Al bij de ochtendgloren van de nieuwe dag, toen Lauren de dag ervoor 'ja' zei op hun aankomende date, golfde er een intense spanning in zijn lijf op. Net als een wild beest had hij de dekens van zich afgegooid en was hij met grote stappen de woonkamer in gelopen om daar Finn zoals gewoonlijk achter het fornuis te zien staan. Naast hem was Jared nog als enige wakker en vroeg Luke zich hevig af waar de andere twee waren gebleven.

En daar kwamen zowel de slaperige James als River uit de gedeelde slaapkamer strompelen terwijl River met de palm van zijn handen in zijn ogen wreef. Hun haren stonden erbij alsof ze een ongelooflijk wilde nacht hebben gehad. Wat overigens niet het geval was.

'Nou, fijn dat jullie er zijn,' zei hij op een ferme toon net als die van een leider en mompelden ze nog een goedemorgen voordat ze op hun stoelen neerploften. Vrijwel tegelijk keken alle vier vrienden naar hem op als Finn ook het kookstel uitzette.

'We hebben vandaag veel te doen,' viel hij met de deur in huis en keken al zijn vrienden meteen nieuwsgierig naar hem op.  'Lauren heeft ja gezegd op onze date,' zei hij en joelden zijn vrienden gelijk als ze elkaar een high five gaven, maar was Luke nog niet uitgepraat. 'dus, jongens... die date, is al vandaag.'

Na kort te hebben gediscussieerd over wat er nodig was en gedaan moest worden, lag er een plan klaar en wist iedereen wat ze moesten doen. Maar nog voordat ze uit huis gingen stond er een stevige ontbijt op hen te wachten. Een hoge stapel pancakes met een flinke stapel bacon ernaast werd er op tafel gezet evenals verschillende broden en bolletjes. Met een waterende mond hield elke vriend zich in tot Finn ook op zijn stoel zat en het startschot gaf.

Meteen stortte elke jongen zich bovenop zijn volgeladen bord na alles van hun midden af te hebben gegrist en waren de beide stapels al binnen een paar minuten opgevreten. Als ze zich na een goede tien minuten helemaal rond gegeten hadden, bereidden ze zich er op voor.

Ieder jongeman ging vlug zijn eigen weg naar of de badkamer om zich op te frissen of naar de slaapkamer om hun slaapkleren in te wisselen. En waren ze alle vijf al binnen een respectievelijke tijd van vijf minuten, klaar. 

'Let's go!' Bulderde de zware en licht enthousiaste stem van River door heel het huis en marcheerden zowat al zijn vrienden naar de voordeur voordat zijn beste vriend als laatste de deur het huis uit kwam en de voordeur op slot zette. Daar sprongen alle jongens vlug het busje in voordat ze koers zette naar de stad. Santos.

'Jullie gaan dus het vervoer regelen, ga maar en doe je ding!' Zei River luid van naast Luke en verbaasde hij zich even dat zijn beste vriend de taken uit zijn handen nam. Al mompelend keek zijn goede vriend neer op het papiertje, waar ze zowat alles op hadden geschreven dat er nodig was.

Zowel James en Jared waren meteen van de groep weggehobbeld als ze door de nu voor Luke bekende straten van Santos liepen en glimlachte hij warm als hij de kerk zag staan. In zijn hoofd dwaalde de verse herinnering voorbij waarbij hij haar zo had weten te plagen met dat religieuze naaktschilderij. Hij wist dat het algemeen normaal was dat er in elke katholieke kerk zo'n schilderij hing, maar kon hij het gewoon niet laten.

'Allee! Ik zie hier op het papiertje dat de cateringsbedrijf hier in de buurt is. Gaan wij er even heen of wil jij even kijken bij die fun-shop daar?' Vroeg River ineens aan hem en keek Luke hem verrast aan, om hem naar een klein winkeltje te zien wijzen dat allerlei tuinbeelden van achter het etalage had staan. Daar zag hij ook een groot windlicht staan en kreeg hij ineens een idee in zijn hoofd.

'Is goed, gaan jullie maar. Ik ga daar even kijken, ja! Spreken we elkaar om um...-,' zei hij als hij naar zijn dure horloge keek en inschatte hoeveel tijd hij nodig ging hebben. '- over een uur? Als jullie toch eerder klaar zijn zoeken jullie me maar op. Ja?' Seinde hij zijn vrienden in en salueerden zowel Finn als River voordat ze zich van hem wegdraaiden. Kort glimlachte hij als hij zijn twee grote vrienden zag weglopen tot zijn beste vriend kort naar hem omkeek. Als hij het licht bezorgde blik rondom River zijn gezicht zag, stak hij vlug een duim omhoog met een grijns voordat hij dan toch maar het kleine, mysterieuze winkel binnenstapte.

Een wasem van een sterke maar heerlijke geur van een wierook vulden zijn neusgaten en keek hij nieuwsgierig om zich heen. Kort trok hij zijn wenkbrauwen verschrikt op als hij een groot gebeeldhouwde houten figuur zag staan die hem met een open mond vol vlijmscherpe tanden en dreigende klauwen, angst aan probeerde te jagen.

Behoedzaam draaide hij van hem weg als hij het beeld aan bleef kijken tot hij op een veilige afstand zijn rug naar het beeld toe keerde. Opgelucht dat niet ineens een enge menselijke  boeman was geweest keek hij geïnteresseerd om zich heen tot hij bijna het wel menselijke figuur miste. Zijn ogen schoten verwilderd terug naar waar hij net overheen had gekeken en zag hij een iets ineengedoken figuur van een oudere vrouw. Wiens grijze haren in dreadlocks voor haar gezicht hingen, net als een gordijn.

'Hola señorita?' Vroeg hij beleefd als hij ook zijn hoofd kantelde om haar beter in het gezicht te kunnen aankijken en schrok hij even van het aantal rimpels rondom haar gezicht. Bij haar ooghoeken waren er diepe kraaienpootjes gegraveerd met een flink uitgezakte huid onder haar oogleden en wangen. De oudere vrouw haar ogen flitsten in één ruk naar hem toe en hapte hij kort naar adem als hij zijn best deed om vriendelijk te blijven kijken.

Op zijn begroeting reageerde ze niet, van top tot teen bekeek ze hem enkel voordat er rondom haar lippen een haast enge grijns tevoorschijn kwam. Haar tanden waren hevig vergeeld en afgebrokkeld en slikte hij hevig. Hij moest er totaal niet aan denken om door haar te worden overvallen, maar probeerde ze door haar exterieur heen te kijken.

'Puedo echar un vistazo?' [Mag ik eens rondkijken?] Vroeg hij beleefd aan haar en knikte ze op een gegeven moment, heel langzaam haar hoofd. Intens opgelucht lachte hij kort en dankte hij haar met een biddend gebaar voordat hij zijn blik van haar weghaalde. Zijn ogen zwierven door de hele winkel en zag hij allerlei inheemse houten beeldjes, maar ook maskers. Een onprettige rilling ging er over zijn huid, maar probeerde hij het van zich af te zetten.

Als hij dan na een paar minuten heel de winkel had bekeken, belandden zijn ogen ineens op hét voorwerp dat hij nodig had. In een hoekje gepropt van achter een beeld vond hij vijf oliefakkels en haalde hij het gretig tevoorschijn. Opgelucht en blij grijnsde hij tevreden naar de vijf in zijn arm en wilde hij ermee naar de balie lopen, waar ook de oudere vrouw zat.

En zo draaide hij zich om als hij ook goed oplette of de balken van de vijf nergens aan kwam en draaide hij zijn hoofd, om het volgende moment een luide, verschrikte kreet te slaken als de vijf fakkels uit zijn armen vlogen.

Waar de oudere vrouw eerst van achter de balie zat, stond deze ineens pal voor zijn neus en keek Luke met een hevig bonzend hart naar haar. Met een neutrale blik keek ze hem aan voordat ze haar magere wijsvinger oprees en naar iets boven hem wees. Na een korte twijfeling draaide hij schokkerig zijn hoofd om, om te kunnen zien met wat ze bedoelde.

Antorcha de Fuego ,[ Fakkels van vuur] stond de naam op een vierkante doos geplakt die op een plank boven hen rustte en voelde hij kort het bloed uit zijn wangen wegtrekken als hij besefte dat dát nou juist precies was wat hij zocht. 'Owhja,' zei hij verrast en geamuseerd voordat hij zich naar de vrouw omdraaide, om haar dan ineens nergens te vinden. Verbijsterd liep hij naar voren en zag hij voorbij de hoek de vrouw ineens achter de balie te zien staan.

Zijn wenkbrauwen fronsend keerde hij terug naar de doos en besefte hij dat hij dat ding maar zelf van de plank af moest trekken. Maar kort vroeg hij zich af of hij geen waanbeelden kreeg van de vrouw die zomaar verscheen en verdween, evenals het plots verdwijnen van de naam op de doos, maar schudde hij maar vlug zijn hoofd om de zenuwen van zich af te houden. De vorm van de doos was immers nog steeds hetzelfde.

Met een luid gekreun en gesteun als ook het zweet zich op zijn voorhoofd begon te parelen beet hij hard op zijn kiezen als hij ook al zijn kracht gebruikte om de doos van de plank af te krijgen. Zodra de langste zijde bijna van de plank loskwam, verplaatste hij zijn hand naar de andere kant voordat hij luid puffend met trillende armen, de doos naar de grond toe bracht.

'Oef,' zei hij opgelucht als hij met de rug van zijn hand zijn voorhoofd afveegde voordat de nieuwsgierigheid aan hem knaagde en hij de doos open wrikte. Daar begroette er een heleboel oliefakkels die rechtop stonden, maar ook op de kop om zo ruimte te besparen. Als hij er dan telde dat het er makkelijk vijftig waren, grijnsde hij breeduit als hij ook zijn denkbeeldige to-do lijstje afvinkte.

De doos naar de balie toe slepend met in zijn andere arm de resterende vijf rekende hij vlug het bedrag uit en legde hij met een groots gemak een biljet van twee honderd euro op de balie. Als hij dan verwachtingsvol naar de vrouw opkeek, die zich nog voor geen millimeter had bewogen totdat hij maar zei dat ze het wisselgeld mocht houden. Vragend om een antwoord keek hij op in haar ogen en was hij getuige van een minieme hoofdknik. Dat voor hem als een antwoord klonk waarna hij haar begroette.

'Muchas gracias, adios,' zei hij beleefd voordat hij zijn armen opnieuw om de doos heen klampte en het achteruit begon te trekken. Tot hij totaal bezweet bij de ingang aankwam en meteen werd geholpen door River en Finn.

'Wat heb je nou gedaan daarbinnen!?' Vroeg River hem hevig ontsteld als hij ook een hand op Luke zijn schouder legde, maar hem meteen terugtrok. 'Het lijkt alsof je een marathon hebt gelopen daarbinnen,' siste ze hem toe waardoor Luke ineens hard moest lachen. Het waren soms zijn dramatische woorden dat hem de grap van de situatie liet inzien.

Met zijn drieën tilden ze nu met een gemak de doos op en hieven ze het op hun schouders voordat ze naar hun witte busje terugliepen. Zodra het zware ding dan in de achterkant was gedropt, besloten ze te wachten op de andere twee als ze in de nog koele schaduw zaten om bij te komen.

Na ongeveer een kwartier doemden de gestalten van Jared en James op met elk een ijsje in hun handen en trok Luke een wenkbrauw omhoog. Van naast hem sprong River meteen luid briesend op om meteen een weerwoord uit te spreken, maar hield Luke hem meteen tegen. Als zijn beste vriend hem met groot ontzette ogen aankeek, kwam hij ook overeind en grijnsde hij breeduit.

'Als zij een ijs hebben, hebben wij er ook recht op hè. Daar zie ik een kleine shop, let's go,' zei Luke met een grijns voordat hij River en Finn achter zich aan trok. Van achter hen hoorde hij hun geroep, maar lachte hij van binnen.

Tsja, rechtvaardigheid loont het best.

Zodra ze hun boodschappen hadden betaald, kwamen zowel Finn, River als Luke naar buiten met een flinke magnum in elke hand als er ook een tasje in Luke zijn andere hand hing. Met daarin de benodigdheden voor de oliefakkels. Flessen petroleum en natuurlijk een doosje lucifers.

Daar keken James en Jared hen verongelijkt aan als ze naar hun bijna opgegeten hoorntje keken waar er maar twee bolletjes ijs in zaten. Teleurgesteld en met een jaloerse blik keken ze hen aan maar hief Luke enkel met een grijns zijn schouders op als zijn ogen vertelden dat ze hun straf wel hadden verdiend.

Als dan het groepje compleet was liepen ze in een nette rij naast elkaar de straat af. Daar waar Luke eerder met Lauren niet echt veel naar winkeltjes had gekeken, was hij er toch zeker bewust van dat hij ergens van tussen in de straatjes, een chique boetiek had zien staan. Voor Luke voelde het iets vreemd aan om weer terug te zijn, dan wel zonder Lauren. Maar ook vooral om die herinnering dat hij niet zo ver van hier, in de boeien werd geslagen. Hij wist nog maar al te goed hoe furieus River had gereageerd toen hij het ze had verteld en was zijn beste vriend zelfs bereid om terug naar de politiebureau te rijden en haar geld terug te eisen.

Gelukkig was het niet zover gekomen, mede dankzij de hulp van de andere drie vrienden die River uit al hun macht tegenhielden totdat hij was gekalmeerd. Luke kon zeker zijn goedbedoelde gebaar begrijpen, maar had hij geen zin om deze avond weer de deur uit te gaan. En nu ook niet als ze al hun hoofden naar een naderend straatje draaiden en ontdekten dat ze op de juiste plaats waren.

Een paspop met een prachtig felrode jurk en een gouden tailleband deed dienst als lokkertje naar de winkel en was het in haar opzet geslaagd. Hun ijsjes opgegeten en de houten stokjes ervan weggooiend, naderden ze de shop en gingen alle vijf de jongens meteen naar binnen. Luke kwam als derde naar binnen en zag hij vrijwel meteen hoe de verkoopster zich helemaal over River heen stortte. Die niet eens een kleinste beetje was afgeleid.

Heel zijn postuur verstijvend, volgden zijn andere vrienden zijn voorbeeld terwijl Luke geïnteresseerd om zich heen keek naar die talloze jurken aan de hangers. In zijn hoofd draaiden de radertjes op volle toeren als hij het voor zich probeerde te houden wat voor kleuren er bij haar zou passen. Zo liep hij met een serieuze frons de winkel door waarbij hij een paar jurken van het rek afhaalden. Waar hij na een schuddend hoofd een paar terug legde, had hij nog steeds vier jurken over zijn arm.

Zuchtend was hij toen ietwat radeloos naar zijn vier vrienden omgedraaid, die elk net als een stenen standbeeld stijf rechtop stonden totdat hij het teken gaf. 'Score,' zei hij ineens met een duidelijke stem en kwamen ze meteen uit hun stijve positie en liepen ze naar hem toe als Luke de jurken ook over een grote poef heen had gelegd.

'Nou, help me eens. Ik heb geen idee welke van de vier bij haar zou passen.' Mompelde hij verongelijkt als hij ook met zijn vingertoppen over de golvende stof van een perzikkleurige jurk gleed. Die geribbeld aanvoelden onder zijn vingers voordat hij zijn blik verplaatste naar een felgele jurk. Erna kwam de prachtig donkergroene jurk die heel veel weg had van het tropische woud met daaronder de marineblauwe jurk.

Zonder enige schaamte hief Finn de eerste jurk omhoog en stak het niet zo mooi af bij zijn zongebruinde huid waardoor Luke zijn neus rimpelde en de jurk afwees. De verkoopster stond met een open mond naar alle jongens te staren als het zich ook hevig afvroeg of ze wel van dienst kon zijn. Maar Luke trok niets van haar aan en ging hij door naar de volgende. Die James, Jared en River omhoog hielden.

Terwijl Jared de donkergroene jurk omhoog hield, kneep Luke zijn oogleden gepijnigd samen bij het kijken naar de felgele jurk in James zijn hand. 'Oww, die wordt het zeker ook niet,' mompelde hij als hij een hand voor zijn ogen plaatste, maar James hem al grinnikend liet zakken en maar aan de vrouw gaf. Dan bleef er dus als laatste de twee jurken over en kwamen zowel Jared als River dichter bij elkaar staan.

Luke zijn ogen flitsten van de ene naar de andere en voelde hij de twijfel hevig toeslaan. Waar de donkergroene jurk heel mooi bij haar zongebruinde huid en blonde haren zou passen, paste de marineblauwe jurk toch wel perfect bij haar saffierkleurige ogen. Haar ogen, die net als diamanten leken te fonkelen en begon hij te glimlachen.

Zijn hoofd afwezig knikkend als er zich een beeld voor zijn ogen werd gecreëerd wees hij naar River, die trots zijn borstkas uitzette als hij ook iets rechter begon te staan. Alsof hij de modeshow had gewonnen met zijn jurk. En Jared snoof kort als het ook zijn ogen rolde voordat hij de donkergroene jurk maar liet neerzakken.

Nadenkend met dat beeld voor zijn vizier bekeek hij de marineblauwe jurk en zag hij dat het eigenlijk best een simpele jurk was, maar voelde hij zijn handen jeuken om er meer accessoires erop te laten borduren. Zoals in de kleur van haar betoverende irissen.

Dus betaalden ze vlug voor de jurk die simpel en elegant was voordat ze de winkel ontvluchtten voordat de verkoopster nog met hen kon aanpappen. In één van de straatjes liepen ze als Luke ook wist waar de eigenlijke 'echte' winkelstraat zat. Daar nam hij het zich voor dat er vast wel een juwelierswinkel aanwezig zou zijn.

Al snel waren ze in de juiste brede straat beland en liepen ze net als een stel flinke jongens op een rij door de straat waarbij iedereen met grote ogen voor hen uitweken. Met die honderden paar ogen op zijn huid brandend, voelde hij zich machtig en rijk als hij ook breeduit grijnsde bij het idee dat hij haar tot een prachtige unieke diamant maakte. Zijn persoonlijke diamant.

Maar nog voordat ze de juwelier konden vinden, passeerden ze ineens een winkel dat meteen zijn aandacht trok. Abrupt stopte hij als hij naar de naam van de winkel staarde en hij eraan dacht waar hij het eerder van gezien had. Victoria's Secret hing er boven de winkel en stonden er een paar mooie poppen. Maar vlug besefte hij dat het niet de poppen waren de prachtig zijn, maar het vrouwelijke ondergoed erop.

Net als een mot dat op een vlam afvloog, liep hij naar de etalage en zag hij om één van de paspoppen, een prachtig donkerblauwe kanten slip. Kort bloosde hij als hij haar in die slip voorstelde tot hij kort opschrok van een slanke vrouw van achter het glas. Die hem verleidelijk aankeek maar hij enkel oog had op het kanten stuk. Als hij dan niet op haar reageerde die hem duidelijk wilde afleiden kneep ze haar oogleden samen als hij haar koud aankeek.

Daar besefte de vrouw zich ineens en boog ze haar hoofd uit respect voordat ze met een gehoorzame blik naar voren scharrelde. Met opgetrokken wenkbrauwen wees ze naar de eerste paspop en schudde hij meteen zijn hoofd. Als ze dan doorging naar de tweede toverde er zich ineens een grijns rondom zijn lippen wat de vrouw ineens deed blozen.

Van achter hem hoorde hij zijn vrienden kort fluiten en mompelen wat hem met een opgetrokken wenkbrauw deed omkijken, voordat hij in stilte de tas met de boodschappen aan James overgaf waarna hij de winkel binnenstapte. Van uit zijn achterzak haalde hij zijn mobiele telefoon, waar ook zijn creditcard verborgen zat en haalde hij het meteen naar voren.

'Es el tamaño correcto?' Vroeg de vrouw op een zachte, behoedzame blik als ze ook van onder haar wimpers naar hem opkeek. Terwijl zijn creditcard in de licht zweefde, besefte hij het zich ineens dat hij dat bijna was vergeten. Zijn ogen lichtten dankbaar op en glimlachte de vrouw even voordat ze van achter de balie wegliep. Vlug volgde hij haar naar één van de talloze setjes die aan de wand hingen en wees de vrouw naar de zelfde kleur lingerie. Al snel begreep hij de bedoeling en hief hij zijn handen na een korte twijfeling, maar op.

Daar scharrelde hij van tussen de setjes door en smeekte hij zijn herinneringen naar het beeld van gisteravond waarbij hij stiekem op de label van haar jurkje had gekeken. Maar werd hij er eigenlijk toch niet echt wijzer van, doordat hij zich enkel een maat M herinnerde.

Fuck, dacht hij als hij ook zijn schouders liet hangen en zijn oogleden sloot, tot er plots een beeld voorbij schoot waarbij hij haar bikini top op de grond had zien liggen. Met die ene label luid en duidelijk zichtbaar voor hem. C! Het was een C! Of uh..., een B? Hmpf, waarom lijken B en C zo veel op elkaar. Beide letters hebben die kromming. Was die label nou op de kop of niet...? Mompelde hij in zijn eigen gedachten als hij in ieder geval één ding wel zeker wist, wat die cijfers ook mochten betekenen; 75.

Dus liep hij maar met een neutrale streep rondom  zijn lippen met de twee setjes in zijn hand naar de balie, waarna de vrouw hem vragend aankeek maar verder nietsmeer vroeg. Na hem kort te hebben aangekeken om te kunnen peilen, voerde ze het te betalen bedrag in en betaalde Luke hem zonder ook maar na te denken. In een wit tasje met de logo van Victoria's Secret erop dankte hij haar en liep hij met de 75B en de 75C, naar buiten. Waar zijn vrienden hem al fluitend verwelkomden en Luke al lachend en hoofdschuddend door de massa aan vrienden naar voren liep.

Om bijna aan het einde van de straat, de gezochte juwelier te vinden en gingen ze er gelijk naar binnen. Waar de baas van de winkel alle vijf de jongens gespannen en verdacht aankeken, toverde hij zijn magische kaartje naar voren wat de eurotekens in de oudere man zijn ogen deed oplichten.

Om een uur later met een tevreden glimlach uit de winkel te komen met in zijn ene hand een nieuw, kleiner tasje en in de andere hand, een kaartje met het mobiele nummer van een bekwame naaister.

Ondanks de zon nog maar net was opgekomen, was het al broeierig warm en keek Luke meer dan tevreden toe hoe de naaister de zorgvuldig vooraf geboorde steentjes op zijn aangewezen plaatsen aan het donkerblauwe stof vastnaaiden. Met elk steentje dat er toegevoegd werd scheen de jurk prachtig te fonkelen en te stralen en probeerde hij het zich in te beelden hoe het prachtig en koninklijk om haar lijf zou staan.

Van naast hem was River druk bezig om een juiste transportbedrijf te vinden dat het meest betrouwbaar was. Zijn telefoon ging over als hij dé perfecte meest aanbevolen postbedrijf vond en werd de telefoon na twee tonen al opgenomen. Daar sprak River perfect Spaans naar degene die de taak opgelegd kreeg om de jurk te vervoeren.

En zoals de andere klanten het waardeerden, arriveerde hun bezorger al snel aan huis op het moment dat de naaister klaar was. In haar tengere handen hield de kleine oude vrouw de jurk omhoog en voelde hij zich verrukt bij het aanschouwen van de perfecte jurk. Die van een bedrag van tachtig euro meteen werd gelanceerd naar wel achtduizend euro.

Een immens bedrag, die dan wel verborgen in de zwarte doos, in de handen van de donkere man werd afgeleverd en kon hij toen maar op één ding hopen dat het goed en vlug arriveerde met zijn handgeschreven briefje. Kort nam hij het zorgvuldig geschreven door en twijfelde hij kort of het niet al te opzichtig was. En of hij zichzelf door zijn nette, aangeleerde handschrift zou verraden.

Toen hij die brief schreef, hield hij zich met moeite in om heel het perkament vol te schrijven met wat hij wilde zeggen, maar besloot hij dat er daar wel een beter moment voor zou komen. Dus beet hij op de binnenkant van zijn wang als hij ook het witte postbusje zag wegrijden.

Kort schrok hij op van een stevige hand op zijn schouder en keek hij opzij om recht in het glimlachende gezicht van River aan te kijken en deelde hij het volgende mee. 'Je blouse en gilet zijn gestreken en liggen ze nu op jouw opgemaakte bed te drogen.' Zei hij zacht in zijn oor en keek Luke met een glimlach, dankbaar naar zijn vriend op.

Vervolgens draaide hij zich om en liep hij naar het aanrecht waar Finn een heuse bowl aan vers gesneden fruit had gemaakt en griste ze een paar partjes mandarijn mee onderweg naar buiten. Meteen dwaalden zijn gedachten naar haar en vond hij het ergens jammer dat hij deze ochtend niet bij haar was in het asiel, om haar te helpen met het voeren en schoonmaken van de hokken.

Je bent gewoon zo'n dappere vrouw..., dacht hij als hij het stukje mandarijn in zijn mond stopte en over de zee staarde. 

Terwijl de minuten voor hem wel tergend langzame uren leken, wisten zijn vrienden hem bijzonder goed bezig te houden door middel van spelletjes en een gezellig gebabbel. Waarin ze hem lieten weten dat ze graag nog naar de plaats toe gingen waar ze van een klif af konden springen. Kort rilde hij bij het idee van de gevaarlijke acties en wilde hij een nee gaan zeggen, totdat zijn jongens meteen inhaakten dat Lauren ook wel mee mocht. Zijn ogen glinsterden meteen van plezier als hij er ook aan dacht om haar nog ietsje langer bij zich te hebben waardoor hij maar toestemde.

Maar zodra hij aan haar dacht, aan zijn Lauren, schoten zijn ogen meteen op naar de klok en zag hij dat het nog maar zes uur was maar hij zichzelf niet meer kon inhouden. Overeind krabbelend deelde hij zijn vrienden mee dat hij maar een douche ging nemen. Zijn kamer ingaand zag hij het tentoongespreide kostuumpje en glimlachte hij even bij het zien hoe goed de kleur van zijn pantalons bij haar jurk paste.

Het kalmeerde hem even als hij eraan dacht hoe hij en zijn vrienden alles zo vlug voor elkaar hadden gekregen in een paar uren tijd, en dat alles tot nu toe ging zoals het gepland was voordat hij onder de douche stapte. Intens hoopte hij dat zij zijn pakket goed had ontvangen en ze het zou uitschreeuwen van blijdschap. Of hevig opkeek bij het zien van de setjes aan kanten lingerie. Die haar vast geweldig zouden staan, maar hij zich besefte dat hij ze waarschijnlijk toch niet ging zien.

Maar het idee dat ze dan alles zou dragen wat hij voor haar kocht deed zijn hart kort versnellen voordat hij zijn huid goed scrubde en zijn haren waste. Al vlug droogde hij zichzelf af met de hevige vraag hoeveel tijd hij nog had, doordat er in de badkamer geen klok hing. Zijn zwarte Armani boxershorts aantrekkend haalde hij de slot van de deur af voordat hij luid riep met hoeveel tijd hij nog had.

'Zesendertig minuten nog voordat het zeven uur is!' Riep één van zijn vrienden terug en siste hij kort doordat hij besefte dat hij er graag al om half zeven wilde zijn. Maar besefte hij dat hij meer tijd nodig had om aan te kleden maar ook om zijn haren te drogen. Maar erna daagde het hem dat hij het geduld vast niet zou kunnen bewaren als hij daar voor een fucking half uur moest staan wachten. Met die zenuwen die een man zoals hij kon omleggen.

Als hij zich dan toch maar iets gehaast door zijn vrienden met een hoop bemoedigende schouderklopjes werd afgezet, keek hij intens tevreden toe naar de zorgvuldig geplaatste fakkels aan de zijkanten van het pad. Met een grijns keek Luke goedkeurend naar een man die een vuilniszak aan het wegbrengen was. Zoals geïnformeerd wist Luke dat er een cateringscrew stand-by stond en ze een vijfgangen diner zouden ontvangen, precies zoals hij het wou. De verrijdbare kar die ook dienst deed als een keuken stond verborgen achter een schutting, waar ook de mensen van de muziekband alles gereed maakten. De lucht boven hem was in een diepblauwe kleur verduisterd en maakte hij voor even de bovenste knoopje van zijn blouse los.

Het kapelletje die er standaard al aanwezig was werd prachtig versierd en voelde dit voor hem net als een stukje droom. Die straks de werkelijkheid werd als zijn knappe date zou verschijnen. Hevig benieuwd was hij naar de met diamanten ingelegde jurk die zich vast en zeker perfect om haar rondingen heen spande, maar was hij het meest nieuwsgierig naar haar blik.

Haar blik die makkelijk duizend en één woorden uitstraalden en hij haar met een gemak begreep. Waar er eerst een blij gevoel omhoog rees, schokte deze kort bij een andere gedachte. Dat..., dat het ook dit moment was om haar de waarheid te vertellen. Dus slikte hij kort als hij met zijn nette schoenen van het pad afstapte en de deftig gedekte tafel zag staan. Met een kleine glimlach nam hij het in zijn hoofd door hoe hij het beste ter sprake kon brengen, als hij het even niet wist merkte hij ook dat hij iets warmer kreeg waardoor hij de manchetten losmaakten en de rand van de blouse omdraaide. Dit deed hij twee maal voordat hij het omhoog schoof als hij er over bleef denken.

In zijn hersenen zocht en zocht hij naar de beste manier en sloeg hij zijn handen op zijn rug die in elkaar vasthaakten, maar miste hij bijna het ongelooflijk zachte geluid van een hoefgetrappel waardoor zijn hoofd in een ruk omhoog schoot. Verrast keek hij op zijn horloge en zag hij dat het inderdaad al kwart over zeven was. De verwachte tijd.

En daar keek hij ook verrast toe hoe de olielampjes al waren aangestoken wiens oranjeachtige gloed over het pad dansten. Het licht scheen duidelijk genoeg over de weg terwijl ondertussen het hoefgetrappel steeds duidelijker te horen was. Reikhalzend keek hij uit naar de flauwe bocht en dacht hij in de donkerte, een schuddend paardenhoofd te zien. In zijn borstkas rees de zenuwen in één grote vloedgolf op en voelde hij zich ineens behoorlijk onzeker. Zijn handen trilden licht van de spanning en wilde hij het meteen verbergen, dus stopte hij vlug zijn handen in de zakken van zijn pantalons.

Een luid gebries doorkliefde de lucht met daarna opnieuw een luid hoefgetrappel na een moment van stilte en besefte hij, dat ze eraan kwam. Intens zenuwachtig en haast ongeduldig dwong hij zichzelf om op zijn plaats van naast de tafel te blijven staan, wiens kaarsen een minuut of twee geleden werden aangestoken.

Het zachte windje deed de vlammen van de fakkels flakkeren en zond het een surreële effect over het pad. Alsof het een weg was naar een fantasiewereld. Daar keek hij vol afwachting toe als er een ritmisch geklak te horen was die door de wind naar hem werd meegevoerd.

En daar zag hij het. Een glimp van een golvende stof die door het licht van de fakkel werd gevangen tot er meteen daarna een stuk lichaam zichtbaar werd. Als eerste zag hij haar lange, ranke benen die kort leek te glanzen en te schitteren dankzij de steentjes op haar schoenen. Zijn ogen gleden meteen omhoog als ze omhuld werd het met gloed en hapte hij naar adem. Zoals hij het wist leek het stof haar lichaam perfect te omarmen.

Daar zag hij haar met een nieuwsgierige blik naar de fakkels staren als ze ook op een rustige maar zelfverzekerde tred dichterbij kwam. Het stof leek om haar heen te dansen en fonkelden de diamanten langs de rand bovenaan. Ondanks ze nog op een afstandje stond, kon hij al licht de zwelling zien van haar decolleté zien met in het midden de verstrengelende kleiner wordende steentjes.

Oh, wáuw...., dacht hij vol verwondering als hij reikhalzend naar haar gezicht keek en zag hoe zijn mooie Lauren, nu een prachtige Lauren was geworden. Twee strengen haar krulden prachtig en woei het mee in de zachte bries terwijl haar haren op haar hoofd er prachtig opgestoken uitzag. In heel zijn lichaam voelde hij een reikhalzende warmte naar haar opborrelen en kon hij haast niet wachten om haar in zijn armen te nemen.

Met zijn steeds sneller kloppend hart keek hij in een trance naar zijn prinses, die net als een ware dame dichterbij kwam waden. Haar vrouwelijke voorkant deinden kalm mee met de ritme van haar stappen en zwaaiden haar lange, dunne maar gespierde armen om de beurten langs de kanten van haar zandloper figuur. Een prachtig aanzicht..., alsof ze een Koningin was die voor hem uit de hemel was gezonden. Die met al haar pracht en praal, krachtig naar hem toe kwam lopen.

Op een moment zag hij haar ineens klein glimlachen als ook de diamanten oorbellen in de vorm van een traan het licht van de fakkels vingen, en hoopte hij hevig dat ze hem nu had opgemerkt. En alsof ze het aanvoelde, hief ze toen pas haar hoofd en hapte ze naar adem als ze ook abrupt, verstijfd stil stond.

Haar ogen boorden zich ineens verwonderd in het zijne en voelde Luke meteen in één keer, een bom aan vlinders ontploffen dat zich daarna door heel zijn lichaam fladderde. Bijna wilde hij zich dankzij zijn vlinders van zijn plaats optillen maar hield haar intense en verbaasde blik, hem op aarde. Haar jurk golfde sierlijk in de bries rondom haar met het gloed op haar en besefte dat zij zijn hart in vuur en vlam zette.

Een opgeluchte en blije lach brak er rond zijn lippen door als hij haar daar op het einde van het pad net als een supermodel, of eerder, een Godin zag staan. Meer dan gerustgesteld was hij dat ze was gekomen..., en in zijn gekozen kleren er meer dan perfect uitzag.

Zijn eigen prinses van vuur naderend, die zijn hart naar haar liet verlangen en besefte hij op dat moment, hoe rijk zijn leven er op dit moment uitzag. Heel anders toen hij alleen tussen de kille en hoge muren rondliep.

Maar daar wilde hij er niet aan denken als hij ook zijn geduld niet meer kon bewaren waardoor hij ongecontroleerd, een hand door zijn eens nette haren gleed. Zich niet meer inhoudend liep hij met een lichte ongeduldigheid in zijn stappen naar haar toe en zag hij onder het lopen door het mulle zand, hoe ze van het pad af wilde stappen maar zich op het laatste moment bedacht. Daar zag hij haar met een groots gemak op een hak balanceren als ze van het andere voet, de schoen eraf haalde.

Licht verrast liep hij verder naar haar toe en was hij binnen een armlengte van haar vandaan toen ze haar andere blote voet ook neerzette waarna ze haar hoofd ophief. Meteen keken haar de nu prachtige donkerblauwe ogen verbaasd op in het zijne en kon hij zijn vreugde bijna niet bedwingen.

'Hey Lauren,' zei hij zo kalm en ontspannen mogelijk maar kon hij zijn lach niet inhouden en gleed zijn blik over haar fluwelen huid. Het lichte oogschaduw boven haar oogleden deden haar sexyer uitzien, alsof ze een mysterieuze, onbereikbare vrouw was. Als hij zag dat ze iets was overdonderd, reikte hij vlug zijn handen uit en omhelsde hij haar maar al te graag. In zijn armen voelde hij het fijne, soepele stof van haar jurk maar ook haar curves.

'Oh, héy,' fluisterde ze zacht terug en verspreidde er een heerlijke tinteling over zijn hele huid bij het horen van haar haast ademloze gefluister, alsof ze hem nog nooit eerder had gezien. Maar wat hem naar meer deed verlangen was haar verfijnde hand rondom zijn biceps, die ineens warm leek te gloeien onder haar aanraking. Haar aanraking, alleen wie een reactie van zijn lichaam ontlokte en onderdrukte hij waar het kon.

Want het liefste wilde hij haar nu en hier in zijn armen nemen en meenemen naar een plek waar zij enkel met zijn tweeën waren, om de prachtige jurk van haar lichaam te strippen en op een zachte ondergrond neer te leggen, waarna hij heel haar lijf kon gaan ontdekken.

Maar met een grootse moeite hield hij zijn kalme uitstraling als zijn gedachten een strijd voerden die hij dreigde te verliezen, waardoor hij maar vlug een arm rondom haar middel weghaalde voordat er geen terugweg meer was. Zijn andere hand gleed zich met een grootse moeite naar haar onderrug als hij zichzelf ook probeerde af te leiden.

Onder het lopen naar de tafel terug, voelde hij zo nu en dan haar blik op zijn huid voelen, alsof ze ernaar zocht of hij het wel echt was. Een glimlach onderdrukkend probeerde hij zich volwassen te gedragen en deed hij dat onder andere door haar stoel naar achteren te schuiven. Als hij dan licht verrast naar haar opkeek als ze een heel nette vrouwelijke buiging uitvoerde, begon hij inwendig breeduit te grijnzen als hij ook besefte dat ze een deftige scene gingen uitvoeren.

Voor hem zat Lauren net als een ware Koningin op haar stoel met een rechte rug en zag ze er mysterieus en bijna ongenaakbaar uit. Waarbij Luke met zijn vingers moest oppassen om niet door haar te worden verbrand. Zoals een mot dat hevig aangetrokken werd naar een vlam.

Maar ze was alles behalve arrogant, hooghartig, afwijzend of onbereikbaar. Haar elegantie en vrouwelijkheid kwamen hem zo goed tegemoet dat hij zich evenwaardig voelde. Dat deze vrouw, deze Lauren, perfect bij haar paste. Zelfs in zijn alledaagse leven in het andere werelddeel.

Maar hoe kon hij dat zeggen tegen haar, na al die tijd dat ze samen hadden gedeeld? Hoe kon hij het op die manier zeggen dat hij meer van haar wou. Meer van haar vlam om zich heen wilde hebben, zonder haar van zich weg te jagen?

Hun kalme maar gereserveerde gesprekje beginnend, probeerde hij een vooruitgang te maken aan het pad waarbij hij aan het uiteindelijke eind, haar wilde vertellen wat hij eigenlijk precies was. Maar zoals de rode wijn uit de fles vloeide, gleed zijn eens zo sterke voornemens als water uit zijn lijf. Het was haar aanwezigheid dat hem steeds liet afremmen om de waarheid te kunnen zeggen.

Het gesprek voerde voort en vroeg Lauren op een gegeven moment de vraag waarom ze hier waren en kon hij uit haar ogen aflezen dat ze er onder de indruk van was. Geamuseerd had hij toegekeken, maar was dit eigenlijk om haar een voorproefje te geven van zijn leefstijl en was hij erg benieuwd hoe ze erop reageerde. En het was haar nieuwsgierige en open blik dat zijn krachtige fort aan zelfverzekerdheid deed afbrokkelen waardoor hij hevig van zijn geplande pad wankelde.

Maar om haar toch een antwoord te kunnen geven, gaf hij haar het antwoord dat het inderdaad in een bioscoop kon als hij zich licht defensief tegen zijn stoel aan leunde. Uit zijn mond stroomden er plots woorden uit, waarvan hij er een paar heel anders wilde gaan zeggen. Het was dit moment met zijn Lauren, die hij intens koesterde maar had hij er wel voor gezorgd dat er een blik van pijn rondom haar gezicht hing.

Zich zijn fout beseffend probeerde hij hun gesprekje op een ander onderwerp te brengen en vroeg hij haar wat ze ervan vond als hij zich liet ontspannen met een arm over de rugleuning. Daar zag hij haar naar de verschillende maten bestek en flitste er door zijn hoofd een herinnering, waarbij hij zich hevig afvroeg waar ze nou allemaal voor waren. Ik zal je ermee helpen, Lauren, dacht hij als hij haar prachtig knappe gezicht en opgestoken haren bestudeerde.

Dat zal Maria vast zijn geweest, mompelde hij in zijn gedachten en had hij het bijna gemist, hoe luxe en heel bijzonder ze het vond, wat voor een flikkering in zijn vlammetje van hoop zorgde. Want hevig benieuwd was hij, hoe zij hier op zou reageren. Een soort blijdschap welde er in zijn borst op, totdat dé vraag kwam.

Een golf aan spanning met een onzekerheid spoelde er door zijn lichaam en zocht hij meteen naar de woorden, die hij zich had ingestampt om haar te kunnen voorbereiden. Maar daar liet zijn hersenen hem in de steek en was hij bang voor een escalatie.

Alleen wist hij dat het niet eerlijk zou zijn tegenover haar om te worden voorgelogen, en besloot hij eigenlijk al hakkelend, maar half te vertellen dat dit was hoe zijn leven eruit zou zien. Met opnieuw de missende helft van de waarheid. Zo vertelde hij haar dat hij van een hoge functie was, dat hij de baan van zijn vader zou overnemen en voelde hij zijn hart kort pijnlijk samentrekken als hij aan zijn eigen vader dacht, die al een paar maanden geleden overleden was.

Maar zijn hoop zonk hem meteen in de schoenen als hij haar iets verdwaasde blik zag en hij meteen vreesde dat hij het moment verpest had. Dat hij de verkeerde woorden had gezegd en ze precies wist wat hij had achtergehouden.

Als hij naar haar riep, om haar uit haar eigen overpeinzingen te halen, kruisten elkaars blikken zich en haalde hij opgelucht adem als hij in haar prachtige blauwe kijkers, een ander emotie zag hangen zonder een beschuldigende blik. Zacht lachte hij opgelucht en zag hij haar blozen voordat hij haar vertelde om er niet aan te denken. En dat ze er maximaal van wilde genieten van dit samenzijn.

En daar had Luke zijn eigen giechelende Lauren terug, met het o zo bekende blos rondom haar wangen met de soms verlegen blik in haar prachtige pupillen wat zijn eigen vertrouwde ik weer naar voren deed verschijnen.

Na hun heerlijke voorgerechten, waarbij hij haar zoals beloofd hielp, keek hij geamuseerd en relaxt toe hoe Lauren zoals altijd een weerwoord had op zijn ideeën, verhalen of doelen. Intens genoot hij ervan toen de iets gespannen situatie achter zich lag en voelde hij zich volledig loskomen waarbij hij hard in haar bijzijn durfde te lachen. Zijn dure woorden omgewisseld voor de makkelijke, soepele taal lachte hij en plaagde hij haar, om haar in een schattige drama queen te zien veranderen.

Maar wel een hele leuke, dacht hij als hij het ook verwoordde omdat hij haast alles aan haar leuk vond en zag hij het effect van zijn woorden op haar. Zelfverzekerd vertelde hij haar hoe hij er van hield dat ze haar eigen ikzelf was.

'Ik hou ervan zoals jij nu bent. Hoe je jouw Lauren zelf bent.' Zei hij een beetje vlug voordat hij naar voren boog en zijn ellebogen van naast zijn lege bord zette. 'Het is een plezier..., en haast een genot om naar een meisje zoals jij te kijken. Zéker nu met zo'n prachtige jurk aan wat perfect bij je past...' Zei hij vervolgens zachter als ook het plagerige van zijn gezicht verdween.

Waar hij elk woord meende en het via zijn gelaatsuitdrukking probeerde te vertellen, zag hij haar met evenveel intense blik naar hem terug staren. Zijn hart maakte een salto als de volgende woorden zich in zijn hoofd vormden, woorden dat hij al heel lang had willen zeggen..., aan het begin van de avond eigenlijk al.

'Ik heb eigenlijk nog nooit eerder van binnen én buiten een prachtig meisje gezien.' Zei hij zacht en warm, rijkelijk gevuld met een zware basstem om haar te doen beseffen dat hij het uit het diepste van zijn hart, meende. Om haar te vertellen wat zij is voor mij, of ze met mij wil-

'Ben je- eh, ben je me aan het inpalmen?'Was haar vraag met een zacht ongemakkelijk gegiechel en vloog zijn gedachten meteen de lucht in. Op haar vinger bijtend keek ze van onder haar wimpers naar hem op en voelde hij al zijn rationaliteit verliezen. Maar nog op tijd wist hij zich te herpakken als hij haar serieus en verlangend aankeek.

'Nee...,' zei hij ineens zo kalm maar ook duidelijk met een schorre stem als hij zich nog verder naar voren boog, om zo dicht mogelijk bij haar te kunnen zijn. Na een paar tellen van stilte waarin ze elkaar intens en hongerig aankeken, spreidde hij zijn lippen. 'Van vrijwel elke meid of vrouw die ik ontmoet, zijn hun karakters vergiftigd. Vaak waren ze dan arrogant, of slijmerig, of bitcherig.'

Geen idee waar deze woorden nou vandaan kwamen, maar waren het wel precies zijn gedachten toen hij al die andere kakkers in zijn huis zag rondlopen. Die zich bij elk glimpje van hem, helemaal over hem heen stortten. Wat juist het totale tegenovergestelde was van háár.

Geamuseerd had hij toegekeken hoe ze in lachen uitbarstte en deed het hem goed om te zien hoe ze haar eigen ikzelf kon zijn. Hoe ze zichzelf niet in zijn nette bijzijn inhield maar alle teugels liet vieren. Als ze dan was bijgekomen met een diepe zucht, opende ze haar blauwe kijkers en voelde hij zich ineens bekeken onder haar intense blik.

'Zo geldt dat ook voor jou,' zei ze vlug en met een zekere stem wat Luke iets verrast zijn wenkbrauwen deed opheffen voordat hij zijn ellebogen op zijn bord tegen elkaar liet rusten. In zijn ogen zag ze de nieuwsgierigheid naar wat ze te zeggen had. 'Zo ken ik de meeste jongens ook, dat ze zich arrogant of verwaand gedragen een een superhoge dunk hebben van zichzelf. Ze zijn zó vaak ook zo zelfhebzuchtig!'

Na haar plotselinge bekentenis was hij kort verrast dat ze de onbekende jongens uit scheen te foeteren, maar vroeg hij zich hevig af wat hij dan wél was. Met een stille, nieuwsgierige blik keek hij naar haar en keek ze serieus naar hem terug.

'En dat is nou ook precies wat jij niet bent...'

Zijn stapeltje aan hoop werd met nog een laagje verhoogd als ook heel zijn borst op scheen te warmen na haar woorden. Zijn ogen glinsterden opgelucht en werd het moment verstoord dankzij de jongen die hun diner kwamen brengen. Maar toch kon het niet van zijn blijdschap afstoten en keek hij zo nu en dan naar Lauren, die het juiste bestek in haar handen had. Meerdere malen steelden ze elkaar blikken tot zijn grote plezier, tot al gauw het nagerecht volgde.

Meer dan blij was hij, toen hij de keuze gemaakt had om uit deze drie hapjes te kiezen en had hij slechts grijnzend zijn schouders opgeheven toen ze vroeg hoe hij het wist. In zijn hoofd maakte hij een mentale notitie dat deze drie nagerechten, in haar top drie behoorden. Hij wist nog wel dat de Dame Blanche een favoriet was, maar niet de andere twee die ook iets te maken had met chocolade.

Als hij dan zijn toetje op had veegde hij zoals het hem geleerd was, zijn lippen af met het servet terwijl hij naar Lauren keek. Daar zag hij haar helemaal relaxt in haar oude ikzelf tegen de rug van de stoel leunen als haar ene been over de andere gekruist was terwijl er een laatste stukje brownie in haar hand rustte. Ondanks ze in haar oude ik daar zat, dan wel gehuld door die prachtige jurk, kon Luke het niet voorkomen dat hij allerlei gedachten over haar knappe gezicht en lichaam begon te krijgen.

Hoe hij ernaar verlangde om elke avond samen met haar te dineren, hoe hij ernaar uitkeek om elke dag dingen te gaan doen, alleen met zijn tweetjes. Hoe hij haar in zijn auto door heel het land meenam om naar de leukste musea, parkjes en attractieparken te gaan waar ze in de laatste, samen in de rollercoaster op hun hardst gilden.

Dat was wat Lauren in hem losmaakte. Een verlangen om haar bij zich te hebben. Vlug ontwaakte hij voordat hij haar aankeek en opnieuw complimenteerde, voordat ze hun koppen thee kregen en hij tot de ontdekking kwam dat ze hetzelfde hadden gekozen. En daar kon hij het niet voorkomen dat de woorden zo uit zijn mond floepten.

'Nah, dit is het,' zei hij plots als hij ook kort in zijn handen klapte. 'Dat is gewoon het teken dat we bij elkaar passen!' Lachte hij waarna hij haar uitdagend in de ogen aankeek maar Lauren alleen maar zat te lachen. Maar meteen besefte hij dat hij opnieuw een grote fout had gemaakt en voelde hij zich dichtklappen.

Bijna in gedachten verzonken staarde hij van over zijn kop naar haar tot hij kort opschrok van een zacht geklap van een kop op het servies. Daar keek hij verrast naar haar op, om haar met een uitdagende blik te zien zitten wat hem meteen aan deed wakkeren. Zeker het moment waarbij ze haar kin ophief waardoor hij vlug ook maar zijn thee opdronk voordat hij het met nog een hardere klap liet neerkomen.

Oh, oeps, dacht hij vlug en stond hij maar iets gehaast op om snel weg te lopen als hij werd betrapt en uitgefoeterd. Maar dan besefte hij zich iets en keek hij verwachtingsvol om daar de wending van de situatie te horen opspelen.

Een heel fijne, kalme en rustgevende melodie zwol er aan en voelde hij een warme golf van zijn onderbuik naar boven stromen, wat hem meteen kalmeerde en zijn stijve spieren deed ontspannen. Tegenover hem zag hoe het ook een rustgevende effect had op haar wat hem warm deed glimlachen, voordat hij rustig naar haar toe stapte.

De ronde tafel om heen lopend reikte hij met zijn vingers naar haar blote schouder, en leken zijn vingertoppen kort te schokken als hij zijn hand om haar heen gleed. Daar openden haar ogen zich en keken ze verbaasd naar hem op en voelde hij hoe zijn hart overstroomde van de warmte en genegenheid voor haar. Die zich resulteerde in een vederlichte streling over haar arm naar omlaag voordat hij met een lichte moeite, zijn hand terugtrok met zijn handpalm naar boven.

Om dan toch eens iets goed te kunnen doen, gedroeg hij zich als een ware heer en vroeg hij het volgende met een warme glimlach.

'Mag ik deze dans van u, miss?' Vroeg hij zacht en kalm en zag hij haar kort sidderen voordat ze glimlachte en zijn hand aannam. Gretig omhulden zijn vingers het hare en stapte hij achteruit om haar uit haar stoel te ontvangen. Zodra ze naast hem stond sloeg zijn hart een slag over en nam hij haar maar al te graag mee naar de laatste verrassing van de avond. Het was daarom dat hij deze plaats had gekozen.

Een klein wit kapelletje stond er vlak bij de zee en klonk het zachte ruisen onder de muziek door als een strelende ontspanning. Intens tevreden was hij toen hij haar verwonderde blik zag voordat hij haar aan haar hand meenam, het podium op. Begeerlijk liet hij zijn handen om haar middel heen glijden en wachtte hij gretig af tot Lauren haar handen zich achter zijn nek sloten. Zodra hij haar iets steviger tegen zich aan had geklemd, voelde hij zich ineens helemaal compleet.

Alsof hij met deze vrouw van vuur en vlam, heel de wereld aankon. En zeker zijn eigen land. Zo keek hij met een blik vol warme liefde naar haar voordat ze licht heen en weer begonnen te wiegen. Van achter haar ogen zag hij zo veel emoties rondzwerven en glimlachte hij klein voordat hij haar heel het kapel door danste. Als ze dan de cirkel rond waren gedanst, zuchtte ze diep en leunde ze zich tegen hem aan.

Zijn ogen sluitend glimlachte hij gelukkig en wenste hij dat dit voor altijd ging duren, en zeker niet nog maar twee weken. Daardoor drukte hij zijn neus in haar haren en snoof hij diep. Een klein vleugje geur van perziken vulden zijn neusgaten en probeerde hij het zich in te printen dat het haar geur was. De lucht via zijn lippen glijdend zag hij een paar strengen haar trillen voordat ze zich kort bewoog. Het fijne wrijving zorgde ervoor dat hij zijn armen beter om haar heen legde als hij ook zacht tevreden gromde.

Innig en vertrouwd wiegden ze lichtjes heen en weer en zag Luke er intens tegenop toen de muziek wegstierf tot hij haar maar moest laten gaan als ze haar hoofd ophief. Met duizend en één emoties keek hij haar verlangend aan maar ook met een spanning in zijn ogen, doordat hij maar al te goed wist dat dat moment nu kwam. Na een avond lang te hebben weggestopt en in halve waarheden te hebben gesproken, was het nu tijd.

Tijd om zichzelf bloot te geven.

Maar hij kon het niet..., of eerder hij wilde het niet. Niet nu, niet eerder, maar ook niet later... Shit, dacht hij als na dit prachtige samenzijn, de keiharde waarheid boven water moest komen.

'Eh, Lauren..., ik-' Begon hij moeizaam terwijl de hevige tegenstrijd in zijn borstkas als een kolkend water omhoog borrelde, wat ook zijn keel dicht leek te knijpen. De brok in zijn keel wegslikkend leek het alleen maar erger te worden als hij haar kalme en nieuwsgierige blik zag en voelde hij meteen de pijn en verdriet al opdoemen.

Totdat ze in één klap werden weggevaagd, alleen door één aanraking van haar zachte hand op zijn wang. Zo ook werd zijn vertroebelde gedachten en zijn stem weggevaagd en keek hij haar met een bewustwordende blik aan. In zijn achterhoofd schreeuwde de kant van de waarheid nog naar hem, maar schoof hij het ruw opzij.

'Oh Lau... whatever.' Zei hij nog als hij al zijn gedachten met al zijn macht uit zijn hoofd wegschoof en hij met een zelfverzekerde en verlangende blik naar haar toe boog. Om haar knappe gezicht in zijn handen te nemen en zijn lippen op haar prachtige naturel gestifte en volle lippen te drukken.

Waar zijn lippen eerst voorzichtig en aftastend op het hare drukten, voelde hij haar met evenveel verlangen tegemoet komen waardoor hij in zijn borstkas een boost kreeg. Met zijn oogleden al fladderend sluitend, opende hij zijn lippen en streelde hij zijn tong over haar onderlip voordat hij ook het hare voelde spreiden. Diep tastte hij af ging er een golf aan extase door hem heen op het moment dat het zijne, haar tong raakte. Daar waar de dans van hun tongen begonnen, klampte Lauren zich aan hem vast en verdiepte hij de kus meteen.

Een zacht rommelend geluid van waardering en verlangen rolde er door zijn borstkas en trok hij haar nog steviger tegen zich aan als hij het stof van zijn pantalons steeds strakker vond zitten. Zijn hand streelde van over haar verhitte wang naar haar nek en groeven zijn vingers zich in haar deftig opgestoken haren, maar kon het hem helemaal niet schelen als ze niet meer netjes in model zaten. Zijn andere hand gleed van over haar blote schouders naar het bedekte gedeelte van haar rug waar hij het begeerlijk op haar onderrug liet rusten voordat hij haar ietwat bezitterig tegen zich aan drukte.

Een bom aan vlinders met een heftig vuurwerk en een heleboel tintelingen ging er in zijn hoofd en lijf af en zorgde het voor een enorme kippenvel over zijn huid. Waar hij dacht dat zijn eerste kus liefdevol en intiem zou zijn, was deze verre van dat. Deze kus stond voor hem meteen op top één en ervoer hij het als een magische kus. Waar zijn liefde voor haar overstelpten tot zijn gedachten werden verdoofd door de golven van extatisch verlangen.

Als ze dan na zoveelste minuten met een zachte, strelende kus van elkaar scheidden, begonnen zowel Lauren als Luke hevig te hijgen als ze ook haar voorhoofd tegen het zijne rustte. Zijn hart ging als een beest tekeer alsof hij een marathon had gelopen, maar was dit enkel het teken voor wat ze met hem deed. Zijn oogleden langzaam openend, keek hij in haar prachtig fonkelende irissen dat net twee brokjes saffieren leken. Om haar wangen zag hij het schaamrood en haar iets gezwollen lippen die nog los van elkaar hingen en ze het lucht naar binnen zoog en buiten blies.

Haar warme adem blies over zijn kin en hals en voelde hij zijn hart een harde slag slaan en voelde hij hoe er meteen een nieuw verlangen naar haar oprees. 'Je hebt waarlijk een hart van goud.' Zei hij van ineens uit het niets als hij ook zijn gedachten hardop zei en zag hij haar haar lippen sluiten met een kleine glimlach.  Haar ogen glinsterden ineens mysterieus met een vlaag aan ondeugendheid voordat ze haar hoofd iets opzij kantelde.

'Laten we eens wat geks doen,' fluisterde ze haast ademloos als ze hem ook intens aankeek, en werd Luke hevig verrast door haar woorden. Met zijn voorhoofd nog tegen het hare trok hij een wenkbrauw op en zocht hij van achter haar ogen met wat ze bedoelde voordat hij haar breeduit zag grijnzen.

Met een mysterieuze en uitdagende blik trok ze zich terug en hief ze haar kin trots op als haar blik ook kort naar de zee flitste.

'Laten we gaan skinny dippen.'

Stomverbaasd, alsof al het lucht in één klap uit zijn longen werd uitgedreven, keek hij haar met een blanke expressie aan totdat Lauren van uit zijn armen glipte en al huppelend, achterom keek met een brede, ondeugende grijns. Met zijn armen nog in de lucht hangend staarde hij haar na als ze een klein sprintje maakte naar het water maar er vlak voor bleef staan. Daar keek ze hem nog een laatste keer van over haar schouder aan, voordat ze met haar hand naar de schouderband van haar jurk reikte.

Meteen reageerde zijn jongeheer bij haar uitdagende blik, maar keek hij vlug om zich heen om tot zijn grote verrassing, niemand meer te zien zitten. Zich hevig afvragend hoe lang ze daar eigenlijk hadden zitten knuffelen, stapte hij kort naar voren tot hij het podium bijna afstapte. Alleen op het moment dat hij opkeek naar Lauren, schokte zijn adem voor even als ze al de tweede band had afgeschoven en het kanten beha zichtbaar werd.

Haar prachtig donkerblauwe jurk had zich rondom haar middel verzameld en stond ze op het punt om het over haar billen te laten glijden. Met een mond vol tanden staarde hij haar maar was hij onbewust gaan zitten om zijn schoenen uit te trekken. Op het moment dat hij zijn tweede schoen gehaast uit had, was de jurk al van over haar heupen gevallen.

Waar hij haar normaal vaak in haar bikini had gezien, hapte hij toch hevig verrast naar adem als er een halfnaakte Lauren voor hem stond. Haar rondingen waren nu perfect zichtbaar evenals de licht opgedrukte zwelling van haar borsten en wist hij niet hoe snel hij zich moest uitkleden. Hevig frummelend met de gilet en daarna de blouse trok hij aan de eerste twee knopen, maar had hij het geduld niet meer en rukte hij aan het stof wat zijn knopen in de lucht deden springen.

Met een zacht en gefrustreerd gegrom, trok hij hard aan de opgestroopte mouwen van zijn blouse en keek hij vlug naar Lauren, die breeduit grijnsde als het ook met haar voeten in het water stond. In zijn hoofd werd hij bijna gek als hij zag dat ze hem expres aan het plagen was waardoor hij zich voelde veranderen in een beest!

Toen dan eindelijk zijn blouse uit was schoten zijn vingers meteen naar de knoop en de rits van zijn pantalons en schoof hij het zonder nadenken van zijn heupen af. Erna volgden zijn sokken en gooide hij het achteloos opzij voordat hij net een opgepompte wildebeest, vlug op haar afstapte. Zijn ogen fonkelden van de uitdaging en was die uitdagende grijns niet van zijn lippen af te vegen voordat hij achter haar aan ging.

Die luid giechelend van hem vandaan probeerde te stappen waardoor zijn blik zich op haar strak gevormde billen focusten die lichtjes schudde dankzij haar stappen. En daar voelde hij zijn roofdiereninstinct als het ware oprijzen voordat hij met een fonkelende, haast dreigende blik begon te rennen.

Rennend van over de branding naderde hij haar, maar niet voordat ze zelf ook begon te rennen en hij daarmee een boost kreeg voor zijn mannelijke ego. Grijnzend sprintte hij achter haar aan tot Lauren al luid lachend geen andere uitweg meer zag dan maar in de zee te springen. En daar volgde hij haar meteen en sprong Lauren zo hoog en zo ver mogelijk het water in, maar was hij al in een mum van tijd, bij haar.

Zijn grijpgrage handen schoten naar haar uit en omklemden ze zich meteen om haar middel en slaakte Lauren daarna een verraste kreet. Met een gemak plukte hij haar zo uit het water en trok hij haar meteen tegen zich aan. Zijn armen klampten zich aan haar vast en stribbelde ze kort tegen, voordat ze zich maar al giechelend aan hem overgaf. 'Hebbes,' fluisterde hij rauw en mannelijk dicht bij haar voordat hij aan haar oorlel nipte, wat haar hevig deed sidderen.

Met haar rug nog steeds tegen zijn borstkas aan geklemd liep hij verder de zee in tot het water tot zijn middel kwam en het haar gewicht ook door het water werd gedragen. Maar echt niet dat hij haar nu nog liet gaan. Als hij in het water begon te hurken kwamen zijn bovenbenen tegen haar billen aan en genoot hij intens van het contact. Daar leek haar slanke, vrouwelijke figuur perfect in het zijne te passen en wilde hij dat dit voor altijd duurde.

Met zijn kin op haar schouder rustend genoot hij intens van de minuten dat zij in deze positie zaten maar moest hij zijn gedachten met een grootse moeite, wel helder houden als zij zo in zijn armen ronddobberde. Het deed hem een groot plezier om Lauren zo relaxt in zijn armen te zien rusten waardoor hij glimlachte en op haar blote schouder, een kusje drukte.

Dat Lauren deed omkijken met een glimlach voordat ze heel haar bovenlichaam naar hem toe draaide, en Luke haar toestond om binnen in de cirkel van zijn armen, om te draaien. Kort kreunde hij van het gemis van haar tegen zich aan, maar vloog het meteen uit zijn hoofd weg als hij in haar prachtige blauwe kijkers, de  intense en verliefde blik zag.

'I-ik denk dat ik verliefd ben... op  jou,' fluisterde ze zo zacht dat hij dacht dat hij het zich had verbeeld, maar glimlachte ze met een kwetsbaarheid in haar ogen voordat ze haar benen om zijn middel heen legde en haar handen op zijn stevige borstkas legde. Een ontzettend fijne tinteling ging er door hem heen en keek hij haar intens afwachtend aan, om haar naar zich toe te zien buigen voordat ze haar lippen op het zijne drukte. Waarna hij luid kreunde en zijn oogleden sloot voordat hij zich overgaf aan haar passionele maar liefdevolle marteling.