magbinata ang anak nito ay hindi na ito palakuwento sa ina tungkol sa mga pinagdadaanan nito? It felt like Renante, who was once so trusting has turned into a stranger that she barely knew. Luz—as a mother—wanted to know the answer as to who he already is and who he thinks he should turn out to be.

But Stacey did not manage to answer.

"I'm leaving," she declared in a thinning breath.

As Renante watched her stand up, slightly shaking, and immediately walked away, he felt a little disappointed. Tiyak niyang mas pinili nitong umalis dahil hindi kaya ng pride nito ang umiyak sa kanyang harapan. Renante bet that she wanted to release her tears so bad, she had to leave to be able to do so.

Samantala, nagmamadaling nagtago si Luz sa makitid na pasilyo patungo sa restroom na malapit sa dining room. Dahil sa takot na makita ng pinagtataguan, hindi man lang nasilip nang mabuti ni Luz ang hitsura ng babae. Nilagpasan naman ni Stacey ang maliit na eskinita na iyon nang walang kamuwang-muwang sa presensiya roon ng ginang na naka-kupas na blue night gown na abot sa bukong-bukong nito.

Naghintay pa ng ilang saglit si Luz bago lumabas mula sa pinagkukublian nito. While holding the glass pitcher, she immediately headed to the dining room.

Nasaktuhan si Renante ng kanyang nanay na patungo na sa kusina. Binilisan ni Luz ang maliliit nitong mga hakbang kaya sabay nilang narating ang kitchen counter.

"Who's that?" lingon nito agad sa kanya pagkalapag ng pitsel sa kitchen counter.

Renante pretended to be busy. He hurriedly opened the stainless steel bread box, pulled out some pieces of bread and placed them in a nearby bread toaster. Pagkatapos, isinaksak niya ito at itinulak ng isang daliri pababa ang maliit nitong lever para ma-toast ang mga tinapay.

"Renante," mahigpit na tawag sa kanya ni Luz. "Sino 'yong babae na kaaalis lang dito?"

He opened the refrigerator. Plano niya talaga magtimpla ng kape pero dahil nadala siya ng pag-a-acting na busy para iwasan ang ina, ang ref ang una niyang nahagilap. His eyes searched for anything that he could add to his breakfast. Nang maalala ang kanyang bread toasts, kinuha niya agad ang butter.

He closed the ref and opened the drawer to get a plate and a bread knife.

"Renante—"

He released a groan and finally faced his mother.

"Nakita mo siya, 'di ba? So, it means, you saw her face and already recognized who she is," he answered to her question coldly.

"Hindi ko nakita ng maigi ang mukha niya dahil nagtago ako," kalmado ngunit may kalakip na tensiyon sa boses ni Luz. "Sino sabi 'yon?"

"You probably heard our argument."

"Yes. I also heard strange noises from your bedroom," Luz scowled.

Saglit na namilog ang kanyang mga mata bago tarantang dinampot ang nabitawang bread knife. Mabuti at sa kitchen counter lang ito nahulog. Ipinatong niya ito sa pinggan kasama ang naka-wrap pa na butter.

"Magkatabi lang ang bedrooms natin, Renante," taas ni Luz ng isang kilay.

He could not hide his embarrassment—his face was bright red, including his ears! Masyado siyang nalasing kagabi kaya wala siyang kaide-ideya kung gaano sila kaingay ng mga oras na iyon ni Stacey habang nagse-sex!

"Don't mind it, Mom." Hindi siya makatingin nang sagutin ang ina. "It meant nothing. It's just a little revenge."

Lumukot ang mukha nito. "How come it's a revenge when you're pleasing your... enemy?"

He swallowed. Why was Luz interrogating him like this? How could moms be so awkward?

"Does she sound pleased? Akala ko ba narinig mo ang pag-aaway namin kanina?"

"Who is this woman anywa—"

"Artemia's daughter," sagot niya agad dito.

Mabilis na nagpanting ang mga tainga ng ginang sa narinig.

"You're fucking Artemia's daughter!?" galit at gimbal nitong sigaw.

.

.

"I AM HONESTLY BOTHERED ABOUT YOUR RELATIONSHIP SINCE THE VERY BEGINNING," ani Luz habang nakatingin na kay Renante. "I already warned you to stay away from that girl, and did not interfere further because I might make it worse."

After Renante's short flashback, his mother continued talking as she walked closer to him.

"See what revenge got you into? You're madly in love with that woman now, and I have to prepare myself to endure the remaining years of life meeting Artemia on every special occasion because his daughter is already your wife."

Tinalikuran niya ang ina at bumalik sa pagkakaupo sa kanyang silya.

"Already my wife? At this rate, it's impossible now to put a ring on her finger . . . or put a veil on her head."

Luz lowered her head. "Is she breaking up with you? Dahil lang nalaman niya na pinagbalingan mo siya ng galit mo kay Artemia dahil sa paninira niya sa akin?"

To be honest, Renante didn't know. He didn't really know if Stacey would break up with him the moment she was done refreshing and calming down herself in the rest room.

Hindi niya sinagot ang tanong ni Luz. Sa halip, humingi siya ng pabor dito.

"Just pretend you know nothing about this, Mom."

Bago pa nakasagot ang ginang ay sumulpot na parang kabute si Ronaldo sa dining room.

"Gooood morning everyone!" masiglang bati ng bagong paligo na lalaki. Nakasuot na ito ng navy blue shorts at polo shirt na may embroidered na logo ng isang lalaking nag-go-golf sa bandang dibdib nito.

It was very understandable that Ronaldo was in a very good mood because it was already Sunday—araw kung kailan pumupunta ito sa golf course at kalaro ang mga kaibigan nito.

Dere-deretso itong lumapit kay Luz at magaan itong hinalikan sa mga labi. Pagkatapos, inokupa na nito ang kabisera ng hapag-kainan. He even stretched his arms and legs as he kept on re-adjusting in his seat.

"Renante! You're here!" gulat nitong bulalas nang mapansin siya sa wakas.

Nanatili sa harap ang kanyang tingin.

"Why so gloom, huh?" Inilipat ni Ronaldo ang tingin kay Luz na nakatayo sa likuran ng kanyang upuan. Marahil ay tinatanong din nito ang asawa kung bakit mukhang Biyernes Santo ang kanyang hitsura.

Luz just smiled at her husband serenely. "Baka dahil bagong gising kaya wala siya sa mood. By the way, he and Stacey are going to join us for breakfast."

"Is this because of what happened last night?" balik ni Ronaldo ng tingin sa kanya. Pagkatapos ay gumuhit ang nakatutuksong ngisi mula sa mga labi nito. "Gusto niyo makabawi, ano?"

He just lowered his head.

"Napapadalas ang bisita ng dalawang ito, ano, Luz? What do you think? Is it because they are already hinting us about their wedding plans? Eh?" ngiti nito sa asawa bago ibinalik ang tingin sa kanya.

Kita sa mga mata ni Ronaldo na nag-e-expect ito ng response mula sa kanya. Maagap naman siyang sinalo ng kanyang nanay para hindi mapuna ng kanyang ama.

"Why don't you just ask them later? Kapag kasama na natin dito si Stacey?" suhestiyon ni Luz kahit nababasa ni Renante sa tono ng ina na hindi ito sincere doon.

"Oh, yeah," Ronaldo looked around the room before shifting his eyes between Luz and Renante. "Where is she?"

"In the rest room," walang kalatoy-latoy niyang tugon.

Ronaldo nodded, then placed his table napkin on his lap.

"Well, your mother is right, Renante. Magandang magtanong tungkol sa kasal nang pareho kayong present. Let's wait for your girlfriend."

"I'm going back to the kitchen," paalam naman ni Luz sa asawa.

"Nasaan muna si Ronnie?" pahabol ni Ronaldo.

"Hindi ba niya nasabi sa'yo? He has plans to leave early today, kasi invited siya sa family reunion nina Paige."

"Oh, ho, ho," pigil nito ang matawa habang tinatapunan siya ng nanunuksong tingin. "Dati, nagko-compete kayong magkapatid sa kung sino ang magiging CEO ng VSMI! Ngayon, paunahan na sa pagpapakasal!"

"Dad," mariin niyang saway na tinawanan naman nito.

Napabuntonghininga na lang si Renante. His father really has senses as hard as a stone wall—it would take a big wrecking ball to get through him and make him notice something. Nakakapagtaka kung bakit hindi naman ganito kamanhid ang ama pagdating sa pagpa-plot ng yearly projections noon para sa kanilang kompanya.

"No pressure! No pressure!" Ronaldo chuckled, waving his hands.

Ano ba 'yan, paulit-ulit! Nitong nakaraan lang, nagtanong na siya tungkol sa kasal, 'di ba? naiirita niyang isip.

Napalitan ang kanyang iritasyon ng takot nang makita ang paglapit ni Stacey sa dining table.

Lalong lumaki ang ngiti ni Ronaldo.

"There you are! Good morning, hija! I'm so glad you're joining us for breakfast."

Tila napunit ang puso ni Renante nang makita ang sapilitang pag ngiti ni Stacey. Medyo mamula-mula rin ang palibot ng mga mata ng dalaga, senyales ng bahagyang pamamaga ng mga ito. Mas kitang-kita iyon nang makalapit si Stacey sa silya katabi ng kanya. Ipinaghila nito ng upuan ang sarili.

Samantala, dali-daling iniiwas ni Renante ang tingin sa dalaga at itinuon ito sa kanyang harapan.

"Did you sleep well? What happened to your eyes?" nakangiting tanong ni Ronaldo habang may kalakip na pag-aalala sa boses nito. He slightly leaned close to the table to get a closer look at her face.

Stacey was already seated when she answered. "It's the soap that I used in the restroom. It stung my eyes."

"Oh," kunot-noo ng ginoo. "You should have borrowed Luz' liquid soap. She uses milder ones, lalo na at sensitive masyado ang kanyang balat."

"It's okay, Tito Ronaldo." Natunugan ni Renante ang bahagyang pagtawa sa boses ni Stacey kaya napatingin siya rito. Mukhang matamlay pa rin ito pero may maliit na ngiti sa mga labi nito habang may hinahanap-hanap ang mga mata sa silid. Then, she glanced back at his father. "Where's Tita Luz?"

"Busy pa sa kitchen, hija. Don't worry kasi sigurado akong patapos na 'yon."

After that, the table became awkwardly quiet. Palipat-lipat ang tingin ni Ronaldo sa kanilang dalawa. Si Renante naman, ibinalik ang tingin sa harap. He could only see the vacant chair across his seat, the wall and then the glass window. Tanging berdeng halaman na nakakumot sa buong pader ng kanilang bakuran ang natanaw niya sa bintanang iyon.

Ilang minuto pa at sumulpot na rin si Luz. Kasama nito ang dalawa sa mga katulong na naghain ng kanilang almusal. One of the maids poured coffee on their mugs as Luz finally took her seat—the one on Ronaldo's right side. Kaya sa pagkakataong ito ay napapagitnaan nila ng kanyang nanay si Stacey.

"Eatwell everyone!" masiglang wika ni Ronaldo bago sila nagkanya-kanyang kain.

Tanging mga kalansing lang ng kubyertos ang narinig nila sa dining room. Nakakapanibago lalo na at sanay si Renante na kapag kasalo ang kanyang pamilya sa pagkain ay nag-uusap-usap na sila tungkol sa negosyo.

Renante subtly observed Stacey who ate heavily—she has a lot of rice on her plate and five pieces of fried foods like eggs, hotdogs, and potato hashbrowns. Si Luz naman ay tahimik ding kumakain. She was as traditional as Ronaldo when it came to table etiquette, kaya sopas na pang-appetizer ang inuna nilang mag-asawa. At hindi man lang nag-aangat ng tingin si Luz—which was unusual because she always checks on everyone's faces. Gusto kasi ng ginang makasigurado na nagustuhan nila ang pagkakaluto nito ng pagkain.

Sa tingin niya, nanibago rin ang kanyang ama kaya hindi na ito nakatiis.

"I am noticing something, Renante," panimula nito kaya inilipat agad ni Renante ang tingin sa ama. "Napapadalas ang pagbisita n'yo rito ni Stacey. And there's also this... girls night out or something last week?"

Tipid na ngumiti si Stacey sa kanyang ama. "Not really a night out. It's afternoon nang mamasyal kami nina Tita Luz kasama si Paige at Kylie."

Ronaldo chuckled at his mistake. "Yes. That one!" Then, he eyed on him. "Pakiramdam ko tuloy, inuunti-unti n'yo na ang pag-prepare sa amin."

"Prepare for what?" he asked his father.

"You know..." He shrugged. "Maybe, you two are already trying to get close to the family because you want to settle down soon."

Buti at walang laman ang kanyang bibig. Kung hindi, masasamid talaga siya. Hindi lang makapaniwala si Renante na seseryosohin ng kanyang ama ang sinabi nito kanina na tatanungin sila tungkol sa kasal. Maging si Luz ay namilog ang mga mata sa asawa nito bago kinakabahan na napatingin kay Stacey.

Nang ilipat ni Renante ang tingin kay Stacey, saglit itong natulala sa kawalan. A few more seconds later and her lips slowly stretched into a dry smile.

"What do you mean by getting settled, Tito Ronaldo?" ngiti nito sa kanyang ama.

Masigla pa rin si Ronaldo nang sumagot. "You know? Getting married!"

Binuntutan iyon ni Ronaldo ng tawa at sinabayan naman ito ni Stacey. Nanigas si Renante sa kanyang kinauupuan kasi nakakikilabot ang dating ng tawa ng kanyang girlfriend. Sa tunog pa lang nito, nahihimigan na niyang napipikon na ito.

Aawatin na sana ni Renante ang kanyang tatay pero naunahan na siya ni Stacey.

"Seriously, Tito, wala talaga kaming ganyang plano ni Renante."

Ronaldo's lips hang open—pausing mid-laughter—while Luz slightly dropped her lips open in shock and stared at Stacey with disbelief.

Napatitig na rin si Renante sa dalaga kahit hindi niya kita ang mukha nito lalo na't nakaharap ito sa direksiyon ni Ronaldo. He felt his heart rip apart when she spoke with so much conviction.

"Hindi sumasagi iyan sa isip namin ni Renante." Ibinalik ni Stacey ang tingin sa pagkain. She was already slicing one of her potato hashbrowns. "To be honest, we are visiting everyone we know—family and friends—kasi medyo nagkakasawaan na kami sa mukha ng isa't isa."

Nagsalubong agad ang mga kilay niya, lalo na nang tumawa nang pagak si Stacey pagkatapos ng mga sinabi nito.

Nag-aalinlangan na sinabayan na lang din nina Ronaldo at Luz ang pagtawa ni Stacey, pero hindi si Renante. He knew that her laughter was a very poor attempt to make her remark look like a joke. Alam niya sa sarili na hindi biro iyon. Hindi rin iyon ang katotohanan dahil tiyak niyang sinabi ni Stacey ang mga bagay na iyon para pasakitan siya.

Unti-unting humupa ang kanilang mga walang-buhay na tawanan. Napalunok si Renante nang tusukin bigla ni Stacey ng tinidor ang maliit na piraso ng potato hashbrown. Inangat niya ang tinidor at bago ito nagsubo ay nilingon nito ang mga magulang niya at muling nagsalita.

"Do you want to know our plans?"

Pagkatapos, nagsubo ito ng ulam at sinundan ng isang kutsarang kanin.

"Sure. If that's okay with you," ani Ronaldo na mas maingat na ngayon sa pagsasalita.

Sumagot si Stacey ilang segundo matapos lunukin ang kanyang kinain.

"Renante's plan is to prioritize VVatch. And my plan? After I help him with their new wristwatch collection, I'll travel the world."

Lalong nagdilim ang kanyang anyo.

What game is she trying to play? I requested her to make sure my parents won't have a clue that we have a problem, but she doesn't have to overdo it!

"Travel?" hilig ng ulo ni Luz. "Like your..."

"Mother," dugtong ni Stacey. There was some kind of satisfaction in her voice.

Napatitig lang si Luz sa dalaga, hindi malaman ang sasabihin.

"But it's a little bit different, Tita Luz. I'll travel so I can learn from other cultures. I will visit historic sites and tourist attractions that has designs I can incorporate with the bags I'll produce in the future."

"Bags? You mean, you're going back to your woven bag business?" mahinang usal ni Luz.

"Yes," masiglang tugon ni Stacey. At sa kauna-unahang pagkakataon ay nilingon na siya nito sa wakas. "Right, baby?"

Baby? Dahil sa itinawag nito sa kanya ay mas lalong nag-init ang ulo niya. Among all endearments invented on earth, he despised the term 'baby' for the simple reason that he didn't want to be associated with a literal baby. Kaya nga 'boo' ang tawagan nila!

Renante just nodded his head and returned his eyes on his food. Minabuti niyang manahimik na lang dahil baka kung ano pa ang masabi niya.

Masayang hinarap uli ni Stacey ang kanyang mga magulang.

"What do you think, Tita? Tito?"

"That sounds great," napipilitang ngiti at tango ni Ronaldo bago humigop ng sabaw ng sopas para makapagkunwari na hindi makapagsalita dahil may laman ang bibig.

Luz just smiled at Stacey faintly and said, "No pressure about the wedding at all. You are both free to do whatever you want. Excited lang masyado si Ronaldo kaya kinukulit kayo."

Nang sulyapan ni Luz ang asawa ay pasimple itong pinanlakihan nito ng mga mata. Nagbait-baitan agad ang ginoo at ngumiti nang malingunan ni Stacey.

Pagkatapos mag-almusal, nagpaalam din sila agad sa kanyang mga magulang. Luz and Ronaldo attends the early Sunday church mass then, head on straight to the golf course where Ronaldo would play with his amigos.

Kapwa sila walang imikan nang marating ang harap ng bahay kung saan nakaparada ang kanilang mga sasakyan.

Una nilang nadaanan ang kotse ni Stacey na nakaparada sa tapat mismo ng front door ng bahay. Dumeretso sa tapat ng pinto ng driver's seat ang dalaga at sinusian ito pabukas. There was no need for anyone of them to open the gate—iniwan na kasi itong bukas ni Ronnie na naunang umalis ng bahay.

Renante stood behind her and observed her for a while. Nagsalita lang siya nang mag-click pabukas ang pinto ng kotse.

"Tayo pa rin ba?"

Tumigil si Stacey sa paggalaw pero hindi siya nito nilingon. He waited but her response was taking too long.

"Iyong mga sinabi mo kanina, iyon na ba ang sagot mo sa pakiusap ko kanina na patawarin mo ako? Iyon ba ang sagot mo? Na lilibutin mo ang buong mundo at iiwanan mo ako rito?"

He heard her sharp inhale.

Pinatatag niya ang tinig. "Answer me, please."

"Tayo pa rin," mahina nitong sagot.

Parang piniga ang kanyang puso. Sila pa rin daw pero bakit ganoon ang mga sinabi niya sa kanyang mga magulang?

"Will I see you at home?"

She looked at him over her shoulder and gave him a tightlipped smile that did not reach her eyes. She stared at him for a little while.

"See you at home," sagot nito pagkaraka.

Pagkatapos, ibinalik na nito ang tingin sa harap at nilakihan ang pagkakabukas ng pinto para mapasok na ito sa kotse.

Renante sighed and watched her car leave before he headed to the side of the house where he parked his car.

That's when everything began to change.