'Klojo!'

Galmde haar laatste stukje stem door de rust van de natuur en keek de jongen hevig verrast op terwijl hij tot een halt kwam te staan.

'Whow...,' zuchtte hij verrast terwijl hij kort zijn hoofd schudde en met zijn oogleden knipperde. Daarna draaide hij zich om en keek hij zijn vier vrienden aan, die in alle stilte het boeiende conversatie mee hadden geluisterd.

'Wow ja,' zei één van zijn vrienden en hief hij daarna een vinger op, om hem daarna te wijzen naar het pad waar het meisje in verdween. 'Eh..., moet je er niet iets aan doen?'

Zijn wenkbrauwen fronsend keek de blondharige jongen zijn vriend aan voordat hij op hem af begon te stappen. 'Hoe bedoel je?'

'Nou, eh.. Je bent, eh- ja, zulk gedrag kan je toch niet door de vingers zien...?' Mompelde zijn vriend verward.

Een kort, schamper lachje verliet de blondharige jongen zijn lippen terwijl hij zijn hoofd schudde en hij vervolgens een hand op zijn vriend zijn schouder legde.

'Dit is niet hoe wij werken als we op vakantie zijn, Jared' Zei hij kalm terwijl hij recht in zijn ogen keek en vervolgens zijn hoofd van hem wegdraaide.

'Weet je nog, jongens? Zo lang wij hier zijn houden we ons koest. Wij maken geen herrie, we trekken geen aandacht en wij zijn voorlopig onze normale ikzelf. Begrepen?'

'Yes, bro,' zeggen ze allemaal tegelijkertijd en knikt hij eenmalig, tevreden met zijn hoofd voordat hij plotseling de zak chips uit de handen van Finngrist.

'Heya-'

'Nou, kom eens kijken wat voor een mooie waterval er hier is.' Sprak de blondharige jongen zijn vriend net voor, die een opmerking wilde maken op het feit dat hij zijn zak chips afgepakt had.

Zuchtend lopen de vier jongens achter hem aan naar de waterval en konden zij allemaal de fijne waterdruppels van de mist op hun huid voelen.

In stilte keken de vijf vrienden naar het neerstortende water, maar was de blondharige jongen daarna in gedachten verzonken als hij aan het meisje terugdacht.

Wat een pit en furie heeft die meid..., dacht hij afwezig terwijl hij een chipsje in zijn mond stak en er op begon te kauwen. Echt héél anders dan de meiden die ik dagelijks tegenkom.

Een kleine glimlach vormde er zich rondom zijn lippen als hij naar het opspattende water keek, aan het eind van de waterval. Ze voelde in ieder geval wel goed aan in mijn armen, toen ik haar uit het water haalde.

Een diepe zucht ontsnapte er uit zijn mond voordat hij zich omdraaide, de chipszak verfrommelde tot een balletje en eerst om zich heen keek. Tot hij op het besef kwam dat dit echt de ruige natuur was en dat er natuurlijk geen prullenbakken zouden zijn. Kort laat hij zijn hand boven zich hangen met de prop, maar rolde hij daarna toch zijn ogen.

Okéé, voor jou neem ik deze keer maar m'n eigen rommel mee.